Horen en zien
Enschede'ers raakten verzeild
in duistere zaken
Een nacht op Santa Craz
DU
PANDA EN DE LIJFWACHTERS
DE REIS VAN KOEN EN LINNIE
Verlokkelijke aanbiedingen, die
niet gehonoreerd werden
Grenswinkeltje zette
60.000 kilo boter om
OcU ió het
zo
THULE
J
De enige
zeeploze
toiletzeep
in Nederland
9
<radit0f. 'ë-ft&è&iïe
AANKONDIGINGEN EN.
NABESCHOUWINGEN
Spelende Vikings
en hoplieden
De radio geeft vrijdag
O.M. fulmineert tegen
beleid der K. van K.
T elevisieprogramma
Gaat u met vakantie
Schilderij van generaal
Spoor voor Bronbeek
DONDERDAG 4 AUGUSTUS 1960
5.9. De Meesier schoten van Jut de lijf
wacht hadden heel wat publiek naar de
schiettent getrokken en hier maakte de
eigenaar van de tent een gretig gebruik
van. „U ziet, hoe gemakkelijk het gaat!"
riep hij luid, „probeer hel ook maar eens
en win een fraaie prijs! U kimt haast
niet missen!" De toeloop werd nu zo
groot, dat Palmer, Panda en Jut van de
tent werden weggedrongen en het zag er
niet naar uit, dat zij voorlopig weer aan
de beurt zouden komen. Maar Jut deed
ook helemaal geen moeite om het prijs
schieten te hervatten. Rustig verwijderde
hij zich met zijn prijzen. „Hela!" riep
Palmer. „Loop nu niet weg! Als duurbe
taalde lijfwacht van me, moet je eerst.
„Ik ben uw lijfwacht niet meer", viel Jut
hem in de rede, „van u niet en van nie
mand meer. Ik hang mijn baantje aan de
kapstok, want ik heb eindelijk een beter
middel van bestaan gevonden: ik ga prijs
schieten op de kermissen. Dat is beter,
dan mijn leven wagen voor gierige miljo
nairs. De groeten!" En met deze tooorden
ging hij heen. Weg van Palmer, weg van
Panda en dus ook weg uit dit verhaal.
EINDE
'i
Na een journaal waarin onder meer de
aandacht werd gevestigd op de overdaad
aan Duitse aanwijzingen in Zandvoort en
waarin de burgemeester mr. Van Fenema
toezegde daar iets aan te zu'len doen ten
einde de Nederlandse badgasten het ge
voel te doen behouden, dat zij op eigen
bodem zijn, begon de N.C.R.V. met een
zeer actuele uitzending in Katanga, waar
het binnentrekken van de UNO-troepen
thans voor de deur staat. In een vraagge
sprek met Alfred van Sprang gaf premier
Tsjombe overvloedig te kennen, waarom
hij niet op deze internationale politiemacht
gesteld was al gaf hij niet met zoveel
woorden te kennen, dat hij erop zou laten
schieten. De oppositie in Katanga kwam bij
dit alles overigen nauwelijks aan bod.
De Russische filmfantasie „De knoop in
de zakdoek" waarin allerlei wasgoed tot
leven komt om een jongetje eraan te her
inneren dat hij een lekkende kraan moet
laten repareren, heeft ons bijzonder ge
boeid, maar het was meer bizar dan gees
tig.
Luchtig en zomers was het door Kees
van Langeraad geregisseerde en gemon
teerde optreden van Papa Bue's Viking
Jazzband. De overgang van een paar
schrikwekkende filmscènes over een Vi
kingencharge naar deze scherts-Vikings
was aardig gevonden. Met een beetje goe
de wil kon men zich door dit optreden echt
wel laten meeslepen, vooral bij het zien
van de close-ups van de bijna slaapwan
delende trompettist Het .gezelschap dat zij
om zich heen hadden verzameld was ons
overigens niet uitzinnig genoeg zo erg
hoefde natuurlijk ook niet, maar het mee
leven en meeklappen was nogal gesty-
leerd. Slechts een minderjarig jongetje
maakte hier een uitzondering op en aan
hem hebben we even kijkgenot beleefd.
We vonden Tanja Keen in teenager-kleder
dracht beslist niet onaardig.
Vervolgens heeft men lange tijd een in
ternationaal gezelschap hoplieden en gid-
senleidsters in Ommen bezig gezien met
nieuwe spelen voor verkenners, waarin de
ruimtevaartfantasieën van de nieuwe pad
vindersgeneraties wat meer aan hun trek
ken komen. Jammer vonden we daarbij,
dat die spelen zelf niet erg werden toege
licht, maar dat veel tijd verloren ging
met nietszeggende vraaggesprekjes over
de gezellige sfeer, de hartelijke ontvangst
enzovoort.
Wel was de avondsluiting uit deze „Der
de Wereld Indaba" boeiend, vooral door
het citeren van de Bergrede van Christus
in vijf talen.
Studio-B gaf een tweede NBC-interview
met een kunstenaar van internationaal
formaat. Deze keer kon men Igor Stra-
winsky in een gesprek met de dirigent
Bob Craft iets over zijn carrière en zijn
muziek horen vertellen. Het had echter
niet de sublieme overredingskracht van
de beeldhouwer Lipchitz, die de vorige
maal in deze rubriek voor het voetlicht
kwam. Het bezwaar was ook dat er niets
van zijn muziek te horen viel.
Beeldschermer
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10,20 VARA. 12.00 AVRO. 16.00 VARA.
10.30 VPRO. 21.00 VARA. 22.40 VPRO.
23.00—24.00 VARA
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.30 Voor de jeugd. 9.00 Gym.
voor de vrouw. 9.10 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Gram.
VPRO: 10.00 Dit. en het andere, lezing. 10.05 Mor
genwijding. VARA: 10.20 Gram. 10.35 Cabaret.
11.00 Voor de kleuters. 11.15 Luitmuz. 11.35 Ham
mondorgelspel. AVRO: 12.00 Lichte muziek. 12.20
Regeringsuitz.: Voor de landbouw. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Sport en prognose. 12.50 Piano
spel. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. en gram. 13.2o
Lichte muziek. 13.55 Beursber. 14.00 Gram. 14.10
Voordr. 14.30 Kamerkoor en sol. 15.05 Gevarieerd
progr. VARA: 16.00 Jazzmuz. 16.25 Voor de zie
ken 17.00 Vragen beantwoording voor de jeugd.
17.25 Versierde vakantietips. 18.00 Nieuws. 18.15
Vlaamse 'notities. 18.20 Lichte muziek. 18.50 Act.
19.00 Voor de kinderen. 19.10 Hammondorgelspel.
VPRO: 19.30 Het platteland nu. gesprek. 19.45 Op
bezoek bij anderen, gesprek. 20.00 Nieuws. 20.05
Boekbespr. 20.15 Zang en piano. 20.35 Het denken
van Jacob Arminius, lezing. 20.50 Benelux, lezing.
VARA: 21.00 Quiz. 21.55 Jazzmuz. 22.15 Buitenl.
weekoverz. 22.30 Nieuws. VPRO: 22.40 Zorg om
de mens, gesprek. VARA: 23.00 Social, nieuws in
Esperanto. 23.10 Muziekrevue. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM U. 298 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.45 Morgengebed
en overweging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor
de vrouw. 9.40 Voor de jeugd. 10.05 Gram. 11.00
Voor de zieken 11.40 Gram. 11.50 Als de ziele luis
tert, lezing. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.03
Gram. 12.30 Land- en tuinbjnededelingen. 12.33
Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Pla-
tenriieuws. 13.30 Gram. 15.00 Voor de jeugd. 15.30
Voor de zieken. 16.30 Gram. 17.00 Boekbespr. voor
de jeugd. 17.15 Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Gram.
18.10 Vaticaanse act. 18.25 Filmmuz. 18.40 Wereld-
kampioensch. wielrennen 1960 in Leipzig. 18.50
Regeringsuitz.: Emigratierubriek. Het emigratie-
praattje van H. A. van Luyk. 19.00 Nieuws. 19.10
Report. Eucharistisch wereldcongres te München.
10.30 Polit. praatje. 19.40 Gram. voor de soldaten.
20.30 Lichte muz. 20.50 Cabaretprogr. 21.25 Gram.
22.15 Wereldkamp. wielrennen 1960 te Leipzig.
22.25 Boekbespr. 22.30 Nieuws. 22.40 Rep. van het
Eucharistisch wereldcongres te München. 23.00
Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 en 12.35 Gram. 12.50 Koersen. 13.15 Ope
rettemuziek 14.00 Gram. 15.30 /Snus.muziek. 16.00
Koersen 16.06 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10 Lichte
muziek. 18.00 Vlaamse liederen. 18.10 Boekbespr.
18.20 Voor de soldaten. 18.50 Gram. 19.00 Nieuws.
19.20 Report, wereldkampioensch. wielrennen te
Leipzig. 19.45 Lezing. 20.00 Symf.ork. en sol. (Om
21.00 Rep. wereldkamp. wielrennen te Leipzig).
22 00 Nieuws. 22.10 Rep. wereldkamp. wielrennen
le Leipzig. 22.20 Vioolrecital. 22.55 Nieuws. 23.00—
23.15 Groeten van militairen uit Kongo
Onlangs verschenen in verscheidene kranten in het oosten van het land adverten
ties, waarin jonge mannen en vrouwen werden opgeroepen voor aantrekkelijk werk
in Duitsland onder zeer aanlokkelijke voorwaarden. Enkele tientallen jongelui
jongemannen en jonge vrouwen hebben belangstelling getoond voor deze aan
biedingen en zijn met grote verwachtingen naar allerlei mysterieuze adressen ge
loodst, waar hun zo en passant de vraag werd gesteld: „Waarom ga je niet naar de
F.L.N.?" (Algerijnse Ondergrondse Beweging). Of er werden, als het een jonge
vrouw betrof, allerlei duistere toespelingen gemaakt. Wie geen belangstelling toonde,
werd in de steek gelaten, de alcohol hield op te vloeien, het beloofde hotel met dikke
tapijten bleek een armzalig vervuild zolderkamertje te zijn en naar de honorering
voor het werven van klanten kon men fluiten. Of er werd een fractie betaald van
hetgeen waarop men recht had.
De advertentie, waarop o.a. twee En
schede'ers een jonge man en een jonge
vrouw reflecteerden, was in pakkende
bewoordingen gesteld.Er werden uitsteken
de arbeidsvoorwaarden geboden. Men zou
een scholing krijgen van twee weken bij
het verkoopkantoor van een Amerikaanse
maatschappij, die op Duitse leest was ge
schoeid, zo werd verteld. Per week zou
men tijdens deze scholing 90 mark ont
vangen, alsmede een vergoeding van de
onkosten. Vijf Nederlanders meldden zich
op het contractadres in Arnhem, waar zij
door een Duitser werden ontvangen, die
slechts over één brochure beschikte, waar
uit de kennis omtrent de toekomstige
werkkring kon worden geput. Maar het sa
laris bleef aanlokkelijk. De Nederlanders
reisden naar Dtisseldorf. van waar een
busje het gezelschap naar een dorpje ver
voerde. In een rommelig hotelletje begon
nen al spoedig de jenever en het bier te
vloeien. -De gastheren bleken uitermate
gul te zijn. Het waren voor het merendeel
tip-top geklede lieden, die over dikke por
tefeuilles beschikten. Van de beloofde
scholing werd weinig werk gemaakt. De
Enschede'er, die deel uitmaakte van het
gezelschap Nederlanders, kreeg namelijk
maar één keer instructies en toen moest
hij op pad de huizen van Düsscldorf
langs om de kwaliteiten van elektrische
artikelen aan te prijzen.
Na een week werd het salaris betaald,
hetgeen geschiedde om half twaalf des
avonds in een cafeetje. Het gestennat en
de jenever vloeiden rijkelijk en op zeker
ogenblik kwam de aap uit de mouw, toen
een der Duitsers de Enschede'er plotseling
de vraag stelde: „Waarom ga je toch niet
naar de F.L.N.? Ik heb daar ook ge
werkt". Ook voor een Enschedees meisje,
dat naar Düsseldorf was gekomen bleek
de belangstelling van de heren te zijn ver
dwenen, toen zij onverbiddelijk de borrel
tjes weigerde, die men haar wilde opdrin
gen. In het begin vonden de heren haar
zo geschikt, dat zij er zonder scholing op
werd uitgestuurd, niettegenstaande zij de
Duitse taal niet machtig was.
Het merkwaardige met dit Enschedese
meisje was, dat zij er in slaagde een zeer
groot aantal adressen op te sporen waar
men bereid was een demonstratie te laten
houden. Zij moest volgens de voorwaarden
hiervoor 60 mark ontvangen. Die kwamen
er ook, maar moesten onder vier Neder
landers worden verdeeld
Voor de huisvesting van de Nederlan
ders was een piekfijn hotel in het vooruit
zicht gesteld. Het stond in Ratingen en er
waren voor een maand kamers gehuurd.
Een busje bracht hen" er heen. De dure
hotelkamers bleken echter een naargees
tige smerige vliering te zijn, waar slaap
banken stonden zonder beddegoed. De
duistere lieden waren er kennelijk op uit
om de Nederlanders murw te krijgen, zo
dat ze lijp zouden zijn voor een of andere
wanhoopsdaad. De Nederlanders, die vrij
wel geen geld meer hadden, gingen naar
het kantoor van de districtsleider in Düs
seldorf. Dit bleek zich te bevinden in de
Wagnerstrasse 4, waar een paar kamer
tjes waren gehuurd. In één daar van was
een typiste aan het werk. Het andere ver
trek diende als een soort wachtkamer
waar tien nieuwe gegadigden zaten te
wachten.
De economische politierechter in Breda
heeft de winkelierster Th. van G. uit
Baarle Nassau bij verstek veroordeeld tot
tweemaal 100 gulden boete en sluiting van
haar kruidenierszaak voor de tijd van een
jaar. Ze bezat de vereiste vergunningen
niet en dreef bovendien clandestien handel
in tabaksartikelen. De zaak had een bij
zonder aspect, omdat uit de boeken was
gebleken, dat de betrokken winkel in een
jaar tijd 60.000 kilo aan boter had omge
zet. De officier was daarover hoogst ver
ontwaardigd, temeer omdat de instantie
die destijds een vestigingsvergunning ver
strekt had aan de medefirmant van mej.
Van G. had kunnen weten, dat die vergun
ning voor smokkelen gebruikt zou worden.
De officier critiseerde de overheid die
enerzijds oor heeft voor Belgische klach
ten over botersmokkel en daar maatrege
len tegen neemt, maar aan de andere kant
onvoorzichtig omspringt met vestigings
vergunningen bestemd voor het grensge
bied. In dit geval werd genoemd de Bre
dase Kamer van Koophandel. Er kon wor
den ingegrepen omdat de medefirmant
van de winkelierster, op wiens naam de
vereiste papieren stonden, zijn relatie met
haar verbrak zodat zij niet meer wettelijk
gevestigd was.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz. VARA: 20.20
Act. 20.30 Hiroshima, docum. gesprek. 20.45 Poli
tiefilm. 21.10 TV-spel.
VOOR VRIJDAG
NTS: 19.0019.45 Rechtstr. rep. wereldkamp.
wielrennen 1960 te Leipzig. 20.00 Weekovericht.
KRO: Testplaat. 20.55 Film. 21.20 Gevar. progr.
21.50 Sportpraatje. 22.10 Epiloog.
Waarschijnlijk heeft u in de loop der
jaren de naam Thule wel eens horen noe
men, de aldus genoemde vliegbasis die de
Amerikanen in het poolgebied hebben aan
gelegd. Nu mag deze vliegbasis van jonge
datum zijn, de naam Thule kan op een
bijzondere ouderdom bogen.
Zouden we de vraag stellen, welke land
met de naam Thule eigenlijk wordt aan
geduid, dan zal in 99 van de 100 gevallen
worden geantwoord, dat Thule de oude
naam voor IJsland is. In be-
perkte zin is dit juist, want in
de middeleeuwen werd onder
Thule inderdaad IJsland ver
staan, maar dit behoeft voor
ons nog geen reden te zijn om
in dezelfde fout te vervallen.
Want met Thule werd oor
spronkelijk waarschijnlijk een
geheel ander gebied bedoeld. Laten we
niet langer in raadselen spreken maar be
ginnen bij het begin. Welnu dan, in de
Griekse kolonie Massilia (Marseille) leefde
in het begin van de 4de eeuw v. Chr. een
zekere Pytheas, die van beroep wis-, na
tuur- en sterrenkundige was. Zijn grootste
roem vergaarde hij echter door een reis
te ondernemen naar het koude en onbeken
de Noorden, waarin hij dieper is doorge
drongen dan enige voorganger.
Omstreeks 340 v. Chr. bezeilde Pytheas
de westelijke kusten van Europa, voer om
geheel Groot-Brittannié heen en zeilde
daarna naar het noorden, waar hij Thule
ontdekte. Helaas zijn de oorspronkelijke
geschriften van Pytheas verloren gegaan,
zodat we voor de reconstructie van deze
reis zijn aangewezen op verspreide en
schaarse berichten die andere schrijvers
uit de oudheid hiervan hebben opgetekend.
Dit overgeleverde materiaal is niet vol
doende om met zekerheid vast te stellen
waar Thule moet hebben gelegen, zodat
dit land na zijn eerste ontdekking in een
geheimzinnige sluier blijft gehuld.
Vatten we de belangrijkste berichten
over deze reis zo kort mogelijk samen, dan
zou Thule op 6 dagvaarten van Groot-
Brittannië hebben gelegen, en de nachten
waren er zó kort, dat zij slechts 2 a 3 uur
duurden. Voorts werd door de bevolking
van Thule uit honing een alcoholisch
drankje bereid, een feit dat belangwekkend
genoeg is om even te onthouden. Verder
moet er op dit land een vrij geregelde
scheepvaart hebben plaats gevonden. Zie-
zo, met deze gegevens moe
ten we het voorlopig maar
doen.
Hoewel de berichten over
de tocht van Pytheas natuur
lijk aanzienlijk uitgebreider
zijn dan deze korte opsom
ming van feiten doet vermoe
den, zijn uit dit schaarse fei
tenmateriaal door deskundigen toch be
langrijke conclusies getrokken, waardoor
we enigermate worden ingelicht omtrent
de plaats waar Thule ongeveer moet heb
ben gelegen. Want nauwkeurige bereke
ningen hebben uitgewezen, dat in juni van
het jaar 350 v. Chr. op een breedte van
63 gr. 39' de nacht 2 iLur heeft geduurd en
dat op 64 gr. 39' een nacht van 3 uur moet
zijn waargenomen. Hierdoor is de noorde
lijke grens, tot waar Pytheas op Thule kan
zijn gekomen, nauwkeurig aangegeven.
Uitsluitend Midden-Noorwegen en de zuid
kust van IJsland komen daardoor in aan
merking om met Thule te worden geïden
tificeerd. Welk land nu de meeste kans
heeft om Thule te worden genoemd, zal
zowel door het zojuist genoemde alcoholi
sche drankje als door het gememoreerde
scheepvaartverkeer moeten worden uitge
maakt.
Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden)
5051. Koen en Linnie liepen naar de boom en hel mannetje kwam naar buiten.
Ik heet Poddel! zei het vriendelijke mannetje.
Ik ben Koen, zei Koen. En dit is mijn vriendinnetje Linnie!
Ze gaven elkaar de hand; Linnie vond het mannetje erg aardig.
Kom binnen! zei Pobbel. Ik heb verse koffie klaar binnen, je treft het mooi!
Ze gingen met hem naar binnen. Hij had hier een leuk huisje, in de holte van de
dikke boom gebouwd.
Nieuwe aanbiedingen
Onlangs: zijn er in verschillende bladen
in het oosten van ons land opnieuw ad
vertenties verschenen waarin jonge man
nen en vrouwen werden opgeroepen voor
aantrekkelijk werk in Duitsland. Nu bleek
het een tijdschriftenhandel te zijn die Ne
derlandse arbeidskrachten wilde werven.
Men kon zich melden bij een zekere Ben
nie de Vries in Arnhem. Bennie bleek een
Duitser te zijn.
Toen contact werd opgenomen met de
Duitse tijdschriftenhandel waarvan het
hoofdkantoor is gevestigd in Wuppertal,
deelde men mee, dat de Duitser op staan
de voet was ontslagen.
De Enschedese politie heeft de Duitse
politie op de hoogte gesteld van de gesig
naleerde praktijken.
Advertentie
en wilt u dat wij uw krant naar uw
vakantie-adres opzenden
Stuur± u ons dan minstens twee dagen
voor uw vertrek een briefkaart met
vermeiding van uw naam, uw vaste
adres, uw vakantie-adres, de datum
waarop de eerste krant naar uw
vakantie-adres gezonden moet worden
en de datum waarop de krant voor het
laatst moet worden toegezonden.
Als u de krant per week betaalt, wilt
u dan het abonnementsgeld voor de
vakantieweken vooruit aan de bezor
ger betalen
DE ADMINISTRATIE
Charles
Exbrayat
Vertaling:
Margot
Bakker
18)
Si, caballero, siQue juiere usted?
Wat hij verlangde vertelde hij mij niet, hij stak mij
een briefje toe.
Para usted, senor....
Automatisch nam ik het papiertje van hem aan en
voor ik van mijn verbazing was bekomen was hij al
spoorloos verdwenen. Maria niet minder verbijsterd dan
ikzelf, vroeg:
Wat is dat voor een briefje don José?
Ik wist het maar al te goed. Zij volgden mij blijkbaar
cp de hielen.
Moet je het niet lezen?
Ach ja, natuurlijk, ik moest het lezen. Het zou jam
mer zijn uw knappe vriendinnetje de dupe te laten
worden van een zaak, waarmee zij niets te maken
heeft, vindt u ook niet? Waarom stapt u niet met haar
in het eerste vliegtuig naar Washington?
Dit had ik niet mogen vergeten: zij zouden alle mid
delen te baat nemen om mij op de vlucht te jagen.
Je lijkt wel boos, don José!
Boos? Ik weet mij geen raad van woede! En dan
te bedenken dat ik niet eens heb gemerkt gevolgd te
worden. Pépé, beste jongen, het wordt tijd, het wordt
zelfs hoog tijd, je er rekenschap van te geven, dat je
niets voelt voor een vroegtijdig graf in vaderlandse
bodem. Zij moeten wel een armzalige indruk van de
agenten van het FBI gekregen hebben, die schurken.
Overigens heb ik de indruk dat het niet Hernandez
of die stakker, die aan de morfine was, geweest kan
zijn, die ons heeft gevolgd. Die had ik waarschijnlijk
toch wel herkend. Ik besef uitstekend dat Lajolette heel
wat mensen tot zijn beschikking moet hebben. Waarom
denk ik nu opeens weer aan die haastige gestalte die
in de Dona Maria-straat verdween? Moet ik er mis
schien rekening mee houden dat. Juan ook..? Ik durf
de gedachte nauwelijks uit te denken, ofschoon er veel
door zou worden verklaard. Maria zou dan als lokaas
hebben gediend, maar alles in mij verzet zich tegen
de gedachte dat dit meisje de medeplichtige van een
misdadigersbende zou kunnen zijn. Als zij al een rol
heeft gespeeld heeft zij dat in onwetendheid gedaan.
Don José.
Ik sprong op. Het meisje keek me aan met angst
in de ogen.
Wil je mij niet zeggen wat er in dat briefje staat?
Zonder enige uitleg stak ik haar het papiertje toe.
Had het nog wel zin geheimhouding te betrachten?
Ik was verslagen. Beter dat zij van mij hoorde wat
mijn beroep was dan van anderen. Maria gaf mij het
briefje terug.
Ik begrijp er niets van.. Wie heeft je dat nu
gestuurd? Washington? Dat ligt toch in Amerika? Waar
om hebben ze het over Amerika?
Aan de rimpel boven haar wenkbrauwen zag ik, dat
zij zich tot het uiterste inspande om dit probleem, dat
zich zo onverwacht aan haar opdrong, tot een oplos
sing te brengen.
En dat jongetje, je weet wel, die noemde je
ook al senor AmericanoHoe zit dat toch?
Daarna heb ik haar eerlijk verteld wat mijn beroep
was. Ook wat ik in Sevilla moest opknappen en hoe
ik in Washington leefde. Over Ruth en Alonso heb ik
gezwegen. Ik was bang dat zij mij verkeerd begrijpen
zou en dat zij de betrekkingen tussen ons niet in het
juiste licht zou zien.
Ik kon haar daarvan immers altijd nog op de hoogte
brengen als zij ertoe kon besluiten met mij de oceaan
over te steken. Op dat ogenblik luisterde zij wel aan
dachtig naar mij, maar zelf zei ze niets. Ook toen ik
haar alles had verteld wat er te vertellen viel bleef
zij zwijgen. Ik wachtte af, ik had eenvoudig niets meer
le zeggen. Het spel speelde zich nu tussen haar en
mij af. Ik wist heel goed dat wij straks als wij van
die bank bij de Alameda de Hercules opstonden, voor
goed uiteen zouden gaan of een bondgenootschap zou
den hebben gesloten dat op aarde niet meer te ont
binden was. Ik moet bekennen dat mijn hart sloeg als
een mokershamer, toen Maria eindelijk weer begon te
spreken.
Ik vond het heel verstandig van je José, dat je
open kaart met mij hebt gespeeld
Het viel mij op dat zij het hoffelijke „don" nu weg
liet en dat gaf mij opeens weer heel wat moed.
En ik ben trots op je.
Ondanks de wakkere politieagenten die altijd opdui
ken waar je hen het laatst verwacht, had ik Maria
bijna in mijn armen genomen om haar in het open
baar de eerste zoen te geven.
Maar je moet goed op jezelf passen, José!
Dat beloofde ik haar geestdriftig. Ik geef toe, dat
ik slecht genoeg was om met haar bezorgdheid en ver
tedering mijn voordeel te doen.
En wat Washington betreft, Maria., denk je, dat
je er ooit toe kunt besluiten met mij mee te gaan?
Naar Amerika.
Zij fluisterde het woord meer dan zij het zei en het
drong tot mij door dat alleen het uitspreken van de
naam van de Verenigde Staten voor haar zoiets was
als het betreden van een sprookjesland. Ik nam me
voor om te doen wat ik kon om haar de illusie later
zo lang mogelijk te laten houden.
Het enige bezwaar is Juan..
Als Juan met ons naar Parijs had kunnen gaan
waarom kunnen wij hem dan niet meenemen naar
Washington?
O, dat zou heerlijk zijn!
Het leek mij beter haar op dat ogenblik te verzwij
gen dat er eerst een ernstig onderhoud onder vier ogen
tussen haar broer en mij zou plaatsvinden voor ik de
jongeman een dergelijk reisje aanbood..
De Maria, die ik bij „Het Lam onzes Heren" afle
verde, leek een totaal andere dan de Maria, die ik
in de kei-k van San Juan aan de Palma had ontmoet.
Wat ik in lange uren bij een normale omgang met
een jonge vrouw, waarbij ik mij streng aan Andalusi-
sche zeden en gewoonten zou hebben gehouden, mis
schien had kunnen bereiken, was mij nu als het ware
in de schoot gevallen. Zij was van mijn geheime op
dracht op de hoogte, zij kende angst om mijn veilig
heid en zij zou mij in mijn taak terzijde staan.
Maria hield van mij, ik hield van haar en zij zou
mijn vrouw worden. Samen zouden wij ons in de
Verenigde Staten vestigen. Mijn overwinning in het
menselijk vlak was al even stralend als mijn neder
laag op beroepsterrein triest was.
Nu ik wist dat Maria van mij hield zou ik overi
gens nog voorzichtiger met mijn leven omspringen.
Lajolette, die mij toch al niet te sympathiek was,
evenmin als alle handelaars in verdovende middelen
met wie ik sinds jaren op voet van oorlog stond, wekte
nu ronduit mijn walging op, omdat hij een hinderpaal
voor mijn geluk zou kunnen worden en dan nog wel
dit geluk. Na haar te hebben beloofd haar na slui
tingstijd voor de winkel op te wachten nam ik af
scheid van het meisje, dat ik nu als mijn verloofde
zag. Ik slenterde in de richting van de Palma, zonder
veel hoop te koesteren op een ontmoeting met Juan.
Hoe langer ik erover nadacht hoe krachtiger de over
tuiging zich aan mij opdrong, dat het wel degelijk
Juan was geweest, die wij in de omgeving van het
paleis van de hertog van Alva hadden zien rondslui
pen. Hij moest ons gevolgd zijn. Om daarna tot de
gevolgtrekking te komen dat ook hij in dienst van
Lajolette was, vergde maar een kleine gedachtenstap
en die deed ik dan ook. Achteraf bezien kon het Juan
zijn geweest, die mij op de trap van zijn eigen wo
ning had neergeslagen. Het mannetje dat verdovende
middelen gebruikte, had mogelijk alleen op de uitkijk
gestaan. Ik meende Maria voldoende te kennen om
erep te mogen rekenen dat zij haar broer in de steek
zou laten zodra het bewijs werd geleverd dat hij schul
dig was. Ik was er dan ook van overtuigd, dat ik
Juan dat bewijs zou weten af te persen, wanneer ik
hem eens stevig in de kraag vatte. Hij zou wel niet
veel keus hebben, hij zou niet kunnen ontkennen.
Zeer op mijn hoede stak ik de Palma over, dat wil
zeggen, ik sloop langs de muren, en elke nieuwsgierige
blik zou mijn wantrouwen hebben opgewekt. Ik was
van plan onopgemerkt een bezoek aan de woning van
Maria en haar jongere broer te brengen. Was Juan
thuis, des te beter, dan zouden we dadelijk kunnen
praten. Zou hij er niet zijn, dan zou ik op hem wach
ten en in die tijd zijn paperassen eens doorzoeken. Wie
weet vond ik niet een of ander verdacht snippertje
papier, dat mij op het spoor kon brengen van het
wild, dat ik opdracht had onschadelijk te maken, of
schoon het er meer op leek dat het mij onschadelijk
zou maken. (Wordt vervolgd)
Advertentie
DU-NY reinigt diep In de poriën.
Dnt wil zeggen DU-NY haalt niet
alleen het vuil van maar ook
uit Uw huid. Boorden en man
chetten blijven daardoor veel lan
ger schoon.
Talloos zijn de mensen met huid
klachten. Maar hun aantal smelt
als sneeuw voor de zon nu zij
DU-NY gebruiken. Huidverstop
pingen, meeëters, pulstles enz.
verdwijnen meestal snel door het
gebruik van DU-NY.
Overmatige transpiratie verdwl|nt.
De huid ademt weer en wordt niet
meer verstopt door kalkzeepres-
ten DU-NY werkt ook als deodo
rant. Uw huid blijft langer fris.
BEVAT GEEN VETZUREN
DUS ALCALIVRIJ
Het militair museum Bronbeek bij Arn
hem bevat behalve een verzameling
wapens en andere curiosa ook een „ere
galerij" met schilderijen van alle opeen
volgende commandanten van het KNIL.
Aan deze collectie wil men nu toevoegen
een schilderij van wijlen generaal S. H.
Spoor, die als legercommandant, in Indo
nesië het bevel voerde over de aldaar na
1945 ingezette troepen van de Landmacht
en de Luchtmacht.
Een commité onder voorzitterschap van
luitenant-kolonel b.d. mr. J. Ph. H. E. van
Lier, heeft zich ten doel gesteld, gelden
bijeen te brengen voor de vervaardiging
van dit schilderij. Mevrouw Spoor heeft
haar instemming met dit plan betuigd en
haar medewerking toegezegd.
Nadere inlichtingen: Goeman Borgesius-
straat 29 Amsterdam. Gelden kunnen wor
den gestort op postgiro 575539.
