Ria van Velsen - drie
touwen zwemmend -
keer in de
zevende
In aanval onmachtig hockeyteam
door Nw. Zeeland uitgeschakeld
Lynn Burke won met groot
vertoon van macht goud
Achterstand
Teleurstelling
Italië werd waterpolokampioen
Juryleden zijn nog steeds
partijdig in bokstoernooi
Weer eerste plaats voor
Amerikaanse ploeg
Zwemfinales
in cijfers
Hary krijgt filmcontract
en baan van DM 18.000
Door zege van Russen op Joegoslaven
viel beslissing vóór laatste wedstrijd
Italianen zijn numeriek het sterkst
vertegenwoordigd in de eindstrijden
Jaap Helder vervangt
Lautenschutz
9
Ingehaald
MAANDAG 5 SEPTEMBER 1960
(Van onze speciale verslaggever).
„Oh mamma mia zuchtte een klein Italiaans manneke, toen Ria
van Velsen voor de derde maal in de touwen zwom en Lyn Burke,
Nathalie Steward en ed Japanse Tanaka steeds verder van haar wegzwom
men. „Mamma mia, hoe is dat possibile, signor?" Wij hadden op dat
moment wel iets ander te doen dan een omstandig verhaal op te hangen
over de moeilijkheden en teleurstellingen waarmee onze zwemsters te
kampen hebben gehad - moeilijkheden die ook op de vorm van onze beste
rugslagzwemster, Ria van Velsen, niet zonder uitwerking waren gebleven.
Driemaal in de touwen! Eenmaal op de heenweg - na een toch al slechte
start direct achter geraakt op Lyn Burke - en tweemaal op de terugweg.
Toen elke vezel van haar jonge body zich moest inspannen om de woe
dende spurt van zeven concurrenten te kunnen weerstaan. Zij raakte niet
zo vreselijk ver achter, maar genoeg om zes anderen te moeten laten
voorgaan. In 1.12.1 was het allemaal over voor de Haagse zwemster, die
natuurlijk zeer bedrukt uit het water kwam en aan de arm van zwem-
bond voorzitter Jan de Vries wegwandelde, terwijl de Amerikaanse win
nares, die de prachtige tijd van 1.8.3 had gezwommen, zich met Nathalie
Steward en Tanaka naar het ereplatform
In de touwen zwemmen is een oude fout
van ïlia van Velsen. We horen het haar
trainer Cor Scheel nog schreeuwen: kijken
Ria, kijken Ria, maar al had ze er ook
hier in Rome al eerder last van gehad,
zo scheef als ze zaterdagavond zwom, is
nog niet eerder gebeurd. En het kan geen
toeval zijn, dat het juist vanavond ge
beurde, omdat ook Ria van Velsen leidt
aan de algemene „ach-wat-hebben-er-een-
pech"-ziekte, die door de Nederlandse
zwemploeg waart. Niet geheel zonder re
den natuurlijk, want een team, dat een
onnozele diskwalifikatie zich moest laten
welgevallen op de 4x100 meter vrije slag
estafette dames en dat zich een derde
plaats op de wisselslagestafette zag afge
nomen, omdat de jury- in strikte eerlijk
heid overigens - meent dat Duitsland eer
der aantikte zo'n ploeg kan mentaal een
harde tik krijgen. En die tik heeft ze ge
kregen en slecht kunnen verwerken.
Ria startte tussen wereldrecordhoudster
Lynn Burke en de kleine Japanse Sato
Tanaka, houdster van het 200 meter-re
cord. Onmiddellijk begon de Haagse zwem
ster scheef naar de lijn te trekken, maar
haar tempo en stijl waren op die eerste
50 meter goed en voorlopig viel er niet
veel te vrezen, al was Lynn Burke dan
ook al meters voor haar uit en al kwam
de kleine Japanse met haar vinnige korte
armslag langzaam maar zeker naast en
vlak voor het keerpunt zelfs een halve
vingerlengte voor de Nederlandse zwem
ster.
Het keerpunt werd al wat traag geno
men en toen gebeurde het. Ria, niet ge
wend zoveel tegenstand te ondervinden,
kon het niet opbrengen terug te vechten.
Het was om te huilen zoals zij reageerde
op de aanval van haar tegenstandsters.
In plaats van op haar tanden te bijten
en alles te geven wat zij nog aan ener
gie over had, gooide Ria van Velsen er
het bijltje bij neer en binnen 20 meter
na het keerpunt waren de Britse Nataly
Steward en de Zuidafrikaanse Laura Ran-
well onze zwemster voorbij. Nataly Ste
ward ging door, passeerde ook de Japanse
en tikte in 1.10.8 als zilveren medaille
winnares aan. Met die 1.10.8 was Ria van
Velsen dus tevens haar Europees record
kwijt.
Zo zwak was haar zwemmen op de laat
ste halve baan, dat zij zich zelfs moest
laten passeren door de Frangaise Rosy
Piacentini en de kleine Engelse Sylvia
Lewis. Met 1.12.1 als zevende kon Ria
Rw van Velsen
Natalie Steward (links) omhelst de
Amerikaanse Lynn Burke, die eerste
werd op de 100 meter rugslag.
De uitslag van de finale 4 x 100 meter vrije
slag estafette dames was: i. Verenigde Staten
(Jon Spillane. Shirley Stobs. Carolyn Wood
en Chris von Saltza) 4.08.9 (nieuw wereld- en
Olympisch record): 2. Australië 4.11.3: 3.
Duitsland 4.19.7: 4. Hongarije 4.21.2; 5. Groot-
Brittannië 4.24.6: 6. Zweden 4.25.1; 7. Italië
4.26.8; 8. Rusland 4.29.0. Dawn Fraser, die als
eerste zwemster startte voor de Australische
ploeg, verbeterde met een tijd van 60.6 secon
den het Olympisch record op de 100 meter
vrije slag dames.
De uitslag van de 1500 meter vrije slag he
ren luidt: 1. en Olympisch kampioen Konrads
(Australië) 17.19.6 (nieuw Ol. record); 2. Rose
(Australië) 17.21.7: 3. Breen (Ver. Staten)
17.30.6; 4. Yamanaka (Japan) 17.34.7; 5. Katona
(Hongarije) 17.43.7; 6. McLachlan (Z.-Afrika)
17.44.7; 7. Somers (V.S.) 18.02.8; 8. Campion
(Groot-Brittannië) 18.22.7.
De uitslag van de finale 100 meter rugslag
dames luidde: 1 Lynn Burke (V.S.) 1.09.3; 2.
Natalie Steward (Gr.-Br.) 1.10.8 (nieuw Euro
pees record): 3. Satoko Tanaka (Japan1.11.4;
4. Laura Ranwell (Z.-Afrika) 1.11.4; 3. Rose-
Marie Piacentini (Frankr.) 1.11.4; 6. Sylvia
Lewis (Gr.-Br.) 1.11.8: 7. Ria van Velsen
(Nederland) 1.12.1: 8. Nadine Delache (Fr.)
1.12.4. De Britse Natalie Steward verbeterde
met een tijd van 1 min. 10.8 sec. het Europees
record, dat met 1.10.9 sinds 10 juli van dit jaar
op naam stond van onze landgenote Ria van
Velsen.
zich in de kleedkamer gaan zitten scha
men voor zo weinig doorzettingsvermogen.
Terwijl dit zich in de achterhoede af
speelde, was de 17-jarige Lynn Edythe Bur
ke uit Flushing in New Yersey meer op
dan in het water liggend op het goud af
geroffeld. De keiharde Amerikaanse had
een finish alsof zij door de tegelwand heen
wilde. Zij had geprobeerd haar wereldre
cord van 1.09 nog iets scherper te stellen,
maar dat gelukte op deze toch altijd weer
wat koelere avond niet. De 1.09.3 was overi
gens snel genoeg voor een flinke voor
sprong.
Een onvergetelijke 1500 meter-eindstrijd,
de grootste race, die ooit op dit nummer
is gezwommen, heeft ons daarna het leed
weer snel doen vergeten. De „grote vier"
van de „mijl", George Breen (V.S.), Tsyo-
shi Yamanaka (Japan) en de Australiërs
Jon Konrads en Murray Rose vormden de
topklasse in het veld van 8.
Het laatste zwemnummer van de Olym
pische Spelen 1960 was de vrije slag esta
fette der dames, waarin Nederland door
een domme overneem-fout, waaruit ook al
het gebrek aan wedstrijd-hardheid is ge
bleken, niet van de partij kon zijn.
De Australische zwemsters hebben tot na
200 meter de leiding gehad. Dawn Fraser
startte in een poging haar wereldrecord
van 60.2 sec. te verbeteren als eerste en
alhoewel de slanke Dawn 0.4 sec. boven
deze tijd kwam haar 60.6 was wel een
nieuw Olympisch record had zij voor
voldoende voorsprong gezorgd om Ilsa
Konrads met grote voorsprong op SHirley
Stobs te laten vertrekken.
Keihard
De matig zwemmende Lorraine Crapp
werd op de derde 100 meter ingehaald dooi
de kleine Carolyn Wood en voor Alva Col-
quhoun was er op de laatste banen tegen
Chris von Saltza toen geen redden meer
aan. De velen onder de 20.000 toeschou
wers in het uitverkochte zwemstadion, die
met een chronometer waren gewapend,
konden hun ogen niet geloven toen de
wijzer op 4.08.9 was blijven stilstaan. Met
een gemiddelde van iets meer dan 1.02.2
had Amerika de titel gewonnen voor
Australië (4.11.3) en Duitsland, dat in
4.19.7 de strijd om het brons van Honga
rije won.
Voor dc derde maal stapte enige tijd
later Chris von Saltza haar mascotte,
een grote in rode zwembroek geklede
plastic kikker, in de armen gekneld
naar het ere-schavotje om goud in ont
vangst te nemen. De tijd van Duitsland
wees uit, dat het Nederlandse viertal niet
eens erg veel moeite gehad zou hebben
om de derde plaats achter Australië te
veroveren.
Bij het opmaken van de balans van de
Olympische zwemwedstrijden vallen twee
dingen dadelijk in het oog: het vooral
bij de dames geringe succes van Aus
tralië ten opzichte van het Amerikaanse
machtsvertoon en de bijzonder matige pres
taties van de Nederlanders. Rome heeft
aangetoond hoe snel de achterstand van
onze zwemmerij is gegroeid en hoe moei
lijk het zal zijn dit verloren terrein in de
toekomst in te halen. Een zilveren en twee
bronzen medailles vormen de gehele Ne
derlandse oogst en daarbij komt dan nog,
dat een van die twee derde plaatsen is
behaald door een zwemmer. Twee beschei
den succesjes voor de Nederlandse meisjes,
eens behorende tot de superklasse.
Acht dagen lang hebben we kunnen ver
gelijken en kunnen studeren en de con
clusie is de volgende: zwem-technisch lij
ken de trainers en trainsters te zijn uit
gestudeerd. De slag van bijvoorbeeld Dawn
Fraser en Jon Konradis is nagenoeg vol
maakt en elk werkelijk talent zal zich
daarop zonder moeite kunnen toeleggen.
De Amerikaanse en Australische trainers
hebben daarom gezocht naar de afwerking
van finesses en zijn daarbij gekomen tot
een vervolmaking van de start en keer-
techniek.
In Europa golden de keerpunten van
Cockie Gastelaars en enkele andere Ne
derlandse zwemsters als voorbeeld voor
allen. Maar wanneer een Dawn Fraser,
Chris von Saltza haar keerpunt neemt, is
het of een massief rubber bal van de
muur terugkaatst. Voor een flitsende start
is in Californië en Townsville extra aan
dacht besteed aan de sprongkracht waar
door alle Amerikaanse en Australische
deelnemers bij elke start al een voorsprong
op hun concurrenten hadden. Dit voordeel
gevoegd bij een versneld keerpunt geeft
alleen al een winst van tenminste een
halve seconde.
Een ander punt van belang is de menta
le kracht en hierin hebben de meeste le
den van de Nederlandse zwemploeg ge
faald. Wat zaterdagavond met Ria van Vel
sen gebeurde is bij de huidige top-landen
onbestaanbaar. Een inzinking is mogelijk,
een slechte dag is mogelijk, maar het
breken van de draadd in een 100-meter-
race is bij de Amerikanen en de
Australiërs onbestaanbaar om de eenvou
dige reden, dat de voorbereiding al zo
hard is, dat een kandidaat zonder wed
strijdmentaliteit niet eens aan de selec
tie zou zijn toegekomen. Dit geldt ook voor
de mislukte wissel in de vrije slag-estafette
waarin geen enkel risico genomen behoef
de te worden.
Het is geen toeval dat het mentaal
de hardste meisjes zijn geweest, die de
medailles voor Nederland hebben gehaald:
Marian Heemskerk en Tineke Lagerberg,
twee pupillen van Wil van Breukelen, die
lak hebben aan de duizenden om zich heen
en die achter hun startblok gaan slaan
met een air van :Kom maar op, ik zal
jullie.eens wat laten zien. Twee voorbeel
den van zelfvertrouwen en vechtlust, die
in dat opzicht ook evenwaardig waren aan
de vechtjassen uit de Califonische school.
Het moet voor de in Rome aanwezige
zwemleiders, die over opmerkingsgave en
werkelijkheidszin beschikken, een tip zijn
geweest voor de toekomst. Wil Nederlandd
bij de volgend Olympische Spelen of ande
re grote internationale wedstrijden weer
meetellen, dan zullen de zaken in de voor
bereiding van de kandidaten anders moe
ten worden aangepakt. Dan zal men ook
niet bang moeten zijn om enkele top-trai-
ners of trainsters aan te stellen al zul
len daarbij heilige huisjes moeten worden
omgetrapt. De Nederlandse zwemploeg
heeft met alle waardering voor de
ploegleiding haar coaches node ge
mist in Rome.
Verheugend is dat Wieger Mensonides
voor enkele bijzondere records heeft ge
zorgd, records waar chronometers eigen
lijk niets mee te maken hebben. Behalve
dat de Haagse schoolslagkampioen de eer
ste Nederlandse zwemmer was, die ooit
tijdens Olympische Spelen het ere-podium
mocht beklimmen, was hij de enige Euro
pese zwemmer in Rome, die een medaille
won. Het was de enige meevaller maar
dan ook een goede.
(Van onze speciale verslaggever)
Er behoeven geen doekjes om te worden
gewonden: onze waterpoloploeg heeft
sterk teleurgesteld. Men heeft gewonnen
van Australië, gelijk gespeeld tegen Zuid-
Afrika en verloren van Joegoslavië, de
Verenigde Staten, Hongarije en Duitsland.
Vier nederlagen, 1 gelijk spel en 1 over
winning. Het is een wonder dat we de
finalepoule nog gehaald hebben en het is
géén wonder, dat we daarin puntloos laat
ste zijn geworden. Joegoslavië en Honga
rije daargelaten, hebben we niet tegen
topploegen gespeeld en daarom juist val
len de resultaten tegen middelmatige
teams als Amerika, Duitsland, de V.S. en
Zuid-Afrika zo tegen. Daar zouden we
enkele jaren geleden over heen gelopen
zijn!
Wat mankeert er aan ons spel? Tech
nisch is het zo kwaad nog niet, maar de
grote lijn, die er vroeger in zat, die ont
breekt tegenwoordig maar al te vaak en
dat die ontbreekt, komt vooral doordat er
geen grote persoonlijkheden meer in het
zevental van Nederland zitten. Zonder het
verleden te willen idealiseren, mag men
toch zeggen dat Cor Braasem, Gerrit
Bijlsma, Frits Smol, Max van Gelder, Nijs
Korevaar en Rudi van Feggelen, persoon
lijkheden waren. Ook al zou het waar zijn,
dat de huidige spelers ten minste even
hard zwemmen hetgeen overigens twij
felachtig lijkt en even geladen het wa
ter ingaan dan nog blijft er het grote
verschil tussen de tactisch en technisch
„rijpe" ploeg van destijds, die wist wat
ze wilde en hoe ze het moest bereiken,
en het huidige zevental, dat niet zeker van
zichzelf is en zonder duidelijke lijn te werk
gaat.
Het spijt ons vooral voor Frans Kuyper,
die nu weggaat als coach, na schitterende
successen door enorm enthousiasme en
kennis van zaken te hebben behaald. Cor
Braasem, die hem opvolgt, krijgt het
zwaar. Hij weet dat zelf beter dan wie
ook. Op elke hoogconjunctuur volgt een
depressie, op elke grandioze ploeg een
team van minder kwaliteit. Momenteel
zijn we zeer duidelijk aan de magere jaren
bezig. Mogen zij geen zeven jaar duren..
(Van onze correspondent in Bonn)
De 22-jarige Westduitse atleet Armin Ha
ry heeft in Rome op de 100 meter hard
lopen niet slechts een gouden medaille ver
overd, de jonge Saarlandse, thans Frank-
forter monteur en verkoper won bij de
Olympische Spelen 1960 ook een filmcon
tract en een baan van 1500 mark in de
maand (ofwel 18.000 mark per jaar, dat
is goed 16.000 gulden) als vertegenwoordi
ger voor de verkoop van sportartikelen.
De directeur van een der grootste West
duitse filmmaatschappijen „Gloria-Filmge-
sellschaft" te München vertelde zaterdag
dat hij met de Olympische kampioen Hary
een voorcontract voor een film heeft ge
sloten. Nog voor de winter zal Hary ko
men. Weliswaar, zo bekende de Gloria-di
recteur, heeft Hary nog nimmer voor een
filmcamera gestaan, maar „hij ziet er
goed uit, heeft een fraaie gestalte, een
leuke kop en een resolute houding, getui
ge zijn optreden bij talrijke televisie-uit
zendingen".
Overigens wil de filmmaatschappij uit
München er zorgvuldig voor waken dat
Hary door zijn filmcontract niet in bot
sing komt met de amateurbepalingen. Hij
zal op het witte doek bijvoorbeeld niet als
hardloper verschijnen, maar in de rol van
een jonge verkoper.
GEVONDEN
Het bureau „gevonden voorwerpen" in
het Olympisch dorp wacht al vele dagen
op het bezoek van „John Roeders", die
reischeques ter waarde van 510 dollar in
het dorp heeft verloren, alle pogingen de
eigenaar te vinden, zijn tot dusverre mis
lukt.
Italië is Olympisch waterpolokampioen
geworden. Men had zich een grootse finish
gedacht, doordat eerst Rusland en Joego
slavië tegen elkaar moesten spelen en
daarna Italië en Hongarije. Joegoslavië zou
dan wel van de Russen winnen en daardoor
in de finalepoule op 4 punten komen die
Italië al bezat. Maar door Hongarije te ver
slaan of er tegen gelijk te spelen, zouden de
Italianen dan in een spannende finale het
goud naar zich toehalen. Maar het liep an
ders, want de Russen verstoorden de fraaie
gedachtengang van de wedstrijdrangschik
kers, versloegen de Joegoslaven en maak
ten Italië al kampioen nog eer de „Azurri"
één bal geworpen hadden.
Die wedstrijd RuslandJoegoslavië was
één langgerekte fluittoon van de Spaanse
arbiter. Inderdaad werd er grof gespeeld,
maar de Spanjaard zag ook wel eens spo
ken. De rust was 22, maar de met zeer
veel koel overleg spelende Russen dwongen
de Joegoslaven uiteindelijk naar de neder
laag, ondanks fantastisch doelmanswerk
van de verliezers.
De Russen schoten veel. Niet altijd tref
zeker, maar zij durfden het risico van mis
sen aan. En daardoor gaven zij toch de in
druk verder op de weg naar goed waterpolo
gevorderd te zijn dan de Hongaren, die op
oude glorie (Karpati, Gyarmati) drijven. De
Hongaren verloren dus hun Melbourne-
titel aan Italië, dat zeker niet als favoriet
startte, maar met de geweldige steun
van een fanatiek publiek achter zich
beter speelde dan men verwacht had.
Om beurten werd door Rusland en Joego
slavië vier maal uit een strafworp
gescoord, waarbij de Russen het laatste
woord hadden: 43. Italië was kampioen,
het stadion stond op zijn kop en in de ere-
loges vielen autoriteiten, die deftig en stijf
naar elkaar buigend hun plaatsen hadden
ingenomen, elkaar snikkend om de hals.
Het was aanvankelijk moeilijk voor de
jonge Italiaanse ploeg zich met de zeker
heid van de titel geheel te geven. Honga
rije nam in deze strijd, die heel wat mooier
en sportiever spel te zien gaf dan de voor
gaande, met 20 de leiding. Maar toen
voelden de snelle Azzuri zich toch aan hun
stand verplicht er fel tegenaan te gaan. En
zowaar konden zij eerst gelijkmaken en na
de rust de 32 achterstand met goede doel
punten in een gelijk spel (33) omzetten.
De laatste wedstrijd van het Olympische
waterpolotoernooi tussen de nieuwe
kampioen Italië en oud-kampioen Honga
rije is geëindigd met een 33 score. Bij
de rust hadden de Hongaren een 32 voor
sprong. Door dit resultaat kwam Hongarije,
dank zij een beter doelgemiddelde dan
Joegoslavië, in het bezit van de bronzen
medaille.
De eindstand van het waterpolotoernooi
werd:
1. Italië 3 2 1 0 5 7—4
2. Rusland 3 1113 78
3. Hongarije 3 0 2 1 2 78
4. Joegoslavië 3 1 0 2 2 67
De eindstand van de poule voor de klas
sering van nummers vijf tot en met acht is:
Roemenië 3 2 1 0 5 1411
Duitsland 3 2 1 0 5 1311
Ver. Staten 3 1 0 2 2 14—16
Nederland 3 0 0 3 0 1518
-V»*-
Een moment uil de hockey-ontmoeting
NederlandDenemarken, die zaterdag
werd gespeeld. Links de Nederlandse
aanvalsleider De Beer.
Wellicht op geen enkel toernooi-veld is
de strijd tussen Oost en West zo fel uit
gevochten als in het Olympisch bokstoer
nooi, dat nu tot de finales is gevorderd.
En was het nu maar zo dat die strijd al
leen beslecht werd door de boksers zelf.
dan zou men er nog vrede mee kunnen
hebben. Maar het spijtige van de zaak is
dat ook de juryleden niet schroomden om,
als het even kon, partij te keizen. Dat de
den zij onder meer enkele dagen geleden
ten gunste van de Pool Bending, die tegen
Jan de Rooy een zekere verliezer was en
dat deden zij ook in de halve finales, die
zaterdag verwerkt werden.
De Japanner Tanabe en de Arabier El-
guindi werden in et vlieggewicht het
slachtoffer van de pro-Oosteuropese hou
ding van sommige juryleden. Beiden had
den hun partijen tegen respectievelijk de
Rus Sivko en de Hongaar Torok geheel
beheerst, maar zowel Tanabe als Elguin-
di werden tot verliezer op punten ver
klaard.
Precies zo verging het de Zuidafrikaan
Meyers in het vedergewicht, die de Euro
pese kampioen Adamski (Polen) drie ron
den lang had overklast en toch niet tot de
finale werd toegelaten. Een opmerkelijke
voorkeur toonden de juryleden ook voor
de pupillen van de vrijgevige Italiaanse
gastheren. Het moet toegegeven worden,
dat de Italianen voor de Spelen een prach
tige ploeg boksers opgebouwd hebben,
maar daarnaast was de jury ten aanzien
van de gastheren wel wat al te vrijgevig
met het toelatingsexamen voor de eind
strijd. De bantam Zamparini zou bij een
rechtvaardige rechtspraak nooit in de fina
le zijn gekomen.
Zes Italianen
De Italianen zijn in de eindstrijd nume
riek het sterkst vertegenwoordigd, namelij
in zes gewichtsklassen. Daarna komt Po
len met vier finalisten, de Verenigde Sta
ten en Rusland elk met 3 kanshebbers voor
het goud, terwijl Zuid-Afrika, Hongarije,
Tsjechoslowakije en Ghana elk 1 finalist
hebben.
Geen van de drie Olympische kampioe
nen van Melbourne, die bij de zeventien
de Spelen opnieuw een kans waagden, heb
ben de eindstrijd bereikt. De Brit Mc Ta-
gart, die veel aan snelheid heeft ingeboet,
verloor in de halve finale van het lichtge
wicht van de Pool Pazdzior. De Russen
Jengybarian (lichtwelter) en Chatkov,
(halfzwaar) haalden de halve eindstrij
den niet eens.
Een van de opmerkelijkste boksers was
zaterdag de 20-jarige Amerikaanse ser
geant Ed Crook, een koel en berekend bok
sende pugilist, die in de tweede ronde de
Roemeen Monea met een klassieke knock
out uitschakelde. Van deze stevig gebouwde
negerknaap, die in stijl veel weg heeft van
de huidige wereldkampioen der professio
nals Floyd Patterson, zouden de Ameri-
De Rus Abranov sloeg zijn tegenstan
der Piccoli (Italië) bij de zwaargewich
ten buiten de touwen, maar hielp hem
toen ook bij de terugkeer naar de ring.
kanen in de toekomst wel eens veel ple
zier kunnen beleven.
Een uitstekende indruk liet ook de Ame
rikaanse halfzwaargewicht Ed Clay achter.
Hij bokste open en speels, hield laconiek
het midden van de ring en joeg zijn Au
stralische tegenstander John Madigan met
de gratie van een wilde kat in het rond.
De Australiër voelde dat hij tegen deze
stijlvolle bronskleurige pugilist alleen door
een k.o. de situatie zou kunnen redden. Hij
viel in de derde ronde daarom onbesuisd
aan, plaatste enkele gelukkige stoten,
waarvan Clay echter in het geheel niet
onder de indruk kwam.
De derde Amerikaanse finalist, de zwaar
weiter Mc Clure, won verdiend van de Rus
Lagutin, die er na afloop weinig voor voel
de om met de Amerikaan een soort ere-
ronde te maken. Hij rukte zich los, stapte
met gebogen hoofd tussen de touwen door
en was zo onder de indruk van zijn neder
laag, dat hij misstapte en van de ring mid
den tussen het publiek viel.
Het gemakkelijkst bereikte de Ghanees
Quartey de finale. Zijn Poolse tegenstan
der Kasprzyk had namelijk in de kwart
finales een oogwond opgelopen, die nog
niet geheeld was. Quarty verscheen nu al
leen in de ring om officieel tot winnaar te
worden uitgeroepen.
Een technisch sterker, maar in de afanval
onmachtig Nederlands hockey-elftal is zon
dagmiddag op een hobbelig byveld in het
zuidelijk Olympisch centrum door de harde
stickvaste Nieuwzeelanders voor de kwart
finales uitgeschakeld. Er is door de oranje-
ploeg vooral in de tweede helft zo goed
gespeeld als veld en tegenstanders het toe
lieten. Maar weer ontbrak het nodige tem
po in de combinaties en weer wa-s het
doorzettingsvermogen onvoldoende om een
potige defensie als die der „Kiwi's" uit
verband te kunnen rukken. De wedstrijd
was noodzakelijk geworden om een beslis
sing te verkrijgen voor de tweede plaats
in de poule, die recht geeft op een plaats
in de finalepoule.
Alles wat Nederlands is in Rome en de
vrije Olympische dag niet aan de kust
doorbracht, was naar het complex van Tre
Fontane gekomen om de jongens aan té
moedigen.
Er is onder die aanmoedigingen van
roeiers, zwemmers, atleten, boksers hard
gewerkt en enige tijd heeft het er naar
uitgezien, dat Nederland vandaag de kwart
finale tegen Spanje zo gunstig hadden
de Nederlanders namelijk geloot zou
mogen spelen. In de veertiende minuut
scoorde De Beer uit een harde voorzet van
Van Erven Dorens en vanaf dat moment
leek de ploeg met rustig spel het heft in
handen te kunnen houden.
Bij de uitvallen der Nieuwzeelanders
bleek echter intussen al, dat hun snelheid
en dash groter was en vooral Jaap Leem
huis kon in de afweer een eervolle taak
vervullen. Eenmaal moest hij een bal van
de doellijn werken. Drie minuten voor rust
kwam de gelijkmaker toen linksbuiten
Bygrave de bal na een aanval van recht9
langs De Ruiter schoot.
Vanaf dat ogenblik kwamen de zenuwen
weer terug, hoewel de ploeg in de tweede
helft alles heeft gegeven om het noodlot te
ontsnappen. Goed werk van Van Vroon
hoven bleef zonder resultaat doordat de
passes en voorzetten van de vleugel vrijwel
niet onder controle te krijgen waren en
telkens dwars door het centrum heen scho
ten.
Keer op keer kwam Oranje in de cirkel
en bij twee strafcorners konden de Nieuw
zeelanders slechts met grote moeite een
treffer voorkomen. Nog twaalf minuten
waren er te spelen toen de beslissing viel.
Middenvoor Hobson kreeg een pass van
rechts, terwijl hij duidelijk buitenspel stond
maar de Duitse scheidsrechter had het niet
gezien.
Het was 2-1 en het bleef 2-1 ondanks
een verwoed slotoffensief, waarbij alle tien
veldspelers van Nieuw-Zeeland tot achter
de bullvlijn waren teruggetrokken.
De kwartfinales van het hockeytoernooi,
die vandaag op het veld van het wieier-
stadion worden gespeeld, zijn als volgt
samengesteld: IndiaAustralië, Pakistan
Duitsland, Kenya—Groot Briltannië en
SpanjeNieuw-Zeeland.
Dinsdag 6 september speelt Nederland in
de groep voor de 9de tot en met de 12de
plaats tegen Polen. De andere landen in
deze groep zijn Frankrijk en België.
De uitslagen van de wedstrijden, gespeeld
in het hockeytoernooi, luiden: Kenya
Frankrijk 0-0, DuitslandItalië 5-0,
AustraPolen 2-0.
De eindstand van groep C van het
hockey-toernooi werd:
Kenya 3 2 1 0 5 8—0
Duitsland 3 2 0 1 4 10—1
Frankrijk 3 1 1 1 3 25
Italië 3 0 0 3 0 0—14
Kenya, ongeslagen, en Duitsland plaatsten
zich uit deze groep voor de kwartfinales.
Zondag heeft de chef d'équipe van de
zeilploeg, Simon de Wit, in overleg met
de betrokkenen besloten Jaap Helder als
bemanning toe te voegen aan de F.D.-
zeiler Ben Verhagen. Zoals bekend moest
Lautenschutz vrijdagnacht hals over kop
Nederland terugreizen wegens een zeer
ernstige ziekte van zijn moeder.
De keus is op Jaap Helder gevallen
wegens diens tactische kwaliteiten en ook
omdat hij als stuurman eventueel Ben
Verhagen zal kunnen adviseren. De twee
de kandidaat voor het completeren van
de F.D.-bemanning was J. G. van Meg-
gelen.
