De Schaduw speelt verstoppertje
Geheim van Celle's vrolijke
gevangenis niet opgelost
PANDA EN DE JACHT OP DE MILJOENENHOED
ocli ió het zo
Op tijd gesloopt
DE REIS VAN KOEN EN LINNIE
Parijse roversbende
werkte op bestelling
-Schrik van Baden"
staat terecht
MAANDAG 3 OKTOBER 1960
9
Slecht tele-variété
Litteratoren voor A VRO
in Hou je aan je woord
De radio geeft dinsdag
T elevisieprogramma
Dorst
A VRO's nieuwste pro
gramma: Swing-Expres
Broer en zuster door
liefde herenigd en
gescheiden
Zusters mogen blijven
Grafschennis
in
oud Egypte
N
Partij voor alle kleuren
in Rhodesië
Misdadigers kregen wapens en vluchtmateriaal
ROMAN VAN ALAIN PAGE
Vertaling uit het Frans
door Margot Bakker
Viervoudige moordenaar
bekent 63 misdaden
51. De goochelaar had de kermis bijna
bereikt, toen Palmer en Panda plotseling
van de wagen werden geplukt. „Wat moet
dat?" vroeg een strenge agent, „het is
verboden achterop wagens te klauteren.
Dat wordt een bekeuring." „Houd me niet
op!" riep Palmer zenuwachtig, „anders
ben ik mijn hoed kwijt!" „Niks m.et Uw
hoed te maken," bromde de agent. „Hoe
is Uw naam?" „Maar die hoed is erg be
langrijk!" riep Panda, „daar gaat het
juist om!" „Het gaat er om, dat jullie in
overtreding zijn," hield de agent star
vol, „dat is belangrijk. Daar verandert
geen hoed wat aan. Dus hou op met dat
geklets over hoeden. Dat heeft hier niets
mee te maken." „Maar die hoed be
gon Palmer. Geen woord meer over hoe
den!" riep de agent verhit. „Agent!"
klonk op dat ogenblik de stem van Boko,
die hijgend kwam aanrennen, „agent!
Arresteer die twee! Ze hebben m'n hoed
gestolen!"
„Stop, kijk en luister" van Henk van
der Molen was het slechtste tele-variété
dat we de laatste tijd hebben gezien. Zijn
enige attractie was het feit, dat het niet
nog langer duurde. Het vormde een be
treurenswaardige inzinking na het amu
sante Don Quichotte-spel van Geert Elffe-
rich en Jan Moraal, waarin vooral Ton
Lensink en John Soer op dreef waren,
maar ook Louis Box-el, Pei-onne Hosang,
Ingrid Valerius en Ad Hoeymans kostelij
ke humor levérden. Mies Bouwman hield
tenslotte „salon" voor Toon Hermans, die
grotendeels met oude koek kwam want
zijn One Man Show van 1958 was het on-
derwei-p doch wiens optreden in Wenen
op vakkundige en boeiende wijze was ver
werkt in een enigszins langademig filmin-
tex-view.
Toon Hermans in zijn Weense fiacre en
Mies Bouwman met haar bekende vlotheid
naast hem: het wei-d een leuk pi-aatje
waaruit we meenden te moeten constate
ren dat Toon het in Wenen niet zo heel
erg naar de zin heeft, al is zijn optreden
daar een succes.
Zondagavond bracht „Vals Wiegelied",
een documentaii-e van pedagogisch-proble-
matische didactiek, nuttig van sti-ekking
doch niet helemaal afdoende voor ouders
die voor dergelijke grepen uit een veelzij
dig onderwerp gevoelig zijn.
Beeldschermer
De Zuidnederlandse auteur Karei Jonck-
heere zal het maandelijks uit te zenden
AVRO-progi-amma „Hou je aan je wooi-d",
dat geïnspii-eerd is op de B.B.C.-uitzen-
ding „My word", vooi-zitten. Dit program
ma, waaraan wordt medegewerkt door
Hella S. Haasse, Godfried Bomans, Harry
Mulisch en dr. Victor E. van Vi-iesland,
wordt voor de eerste maal uitgezonden op
dinsdag 25 oktober van 21.25 tot 22.00 uur.
„Hou je aan je woord" is deels te be
schouwen als een forum, deels als een
spel.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overwe
ging. 8.00 Nieuws. 8.15 Gram. &.50 Voor de vrouw.
9.35 Waterst. 9.40 Schoolradio. 10.00 Voor de kleu
ters. 10.15 Lichtbaken, lezing. 10.25 Gram. 11.00
Voor de vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Volaan.. voor
uil, lezing. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.30 Ben
je zestig? 12.30 Land-en tuinb.meded. 12.33 Gram.
12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20
Platennieuws. 13.35 Lichte muz. 14.00 Gram. 14.05
Schoolradio. 14.35 Voor de plattelandsvrouwen.
14.45 Tierelantijnen, gevar. progr. 16.00 Voor de
zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.40
Beursber. 17.45 Regeringsuitz.: De regering en de
ruimtelijke ordening, door mr. J. Vink, directeur
van het bureau van de rijksdienst van het natio
nale plan. 18.00 Lichte muziek. 18.20 Gram. 18.30
Voor de jeugd. 19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Me-
mojandum. 19.30 Gram. 20.30 Cursus democratie.
0 21.00 Brabants orkest en soliste. 22.25 Boekbespr.
23 30 Nieuws. 22.40 Gehuwd en ongehuwd, lezing.
22 55 Nieuwe gram. m. comm. 23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.40 Morgenwijding. 9.55 Boek
bespr. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Pianorecital. 11.15 Voor de zieken. 12.00 Ham-
r'ondorgelspel. 12.20 Regeringsuitz.: Uitz. voor de
landbouw. 12.30 Land- en tuinbauwmeded. 12.33
Dansmuziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram.
13.20 Promenade-orkest en solist. 13.55 Beursber.
14.00 Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00 Voor de vrouw.
15.30 Pianorecital. 16.00 Van mens tot mens, le
zing. 16.15 Gram. 16.30 Voor de jeugd. 17.20 De
dierenwereld en wij. lezing. 17.30 Orgelspel. 18.00
Nieuws. 18.15 Pianospel. 18.30 Lichte muz. 19.00
Voor de kinderen. 19.05 Paris vous parle. 19.10
Gram. 20.00 Nieuws. 20.05 Gevarieerd progr. 21.40
Lichte muz. 22.00 Mijlpalen in de 20ste eeuwse
toonkunst, muzik. lezing. 22.30 Nieuws en beurs
ber van New York. 22.45 Act. 23.00 Gram. 23.55-
21.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.15 Pianospel. 12.30 Weerbericht.
12.35 Voor de landbouw. 12.40 Pianospel. 13.00
Nieuws. 13.15 Lichte muz. 14.00 Schoolradio. 15.45
Omr.orkest. 16.00 Beursber. 16.06 Duitse les. 16.21
Vlaamse muz. 17.00 Nieuws. 17.10 Viool en piano.
17.40 Boekbespr. 17.50 Voor de jeugd. 18.20 Voor
de soldaten. 18.50 Gram, 19.00 Nieuws. 19.40 Gram.
19.50 Lezing. 20.00 Voor de vrouw. 21.00 Gram.
21.15 Liederen. 21.30 Omr.ork. 22.00 Nieuws. 22.15
Pestival van Vlaanderen: Orgelconc. 22.55—23.00
Nieuws.
VOOR MAANDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz. VPRO: 20.20
Filmdocumentaire. 20.30 Medisch praatje. 20.50
De oude draaidoos. 21.15 Cabaretprogramma.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverzicht. NCRV: 20.20
Documentaire film. 20.40 Speelfilm.
Meer dan een half miljoen dorstige Duit
sers en buitenlanders hebben zaterdag in
Müncben, op de eerste dag van het „Ok
toberfeest"., een nieuw record hoeveelheid
bier door hun kelen laten glijden. Meer
dan 40.000 liter bier werden verzwolgen
in de zes enorme biertenten die door de
grote brouwerijen van München in de stad
zijn opgericht. De consumptie van de vette
Münchener „witte worstjes" was zo groot
Te beginnen op 11 oktober presenteert
de A.V.R.O. onder de titel „Swing-Ex
pres" op dinsdagavond eens per veertien
dagen een programma waar, als men de
samenstellers, Skipvoogd en Victor Con-
selman, mag geloven, „vaart in zit". De
ze vaart ontleent het programma aan zijn
samenstelling en presentatie: veel muziek
en van tijd tot tijd korte, kernachtige
commentaren van de samenstellers en
van redacteur Roel Balten. „Swing-Ex
pres" zal muziek uit Amerika bevatten,
muziek in verschillende stijlen en stem
mingen. Dit betekent evenwel niet, dat
teenagers in A.V.R.O.'s „Swing-Expres"
zullen meereizen. Het pi-ogramma, dat te
23.00 uur wordt uitgezonden, is in de eer
ste plaats bedoeld voor twintigers en hen,
die zich twintigers voelen, voor luiste
raars, die klasse en kwaliteit kunnen
waarderen en vaak met genoegen en
soms een tikje weemoed tei-ugdenken aan
de tijd, dat die klasse en kwaliteit in de
wereldd van de lichte muziek domineerden.
Een jongeman in het Engelse plaatsje
Dorking heeft ontdekt dat het meisje dat
hij wilde trouwen, zijn eigen zuster was.
Volgens het verhaal in het Engelse zon
dagsblad „Nesw of the world" nam Mau-
rice Rogerson zijn meisje, Doreen Barlow,
mee naar huis om haar aan zijn moeder
voor te stellen.
Maüiice had zijn moeder rèeds veiTeld
dat hij een meisje had dat hem aan zijri
tweelingzusje deed denken
Mrs. Rogerson, die reeds de waarheid
begon te vex-moeden zij had 23 jaar ge
leden een dochter voor adoptie afgestaan
herkende onmiddellijk in het meisje haar
„verloren" dochter.
Doreen was in Schotland opgegroeid zon
der te weten dat haar moeder in Dorking
woonde. Enkele weken geleden kwam zij
bij 'n firma in Dorking te werken en spoe
dig daarna maakte zij kennis met Maurice,
een fabrieksarbeider.
„Het was liefde op het eerste gezicht',,
zei Maurice.
„Ik moest me erbij neerleggen dat Do-
reen mijn zuster is", zei hij, „maar wij
zijn nog steeds heel, goede vrienden".
De vrouwen van het Italiaanse dorp Roc-
ca Canterano hebben haar strijd gewon
nen: de twee kloosterzustex's die op haar
"Meren passen mogen blijven.
De algemeen overste van- de zusters
Augustinessen had de zusters Felicina en
Maria Terese opgedi-agen, terug te keren
naar het moederhuis van de oi'de in Rome.
De opdi-acht vei'oorzaakte een i"el onder
de zevenhondei-d inwoners van Rocca Can-
terano.
Zodra de moeders hoorden dat de twee
zustei's van de kleuterschool een andere
bestemming zouden krijgen, trokken ze
op naar het klooster en beletten de zusters
het vertrek naar Rome. Een man met een
bestelwagen die het bezit van de zusters
kwam ophalen, maakte rechtsomkeert toen
hij het vrouwvolk op zijn weg vond. Een
tweede chauffeur bracht het er niet beter
af en de politie durfde niets te ondernemen
tegen de vrouwen met haar baby's in de
armen.
Zaterdagavond kregen Felicina en Maxia
Teresa bericht uit Rome dat de moedex--
ovei'ste voor de volkswil was gezwicht.
DOOR de royale inventaris die bij de
opening van het graf van Toet-Ank-Amon
in 1922 aanwezig bleek, is de mening afge-
meen verbreid, dat hier van een onge
schonden graf sprake was. Ik heb zelfs
ergens gelezen van een „onbetreden" graf.
Dit zijn echter termen die we niet al te
letterlijk moeten nemen, want zelfs het tot
de nok met schatten gevulde graf van
Toet-Ank-Amon is destijds door plunde
raars bezocht. De grafrovers werden ech
ter op heterdaad betrapt en
de door hen aangerichte scha
de kon ten dele worden her
steld. Deze herstelwerkzaam
heden schijnen nogal vluchtig
te zijn uitgevoerd (waarschijn
lijk door de politieke verwar
ring van die tijd) en onze des
kundigen hebben dan ook dui
delijk de sporen van de inbraak uit vroe
gere dagen kunnen aanwijzen. Twee
eeuwen later wierpen de arbeiders, die
voor Ramses VI een graf in de rotsen
hakten, het overtollige puin over de in
gang van het graf van Toet-Ank-Amon,
wiens laatste rustplaats daardoor aan de
aandacht ontsnapte en op den duur totaal
vergeten werd. Boven het graf werden
later zelfs arbeidershutten gebouwd, wel
een bewijs hoe volslagen onkundig de be
woners destijds waren van de rijkdommen,
waarboven zij hun armoedig en beklagens
waardig besto.an voortsleepten!
Juist in verband met de armoede, waar
aan veel mensen in het oude Egypte ten
prooi waren, kunt u zich voorstellen dat
velen wel eens met hunkering zullen heb
ben gedacht aan de schatten die in de
koningsgraven lagen opgestapeld en die
voor een handig man voor het grijpen wa
ren. Nu ja, „voor het grijpen" is natuurlijk
wel wat overdreven, maar voor een vak
kundige dief en rover viel er toch heel wat
te halen. Grafschendingen waren in het
oude Egypte dan ook aan de orde van de
dag. Want bij de doden bevonden zich nu
eenmaal de middelen waardoor iedere
ondernemende en weinig scrupuleuze
Egyptenaar (en die waren er toen waar
schijnlijk net zo veel als thans) op slag een
welgesteld man kon worden. Het was na
tuurlijk wel een riskante onderneming,
want de straffen tegen grafrovers waren
niet voor de poes. Maar deze straffen
werkten toch niet afschrikwekkend ge-
noeg om het kwaad te be
teugelen. Integendeel, met het
voortschrijden van de tijd
namen de grafschendingen
steeds groter en brutaler
vormen aan. Het werd zelfs
zó erg, dat de farao Toetmosis I
die in 1500 v. Chr. leefde
dus IV'.eeuw vöör Toet-
Ank-Amon het beshnt nam zijn lichaam
niet te laten bijzetten in het officiële
prachtige grafmonument dat men voor hem
had laten inrichten, maar het toe te ver
trouwen aan een verborgen rotsvertrek.
Daar zou het tenminste niet door schen-
nende rovershanden worden beroerd! Hoe
lang het lichaam van Toetmosis in dat
eenvoudige graf heeft gelegen, is niet be
kend. Het staat echter vast, dat zelfs die
verblijfplaats op den duur niet veilig werd
geacht zodat zijn getrouwen het lichaam
naar veiliger oorden hebben getranspor
teerd in gezelschap van dat van zijn doch
ter. Als de grafschennis in Egypte ten tijde
van Toetmosis I een dergelijke vorm had
bereikt, dal de arme man zich niet eens
behoorlijk durfde laten begraven, hoe moet
het dan wel niet geweest zijn 400 jaar later,
toen de grafplunderingen een hoogtepunt
bereikten?
Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden)
Vrijdag heeft men ontdekt, dat een
grote schoorsteen van de stijfs elf abriek
„De Bijenkorf" in Koog aan de Zaan
ging hellen. Zaterdag bedroeg de af
wijking wel twee meter. De bedrijfs
brandweer heeft de schoorsteen met
kabels geschoord, waarna een particu
liere firma met de afbraak is begonnen.
Door dit ingrijpen is voorkomen, dat
de schoorsteen is ingestort.
GESLAAGD.
De heer R. K. Keur in Zandvoort be
haalde aan de De Costakweekschool in
Bloemendaal zijn onderwijzei'sacte.
SALISBURY, Rhodesia. (UPI) Een
alle rassen omvattende groep in Rhodesië
heeft in dagbladadvex-tenties de stichting
aangekondigd van een nieuwe partij met
gelijke kansen voor alle rassen in het land.
In de advertentie van de Progressieve
partij werd gezegd: „Wij praten niet over
gelijkheid voor iedereen. Wij leggen ons
toe op het bieden van gelijke kansen aan
iedereen. Dit in tegenstelling tot andere
pai-tijen die neerzien op Afrikaanse of an
dere rassen of groepen. Wij zien het Afri
kaanse ras als een groep van vele mil
joenen individuele pessonen waarvan ieder
naar de top kan stijgen als hem de kans
geboden wordt. Het doet er niet toe of wij
zwart, wit of gemengd Euro-Afrikaans of
Indisch zijn samen kunnen we van Rho
desië het mooiste land van Afrika ma
ken."
153—154. De hele dag voeren ze zo verder, en er was altijd weer iets anders te zien
en te ontdekken op die reis.
Maar tegen zonsondergang werd het tijd, het vlot stil te leggen; want 's nachts door
varen was niet vertrouwd. Ze konden beter wachten tot de volgende morgen en dan
weer doorgaan.
Daarom stuurden ze 's avonds het vlot naar de kant en legden het daar stevig vast.
En als het donker was, staken ze een lamp o.an.
Dan was het ook gezellig in hun drijvende huisje. Met z'n drieën deden ze dan een
ganzebordspelletje met boontjes, tot het tijd werd om te gaan slapen
(Van onze correspondent in Bonn)
In de kleine stad Celle, ten noorden van
Hannover, hoorden een dezer dagen een
misdadigei-, zijn vrouw, een helper en een
voormalige cipier straffen van 2 tot 3 jaar
tuchthuis tegen zich uitspreken. Maar
daarmee werd, zo bleek duidelijk uit een
der meest sensationele Westduitse proces
sen van de laatste jaren, het raadsel van
„de vrolijke gevangenis van Celle" niet
uit de doeken gedaan.
Binnen een jaar slaagden in 1958-1959
twee flinke groepen gevaai-lijke gangsters
er in, te ontsnappen uit deze gevangenis,
een 250 jaar oud gebouw dat, volgens po
litiedeskundigen volkomen „ontvluchtings-
vrij" v;as. Er moest een komplot zijn,
waarvan de draden liepen van de hoofd-
beklaagde Helmut Brüning een be
ruchte „zware jongen" naar diens wel
varende bezittingen (onder meer twee gro
te boerderijen) in Nedersaksen. Met kerst
mis '59 brak een van Brünings draden
zijn vrouw, die zijn boerdexüjen beheerde,
en zijn „assistent" Görk hadden een pis
tool in een zij spek verstopt. Die zij spek
was als'"-kerstcadeautje zonder afzender
via de post aan Brüning in de gevange
nis verzonden. Maar het kwam niet in
Brünings cel terecht want de justitie
sloeg toevallig op dat ogenblik toe.
Komplot van cipiers?
In spek, in pakken koffie en in choco
ladetabletten kwamen ook vijlen, touwen
en grote ijzeren zagen in de Celier gevan
genis. Geheimzinnige helpers brachten al
deze spullen waarmee Brüning in februa
ri 1960 had moeten uitbreken, zijn cel bin
nen. Hoe, dat is tot op dit moment een
raadsel. De enige man die meer had kun
nen vertellen over deze geheimzinnige
band tussen Brüning en de buitenwereld
zweeg tijdens het proces te Celle, of zei
15)
Twee van zijn ondergeschikten zaten doodstil en deden
alsof zij ook nadachten, ofschoon het meer dan duide
lijk was dat hun hersenen even leeg waren als de
ballastx-uimte van een aan de oppervlakte komende
duikboot.
Drayton keek op en tikte met zijn vinger op de
viex-hoek, die in driftige x-ode potloodstrepen op de kaart
was afgetekend.
„Het was wiskundig onmogelijk uit dit gedeelte -van
de wijk to ontsnappen," zei hij. Bij elk woord kwam
zijn wijsvinger nijdig op de plattegrond neex\ „Uppen?
Hebben jouw mannen hun sector grondig afgezocht?"
„Centimeter voor centinféter, meneer. Niets gevon
den."
„Mason?" zei Dx-ayton.
„Hetzelfde, meneer. Niets bijzondei-s gezien."
Dx'ayton keek hen ondex-zoekend aan, alsof hij half
geloofde dat zij de Schaduw persoonlijk hadden helpen
ontsnappen uit zijn uitstekend bewaakte wijk. Hij
zuchtte.
„Er zijn niet meer dan twee minuten verlopen nadat
wij het eerste schot hoox-den. Toen wax-en wij in het
pand. De schurk heeft absoluut geen tijd gehad zich
in veiligheid te stellen. De straten zijn ogenblikkelijk
afgezet en de helikopter heeft van bovenaf ook niets
gezien. Nou?"
Mason maakte een hulpeloos gebaax\ Hij was nog
maar kort bij de rechex-che en zou liever iets opzien-
bax-ends hebben gedaan, waardoor de aandacht van zijn
superieuren op hem werd gevestigd.
„Het enige dat ik me kan indenken is, dat hij hulp
gehad heeft, meneer."
„Hulp?" zei Dx-ayton met zware rimpels in zijn voor
hoofd. „Wat bedoel je daarmee?"
„Als iemand niet uit een bepaald blok kan ontsnap
pen en hij ontsnapt toch, dan moet hij door iemand
zijn geholpen. Aan hekserij geloof ik niet."
„Absoluut uitgesloten!" zei Drayton.
„Ik zie geen andex-e mogelijkheid, meneex\"
„Hij kan ook een tip hebben gekx-egen," zei Uppen.
Drayton sprong op en keek zijn ondergeschikte met
samengeknepen ogen aan.
„Een tip?" vroeg hij traag. „O, zodat hij zich tijdig
kon tei-ugtrekken. Wie zou hem die hebben moeten
geven?"
„Daar gaat het maar om, meneer."
De hoofdinspecteur verdiepte zich nog eens in de
plattegx-ond. Hij schudde zijn hoofd.
„Wij wax-en aan alle kanten in het voordeel. Het kan
eenvoudig niet. Wij kwamen onvex-wacht, wij kenden
het terrein en we waren met een numerieke overmacht."
Hij schoof de kaart van zich af en voegde er aan
toe: „Het is ondenkbaar dat die avonturier hulp van
een politieman heeft gehad. De mannen wisten van
dx^ de organisatoren de tel kwijt raakten, tevoren niet eens waar zij dienst zouden moeten doen."
„Wie waren nog meer op de hoogte dat er een val
zou worden uitgezet?" vroeg Mason.
„"Vrijwel niemand. Het hele plan was in de topx-egio-
nen ontstaan en voox-bereid. En..
Drayton hield plotseling zijn mond. Terence Lane was
wel op de hoogte geweest. Hij glimlachte bij de uitste
kende diensten die Lane hem bij vox-ige gelegenheden
bewezen had, maar hij slaagde er niet in het idee
uit zijn hoofd te zetten. En het wijzigde zich meer en
meer tot een zo waanzinnige mogelijkheid, dat hij zijn
ondergeschikten niet eens met zijn gedachten durfde
te confi'ontex-en.
Ogenschijnlijk bedaax-d vouwde hij de plattegrond op
en stond op uit zijn stoel.
„Dat was het," zei hij. „Houdt de zaak in het oog,
zie niets over het hoofd. Ik zal er eens over denken?'
Zodra hij alleen was greep hij de telefoon en vroeg
of zijn chef hem een ogenblik kon ontvangen.
Tien minuten later kwam hij met een zekex-e aar
zeling met zijn idee voor de dag. Hoofdinspecteur Hales
lachte hem in zijn gezicht uit.
„Wat haal je in je hoofd, Dx-ayton! Je hebt geen
schijn van bewijs voor deze vex-ondex-stelling."
„Toch wel, meneer. Eenvoudig een kwestie van lo
gisch redeneren en een klein beetje wiskundig inzicht".
„Als je je mocht vex-gissen," zei Iiales kort aange
bonden, „heb je je lelijk in de vingers gesneden."
„Ik neem alle verantwoox-delijkheid op mij, meneex-.
Als ik me vex-gis zal ik de gevolgen daarvan dx-agen."
Een kwartier later had Dx-ayton het pleit gewonnen.
Hij liet zich naar de flat van Terence rijden. Hij nam
niemand mee.
Terwijl Drayton de tx-ap beklom drong het tot hem
dooi-, dat hij zelf niet hondex-d px-ocent zeker van zijn
zaak was. Hij vroeg zich af, of hij werkelijk bezig was
zich in de vingex-s te snijden. Hij belde aan de deur van
Lane en wachtte.
Tien minuten later stond hij nog buiten, na vei-schil-
lende keren tevergeefs te hebben gebeld. Met een diepe
x-impel boven zijn neus staarde hij naar de deux-, die
hardnekkig weigerde open te gaan.
Hij liep de trap weer af. De portier van de flat kon
hem vertellen dat Terence Lane de avond tevoren wel
thuisgekomen was. Drayton belde de garage waar Lane,
naar hij wist zijn wagen stalde en ook die wagen bleek
thuis te zijn. De inspecteur nam daarop een drastisch
besluit. Hij zocht een smid op en nam de man mee
naar Lanes flat.
„Is het deze deur?" vx-oeg de smid.
„Ja".
De smid boog zich voorover.
„Ingewikkeld slot, maar het zal mij niet veel tijd
kosten. Het is al gefox-ceerd. meneer".
Drayton keek hem verbluft aan.
„Wat bedoelt u?"
„Net wat ik zeg, meneer. Die deur kunt u met uw
pink openduwen."
Hij voegde de daad bij het woox-d. Drayton ging de
flat binnen, liep haastig de vestibule door en deed de
kamer open, waar Terence hem meer dan eens ont
vangen had. Hij bleef stokstijf staan.
Een wervelstox-m had nauwelijks meer effect kunnen
hebben. Er stond geen stoel meer op zijn plaats en alles
wat het vertrek aan bx-eekbaax-s had bevat, lag in scher
ven verspreid. De schilderijen waren van de wand ge
haald en zelfs een in het vértrek aanwezige bx-andkast
was geforceerd. De smid was achter de inspecteur bin
nengekomen en keek verbijsterd om zich heen.
„Best stoi-mpje geweest, meneex-", zei hij eenvoudig.
Drayton kwam tot zichzelf. Hij liet het vertrek voor
wat het was en begon de andere kamers te doorzoeken.
De eerste die hij aanti-of was Alexis. De huisknecht
was als een mummie in een laken gewikkeld. De stak
ker i-olde woest met zijn ogen en dat was het enige
waartoe men hem in staat had gelaten. Drayton peu
terde de prop uit zijn mond en Alexis zuchte diep en
luid.
„Wat is hier gebeui'd?" vroeg Dx-ayton. „Waar is
mijnheer Lane?"
„Kalm aan, inspecteur," hijgde Alexis. „De hemel
mag weten wat ze met meneer hebben gedaan. Wij
hebben vannacht bezoek gehad. U begrijpt wel van
wie".
De inspecteur had de touwen waax-mee Alexis was
vastgebonden, los. De huisknecht stond op en begon
zijn ax-men te masseren.
„Kom mee," zei Drayton afgebeten.
Lane vonden ze in zijn eigen kamer. Hij lag op zijn
bed, was eveneens vastgebonden en had ook een prop
in zijn mond. Drayton maakte hem los en Lane zuchtte
niet iTiinder ovex-tuigend dan Alexis had gedaan.
„Mijn dank, waarde vriend, het begon mij juist wat
lang te vallen."
Hij kwam overeind en keek de inspecteur met spot
tende blik aan. De inspecteur keek met beteuterd ge
zicht naar een visitiekaax-tje. Onder een keurige ovale
O, voorzien van de bekende slagschaduw, stond ge-
schreven: „Hebt u mij misschien niet goed begrepen?"
„Wat heeft dat te betekenen?" vx-oeg Drayton.
„Van de Schaduw, natuurlijk. Ik had het u nog
niet vex-teld, maar ik al eerder een kaartje van hem
gekx-egen. Toen stond erop, dat ik me met mijn eigen
zaken moest bemoeien."
Lane trok zijn kleren recht en verzocht Drayton met
hem mee naar de zitkamer te gaan.
„Daar wacht u een aax-dige vex-rassing," zei de inspec
teur.
Toen Lane de kamer binnenkwam bax-stte hij in een
schaterlach uit. De inspecteur keek hem verbaasd aan.
„Wat valt hier te lachten?"
(Wordt vex-volgd)
dat hij het niet wist. Het is de cipier Os-
terloh die geld heeft geaccepteerd van
Brüning en de zijnen. De gangsters be
taalden hem daarvoor met geld maar
hoe Brüning en zijn kornuiten in hun cel
len over dikke portefeuilles met geld kon
den beschikken, is ook al een raadsel.
Het enige wat vaststaat is dat de ge
vangenis van Celle een groep corrupte ci
piers heeft gehad, van wie Osterloh ex-
slechts een zou zijn geweest. Maar wie
Osterloh heeft geholpen en wie als knecht
je van Brüning heeft dienst gedaan bij
het binnensmokkelen van die contrabande
het kwam ook bij het proces niet uit de
doeken. Overigens wordt Celle thans be
waakt als de Amerikaanse gevangenis
Sing-Sing. De gevangenis heeft nu haar
goede naam in de Westduitse onderwereld
verloren, want tot voor een jaar zei men
in die duistere wereld als men tot tucht
huis was vex-oordeeld: „Wanneer tot tucht
huis verooi-deeld, dan maar naar Celle,
want daar zijn de comfortabelste cellen.."
(Van onze correspondent
De Parijse politie, die de laatste weken
weer handen te koi-t komt vanwege alle
bank- en andere roven, die hier vrijwel
dagelijks gemeld worden, heeft nu dan
toch weer eens een goede slag kunnen
slaan. Dx*ie leden van een beruchte gang
vielen in haar handen. De chef van de
bende, een 23-jarige kleux-ling uit Marti
nique werd, na een adembenemende ach-
tex-volging tenslotte aangetroffen in het
slaapvertrek van een bejaarde weduwe in
wier bed hij zich onder de mati-as had ver
stopt. Het drietal beoefende het inbrekers
vak op een nieuwe gx-ondslag. Inplaats van
kraakjes te zetten en dan maar af te wach
ten of ze de vruchten van hun inspannin
gen en risiko's ook weer van de hand zou
den doen, werkten deze linke jongens uit
sluitend op bestelling. Elke avond bega
ven ze zich naar een café in Donker Pai-ijs
om te horen voor welke artikelen belang
stelling bestond: het nieuwste radiosnufje,
een partij stofzuigers, een ijskast of een
televisie-appax-aat. En dan togen ze op
strooptocht. In een auto, die ze altijd wel
in een stille straat konden vinden, door
kruisten zij Parijs en wanneer ze in een
etalage ergens de bestelde artikelen za
gen werd de operatie vakkundig, doeltref
fend en snel bekeken. Een paar weken ge
leden kwam er echter een kink in de ka
bel, die hun nu noodlottig is geworden. Een
der kox-nuiten werd in zijn haast ernstig
gewond door een glasscherf van een win
kelruit en moest de volgende dag in het
hospitaal worden opgenomen. De politie
kx-eeg er'de lucht van en zo kon de bende
tenslotte wox-den opgerold.
Niettemin belooft hun methode waardoor
vraag en aanbod veel efficiënter konden
worden gecoördineerd, in de toekomst nog
veel opgang in de Parijse. .onderwereld
te maken.
(Van onze correspondent)
BONN Voor de rechtbank van de Zuid-
duitse stad Freiburg is het proces begon
nen tegen de „Schrik van Baden", de 21-
jarige Heinrich Pommerenke. Deze moor
denaar en rover van het ergste soort heeft
vier moorden op zijn geweten, voorts tien
pogingen tot moorden en een reeks inbra
ken, roofovervallen en zedenmisdrijven.
Heinrich Pommerenke geldt als de bru
taalste zedenmisdadiger van het na-oor-
logse Duitsland. Na zijn arrestatie beken
de hij vlot achter elkaar 63 misdaden;
voor 27 daarvan, begaan na zijn 21ste ver
jaardag, staat hij terecht. De tengere, jon
ge vluchteling uit Oost-Duitsland, een on
geschoolde arbeidex-, wordt volledig ver
antwoordelijk gesteld voor zijn daden.
In totaal zijn 71 getuigen voor dit pro
ces opgeroepen, onder wie vele vrouwen
en meisjes, die maar ternauwernood ont
snapt zijn aan Pommerenke's misdadige
praktijken. De belangstelling voor dit pro
ces is zo groot, dat men het gerechtsge
bouw in Freiburg heeft moeten verbou
wen.
