Sloten en sleutels voor elke deur
De Schaduw speelt verstoppertje
*Popfa
Garcia de Léon
PANDA EN DE MEESTER-VODDENRAPER
Dié is pas
lekker....
djé prikt niet!
DE REIS VAN KOEN EN LINNIE
Boekenhoekje
VRIJDAG 21 OKTOBER 1960
Het Joodse lijden
Radiogesprek over
Reformatie-Rome
De radio geeft zaterdag
T elevisie pro gramma
V erf tapijt op de weg
Blijde gebeurtenis in
Teheran aanstaande
Kerkelijk nieuws
ROMAN VAN ALAIN PACE
Vertaling uit het Frans
door Margot Bakker
2. „Wat is er gebeurd? Is er iets mis
gegaan?" vroeg Panda en hij luisterde be
zorgd naar de boze stemmen achter de
heg. „Integendeel!" kraaide het oudje op
getogen. „Alles is prima gegaan! Precies
zoals ik het me voorstelde kijk zelf
m,a.ar!" Maar toen Panda een blik in de
tuin wierp, stond daar een bemorst gezel
schap, dat kil in zijn richting staarde.
„Lieve helpdacht hij. „We hebben 'n
deftig tuinfeest in de war gestuurd.
Dat touw zat vastgeknoopt aan die tafel
met lekkernijen." Op dat ogenblik stapte
er een plechtige bediende op hem af. „Heb
jij aan het touw getrokken?" vroeg hij
bars. „Eh.ja.Ik. bedoel, ik heb ge
holpen, maar ik wist niet, dat er dit alle
maal aan vast zat!" stamelde Panda.
„Juist, dan weten wij genoeg," meende de
lakei en met deze woorden trok hij Panda
de tuin in.
Gesteld tegenover de vex-schrikking van
het Joodse lijden gedux-ende de oorlogsja
ren, heeft men meer behoefte aan zwij
gen dan spreken. Een beoordeling van het
debuut van Emile Bos"h met zijn oor
spronkelijk t.v. spel „Waar de vossen lo
pen" in het V.P.R.O.-px-ogx-amma van don
derdagavond, kan dan ook niet anders be
ginnen dan met een verontschuldiging. Het
is bijzonder moeilijk om zich los te ma
ken van de eigen persoonlijke gevoelens
schuldbesef bijvoorbeeld om wat men na
liet voor de Joodse landgenoten te doen
om als recensent dramatische motieven
aan di-amatische normen te toetsen als
die motieven zo hoog uitrijzen boven de
nonnen. In andere woorden: het Joodse
,leed, zoals het in het spel van Bosch
wordt voelbaar gemaakt, zal altijd dui
zendvoudig welke dramatische openbaring
ook overtx-effen. Om der wille echter van
de dx-amaturgische capaciteiten van de
auteur en de wijze waarop regisseur Dixon
en zijn spelers vorm gaven aan een ex
pressie, die zulk een onpeilbax-e diepte van
menselijke zielssmart omhult, dient de
voorstelling van gisteravond aan een be
schouwing onderworpen.
Welnu: men mag de auteur geluk wen
sen met zijn stuk. Het begint heel sterk
een rechtstreekse confx-ontatie van het nu
met het gehavend aangezicht van het ver
leden. Dat is de Amstex-damse Joden
buurt, waarin wij komen te staan tegen
over een gezin, dat met angst en vrezen
naar het ogenblik leeft, waarop het de
laarzen der Duitsers zal horen stilstaan
voor zijn deur. De marteling van die angst
neemt de auteur als uitgangspunt voor
zijn spel. Hij verwekt conflictsituaties,
waarin de kinderen zich keren tegen de
berusting van hun ouders, hij schept tede
re ogenblikken, waarin die ouders terug
leven naar het verleden. Maar overheer
send is de angst. Ze dringt zich aan ons op,
ze deelt zich onontkoombaar aan ons mee,
al zijn er passages, waarin het retrospec-
tief, het vertellend karakter, de handeling
stilzet, waardoor de situatie dramatisch
onevenredig wordt verzwakt. De beklem
mende herleving der voorbije werkelijk
heid, die rechtstreeks voortvloeit uit de
ontstellende realiteit van het verleden,
biedt met haar conflictsituaties dankbaar
uit te werken stof voor de acteurs, maar
haar patethiek is eerlijk. Dat maakt ook
het einde van het stuk bijzonder ontroe
rend, wanneer bij de zelfmoox-d van hun
zoon de oudex-s geen woorden meer hebben
en hun smart slechts spreken kan door de
mond van de psalmist. Een slot, dat bij
zonder fraai aansluit bij de fraaie inzet.
Maandag 31 oktober zal Radio Nederland
Wex-eldomroep in haar Nederlandse uitzen
dingen een gespx-ek uitzenden over de titel
„Reformatie-Rome, bezinning op hervor
mingsdag van het jaar des heren 1960".
Het gesprek, dat onder leiding zal staan
van prof. dr. P. A. van Stempvoort, hoog-
lex-aar in Groningen, zal worden gevoerd
tussen pater dr. Lescrauwaet uit het kloos
ter Steyn (L.) en de lutheraan prof. dr.
J. C. Mönnich uit Amsterdam.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws, 7.15 Gewijde muz, 7.30 Voor
de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en over
weging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de
vrouw. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.30
Klass. en moderne meesterwerken uit de Franse
muzieklitteratuur. 11.00 Voor de zieken. 11.45
Kerkorgel. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.03
Gram. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Gram.
12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20
Platennleuws. 13.30 Gram. 13.50 Voor de jeugd.
14.00 Amateursprogr. 14.20 Kunstkron. 14.50 Gram.
15.10 Franse les. 15.30 Voor de jeugd. 16.00 Gre
goriaanse zang. 16.30 Instr. octet. 16.50 Lichame
lijke opvoeding en sport, lezing. 17.00 Voor de
jeugd. 18.0 Lichte muz. 18.15 Polit. lezing. 18.25
Jazzmuz. 18.45 Vragenbeantw. 19.00 Nieuws. 19.10
Act. 19.25 Memojandum. 19.30 Lichte muz. 19.50
Lichtbaken, lezing. 20.00 Promenade-ork. en so
list 21.00 U bent toch ook van de partij?, lezing.
21.10 Gevar. progr. 22.25 Boekbespr. 22.30 Nieuws
22.40 Wij luiden de zondag in. 22.45 Samenspraak
der herders, lezing. 23.05 Meesterwerken van de
religieuze muziek, lezing. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00-24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gmn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor u en uw gezin, le
zing. 9.0 Gymnastiek voor de vrouw. 9.10 Gram.
VPRO: 10.00 Samen thuis, lezing. 10.05 Morgen
wijding. VARA: 10.20 Gevar. progr. 12.00 Lichte
muz. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Hammond
orgel en zang. 13.00 Nieuws. 13.15 Sportact. 13.40
Jazzmuz. 14.00 Voor de jeugd. 14.35 Gram. 14.50
Harmonie-ork. 15.10 Gram. (Om 16.00 Boekbespr.).
16.40 Streekuitz. 17.00 Jazzmuz. 17.30 Weekjourn.
13.00 Nieuws en comm. 18.20 De betekenis van de
aangekondigde belastingverlaging, lezing. 18.30
Lichte muz. 19.00 Kunstact. VPRO: 19.30 Vrijzin
nige protestanten in den vreemde, lezing. 19.55
Deze week, lezing. VARA: 20.00 Nieuws. 20.05
Gevar. progr. 2Ï.15 Soc. comm. 21.30 Gevar. muz.
22.00 Scaramouche, hoorspel. 22.30 Nieuws. 22.40
Licht progr. 23.10 Gram met comm. 23.40 Gram.
23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.35 Gesproken
aperitief. 12.45 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Muzik.
kaleidoscoop. 14.30 Gram. 15.00 Accordeonspel.
13.15 Gram. 15.45 Accordeonspel (vervolg). 16.00
Gevar. muziek. 17.00 Nieuws. 17.10 Dagklapper en
lit. kal. 17.20 Liturgische gezangen. 17.30 Bosvoor
de—Tokio, heen en terug. 17.35 Orgelconc. 17.45
Engelse les. 18.00 Orgelconc. (verv.). 18.30 Voor
de soldaten. 19.00 Nieuws. 19.40 Gram. 19.55 Gram.
20.00 Ork.conc. 21.00 Gram. 21.15 Amus.muz. 22.00
Nieuws. 22.15 Verz.progr. 23.00 Nieuws. 23.05—
24.00 Gram.
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Weekoverz. VARA: 20.30 Act. progr.
NTS Eurovisie: 20.50 Intern, springconcours te
Brussel.VARA: 21.15 Kunstkron. 21.45 Muzikaal
herdenkingsprogramma.
VOOR ZATERDAG
NTS: Eurovisie: 16.00—17.00 Rep. tafeltennis-
wedstr. Engeland-USSR. KRO: 17.00 Voor de
kinderen. NTS: 20.00 Journ. en weeroverz. KRO:
20.20 Act rubriek. 21.00 Amus.progr. 22.00 Hitch-
cockfilm.
Het is de toonaard, die de kwaliteit van
„Waar de vossen lopen" bepaalt. De toon
aard was vaak scherp, maar ook zo uit
het hart, schrijnend, rauw en warm. De
acteurs speelden voor wat ze waard wa
ren. Voor ons gevoel was Marie Hamel ex
cellerend, speelde Lex Goudsmit met gro
te gevoeligheid, zetten Emmy Lopez-Dias
en Huib de Vries zich helemaal in, al ac-
centueex'de dat hun bittere zelfbeklag.
Hans Croiset detoneerde bijna door het ty
pe dat hij in dit milieu vertegenwoordigde.
Wij hebben respect voor de behoedzame
regie van Jack Dixon, die geen uiterlijke
effecten wenste na te streven, al vonden
wij sommige monologen wat al te direkt
op de kijker gericht. Het raakte ons toch
al genoeg, maar hier spreekt weer de per
soonlijke verwerking een woordje mee.
Een compliment mag Dixon bepaald niet
onthouden worden.
Beeldschermer
Een kleurrijk ongeval is gebeurd op de
brug over de Mauritskade voor het Ko
ninklijk Instituut voor de Tropen in Am
sterdam, toen een zeswieligè vrachtauto,
geladen met cix-ca 1300 kg verf in potten,
door een tram van lijn 10 werd geraakt en
omsloeg.
De lading verf stroomde in vele kleu
ren uit de vernielde potten over de weg
en maakte van het asfalt over een lengte
van veertig meter en een breedte van
twaalf meter een gigantisch non-figux-atief
stx-aatschilderij.
Personeel van de stadsreiniging en van
het vervoerbedrijf is-lange tijd in de weer
geweest om de kleverige massa te verwij
deren. Het verkeer moest worden omge
leid.
Advertentie
sinaasappeldrank
póHUïSfjo 0.27 Giotégciins(U-tO.60
De man die mij in het particulier museumpje van Bricard in Parijs de weg
wijst, ziet er zeker niet uit als de traditionele smid. Hij is mager en klein van
stuk en zijn handen, waarmee hij druk gebaart, hebben vast en zeker nooit een
voorhamer gehanteerd. Maar hij weet alles af van sloten en sleutels, wat niet zo
verwonderlijk is, omdat hij kan putten uiteen ervaring van een en driekwart
eeuw. In 1782 leefde er in Frankrijk al een Bricard, die in zijn smidsbedrijf sloten
begon te fabriceren en sindsdien heeft de firma zich ontwikkeld tot de meest
vooraanstaande op dit bijzondere gebied in ons land. De kunst van het sloten-
maken wordt er met liefdevolle vlijt en gedegen vakkennis beoefend en de ver
knochtheid aan die kunst heeft ertoe geleid, dat Bricard een deel van een ver
dieping tot museum heeft ingericht. Het assortiment dat men daar kan bewon
deren is uniek in de wereld aldus mijn gids en ik geloof hem graag. Ik zal
alleen alle toekomstige bezoekers aan de Franse hoofdstad dienen te waarschu
wen, dat dit museum niet voor het publiek geopend is aldus de voorwaarde
die Bricard stelde, alvorens mij gracelijk toestemming te verlenen de collectie te
bezichtigen. Verslag doen mag ik u wel.
Het uiterlijk van Bricare ademt al
een grote waax-digheid. De firma zetelt
in een statig zestiende eeuws huis aan
de Rue de Richelieu (no. 39, u bent
er niet zo ver vandaan, als u het Lou
vre gaat bekijken). Dat de Franse wijs
geer Diderot er in 1784 overleed, is in
het verband van dit stukje alleen maar
van belang om u de gelegenheid te ge
ven uit te x-ekenen, dat Bricard er toen
dus nog niet was gevestigd.
Ik heb een sterk vermoeden, dat de
openingsrede van mijn begeleider van
standaai-dmodel is. „De oudste ver
melding van een sleutel komt in de
Bijbel voor. In het derde hoofdstuk van
het Boek der Richteren wordt geschre
ven hoe Ehud de koning van Moab,
Eglon, vermoox-dt en door een achter
uitgang vertrekt. „De deur van het bo
venvertrek had hij met den grendel
achter zich toegesloten." Later ontdek
ken dienaren de mooi-d: „toen haal
den zij den sleutel, deden open en zie,
op den grond lag hun heer, dood". Wij
kunnen dus onmogelijk beweren het slot
en de sleutel te hebben uitgevonden,
ook al gaat onze geschiedenis een heel
eind tei'ug."
Ik laat mij gewillig door de vertrek-
ken voeren en trek bij elke nieuwe
aanwijzing van de kleine Fx-ansman een
beleefd en verheugd gezicht. Een van
de merkwaardigheden, waarop mijn spe
ciale attentie wordt gevestigd, is een
bundeltje lopers uit d - tijd van koning
Hendrik II. „Het staat niet voor hon
derd pi'ocent vast, maar men neemt
aan, dat deze koning de uitvinder is
geweest van de loper als een soort
symbool, dat de vorst ov^pal ongehin
derd moest kunnen passeren." Er ver
schijnt een olijke uitdrukking in zijn
ogen en ik bereid mij voor op een on
deugende onthulling. Die komt prompt:
„In dit geval dienden de sleutels om
discreet te kunnen doordx-ingen tot de
kamer van de schone Diane de Poitiers.
Zij woonde in het Chateau de Saint-
Germain en drie zwax-e sloten, die al
leen konden worden geopend met deze
lopex-s, beschermden daar haar deugd."
Ik lach samenzweerderig met hem
mee en wend mij tot het volgende cu
riosum: de sleutel van het huis van
Corneille in Rouaan. „De tegenwoordi
ge bewoners hoeven niet bang te zijn
voor hun veiligheid, want er zit al
lang een ander slot op."
Hij wijst al op iets andex-s: „Dit is
een sleutel uit de Romeinse tijd, men
noemde ze signum. Deze dateert uit
de eerst eeuw. Een signum had onge
veer dezelfde betekenis als tegenwoor
dig de trouwring."
U mag mij gerust een ei-gexdijk ge
brek aan kennis verwijten, maar ik
geef eexdijk toe nooit te hebben gewe
ten, dat koning Lodewijk XVI (de laat
ste Franse vox-st voor de revolutie) zo'n
voortreffelijk slotensmid is geweest.
Exemplax-en, waarmee vertrekken in
de Tuilerieën konden worden geopend,
liggen in Bricard's museum te pronk.
Dit alles is erg interessant, maar ik
wil toch ook wel eens wat vernemen
over de eigen activiteiten van de fir
ma. Dat kan, verzekert mijn gastheer
mij hoffelijk. „Laat ik dan beginnen
iets te vertellen van een pronkstuk uit
de moderne tijd, de gouden sleutel van
de stad Parijs, die verleden jaar
px-esident Eisenhouwer is aangeboden.
Het is natuurlijk een symbolische sleu
tel; je zou kunnen zeggen, dat er
slechts de harten van de mensen mee
kunnen worden ontsloten. De opdracht
werd ons gegeven door de staat en wij
stelden vanzelfsprekend die eer op ho
ge px-ijs. Ik mag wel zeggen, dat de
sleutel, versierd met het Lotharingse
kruis, de Fi-anse lelie en het wapen
van Parijs, schitterend is uitgevallen."
Welke andere bijzondex-e opdrachten
in de laatste jaren wel zijn uitgevoerd?
„Veel te veel om op te noemen, dat
zult u wel van mij willen aannemen.
De sloten voor het paleis van justitie
in Dakar, bij voorbeeld, die voor het
laboratorium voor atoomonderzoek .in
Saclay, tja, het zijn er zo veel! Heel
wat openbare gebouwen hebben wij
verzorgd, onder andere de Invalides."
Hij haalt zijn schouders op: wat kan
een mens meer doen dan sleutels en
sloten maken, wanneer daarom wordt
gevraagd?
Ik begeef mij op glad ijs, als ik hem
vraag mij uit te leggen hoe het Bri-
card-systeem wex-kt. Tegen mijn ver
wachting in (ik dacht dat het fabrieks
geheim hier uitermate heilig zou zijn)
wijdt de Fransman breedsprakig uit
over dit systeem, dat trouwens met en
kele kleine variaties overal ter wereld
wordt toegepast. Het is gebaseerd op
een ontzagwekkende verscheidenheid
van drievoudige inkepinkjes op de drie
tanden van de sleutel.
„En zijn daarmee die talloze varia
ties mogelijk?" vraag ik bijna ongelo
vig.
„Ik zal het u maar niet voorreke
nen," zegt hij genadig. „Ik schat, dat
we op het ogenblik al dicht bij de zes
endertig miljoen combinaties hebben
ontwikkeld."
(Nadruk verboden)
185186. Maar toen had Koen iets bedacht.
Het helpt niet, of we zitten te treuren, zei hij. We moeten iets doen!
Ja, maar wat? zei Pobbel.
Daar heb ik over zitten denken, zei Koen. We moeten proberen, de plaats terug
te vinden, waar de Poetels wonen. Die zullen ons wel willen helpen met het bouwen
van een huisje; waar zij wonen, kom,en geen mensen!
Dat was nog zo'n slecht plan niet. Pobbel en Linnie voelden er wel wat voor.
Het waren aardige Poetels! vond Linnie. Daar zou ik best willen wonen!
TEHERAN, (UPI) De arts van het
Perzische hof heeft meegedeeld, dat alles
gereed is om de baby van koningin Farah
te ontvangen. De dokter zei dat de beval
ling nu elke dag kon worden verwacht.
Een speciale radiotelefoonverbinding is
aangelegd om het nieuws van de geboor
te van een zoon of een dochter zo spoedig
mogelijk door te geven aan de saluut-bat-
terij van de artillerie die 41 schoten zal
afgeven voor een jongen en 21 voor een
meisje. De hofarts, dr. Djahansjah Sa-
leh, zei er „bijna zeker van te zijn" dat
het een jongen zal zijn. De kanonschoten
zullen in ieder geval het sein zijn voor een
grootse feestviering. Zes dagen lang zul
len de armen gevoed worden op kosten
van het paleis, terwijl speel- en snoepgoed
onder de jeugd zullen worden uitgedeeld
en 'vele veroordeelden amnestie zullen krij
gen.
Advertentie
Advertentie
modern
toiletpapier
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Wezep (toez.) G. M. van Die
ren te Ede. Bedankt voor Wieringermeer
(toez.) A. M. Arntzenius te Grootegast. Aan
genomen de benoeming tot vicaris te Ka
pelle (Z.) J. Bezemer, kand. te Waawijk
Bedankt voor Hedel T. Langex-ak te Vinke
veen.
Geref. Kerken
Bedankt voor Rheden-De Steeg en voor
Zoetermeer J. Kuiper te Abcoude.
Geref. Gemeenten
Beroepen te Borssele (2de maal) Chr. van
Dam te Rotterdam-Zuid. Bex-oepen te
Krabbendijke A. Vergunst te Rotterdam
31)
Duncan keek uit het raam en fronste zijn wenkbrau
wen.
„Hé!" zei hij. „Als ik me niet vei'gis stond die
man daar vanmorgen ook al."
„Het is een politieagent", zei zijn vriend bdaard.
Duncan greep hem bij de arm en vx-oeg vex-schrikt:
„Je denkt toch niet
Zijn vriend stelde hem gerust. Om zijn mondhoeken
lag een ix-onische trek.
„Wind je niet op, die man staat daar voor mij.
Je zult zien dat er over enkele minuten
Zij moesten nog tien minuten wachten voor zij Dray
ton zagen vex-schijnen. Duncan keek zijn vriend aan.
„Wie is dat?"
„Hoofdinspecteur Anthony Drayton in eigen persoon."
„Maar hoor eens....wat heb je gedaan?"
De gast keek de gastheer lang en doordringend aan.
Hij bleef maar glimlachen.
„Dat is een lange geschiedenis
Duncan keek hem strak aan, zonder te kunnen ge
loven wat er in hem omging. Opeens kon hij zich
niet meer bedwingen en riep:
„Je wilt toch niet zeggen dat jij die avonturier
bent, waarover alle kranten schrijven en die steeds
kaartjes achtexdaat
De bezoeker knikte spottend.
„Het spijt me, dat ik je doe schrikken, Ronald, maar
die ben ik wel."
„Ik kan het niet geloven. Waarom speel je dat ro
mantische spel eigenlijk? Dx-oom ik misschien?"
„Als wij elkaar binnen afzienbare tijd eens onder
rustige omstandigheden spreken zal ik je trachten dui
delijk te maken wat de roes van het avontuur wil
zeggen".
Duncans blik vloog naar het raam.
„Dus die politiemannen staan daar voor jou?"
„Werkelijk."
„Maar..dan ben je er dus bij?"
De Schaduw keek hem aan en in zijn blik lag meer
spot dan ooit tevoren. Duncan zag tot zijn vex-bijstering
dat de ogen van zijn gast vrolijk schitterden.
„Hoe wil je je hieruit redden? Meteen komen ze naar
boven en dan
„Nee, maak je niet ongerust," schertste de bezoeker,
Drayton zal tot geen enkele prijs opzien willen bax-en.
Hij wacht tot ik naar buiten kom en je kunt van mij
aannemen dat hij zijn voorzorgen uitstekend heeft
genomen. Elke straat is deugdelijk afgezet en ook de
daken worden bewaakt
Duncan streek met zijn hand over zijn voorhoofd.
Hij kon de nieuwe situatie niet verwerken.
„Hoe wil je dan vertrekken?"
„Door de deur m'n waarde, door de deur natuuidijk."
„Dwaasheid!"
De avontux-ier knipoogde. Duncan vroeg niets meer.
Zijn vriend was niet meer dezelfde van een ogenblik te
voren. Er was iets met hem gebeux-d, dat Duncan geen
naam kon geven, maar dat er oorzaak van was, dat hij
tegenover een wildvreemde leek te staan. Dit was niet
meer de man die hij al jaren kende, de man die hij als
een van zijn vrienden had beschouwd. De Schaduw zei:
„Zo dwaas is dat niet, vergeet niet, dat ik hierop gere
kend had."
Hij wierp zijn sigaret in de asbak en voegde er aan
toe: „Zodra ik hoox-de dat Drayton vriend Martin had
geknipt, begreep ik, dat de inspecteur deze laatste tx-oef
zou uitspelen."
Zij liepen teiTig naar het midden van de kamex\ Dun
can had zweetdx-uppeltjes op het voorhoofd staan.
„Hoor eensbegon hij.
De avonturier schudde het hoofd. Glimlachend zei hij:
„Maak je niet bezorgd, ik weet wat me te doen staat."
Hij liep naar de telefoon en nam de hoorn op, draaide
een nummer en wachtte. Duncan zag hem staan schud
den van een geluidloze lach.
„Hallo?" zei hij opeens, „met het wijkbureau Padding-
ton?"
Duncan kreeg een schok van schx-ik.
„U spx-eekt met het huis van de heer Duncan, West
bourne Terrace, 45c..Juist. Er dx-eigt hier een klein
schandaal te ontstaan. JaEen dx-onken man. Wilt
u een agent sturen? Mijn dank".
Hij legde de hooi-n op. Zijn ogen fonkelden van ge
noegen. Hij nam nog een sigai-et. Duncan keek hem bij
na onsteld aan.
„Maar dit kan niet", zei hij. „Zeg nu toch eens.."
De avonturier lachte geheimzinnig.
Drayton zat naast Mason in de wagen. Zij hadden zich
op de achtei'bank geïnstalleerd.
„Bent u er zeker van, meneer?" vroeg Mason.
„Geen vex'gissing mogelijk. Hij is daar binnen, een be
wijs te méér dus".
„Hij kan er ook toevallig zijn, meneer".
Drayton haalde zijn schouders op.
„Mijn aanvankelijk wantrouwen had alle grond. Al
leen wisten wij heel veel dingen niet gelijktijdig en dat
heeft ons op een dwaalspoor gebracht. Wij hebben ons
laten misleiden door de schijn."
Zijn stem verried een zekere bewondering, toen hij
verder ging:
„Het is werkelijk niet de eerste de beste en hij is zo
bx-utaal als de beul. Denk maar eens aan Sir Archibald.
Toen ik 't huis binnenkwam hielp Lane de rechercheurs
met het doorzoeken van de tuin. Ik heb aangenomen
dat hij met Ames de achterpoort was binnengekomen,
die kende hij namelijk. En Ames heeft me daareven ver
teld, dat hij ogenblikkelijk had gedacht dat Lane met
mij de voordeur binnengekomen was.
Snap je?"
Drayton lachte bitter.
„Het leek x-aadselachtig. Hij was niet aan de voor
kant en niet aan de achterkant binnengekomen. Wat
volgt daaruit? Dat hij er al was eer wij aankwamen. En
vóór onze komst wai*en er geen anderen in huis dan Six-
Archibald en de Schaduw. Eén min één is nul
De Schaduw verdween en Lane was er opeens. Omdat
ik niet in geesten geloof
„Het is meesterlijk", zei Mason.
Ook in zijn stem klonk bewondering. Dat iemand een
gevaarlijke situatie zo uitstekend wist te beheersen
ging boven Masons begx-ip.
„Zouden we niet naar binnen gaan, meneer?"
„Nee, Mason, geen schandaal. Hij ontk'omt ons deze
keer niet, omdat ik nu weet wie het is."
Er verliepen tien minuten. Het was tamelijk stil in
de straat. Een politieagent ging het flatgebouw binnen
Weer verliepen de minuten.
„Wat moet die man daar toch?" mopperde Drayton
„Ik denk, dat hij ons gezien heeft".
„Dat hindert niet, ditmaal is hij er bij. Straks hebben
we hem te pakken."
Ze zagen de agent weer naar buiten komen en ze
schonken geen aandacht aan de man. Waarom zouden
zij ook op een politieagent hebben gelet, terwijl zij
wachtten op een x-ijzige en elegante jongeman?
Een uur later kon Drayton het niet meer uithouden.
„Schandaal of niet", zei hij opeens, „we gaan naar
boven."
Zij dx-ongen het huis van Ronald Duncan binnen. De
heer des huizes zat stevig vastgebonden in een gemak
kelijke stoel, met een min of meer radeloze blik in
zijn ogen. De echte politieagent vonden zij in de kast
met schoonmaakax-tikelen. Hij was ook gebonden en
vond het zichtbaar onaangenaam, dat hij door een
bx-iesende inspecteur van Scotland Yax-d in zijn onder
kleren werd betrapt.
Juan les Pins. Door de grote ruiten was de al te
blauwe zee zichtbaar, die zich eindeloos ver leek uit
te stx-ekken Dichterbij lag het strand met minder zand
dan grint, waax-op de mensen zich vei-dx-ongen.
De Schaduw, die huiselijk gekleed was, rangschikte
met kennis van zaken vier ivoren figuurtjes in een vi
trine. Hij deed een stap achteruit om het effect te
beoox-delen.
„Heel mooi", zei hij. „Ze zijn werkelijk heel mooi!
Die Sir Archibald had een uitstekende smaak."
Met een glimlach keek hij de man aan, die bij hem
was.
„Toch een boeiende geschiedenis, bij nader inzien.
We zijn op het nippertje uit Engeland vertrokken,
maar ik heb me zeer vermaakt."
De andere man schudde het hoofd.
„Daaraan twijfel ik niet. Maar hoe zal het nu met
Terence Lane verder gaan?"
De Schaduw lachte op die geluidloze manier, die zo
velen nu al van hem kenden.
„Terence Lane? Die is overleden, Alexis, die leeft
niet meer."
EINDE
WINKLER PRINS BOEK VAN HET
JAAR 1960, van Elsevier Amsterdam/Brus
sel is voor de tiende maal verschenen en
bij deze gelegenheid voorzien van een re
gister dat de jaren 1950-1959 beslaat. De
opzet is niet gewijzigd, wel zijn er enke
le nieuwe rubrieken opgenomen. POLITIE
KE REIZEN geeft een overigens sterk
feitelijk beeld van het steeds toenemend
diplomatiek toerisme. Onder het hoofd de
„Hoge Raad der Nederlanden", worden en
kele markante arresten van ons hoogste
rechtscollege van het afgelopen jaar weer
gegeven, hetgeen ook in de volgende jaar
boeken zal gebeuren. De Saint Lawrence
Seeway wordt apart behandeld, toegelicht
met uitstekende overzichtskaarten. De
kunst wordt goed bedeeld met afzonder
lijke periscopen over architectuur, ballet,
beeldende kunst, film, fotografie, toneel, let
terkunde, radio,televisie en oudheidkunde.
Het geestelijke leven is samengevat onder
Protestantse kerken en Rooms-katholie-
ke kerk. Bij het Wereldvluchtelingenjaar
wordt aandacht besteed aan de VPRO-ac-
tie „Redt een kind" en zo zouden we door
kunnen gaan als er niet eerst enkele cri-
tische opmerkingen te maken waren.
Zou, nu het tiental vol is, de redactie, die
vrijwel alle afkortingen van internationale
organisaties met initialen van de Neder
landse vex-talingen aanduidt, nu ook de
Noordatlantische Verdragsorganisatie als
NAVO en niet meer als NATO willen weer
geven? In de rubriek huishoudtechniek heb
ben wij niet veel nieuws gevonden, maar
wel de volautomatische wasmachine, de
afwasmachine en de strijkmachine gemist.
En nog steeds kunnen wij ons niet neer
leggen bij de rubriek Nieuwe woox-den in
onze taal. Het is bedoeling woorden te ver-
melden die in de loop der laatste jaren
hun bestaansrecht hebben bewezen. Ons
bezwaar richt zich tegen de uitdrukking
bestaansrecht, vooral als wij in de lijst
het woord Frisdranken (Frischgetranke)
tegengekomen. Dat woord heeft geen
recht en geen reden van bestaan, de fris
drankenindustrie ten spijt. Een abonne
ment op „Onze Taal" kan de redactie
heel wat meer dan 42 nieuwe woorden op
leveren en dan vaak met een aanvaardbare
Nederlandse vertaling erbij.
We gaan nu verder met drie rubrieken
die bijzonder waai-devol zijn om de snel
le ontwikkeling van de wetenschap bij te
houden het Geofysisch Jaar, kernener
gie, ruimtevaart en raketten, waarbij uit
stekende illustraties en kaarten woi-den ge
geven, bijvoorbeeld over het opvangen van
een capsule uit de ruimte met behulp van
vliegtuigen.
Advertentie
Bietenrooimachine. Een Britse land
bouwer, de heer C. D. Hutchcraft, zal bin
nenkort naar Nederland komen om hier
een rooimachine voor suikerbieten te de
monstreren. De heer Hutchcraft is een
partner van de firma H. en C. D. Hutch
craft. De rooimachine is reeds naar Neder
land verscheept. Zij zal in Arnhem worden
gedemonstreerd.
