BLEEKWATER
dat bleekt pas
Cartier handelt in kostbare artikelen
AFRIKA HUNKERT NAAR
VOLWAARDIGHEID
Andrews
Nederlands leger „veroverde"
bejaarde Franse freule
Kwesties Cuba en Oman
op de UNO-agenda
ENGEL
Courtoisie in La Courtine
Resolutie over Zuid-Tirol
van acht neutrale landen
Londen krijgt kennis van
verkenningsvluchten
je klaagt altijd
zo over slechte
spijsvertering
nil niet meer! ik drink
Perzische baby over tijd
Zuidafrikaanse anglicanen
trouw aan bisschop Reeves
Ruimtevaartuig voor reis
naar de maan in studie
Militaire ereburgers
Italië heejt bedenkingen
Hannover wil geen schade
van Ned.-Duits verdrag
Gehik bij ongeluk
DIT MERK
EN
DEZE NAAM
I PLEEGZUSTER
I PLEEGZUSTER
DONDERDAG 27 OKTOBER 1960
Er wordt tegenwoordig allei-wege over Afrika gesproken. Meer dan ooit wil
men Afrika leren kennen. Iedere week verschijnen er boeken over het Zwarte
Werelddeel en men houdt niet op er archieven, bibliotheken en musea voor in
te richten. Maar alleen hij die Afrika met de volle kracht van zijn sympathie
benadert, zal het werkelijk leren kennen. En Afrika kennen, het Afrika van van
daag, dat betekent: de honger begrijpen die dit werelddeel verslindt, de on
metelijke honger van Afrika naar volwaardigheid, naar rechtvaardigheid, naar
begrip. Afrika hongert naar sociale rechtvaardigheid voor de boer, die 500 gulden
per jaar verdient, terwijl de ondernemingen waarvoor hij werkt hun inkomsten
in vijf jaar tijds met het dertigvoudige weten te verhogen. Afrika hongert naar
sociale rechtvaardigheid voor de arbeider en de kantoorbediende, die in Senegal
3680 frank en in de Soedan 4994 frank krijgt toegestopt, terwijl zijn blanke
collega in die gebieden minimaal 30.000 frank per maand ontvangt. Afrika
hongert naar menselijke waardigheid in naam van de Kongolese huisvaders die
tot voor kort nog niet beschermd werden tegen lijfstraffen om van de wantoe
standen in de Zuidafrikaanse goudmijnen niet eens te spreken.
De lichamelijke ondervoeding in dit we-
ï-elddeel in West-Alrika krijgt de helft
van de inlandse arbeiders nog geen dui
zend calorieën per dag naar binnen, ter
wijl een dagelijks gebruik van drie tot
vierduizend calorieën noodzakelijk mag
worden geacht is een uitstekende haard
voor alle mogelijke ziekten. Ik wil geens
zins de grote verdiensten miskennen an
blanke dokters, missionarissen en missie
zusters. Maar ook zij staan machteloos en
het ontbreekt hun aan middelen. Hun aan
tal is trouwens veel en veel te klein. In
Equatoriaal-Afrika beschikt men over
honderd dokters op drie miljoen inwoners;
in West-Afrika heeft men een dokter op
35.000 inwoners. Men behoeft maar een
wandeling te maken door bepaalde wijken
van onze grote steden om vast te stellen
dat Afrika nog nauwelijks heeft geprofi
teerd van de triomfen die hygiëne en me
dische wetenschap in onze tijd vieren:
duizenden gezinnen leven opeengepakt in
de achterbuurten van Dakar, Nairobi, Jo
hannesburg en dagelijks neemt hun aan
tal toe, ondanks de verwoestingen die er
door geslachtsziekten en alcoholisme wor
den aangericht.
Het gemis aan middelbare, hogere en
ook aan technische onderwijsinstellingen
is nog veel ernstiger. De Europese pers
wil de laatste tijd wel eens een hoge borst
opzetten omdat er zoveel Afrikaanse stu
denten „gelegenheid krijgen" in Londen,
Parijs, Leuven, Leiden of Heidelberg hun
hogere studies te voltooien. Maar in wer
kelijkheid verlenen alleen de zelfstandige
Afrikaanse staten toereikende studiebeur
zen. De studenten uit koloniale of semi-
koloniale gebieden worden voor het groot
ste deel door andere dan staatsinstellingen
of door hun eigen werk onderhouden.
Hun moeilijkheden zijn echter niet en
kel van financiële, maar ook van sociale
aard. Niet zelden blijft de blanke studen
tengemeenschap voor hen gesloten. Als
werkstudent zien zij zich vaak genood
zaakt minderwaardige baantjes aan te ne
men. En in vele Europese landen heeft de
Afrikaanse student de grootste moeite een
kamer te vinden. Geen wonder dat zij
jaarlijks met tientallen het IJzeren Gor
dijn overwippen waarachter althans in ma
terieel opzicht aan hun menselijke waar
digheid volkomen recht wordt gedaan. Uit
Tanganyika studeren nog geen honderd
Afrikanen aan Britse universiteiten, ter
wijl er uit datzelfde land duizend jonge
mensen gratis in de Sovjet-Unie worden
opgeleid.
Dit alles is de realiteit na driehonderd
Advertentie
Ja, dat is 'n ontdekking: het regel
matig gebruik van een theelepel
Andrews Gezondheidszout op een glas
•water. Dat verdrijft overtollig vet.
Dat stimuleert de spijsvertering en heft
verstopping op. Dat geeft levenslust,
veerkracht en energie. Met Andrews
gaat alles vlotter.
Normale bus f 1.7S
Dubbele bus f 2.90
TEHERAN (UPI) De geneesheren
van koningin Farah Diba van Perzië heb
ben verklaard, dat zij de datum van de
geboorte van de baby waarschijnlijk ver
keerd hebben berekend". De baby werd
gisteren de 41ste verjaardag van de
Sjah op zijn laatst verwacht. Vandaag
is het de 21ste verjaardag van prinses
Sjahnaz. de enige dochter van de Sjah.
uit zijn eerste huwelijk. Een grote menigte
die voor de poorten van het paleis in
Teheran geduldig wacht, toonde zich zeer
teleurgesteld.
jaar kolonisatie en westerse beschaving.
Missie en zending, voorzover zij door net
koloniaal systeem onaangetast gebleven
zijn, hebben hier in al hun edelmoedig
heid weinig kunnen veranderen. De chris
telijke organisaties hebben weliswaar de
grondslag gelegd voor een praktische toe
passing van de sociale leer van het chris
tendom, maar zij missen de greep op de
massa.
Het sociaal-economisch probleem hangt
ten nauwste samen met het politieke. Wij
geloven dat de oplossing alleen mogelijk
is in een volledig gedekolonialiseerd Afri
ka. De essentiële vraagstukken kunnen uit
eindelijk slechts tot een goed einde worden
gebracht op parlementair niveau in de
boezem van de nieuwe Afrikaanse staten
zelf, nadat deze zich bevrijd hebben van
alle minderwaardigheidscomplexen uit de
koloniale tijd. Alleen zij zijn in staat doel
treffende maatregelen te nemen en door
te voeren, zoals de concrete situatie van
hun landen eist.
(Dit artikel werd in verkorte vorm over
genomen uit het orgaan van de Neder
landse organisatie voor Internationale Bij
stand „Onze Wereld").
Een kinderlijk gebaar om voedsel dat
in Afrika echter te dikwijls onbeant
woord moet blijven.
Albert Tevoedjre, schrijver van dit
artikel.
Miljoenen in deze wereld lijden hon
ger of zijn ondervoed. Met dit schok
kende feit voor ogen is de F.A.O., de
Voedsel- en Landbouworganisatie van
de U.N.O., deze week een wereldom
vattende „Anti-Honger-Actie" begon
nen, waarvan de organisatie voor ons
land. door de N.O.V.I.B. is ter hand ge
nomen.
Maar behalve chronische ondervoe
ding van het menselijk lichaam heerst
in hele continenten ook een enorme
geestelijke honger en een verlangen
naar rechtvaardigheid. Tenslotte be
staat er een schrijnend gebrek aan me
dische hulpverlening. Deze aspecten van
act reusachtig probleem waarvoor de
menseid zich thans ziet geplaatst de
ontwikkeling van de achtergebleven (of
achtergelaten?) gebieden worden in
het hiernaast afgedrukte artikel door
een jonge Afrikaanse intellectueel on
der de loep genomen. Albert Tevoedjre,
leraar in de klassieke talen en momen
teel economisch student aan de univer
siteit van Freiburg in Zwitserland, geeft
een indruk van de toestanden in het
Zwarte Continent en tenslotte zijn visie
op de oplosisng van de vele vraagstuk
ken.
KAAPSTAD, (UPI) De aartsbisschop
van Johannesburg, Joost de Blank, heeft
verklaard dat de Anglicaanse kerk van
Zuid-Afrika alleen de conferentie over de
apartheidspolitiek, welke de Wereldraad
van Kerken zal organiseren, kan bijwo
nen indien bisschop Ambrose Reeves van
Johannesburg daartoe een uitnodiging
doet.
Bisschop Reeves is door de Zuidafrikaan
se autoriteiten naar Engeland uitgewezen
omdat hij, na het oefenen van felle critiek,
na de onlusten in Sharpeville uit het land
is gevlucht en later, zonder dat hem daar
om gevraagd was, terugkeerde.
Aartsbisschop de Blank verklaarde dat
bisschop Reeves, die geen toestemming
heeft gekregen om voor de conferentie in
december naar Johannesburg te komen,
nog steeds bisschop van het diocees Jo
hannesburg is.
De Wereldraad van Kerken heeft de
conferentie van Johannesburg belegd met
het doel een oplossing te vinden voor het
geschil dat tussen de Nederduits Gerefor
meerde kerk en de andere protestante
kerkgenootschappen gerezen is over de
rassenpolitiek van de Zuidafrikaanse re
gering.
NEW YORK (UPI) De agendacom
missie van de UNO-Assemblee heeft met
algemene stemmen besloten een volledige
bespreking in de Assemblee voor te stel
len van de Cubaanse klacht inzake Ame
rikaanse invasieplannen. De Amerikaanse
delegatie, die verklaarde dat de door
minister Rao geuite beschuldiging van
agressie en provocaties fantantisch en be
lachelijk is, verzette zich niet tegen het
voorstel. Voorts werd met veertien tegen
twee stemmen bij vier onthoudingen de
kwestie-Oman op de agenda te plaatsen.
Frankrijk en Groot-Brittannië stemden
tegen, op grond van het feit dat er geen
onafhankelijke staat Oman bestaat en
derhalve geen sprake kan zijn van enig
verdrag dat, zoals van Arabische zijde
werd gesteld, de volledige soevereiniteit
en onafhankelijkheid van het sultanaat
WASHINGTON (DPA) De Ameri
kaanse regering heeft de eerste stap ge
zet voor de bouw van een te bemannen
ruimtevaartuig. Het bureau voor ruimte
vaart heeft drie ondernemingen opdracht
gegeven een dergelijk vaartuig in teke
ning te brengen. Men heeft het nieuwe
project de naam „Apollo" gegeven. Het is
een uitbreiding van het project „Mer-
cuur". dat aan het eind van het volgende
jaar moet zijn verwezenlijkt.
Het ligt in de bedoeling met het
Apollo-ruimteschip drie mensen naar de
omgeving van de maan te zenden. Voor
de lancering zal een Saturnusraket wor
den gebruikt, die nog in ontwikkeling is.
Volgens de berekeningen kan deze raket
een nuttig gewicht van elf ton in een
baan om de aarde brengen en een nuttig
gewicht van 5,4 ton om de maan.
Advertentie
Grote Houtstraat 181
Haarlem - Tel. 14444
Advertentie
...èn veilig! Dit etiket op de fles Loda bleekwater is
een garantie voor constante en uitnemende kwaliteit
LB 1
In het kamp La Courtine bespreekt een
Nederlandse schadecommissaris tezamen
met zijn Franse collega, wat ons land moet
betalen voor de schade, die het leger heeft
aangericht. Dat wil zeggen: de Fransen
regelen het, maar Nederland heeft ook
een vinger in de pap en levert bijna
nooit moeilijkheden op. Vorig jaar, toen
het Nederlandse leger in La Courtine
oefende, was de schade nogal groot. Dat
kwam o.a. doordat men de omgeving niet
zo goed kende. Dit jaar gaat het allemaal
veel beter. De Nederlanders in La Cour
tine doen vaak veel meer dan ze behoe
ven te doen. Als bijvoorbeeld een klein
stukje weg wordt stukgereden, vegen ze
meteen de hele weg maar schoon. De
De gemeente La Courtine heeft aan
vijf Nedei-landse generaals het erebur
gerschap verleent „als blijk van vriend
schap en broederschap". De onderschei
denen zijn luitenant-generaal G. J. Le-
fèvre de Montigny, luitenant-generaal
P. Gips, generaal-majoor F. van der
Veen, generaal-majoor D. C. de Vries,
generaal-majoor A. V. van den Wall
Bake.
De overhandiging van de oorkonden
zal volgend jaar geschieden.
New York (UPI/Reuter) Acht neutrale
naties Cyprus, Denemarken, Ecuador,
India, Irak, Ierland. Jordanië en Mexico
hebben bij de UNO een resolutie ingediend,
welke beoogt Italië en Oostenrijk tot el
kaar te brengen in het geschil over Zuid-
Tirol. In de resolutie wordt voorgesteld
dat de beide mogendheden onverwijld
gaan onderhandelen over de uitvoering
van het akkoord van 1946, dat de status
en rechten van de Duits-talige Italianen
omschrijft. Als de onderhandelingen mis
lukken, zouden de beide mogendheden
moeten streven naar een oplossing met
andere vreedzame middelen van eigen
keuze. Inmiddels zouden zij zich moeten
onthouden van enig optreden dat hun
vreedzame betrekkingen in gevaar zou
brengen.
De Oostenrijkse minister van Buiten
landse Zaken, dr. Bruno Kreisky, heeft in
de tweede politieke commissie van de
UNO verklaard dat zijn land akkoord gaat
met de instelling van een commissie van
onderzoek, die de UNO verslag zal uit
brengen over het geschil.
De Italiaanse minister van Buitenlandse
Zaken Segni verklaarde slechts een reso
lutie te kunnen aanvaarden waarin voor
hervatting van de onderhandelingen wordt
gepleit, en volgens welke de zaak aan „de
bevoegde juridische instanties" moet wor
den voorgelegd wanneer de onderhande
lingen zouden mislukken.
HANNOVER (DPA) De Westduitse
deelstaat Neder-Saksen wenst dat de
bondsregering zich aansprakelijk stelt voor
alle schade die de deelstaat, zou kunnen
ondervinden van het Westduits-Neder
landse verdrag. De regering van Neder-
Saksen heeft dit de bondsregering woens
dag meegedeeld.
Neder-Saksen zal zich in de Bondsraad
(Eerste Kamer) niet voor het verdrag uit
spreken als de regering te Bonn een des
betreffende waarborg niet geeft, aldus een
Nedersaksische woordvoerder. Het verdrag
wordt vrijdag in de Bondsraad behandeld.
Deze woordvoerder zei voorts dat Neder-
Saksen het principieel wel eens is met het
verdrag.
Edward Vitale, een veertigjarige inwo
ner van het Amerikaanse plaatsje Redford.
heeft 140.000 dollars gewonnen bij de paar
denrennen. De gelukkige winnaar zal er
echter voorlopig nog niet van kunnen „ge
nieten". Hij is namelijk op 20 september
tot een gevangenisstraf van vijf jaar ver
oordeeld, wegens valsheid in geschrifte.
TELKENS als ik in Parijs door de Rue de la Paix loop, moet ik aan Madame
de Pompadour denken. Dat is de schuld van de heer J. Tersteeg, die in zijn boek
„Lutetia en de vreemdeling" (dertien jaar geleden verschenen maar nog verre
van verouderd) een hoofdstuk wijdt aan de ettelijke beroemde en onbekende
beenderen, die hier en daar in de Franse hoofdstad onder de grond zijn gestopt.
Madame de Pompadour rust ergens onder het plaveisel van de straat, waar ik ook
altijd een vast rustpunt heb: de étalages van de juwelier Cartier. Ik heb dan, de
enkele fraaie sieraden bewonderend (want Cartier gelooft nu eenmaal niet aan
warenhuisuitstallingen) mij meermalen afgevraagd wat zichin de loop van de
jaren alzo achter de gevel van nummer 13, Rue de la Paix heeft afgespeeld. Wat
zouden de gentlemen-verkopers niet kunnen vertellen als zij wilden en mochten.
En wat zou het op zichzelf niet een belevenis zijn door de verkoopruimten en
ateliers te dwalen en er domweg allerlei romantische fantasieën te weven om al
het schoons dat daar te koop is en gemaakt wordt. Toen ik die kans kreeg, heb ik
dan ook geen moment geaarzeld.
Lucien begroet mij met een genadige
hoofdknik. Hij is de portier, die al tien
tallen jaren als het regent de geachte
clientèle met zijn rode paraplu over het
trottoir naar luxueuse auto's begeleidt.
In «zijn brein zitten de meest fantasti
sche verhalen en geheimen opgesloten,
daarvan ben ik overtuigd maar hij
zou een hersenspoeling moeten krijgen
om ze prijs te geven.
Het interieur is zakelijk-deftig. Niets
valt in de salons op, noch de versiering,
noch het beige tapijt en het smaakvolle,
maar eenvoudige meubilair. Op deze
stoelen, bedenk ik, hebben vorsten en
prinsessen, miljonairs en wereldbe
roemde actrices, kenners van bijoux en
volslagen leken zoals ik gezeten.
Mocht ik al een ogenblik hebben ge
dacht hier heel wat discreets te horen
te krijgen, dan wordt ik spoedig ont
nuchterd. Men is wel bereid enkele
anekdoten los te laten en ze zijn inte
ressant genoeg, doch met namen wordt
hoogst voorzichtig omgesprongen. Ik
kan daar heel goed inkomen.
„We hebben hier eens, een jaar of
vijftig geleden, een koning uit het Verre
Oosten op bezoek gehad. Hij bracht ge
lukkig een tolk mee en deze gaf te ken
nen, dat Zijne Majesteit armbanden
wilde zien."
De verkoper van lang geleden vol
deed aan die wens, ruimschoots. Hij
legde het ene na het andere kleinood
neer, maar hoe meer de koning er zag,
noe meer hij nog andere verlangde.
Eindelijk, na ruim een uur, zei de
tolk:
„Zo is het genoeg. Zijne Majesteit
heeft zijn besluit genomen."
„Welke wil hij dan kopen?" vroeg de
bediende.
„Welke? Allemaal!"
Het waren tweehonderdtwintig arm
banden voor elk van 's konings vrou
wen en concubijnen een.
Niet altijd echter wordt een order zo
charmant en vlot geplaatst. Een maha-
radjah, vergezeld door een deskundige,
wenste eens een saffier te zien. Er
werd een prachtexemplaar te voor
schijn gehaald en de expert bekeek de
steen lang en nauwkeurig door een
loupe. Daarna wendde hij zich tot zijn
vorstelijke metgezel, praatte enkele
ogenblikken met hem in een niet thuis
te brengen taal en zei vervolgens tot de
heer achter de toonbank:
„Akkoord, we kopen 'm."
„De prijs," zei de verkoper, „is
„De prijs interesseert ons niet."
Toen maakte de man van Cartier zijn
fatale psychologische fout. In zijn
vreugde over de geslaagde transactie
wilde hij meer doen dan nodig was.
„Het is een historische steen," zei hij,
„eens het eigendom van Lodewijk
XVI."
Deze woorden werden gevolgd door
een korte, heftige discussie tussen de
vreemdelingen. Daaraan kwam een ein
de, toen de maharadjah de saffier op
de tafel wierp en zonder een woord te
zeggen vertrok. De deskundige legde
inderhaast uit:
„Zijne koninklijke hoogheid koopt de
steen toch maar niet; hij is bang ook
te worden onthoofd."
Dit zijn dingen die bij een zaak als
Cartier (filialen in Londen en New
York) kunnen gebeuren. Bijna avon
tuurlijk te noemen voorvallen dus, juist
zoals het leven van de eerste firmant
een avontuur is geweest. Diens ge
schiedenis laat ik maar beginnen in de
Spaanse stad Sarragossa. Wellington
vocht er in het begin van de negentien
de eeuw tegen de Fransen, met succes,
want in 1808 stond Sarragossa op het
punt in zijn handen te vallen. Onder de
vluchtelingen ontdekten de Engelsen
een struise boerin. Ze werd om een for
maliteit tegengehouden en toen ontdek
ten de soldaten, dat zij met een man
in vrouwenkleren te doen hadden. Hij
heette Pierre Cartier; na door de Span
jaarden gevangen te zijn genomen en
een geslaagde ontvluchtingspoging te
hebben gedaan, wilde hij zich in deze
vermomming weer bij het Franse leger
voegen. Hij werd in een groep krijgs
gevangenen naar Engeland overge
bracht en werd pas zes jaar later vrij
gelaten. Na zijn terugkeer in Parijs
legde hij zich toe op de fabricage van
precisie-instrumenten voor wapens en
hij wijdde ook zijn zoon Louis-Francois
in de geheimen van dit speciale metaal
vak in. Nooit zal de krankzinnige idee
in zijn hoofd zijn opgekomen, dat zijn
kleinzoon nog eens hofleverancier van
de Engelse koning zou worden.
Louis-Frangois stichtte later de juwe
lierszaak, die aanvankelijk aan de rue
Neuve-des-Petits-Champs was geves
tigd. Simpelweg door op dit gebied te
streven naar het beste en het fraaiste
kreeg zijn zaak de internationale naam
die nu nog niets van zijn glans heeft
verloren.
Ik noteer deze gegevens met passende
ij vei-, maar al die tijd speelt me door
het hoofd, dat men mij toch eigenlijk
nog niets wezenlijks over dit merk
waardige bedrijf heeft verteld. Ik mag
gerust een kijkje in de ateliers nemen,
o zeker, zonder echter gewaar te wor
den voor wie de sieraden bestemd zijn,
waaraan vaklieden in smetteloos wit zo
vlijtig werken. De muur van de dis
cretie is hier wel solide opgetrokken..
Toch vang ik nog iets op, dat het
sprookje weer doet herleven. Terloops
merk ik op. dat met deze transacties
wel ontzaglijke geldbedragen gemoeid
moeten zijn en dat de voorraad kost
baar materiaal zeker een aanzienlijke
waarde moet vertegenwoordigen.
Dat heb ik slim opgemerkt, verzekert
men mij ernsjig. „Zowel in New York
en Londen als in Parijs beschikt de
firma altijd over een grote stock aan
sieraden," zegt mijn gids. „En van de
voorraad ongezette stenen zoudt u op
kijken."
Ik knik gretig. „Hoeveel hebt u er
dan wel?"
„Om en nabij een miljard."
(Nadruk verboden)
Fransen gaan dan onmiddellijk veel min
der schade eisen en het Nederlandse leger
verwerft weer meer goodwill.
Van groot belang is ook de wijze waar
op de schade bij de Fransen benaderd
wordt. Onlangs reed een tankeskadron het
erf op van een landgoed van een oude
freule. Zij ontstak in woede en liet haar
personeel het Nederlandse leger van het
erf verwijderen. Dezelfde avond ging de
bataljonscommandant met zijn staf, allen
in groot tenue, met een enorme boeket
bloemen zijn opwachting bij de freule ma
ken om verontschuldigingen aan te bie
den. Sinds dat ogenblik is de freule erg
boos als zij merkt dat Nederlandse tanks
in de buurt van haar landgoed zijn ge
weest zonder even „bij haar aan te ko
men."
Een enkele maal gaan de mannen van
het eskadron 's avonds bij de freule op
bezoek om een glaasje cognac te drinken
of een kaartje te leggen. Dit jaar is men
er ook aan mee begonnen, tot tevreden
heid van beide partijen, de schade te
compenseren door arbeid van de Genie
troepen. De Nederlandse en Franse scha-
decommissarissen hebben een soort reke
ning-courant aangelegd en betaling van
de Genie voor de geleverde arbeid wordt
verrekend met de door het Nederlandse
leger toegebrachte schade.
„Geleid kannibalisme"
Zo heeft iedereen zijn problemen, die
echter bijna altijd prettig opgelost wor
den. Twee grote badloodsen zijn bijna
klaar en kunnen volgend jaar in gebruik
worden genomen. In de werkplaats van de
technische dienst, waar met 180 man wordt
gewerkt, repareert men 58 wagens per
week. Tot nu toe heeft men 95 tanks on
der handen gehad. „Wij passen hier het
geleide kannibalisme toe", zegt luitenant
G. van der Laan. „Wij halen uit voorlopig
toch niet te repareren wagens de goede
onderdelen, die wij voor andere wagens
nodig hebben. Natuurlijk plaatsen wij dan
het vervangen onderdeel daarvoor in de
plaats, anders zouden we op den duur al
leen karkassen overhouden".
Advertentie
H garanderen U de
I ECHTE, geneeskrachtige!
m BLOEDWIJN
Speciale bloedvormende en
zenuwsterkende bestanddelen,
die aan deze heerlijke wijn zijn
toegevoegd, herstellen Uw ener
gie, verhogen Uw weerstand.
UITSLUITEND verkrijgbaar bij
->■ apotheker en drogist
LONDEN (Reuter) Premier Macmil-
lan heeft naar aanleiding van vragen, in
het Britse Lagerhuis bekend gemaakt dat
de verantwoordelijke politieke leiders in
Groot-Brittannië en de Verenigde Staten
in het vervolg volkomen op de hoogte zul
len zijn van alle verkenningsvluchten, die
in Groot-Brittannië gestationeerde Ameri
kaanse vliegtuigen zullen maken.
Van socialistische en liberale zijde wa
ren de premier vragen gesteld over het
gebruik der Amerikaanse bases naar aan
leiding van het herzien- van de overeen
komst terzake.
Macmillans antwoord was: „Ik denk te
kunnen zeggen dat wij aan beide zijden
volledig ingelicht zijn over hetgeen men
zich op dit gebied voorstelt te doen".
