Horen en zien
MURGUPA
Boekenhoekje
PANDA EN DE MEESTER-VODDENRAPER
DE REIS VAN KOEN EN LINNIE
VIERKANTE
Zeelt ió het zo
DONDERDAG 27 OKTOBER 1960
19
radio
'èéleStMe
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Goed van gezicht
De radio geeft vrijdag
T elevisieprogramma
Coriolan, pruttelend
en gaar
Berlijnse politie hoeft
niet op „bonnenjacht"
van Ceta-Bever
Century '21"
Wereldexpositie der
Wetenschappen in V.S.
in 1962
Waanzinnige
getallen
't Silver Stoepke
Wurgmoord onder hypnose
ONS VERVOLGVERHAAL DOOR
RUTH ASPINALL
Mussolini's spookstad
wordt regeringscentrum
MEER
METERS
UIT
EEN
GROTE
BUS
7. „Wij hebben genoeg van'uw streken,
grootvader," zei de schoonzoon ijzig. „Of
u blijft in het vervolg rustig achter de
warme kachel, óf wij zoeken een ander
tehuis voor u!" „Een ander tehuis! Als
of ik me hier ooit thuis heb gevoeld!" riep
het oudje. „Druiloor, je moet niet denken,
dat ik mét me laat sollen, weet je!" „Denk
toch aan grootvaders bloeddruk, Robert!"
zei de dochter bezorgd. „Mijn bloed
druk kraaide de grootvader. „Nou,
daar kan ik best zelf voor zorgen! Ik
heb jullie warme kachel en jullie pil
len niet nodig! Kom mee, Panda, we gaan!
Ik zal laten zien dat ik jong genoeg ben
om opnieuw te beginnen Met deze woor
den liep hij dreunend het huis uit. „Die
lastpost zijn we kwijt!" stelde Robert
vast. Maar de dochter keek de oude
heer bezorgd na. „Een ogenblikje zei
ze, Panda tegenhoudend. „Ik moet je
even spreken, Panda
De N.C.R.V. verraste de kijkers woens
dagavond met een boeiend en gevarieerd
programma, dat tot titel droeg „Wat een
gezicht...." Daaraan kwam zo ongeveer
alleé te pas wat met het gezicht te maken
hééft, populair wetenschappelijke verhan
delingen zogoed als goochelkunst, een
vóortreffelijk gespeeld fragment toneel,
een door Jaap Maarleveld knap voorgedra
gen romanfragment, een expositie van
maskers en hun gebruik in de kunstzinnige
De clochard, een masker uit het tv-
programma „Wat een gezichtvan
woensdagavond (NCRV).
beweging door de beeldhouwer Eef van
Maanén. Deze verzameling variaties op
hetzelfde thema werd door Joop Reinboud
kwiek aaneen gepraat zonder dat men zich
er ook maar een moment bij verveelde. Wij
vonden het een mooi voorbeeld van be
heerst gebruik der televisiemogelijkheden.
Een tikje onbeheerst was dit keer de ru
briek Attentie. Daarin werd veel te veel
gepraat over al te problematische aange
legenheden, die op zichzelf interessant
de vijfdaagse werkweek verenigd wer
den met minder snel aansprekende en
daarom snel vervelende onderwerpen. De
juiste dosering van gesproken tekst en mu
ziek kon mén wel weer vinden in Pi Schef-
fers rubriek „Pas geperst", waarin de
anècdote overheerst.
Beeldschenner
HILVERSUM I. 402 m. 7.00-24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de jeugd.
7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.15 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.35 Wa-
tcrst. 9.40 Gram. 10.20 Gram. 11.00 Voor de zieken.
11.40 Gram 11.50 Als de ziele luistert, lezing. 12.00
Middagklok - noodklok. 12.03 Metropolé-orkest en
soliste. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Lichte
muz. 12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer.
13.20 Lichte muz. 13.45 Vraagbaak voor vrouwen.
14.00 Zangrecital. 14.50 Gram. 15.30 Voor de zie
ken. 16.30 Ork., koor ert sol. 17.00 Boekbespr. voor
de jeugd. 17.15 Lichte muz. 17.40 Beursber. 17.45
Prómenade-ork. en soliste. 18.20 Streekuitz. 18.50
Rcgeringsuitz.: Emigratierubriek: Het emigratie
praatje van H. A. van Luyk. 19.00 Nieuws. 19.10
Act. 19.25 Memojandum. 19.30 Polit. lezing. 19.40
vcrz.progr. v. d. militairen. 20.30 Avondcollege:
Europa. 21.00 Cabaret. 21.40 Jong - oud - eeuwig.
22.25 Boekbespr. 22.30 Nieuws. 22.40 Huwelijk en
beroep, lezing. 22.50 Lichte muz. 23.55 24.00 Nws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 12.00 AVRO. 16.00 VARA.
19.30 VPRO. 21.00 VARA. 22.40 VPRO.
23.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.23 Gram en
act 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. en act. 9.0Ó Gymna
stiek voor de vrouw. 9.10 Gram. 9.40 Schoolradio.
VPRO: 10.0 Dit en het andere, lezing. 10.05 Mor
genwijding. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00
Voor de kleuters. 11.15 Fluit, altviool en gitaar.
11.40 Gram. AVRO: 12.00 Lichte muz. 12.20 Rege-
ringsuitzend.: Uitzending voor de landbouw. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 Sport en prognose.
12.50 Pianospel. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. en
gram. 13.25 Lichte muziek. 13.55 Beursber. 14.00
studentenkoren. 14.40 Voordr. 15.00 Amus.progr.
VARA: 16.00 Orgel en zang. 16.30 Voor de zieken.
17.00 Gram. 17.53 Act. 18.00 Nieuws. 18.15 Nota
bene, praatje. 18.20 Italiaanse muz. 18.50 De punt
jes op de i, praatje. 19.00 Voor de kinderen. 19.10
Jazzmuz. VPRO: 19.30 Het platteland nu, gesprek.
19.45 VPRO-nieuws. 20.00 Nieuws. 20.05 Vrijheid
in de opvoeding, lezing. 20.20 Wijsgerig perspec
tief, lezing. 20.25 De start tot gemeentevernieu
wing bij de Vrijzinnig Hervormden, lezing. 20.35
Kamerkoor en orgel. 20.50 De wereld vergadert,
lezing. VARA: 21.00 Gram. 21.50 Quizprogr. 22.15
Buitcnl. weekoverz. 22.30 Niéuws. VPRO: 22.40
Zorg om de mens, gesprek. VARA: 23.00 Social,
nieuws in Esperanto. 23.10 Muziekrevue. 23.55
24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Omr.ork. en solist. 12.30 Weerbericht. 12.35
Gram. 12.50 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Orgel
spel. 14.00 Schoolradio. 15.45 Lichte muziek. 16.00
Koersen. 16.06 Blaaskwart. 16.15 Omr.orkest. 17.00
Nieuws. 17.10 Gram. 17.45 Duitse les. 18.00 Lichte
muziek. 18.10 Boekbespr. 18.20 Voor de soldaten.
13.50 Sportkron. 19.00 Nieuws. 19.40 Lichte muz.
20.00 Symf.ork., koren en sol. 21.30 Kamermuziek.
22.00 Nieuws. 22.15 Lezing. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. VARA: 20.20
Actueel prógr. 20.30 De wereld van vandaag, le
zing. 20.40 Kink in de kabel. 21.00 Freule Julie,
TV-spel. Daarna: NTS: Extra-journ. i.v.m. het
bèzóek van de Koning en Koningin van Thailand.
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Wéekoverz van het journaal. KRO:
20.30. Sportprogr. 20.50 Vólksliedjes en violen.
21.15 Filmcritiek. 21.30 Documentaire.
Advprtontip
Er wordt wel eens geroddeld over som
mige gerenommeerde restaurants dat nie
mand de daar opgediste spijzen nog zou
aanraken als hij een kijkje in de keuken
had geworpen. Wat hiervan waar zij,
een feit is dat de sfeer die heerst in een
werkplaats waar gezamenlijk iets tot stand
wordt gebracht, of dit nu is een keuken, een
laboratorium, een atelier of een studio,
dikwijls van dien aard is dat degeen die
hiervan iets „geproefd" heeft anders te
genover het uiteindelijk produkt staat,
vooral als hij in staat is het werkproces
enigszins te volgen. Maar dit „anders" is
dan, in tegenstelling tot het eerstgenoem
de voorbeeld, meestal: met meer begrip
en waardering.
Het was daarom éen goede gedachte om
de radioluisteraar in de gelegenheid te
stellen eens incidenteel de bereiding bij te
wonen van de klankspijs die hij uit zijn
huiselijke muziekautomaat kan halen te
gen betaling van de luisterbijdrage en het
verrichten van een simpel manuaal. Hij
kon woensdagavond laat onder het motto
„Met repeteren begint het" het Radio
Philharmonisch Orkest aan de vóór-berei
ding horen, geleid door chefkok Bernard
Haitink. Hij heeft dan vastgesteld dat de
musici er heus geen vrolijke keuken en
evenmin een potje van maken. Er werd
serieus gewerkt op Beethoven's Coriolan-
ouverture en het zal niemand verbaasd
hebben dat de autoriteit die het dirigeren
van Haitink kenmerkt ook tot uiting komt
in de wijze waarop hij zijn musici aanwij
zingen geeft. Dat wil zeggen: het is een
vanzelfsprekende autoriteit, die met tact
gehanteerd wordt en met de rustige zeker
heid van de man dié zijn zaakjes kent en
weet hoe hij het hebbén wil en dit van an
deren gedaan moet krijgen. Bij het door
studeren van afzonderlijke passages kon
een enigszins geoefend oor gemakkelijk
waarnemen hoe op grond van opmerkin
gen - over ritmische precisie; streek, dyna
mische verhoudingen, vibrato, enzovoort,
de muziek langzamerhand contour kreeg,
zoals het lantaarnplaatje in de projector
naarmate men de lens scherper instelt.
Tenslotte kon men het resultaat van de
ze samenwerking in een volledige uitvoe
ring van de ouverture nagaan. Men heeft
door dit „kijkje door het sleutelgat" (zo
als de inleider het noemde) opnieuw ge
constateerd dat Haitink een bijzondere pre
dispositie heeft voor het leiden van een
orkest, overigens wellicht de enige
werksituatie in onze vrije maatschappij
waarin een grote groep volwassen men
sen van seconde tot seconde behoort te
reageren op de intenties van een leider.
Golfbreker
Het Westberlijnse stadsbestuur heeft de
politie meegedeeld, dat zij hun werk kun
nen blijven doen zonder op „bekeuringen-
jacht" té gaan teneinde daardoor de stads
kas te spekken.
De schuld voor het geschil wordt aan
overijverige districtscommissarissen van
politie gegeven die een klacht van het
stadsbestuur, dat sommige agenten te
clement waren tegenover verkeersover-
treders, al te letterlijk hadden opgenomen.
Joachim Lipschitz, hoofd van het West
berlijnse departement van Binnenlandse
Zaken, verzekerde de bij de vakbond aan
gesloten politieagenten, dat zij niet meer
bekeuringen dan normaal hoefden te
maken.
De vakbondleiders hebben deze verkla
ring aanvaard en hun beschuldiging, dat
de stad meer belangstelde in geld ver
dienen dan in doeltreffend politiewerk, in
getrokken. De districtscommissarissen, die
vorige week de opdracht, hadden gegeven
meer boetes te geven, zullen een berisping
krijgen.
Advertentie
Pleisterwerk repareren
De tentoonstelling „Century 21" „21ste
eéuw", die in 1962 in Seattle, in de Ame
rikaanse staat Washington, wordt gehouden
zal een „vooruitzicht" geven op het leven
en werken in de komende eéuw, zoals ge
leerden uit alle delen van de wereld zich
dit voorstellen.
President Eisenhower heeft 85 landen
uitgenodigd tot deelneming aan de tentoon
stelling die grotendeels aan de wetenschap
zal worden gewijd. De bezoekers zullen
er een gefingeerde ruimtereis kunnen mee
maken, een rit maken in de modernste,
door een Zwitserse firma gebouwde, mo-
norailtrein en er de laatste snufjes op
wetenschappelijk gebied kunnen bewonde
ren.
De Amerikaanse regering zal een bedrag
van 45 miljoen dollar voor deze tentoon
stelling beschikbaar stellen. Het Ameri
kaanse paviljoen zal groter in oppervlak
en breder van opzet worden dan dat op
de Brusselse Expo.
De meeste gebouwen, die op het 30 hec
tare grote expositie terrein worden ge
bouwd, zullen na afloop niet worden af
gebroken, maar opgenomen worden in
het nieuwe stedelijke vermaaks- en cultu
rele centrum.
Op deze „Century 21" zullen vijf „we
relden" worden opgericht, die onderling
door een netwerk van overdekte gangen
en pleinen de „Wereldboulevards"
verbonden zijn.
In de „Wereld der Wetenschap" bevindt
zich het Amerikaanse paviljoen. Vijf hóge
torens vormen het symbool van 's mensen
onafgebroken zoeken naar dé raadselen
van het heelal.
In de „Wereld van de 21e eeuw" zullen
de bezoekers kunnen zien hoe de mensen
in het jaar 2000 zullen leven.
In de „Wereld van handel en industrie"
worden internationale stands gegroepeerd
rond een centrale hall „Century 21" ge
heten. Hier zal men een volledig bééld
krijgen van de laatste ontwikkelingen die
door menselijke vindingrijkheid tot stand
zijn gebracht.
„De Wereld dér kunst" zal binnen- en
buitenlandse voortbrengsélen der kunst
tonen. Bijzondere aandacht zal worden be
steed aan de hedendaagse kunst.
Tenslotte zal de „Wereld van het ver
maak" de bezoekers een doorlopende reeks
van concerten, balletten, toneelopvoeringen
sport, etc. geven.
Aan beide zijden van de „wereldboule
vards" zullen winkels, bazars en restau
rants van alle deelnemende landen het
publiek ten dienste staan.
195296. Ja, zé waren er.... Koen wees verheugd naar het witte gebouw, waar-de
Poetels woonden; twee dagen hadden ze erover gelopen.
Kom maar gauw mee, dan vragen we, of ze ons willen helpen, zei Koen. Ze zullen
wel opkijken, als ze ons zo onverwacht weer terug zien!
En dat was ook zo.
Eén van de Poetels keerde juist têrug naar z'n dorp. Met éen spade ovér de schou
der liep hij fluitend voort. En toen bleef hij opeens verrast staan, tóen hij Koén,
Linnie en Pobbel ontdekte.
Hij zétte grote ogen op en lachte verheugd.
r
U kent wel enige voorbeelden van de
macht der verdubbeling. Het bekendst is
het geval van de uitvinder van het
schaakspel, die als beloning één graan-
korreltje voor het eerste vakje van het
schaakspe l vroeg, twee graankorreltjes
voor het tweede, vier voor het derde, enz.
Niet minder bekend is het voorbeeld van
de cent die ten tijde van Adam op de
bank zou zijn gezet tegen samengestelde
intrest. Dit laatste voorbèeld zouden we
willen gebruiken, wanneer we over de
groei van de wereldbevolking
gaan spreken. Die cent van
Adam zou legen een samen
gestelde interest van 4% per
jaar na 17 2/3 jaar tot twee
cent zijn aangegroeid. Dat is
inderdaad nog geen vermo
gen om je over op te winden.
Maar door de 60 eeuwen die
sinds de tijd van Adam zijn verstreken,
heeft die éne cent tot op de huidige dag
zich ongeveer 340 maal verdubbeld, waar
dóór het bedrag ineens veel belangwek
kender wordt. Het lijkt op het eerste ge
zicht misschien nog steeds niet veel, maar
aangezien de 64-voudige verdubbeling van
de graankorrels op het schaakbord reeds
tot een onvoorstelbaar getal hebben ge
leid, kunt U er van overtuigd zijn, dat de
340-voudige verdubbeling van een cent
nog heel wat belangwekkender is.
We zullen niet met al te veel getallen
op de proppen komen, maar kunnen toch
wel verklappen, dat een cent die 340
maal verdubbeld wordt, een onuitspreke
lijk bedrag vormt. Want het is een 10 met
100 nullen er achter. Zou dit kapitaal in
bankbiljetten van f 1000,worden uit
betaald en in een kluis ivorden opgebor
gen, dan zou de ruimte van het thans be
kende heelal niet groot genoeg zijn om
die kluis te bevatten! Om U een voor
beeld te geven van de afmetingen van die
kluis moeten we niet met lichtjaren, maar
met lichteeuwen gaan rekenen. Zoals be
kend, legt het licht per seconde een af
stand van 300.000 km. af. Een lichtjaar is
dus een afstand van ongeveer 10 biljoen
kilometer en een lichteeuw is 100 maal
langer. Welnu, om het kapitaal dat werd
verkregen door een cent 340 maal te ver
dubbelen, op te bergen in bankbiljetten
van 1000.zouden we een kluis moeten
hebben die zó diep is, dat het
licht ruim 200 miljard eeuwen
nodig heeft om de achterkant
van de kluis te bereiken, de
breedte van de kluis zou even
eens 200 miljard lichteeuwen
moeten bedragen, evenals de
hoogte. En we verzekeren U,
dat we de zaak dan nog aan
de krappe kant hebben berekend, want dan
hebben we aangenomen, dat ieder bankbil
jet slechts een ruimte inneemt van één ku
bieke millimeter, terwijl het in werkelijk
heid veel groter is. Maar bij de macht
der verdubbeling mogen we gerust wat
zuinigjes rekenen, want de uitkomst over
treft tóch ieders verwachting.
Dat is eveneens het geval, indien we
ons zouden voorstellen, dat de bevolking
van Europa sedert het begin van onze
jaartelling jaarlijks met eenzelfde percen
tage zou zijn toegenomen als momenteel
het geval is. Dan zou ons werelddeel
thans ongeveer 100 miljoen maal zo dicht
bevolkt zijn en er zouden 6 mensen op
één vierkante meter moeten wonen!
Daarover een volgende keer.
Nadruk verboden.
H. Pétillon
Advertentie
NU NOG 38 DAGEN
De tijd schiet al óp voor
de Sint. Heeft u uw keuze
al gemaakt Moeilijk
Welnee Komt u maar
eens kijken naar onze ca-
deaucoilectie voor elck
wat wils en u zult beslist
iets tegenkomen wat u
graag wilt hebben. Wat
dacht u van een mooie
gouden armband of fan-
tasiering in iedere kleur
en prijs?
Met een kleine aanbeta
ling kunt u ieder cadeau
voor de Sint reserveren.
't Huis met het carillon
Grote Houtstraat 49
Telefoon 20049
In Los Angeles heeft de 29-jarige Henry
Adolph Busch, die bekend heeft drie vrou
wen vermoord te hebben, aan een griezelig
experiment meegewerkt door onder hyp
nose een van zijn moorden weer „op te
voeren".
Hij had zijn handen reeds om de hals
van zijn advocaat geklemd en begon kracht
te zetten toen de arts die hem onder hyp
nose had gebracht, „slaap" riep. Op dit
bevel verslapte de greep van Busch om de
hals van die advocaat, Robert Stanley.
Het experiment is met goedkeuring van
de rechtbank door zijn advocaat in het
Huis van Bewaring te Los Angeles gehou
den. Stanley heeft tijdens het experiment
aan geen enkel gevaar bloot gestaan. Hij
had samen met een andere advocaat éen
serie hypnotische proeven georganiseerd
om hun theorie té testen, dat Busch door
invloeden van buitenaf ertoe gebracht zou
zijn de moorden te plegen.
CHIPBREUK
Vertaling: Margot Bakker
5)
Twéé kamérs kwamen erop uit en de vleugeldeuren
stonden aan weerskanten wijd open. Alle lampen brand
den. In dé ene kamer, kennelijk een bibliotheek, zag
zij Deryk Moone staan, met zijn collega David Griffiths.
Het andere vertrek leek verlaten. Zij bleef weifelend
in de vestibule staan. Weer voelde zij die merkwaardi
ge tegenzin, die zij al zo vaak had gekend, om zich bij
Deryk te voegen. Maar zij wist ook niet wat zij anders
zou moeten doen. Achter in de gang zag zij de indruk
wekkende gestalte van mevrouw Milner met een stapel
dekens over de arm voorbij lopen. En opeens stond Eli
sabeth naast haar.
„Wij hebben de salon nu ook ontruimd, doktér Man
ning. Als u die wilt gebruiken? De beide anderê dokters
zijn geloof ik in de bibliotheek
„Ja graag". Valentine keerde zich haastig om en liep
met haar mee naar de lege kamer.
„De ambulances van het ziekenhuis zijn er al".
„Prachtig". Valentine vroeg zich af, of er iemand in
weggereden zou worden. Een van de reddingboten had
langszij het schip gedanst toen zij het Grote Huis bin
nenging, maar dat was alweer zo lang geleden en er
had zich sedertdien niets bijzonders voorgedaan. Was
het mogelijk mensen van een schip te halen in een zee,
zoals die raasde aan de voet van de Manatee?
„Jullie hebben je hier flink geweerd", zei zij, terwijl
zij de grote lege ruimte op de vloer in ogenschouw nam.
Stoelen en een sofa waren keurig tegen de wanden
geschoven. Zij liep door naar het raam. Maar het was
inmiddels te donker om nog iets te zien dan een groepje
lichten op de plek waar het schip zich moest bevinden.
Die lichten doofden en sprongen weer aan, achter een
rand van wit schuim.
„Ontzettend, vindt u niet?" zei de stem van het meisje
achter haar.
„Afschuwelijk", zei Valentine. Zij werd getroffen door
de onverholen angst in de blik van Elisabeth en merk
waardigerwijs ging er van die angst een soort troost
uit, alsof zij minder alleen was met zichzelf. Zij vroeg
zich opeens af of het goed beschouwd wel zo nood
zakelijk was zich flink en beheerst te tonen. Natuurlijk
was het in elk geval niet.
De reddingboot is op het strand gelopen", zei er in
de vestibule iemand. „Ik denk, dat de eersten over een
paar minuten binnengebracht worden".
Er ontsnapte Valentine een lange diepe zucht. Maar
weer was het Elisabeth, die haar beider gedachten
onder woorden bracht.
„Ik had niet verwacht dat zij het zouden halen. Het
leek ondoenlijk". Zonder Valentine de tijd tot antwoor
den te geven ging zij verder, „mag ik u blijven helpen?
Ik bedoel maar, u kunt mij kleine karweitjes laten
doen dingen halen en zo. Anders heb ik helemaal
niets te doen. Nannie hóeft in de keuken al meer hulp
dan zij gebruiken kan".
„Ja, natuurlijk, blijf jij maar hiér. Hier zal genoeg
voor je te doen zijn", zei Valentine. Voorzichtigheids
halve voegde zij eraan toe: „Maar hét zal misschien
niet aangenaam zijn om naar te kijken. Tenminste
sommige gevallen".
„Ik zal proberen me goed te houden", zei Elisabeth.
Daarna zeiden ze geen van beiden meer iets. Koud
en gespannen wachtten zij af. Op de stenen stoep voor
de buitendeur klonken doffe stappen van rubberlaarzen.
Mannen hijgden boven het ritselen van drijfnatte olie
kleren uit.
„Dokter
Valentine knielde neer naast de brancard die de man
nen op de vloer hadden neergezet. Er lag een vrouw
op. Zij mompelde onverstaanbaar en was nauwelijks
meer bij kennis. Terwijl zij met bedreven gebaren haar
patiënt onderzocht, naar gebroken botten tastté en de
jagende polsslagen telde, drong het vaag tot haar door,
dat in de andere kamer een vrouw lag die een shock
had. Zij keek op.
„Elisabeth, wil je twee man van de ambulance waar
schuwen?"
Elisabeth ging al. Valentine spalkte een gebroken
onderarm. Toen zij daarmee gereed was stonden de
mannen van de ambulance al naast haar. Zij keek
Elisabeth aan.
„Zet deze brancard maar bij de voordeur als de
patiënt in de auto ligt. Op het strand zullen ze alles
nodig hebben wat er ter beschikking komt".
Elisabeth was dadelijk terug en wachtte verdere or
ders af. De patiënten kwamen nu talrijker binnen.
Valentine kreeg het druk. Zij boog zich over een vol
gende brancard, gaf de mannen van de ambulance snel
opdrachten en liep naar een man met een militair uiter
lijk, die ineengedoken in een van de stoelen tegen de
wand zat. Hij steunde zijn ene elleboog met zijn andere
hand.
„Geen sprake van, doktertje, eerst de vrouwen", zei
hij, zodra hij begreep dat het om hem begonnen was.
„Waar hebt u pijn?" vroeg Valentine hem, zonder op
zijn opmerking in te gaan.
„In mijn schouder. Ontwricht, vrees ik; ik hoop ten
minste, dat er niets gebroken is. Ik heb zelf al ge
probeerd de boel op zijn plaats te drukken".
Ook dat nog, dacht Valentine. Voorzichtig knipte zij
de jas van de schouder weg.
„Ik heb er een flinke klap tegen gegevenDe
rest van de zin bleef ongezegd door het plotseling in
houden var. de adem, toen Valentine de gebroken plek
in het bot aanraakte. „Zoiets stompzinnigs", zei hij
dapper, „Anders had ik van meer nut kunnen zijn".
„U hebt er blijkbaar een erg flinke klap tegen ge
geven", zei Valentine met een glimlach, „Ik zal een
draagverband aanleggen. Dat is gemakkelijker voor u,
tot u in het ziekenhuis bent". Terwijl zij aan het ver
band bezig was zag zij hem glimlachen tegen iemand
die achter haar moest staan en het verbaasde haar
nauwelijks, dat het Elisabeth was.
„Misschien wil je meneer over een paar minuten
naar de ambulance helpen?" zei zij.
„Op een brancard?"
„Beslist niet" zei de gewonde vastberadén. „Ik ben
lopend patiënt".
„Er zijn ook personenwagens beschikbaar. Vader
rijdt er een van. Gaat u daar niet lievér mee?"
„Ja, dat lijkt me uitstekend". Kolonel Milner en
deze man, die naar zijn uiterlijk te oordelen een gene
raal kon zijn, zouden het wel met elkaar vinden. „Maar
dadelijk nog niet blijft u nog een poosje zitten.
Elisabeth, zou een kopje thee van Nannie misschien.."
„De andere boot is terug", werd er gezegd en Valen
tine ging de kamer weer binnen.
De hele vloer stond nu vol en Valentine kwam tot
de ontdekking dat zij assistentie had gekregen van ver
scheidene vrijwillige verpleegsters uit de plaats en van
Hugh Downing, een jong inwonend arts van het zieken
huis. Zij ging haastig weer aan het werk".
„O, dokter, mijn hoofd".
Valentine wijdde zich aan een gapende wond in hét
achterhoofd. Zij behandelde botbreuken op allerlei
plaatsen. Zij bond slagaders af, paste plaatselijke ver
doving toe voor zij kleinere wonden hechtte. Zij was
zich doorlopend de aanwezigheid van de onvermoeibare
Elisabeth bewust en ook die van Nannie, die shock
zowel als de vlijmende kou behandelde met haar heil
zame koppen thee, maar van degene die de kwetsuren
hadden opgelopen en van wat zij zeiden was zij zich
nauwelijks bewust. Waar het om ging was, dat zij zo
gauw mogelijk warm in een bed kwamen te liggen.
„Dokter, het was iets ontzettends". Het was een meis
je met bruine ogen die het zei. Zij was nauwelijks
ouder dan Elisabeth. Zij rilde van de kou en zag
blauw tot in haar lippen. In haar ogen lag nog de
afschuw van alles wat zij had gezien. Valentine keek
om zich heen. Een van de verpleegsters schoot toe en
nam het meisje mee.
„DokterEr werd een hand om haar schouder
geslagen en toen zij opkeek staarde zij in een bleek
en wanhopig gezicht. „Dokter waar is mijn baby?"
Valentine keek haar hulpeloos aan. Het antwoorden
werd haar bespaard, want Nannie kwam in zicht, met
op haar arm een blozende en tevreden zuigeling, in een
Spaanse sjaal gewikkeld, die onmiskenbaar het eigen
dom van mevrouw Milner was.
„Ben je daar? Ik heb overal naar je gezocht". De
moeder strekte de armen uit en er glinsterde een haast
ondraaglijke blijdschap in haar ogen.
(Wordt vervolgd)
Italiaanse ambtenaren zetelen thans op
de terreinen in Rome, waar slechts kort
geleden atleten uit alle delen van de
weréld hun Olympische strijd leverden.
Deze veel besproken E.U.R.-terreinen, die
ongeveer een kwartier sporen van Rome
liggen en waar een deel van de Olympi
sche Spelen is gehouden, zijn thans be
zig een Italiaans „Brazilia" te worden
een „kunstmatig" regeringscentrum dus.
Vanwege de verkeerschaos irt Rome zelf
en met het doel om het hartje van de
hoofdstad aan toeristen en winkelende
mensen over te laten, heeft men besloten
om verscheidene regeringsdepartementen
naar deze terreinen te verplaatsen. De
initialen E.U.R. betekenen (in het Italiaans)
„universele tentoonstelling van Rome" en
dat is een paradox op zichzelf, want Mus
solini die dit alles liet aanleggen besloot
in 1942 geen universele tentoonstelling te
houden, maar zijn steentje tot een uni
versele oorlog bij te dragen.
Intussen had de dictator echter al
een reeks fraaie witte gebouwen laten
neerzetten, die gedurende de oorlog aan
zienlijk geleden hebben. Jaren na de oor
log was E.U.R. nog een soort spookstad,
totdat dé Italiaanse regering besloot om
Mussolini's ondergrondse spoorlijn, die Ro
me met E.U.R. had moeten verbinden, te
voltooien. Dat gebeurde in 1954, maar toen
maakte niemand er gebruik van behalve
verliefde paartjes, die de eenzaamheid
zochten. In de volgende jaren werden vele
congressen gehouden in de zalen, die op
de E.U.R.-terreinen beschikbaar kwamen.
De Olympische Spelen van dit jaar waren
tenslotte het excuus om de bouwplannen
te voltooien. Thans is E.U.R. bezig, Ro
me's nieuwe regeringswijk te worden. Er
is veel kritiek op geweest, want verschei
dene architekten beweren, dat Rome niet
naar het zuiden, maar oostwaarts moet
worden uitgebreid. De ministeries van
Openbare Gezondheid en Buitenlandse
Handel zijn er echter reeds heen verhuisd
en aan de oever van het kunstmatige
E.U.R.-meer, dat anderhalve kilometer
lang is, verrijst thans een wolkenkrabber,
waarin het ministerie van Financiën on
derdak zal vinden. Daar komen nog bij de
departementen van Posterijen en van Ma
rine. Volgens een officiële schatting zullen
er in 1962 50.000 van de 200.0Ö0 ambtena
ren die Rome telt, in het nieuwe district
werken en voor hen worden er thans ook
woonhuizén gebouwd op hetzelfde terrein,
met winkels en alles wat bij een woon
wijk hoort.
Advertentie
De schrijver C. Chr. Troebst neemt in
zijn boek „DE GREEP NAAR DE MAAN"
(Uitgeverij In den Toren, Baarn) zijn le
zer mee naar hoger sferen, zelfs tot aan
de maan, waarover hij in het laatste
hoofdstuk een beschouwing geeft.
Deze slotbeschouwing komt na 215 blad
zijden, waarin een beschrijving gegeven
wordt van de ontwikkeling van de ruim
tevaart, de hiermee samenhangende bete
kenis van de vele raketlanceringen en het
koortsachtig pogen van Rusland en Ame
rika de wetenschappelijke en zeer zeker
politieke eer van de eerste landing op de
maan voor zich op te kunnen eisen. Het
laatste hoofdstuk sluit dus op de beschrij
ving van dit streven aan en naast de
tekst met allerlei bijzonder aardige de
tails zullen ongetwijfeld de foto's en de
getekende illustratie's de belangstelling
van de in ruimtevaart geïnteresseerde le
zer vasthouden en aanmoedigen.
