Einde van het kolonialisme
Wereldnieuws J
Van dag tot dag
Zwart-rood
De KLM onderhandelt
met SAS en Swissair
Goudprijs opnieuw
gedaald
Olieproduktie in de
Sahara valt tegen
V.S. vergroten de
koopkracht
VLIEGVELD SLECHT INGELICHT
OVER VLUCHT BRITSE COMET
'^Praatótoel
3
f
EEN BEGRIP
VOOR
SPORTIEVE
MODE
59.75
mm
79.75
Weinig geld
geen bezwaar!
Tony Armstrong Jones nog
steeds ambteloos burger
&p de
VRIJDAG 28 OKTOBER 1960
De eerste grote krachtmeting der
„straattroepen" van de linkse en rechtse
groeperingen in Frankrijk is minder ramp
zalig verlopen dan men heeft gevreesd.
De Parijse politie heeft de tegenstanders
uit elkander weten te houden en zo de
vonk weten te doven, die bij een minder
gunstig verloop der dingen zelfs tot een
nieuwe Franse revolutie zou hebben kun
nen leiden.
Dat gevaar is echter niet geweken en
zal niet wijken vooraleer op een of andere
wijze de Algerijnse kwestie tot een door
de meerderheid, aanvaarde oplossing of
status gekomen is. De evenwichtskun
stenaar De Gaulle komt in een steeds-ge
vaarlijker labiliteit en men kan slechts
met grote bezorgdheid hopen, dat hij het
wonder zal kunnen verrichten waartoe hij
meende geroepen te zijn.
Dat wonder het blussen van de Al
gerijnse brand zonder burgerveldslagen
zou men van een zwakkere figuur als de
generaal al niet meer hebben mogen ver
wachten en in dat geval zou de burger
oorlog in Frankrijk waarschijnlijk al woe
den, doch het blijft toch nog de grote
vraag of De Gaulle met al zijn kracht en
heerserstalenten deze oorlog zal kunnen
voorkomen. Dit doet opnieuw met huive
ringen uitzien naar het moment, waarop
het regiem De Gaulle zal moeten worden
overgedragen en zo beschouwd kan men
hem op dit moment waarschijnlijk wel als
de redder der natie beschouwen. Defini
tieve redding echter lijkt utopisch te
worden en dan moet men aan het lot
van Frankrijk het lot van Europa verbon
den weten. Wat doemt op in Europees
verschiet? Een linkse zege zou de Franse
situatie voor Europa zeer gevaarlijk kun
nen maken, ook al biedt de linkse ziens
wijze op het Algerijnse probleem de mees
te kans op een definitieve oplossing. Een
rechtse zege immers zou de Algerijnse
oorlog verlengen tot ongewisse uitkomsten
en internationale complicaties van de
eerste rang, waarbij de gedachte aan
rechtse methoden om dergelijke moeilijk
heden af te wentelen het lot van Europa
al heel weinig lichtpunten laat.
Een uiterst-rechts Frankrijk, dictato
riaal geregeerd volgens de bekende pro
cedure van fascistische intenties, belooft
voor Europa een wel zeer zwarte toekomst.
Niet alleen is de toekomstige ontwikkeling
in andere landen volkomen onberekenbaar
en zou men zelfs het afschrikwekkende
denkbeeld van een Frans-Duits-Italiaanse
„As" kunnen zjen opdoemen, doch boven
dien moet men met grote vrees de reactie
daarop in Oost-Europa vooruitzien, die de
gevreesde zwart-rood-tegenstelling in ons
werelddeel tot een voldongen feit zou ma
ken. Meer dan ooit dwingt de huidige
Franse situatie tot een zorgvuldig doch
resoluut internationaal ingrijpen, voorlopig
op diplomatiek gebied en via de UNO. Op
het succes daarvan moeten de kleine lan
den van West-Europa vurig hopen, willen
zij niet het gevaar lopen straks te wor
den meegesleurd in een maalstroom van
nationalistische, demagogische en anti-de
mocratische verwikkelingen, waaraan zij
zo kort geleden nog maar nauwelijks zijn
ontsnapt.
Advertentie
KOPENHAGEN (DPA) De leiding van
de S.A.S. in Kopenhagen heeft gisteren
bevestigd dat er over een samenwerking
wordt onderhandeld tussen S.A.S. en
Swissair enerzijds (die reeds een vorm van
samenwerking kennen) en de K.L.M. ander
zijds.
Een vertegenwoordiger van de K.L.M. in
Kopenhagen, Bjoern Kvernroed, noemde
het bericht in Berlinske Tidende „in
sterke mate overdreven". Hij deelde mede:
„De samenwerking die punt van bespre
king uitmaakt is een zuiver technische
samenwerking. Zij beperkt zich tot een
aantal lijnen het meest waarschijnlijk
tot lijnen op het Verre Oosten".
Kvernroed vervolgde dat hij geen com
mentaar had op het bericht betreffende de
samenwerking, zij het dat dit bericht „meer
bevatte dan de journalist kon weten".
Op de Londense goudmarkt is de officiële
prjjs gisteren opnieuw gedaald, en wel tot
35,70 dollar (254 shilling) per ounce, ter
wijl in de goudkoorts precies een week
geleden een topprjjs van 40,60 dollar werd
bereikt in de handel. De prijs van gisteren
was nog slechts 0,70 dollar hoger dan de
officiële Amerikaanse notering. De daling
was 1,05 dollar vergeleken met de vorige
dag. Maar op de lagere prijs ontstond enige
vraag en de handel noteerde spoedig 35,75
en 36,25 bieden en laten.
De markt sloot op deze noteringen en
werd nog steeds „gevoelig en onvast" ge
noemd. Het standpunt werd verkondigd
dat in Europa nog velen van mening wa
ren dat goud op 36 dollar per ounce nog
steeds goedkoop is. Op de goudmarkt werd
de mening verkondigd dat als Engeland
het gewaagd had het disconto vandaag met
1 inplaats van Va percent te verlagen, de
speculanten in moeilijkheden waren ge
komen en er een groot aanbod zou zijn
ontstaan.
De Amerikaanse goudvoorraad
De Amerikaanse goudvoorraad is, naar
het ministerie van Financiën te Washing
ton gisteren bekendmaakte, in de week
tot 26 oktober met 108 miljoen dollar ge
daald. De vooraad beliep op 26 oktober
18.473 miljoen dollar.
De produktie van ruwe olie in de Sahara
zal dit jaar minder groot zijn dan aan
vankelijk werd verwacht. Dit heeft de
Franse minister van Nijverheid, J. M. Jean-
neney, aan de produktiecommissie van de
Nationale Vergadering medegedeeld. De
regering verwachtte aanvankelijk, dat de
produktie dit jaar 8,9 a 9,9 miljoen ton zou
bedragen, maar het ziet er nu naar uit.
dat er 6,5 a 7 miljoen ton ruwe olie zal
worden gepi-oduceerd. De oorzaak hiervan
is, dat de produktie van bepaalde putten
veel kleiner blijkt te zijn dan men had
gemeend, zo wordt in kringen van de olie
industrie vernomen.
Minister Jeanneney heeft echter de ver
wachting uitgesproken, dat de produktie
het volgende jaar het door de regering
gestelde doel van 18 a 22,5 miljoen ton wel
zal kunnen bereiken, dit als resultaat van
de ontdekking van het olieveld Ohanet,
dat kan worden verbonden met het olie
veld Edheleh.
De Federal Reserve Board heeft het
voornemen aangekondigd de bevoegdheid
tot het uitlenen van gelden van Ameri
kaanse banken in verband met de nade
rende vakanties wegens Thankgivings Day
en Kerstmis met ongeveer 2,1 miljard dol
lar te vergroten en de balkbiljettencircu-
latie met ongeveer een miljard dollar te
vergroten. De maatregel werd naar werd
medegedeeld genomen in verband met te
verwachten toenemingen van de behoeften
aan contanten en krediet in de vakantie
periode en zou niet mogen worden om
schreven als een maatregel tegen de re
cessie. De koopkracht zal er belangrijk
door worden vergroot.
Advertentie
in de moderne 7/8
lengte met speciale
warme voering en
dubbelstof capuchon
wfjlllw
sportief mode! in
prachtige kwaliteit
wol/mohair met mo
dieuze Menuetto-
kraag
OLDENBURG (West-Duitsland) (Reu
ter) Donderdag is op de basis der West-
duitse luchtmacht in Oldenburg van wel
ingelichte zijde vernomen dat men aldaar
onvoldoende was ingelicht over de vlucht
die de Britse „Cornet", met het Britse
Koninklijke paar aan boord, dinsdag j.l.
va nKopenhagen naar Londen heeft ge
maakt.
Men kon niet zeggen waarom geen ver
dere inlichtingen waren verstrekt en men
wist evenmin, welke instantie hiervoor zou
hebben moeten zorgen.
Normaal, zouden deze gegevens zijn ver
strekt door het te Hannover gevestigde
bureau voor toezicht op het luchtverkeer.
Dit is een controle-instantie van de West-
duitse burgerluchtvaart. Hier werkt ook
personeel van de Britse luchtmacht, dat
toezicht houdt op militaire vluchten. Men
verwacht dat de gemengde Brits-West-
duitse commissie, die een onderzoek naar
het voorgevallene instelt, ook bij dit or
gaan inlichtingen zal inwinnen.
Monchen Gladbach (UPI) Gedurende
de vlucht van de Comet „Orion" is het
radarcontact met het toestel gedurende
enige tijd verbroken geweest, aldus is gis
teravond meegedeeld. De twee stations
waar het om gaat, zijn in de buurt van de
Westduitse plaats Jever gelegen. Zij staan
onder Britse leidingen en hadden tot taak
de hele vlucht van het Koninklijke toe
stel op het radarscherm te volgen. Naar
verluidt zou er een „hiaat" zijn geweest
in de overschakeling van de vluchtcontro-
le tussen beide stations
Advertentie
Termijnbetaling zonder kosten
of rente bij
Gr. Houtstraat 105 Tel. 11485
voor slaapkamers, bedstellen en
litsjumeaux
Tony Armstrong-Jones, de echtgenoot
van Prinses Margaret, is zes maanden
na zijn huwelijk nog steeds een ambteloos
burger. Hij heeft er nu volgens vrienden
schoon genoeg van. Voor zijn huwelijk,
op 6 mei, met Margaret werkte Tony
Armstrong-Jones hard en met succes als
fotograaf. Hij was toen in onderhandeling
met Britse televisie-autoriteiten, omdat
hij tv-produktieleider wilde worden. Zijn
vooruitzichten voor deze functie waren
toen uitstekend. Hij had echter toen nog
niet gesproken over zijn voornemen, rnet
prinses Margaret in het huwelijk te tre
den. Toen dit officieel wérd bekendge
maakt, verzandden de besprekingen.
Na zijn huwelijk gingen er geruchten
dat Tony op een makelaarskantoor zou
gaan werken. Vervolgens was er sprake
van dat hij bij zijn oom, Oliver Messel in
Covent Garden zou komen. Anderen deel
den mee, dat Tony decorontwerper zou
worden en weer anderen, dat hij het in het
publiciteitswereldje zou gaan zoeken. Maar
van al deze geruchten is nog niets bewaar-
heid.Hij blijft echter volgens zijn vrien
den uitzien naar een geschikte bezigheid.
Als een vloedgolf die door
niets te stuiten is, grijpt de
emancipatie van de koloniën
van de Europese staten om
zich heen. Waar men haar
weerstreeft eens in Indone
sië en in Indochina, thans in
Algerije is het, alsof de
kracht van deze beweging toe
neemt in plaats van te vermin
deren. Frankrijk ondervindt
thans in het laatste land weer
met alle duidelijkheid, dat men
van alles kan doen met bajo
netten, behalve erop zitten.
Ook een leger van een half
miljoen of meer soldaten, de
bloem van de Franse natie, is
niet in staat om de wensdroom
van het Algérie franqaise tot
werkelijkheid te maken en
men kan het politieke inzicht
van generaal De Gaulle, in
zijn hart toch de felste voor
stander van een groot Frank
rijk, alleen maar bewonderen
wanneer hij blijk geeft, hier
voor begrip te hebben en
streeft naar een onafhankelijk
Algerije dat met Frankrijk wil
samenwerken in een nieuwe
associatie, op voet van gelijk
heid. Want inderdaad ligt hier
voor de Europese landen nog
de enige mogelijkheid om
nauwe banden aan te houden
met voormalige koloniën. Het
is alleen te vrezen, da in Al
gerije, zoals eens in Indonesië,
het vergoten bloed in de weg
zal staan aan een goed weder
zijds begrip na het einde van
de koloniale periode.
Is dit alles voor Europa een
nadeel? Tot op zekere hoogte,
ja. Wanneer, zoals recente on
derzoekingen van professor
Tinbergen duidelijk aantonen,
de welvaart in Nederland se
dert 1929 minder is gestegen
dan die in de ons omringende
Europese landen, dan is dat
óók toe te schrijven aan het
verlies van Indonesië. Een
soortgelijk verlies zal Frank
rijk moeten aanvaarden wan
neer het Algerije vrij laat, en
Engeland moet er de nadelen
van ondervinden dat het niet
langer in Ghana, in Nigeria, in
India en in Burma de scepter
zwaait. Het zou ook dwaas zijn
te willen beweren dat België
geen bezwaar ervan zou on
dervinden, Kongo te hebben
verloren. Maar al deze nadelen
waren ook geheel onvermijde
lijk en, wat bijna even belang
rijk is en veel hoopvoller
klinkt, geenszins onoverkome
lijk. Men neme ons eigen land
tot voorbeeld. Al is hier dan
de welvaart wat minder ge
stegen dan in de vergelijkbare
landen van West-Europa, toch
is het voor iedereen duidelijk
dat de grote meerderheid van
ons volk het thans veel beter
heeft dan een dertigtal jaren
geleden. Het land is gemoder
niseerd tot in de verste uit
hoeken, beschikt over een vrij
goed wegennet, e.en spoorweg
net dat geheel up to date is,
heeft een industrie waarvan
men in de jaren dertig niet
dorst te dromen, en, last but
not least, het is geheel en al
bevrijd van de nachtmerrie
van die dagen: een grote, kna
gende en slopende werkloos
heid, die het leven van hon
derdduizenden liet verlopen
in onnut rondhangen, in steun
trekken, in zich te veel voelen.
Een onoverkomelijk nadeel
blijkt het verliezen van kolo
niën dus ook niet te zijn. Men
denke zich in, hoeveel energie
en kapitaal wij in het verleden
ten koste hebben gelegd aan
de ontwikkeling van het toen
malige Nederlands-Indië. Die
kosten in mensen en in kapi
taal wat bespaarde arbeid
is zouden zonder twijfel zijn
verveelvoudigd wanneer Ne
derland in de gelegenheid was
gesteld om Indonesië weer op
te bouwen, na de grootscheep
se vernietigingen welke oor
log, bezetting, en opnieuw oor
log over dat land hadden ge
bracht Al die energie en al
dat kapitaal konden na 1950
worden aangewend om in
Nederland zelf de produktie te
moderniseren, uit te breiden,
te vervolmaken. Daarbij werd
de steun genoten van het Mar
shall-plan, terwijl ook buiten
landse investeringen in de
eerste plaats weer Amerikaan
se voor een welkome aan
vulling zorgden van onze eigen
besparingen. Het resultaat van
dit alles is een land, dat weer
geheel voor zijn taak in de
wereld berekend is. Zeker, er
zijn nog vele wensen, op het
gebied van de wegen- en de
tunnelbouw, en niet in de laat
ste plaats ook op dat van de
uitbreiding en de verbetering
van de woongelegenheid. Maar
wie zal zeggen of niet juist die
onvervulde behoeften straks,
bij een daling van de wereld
conjunctuur, welkom zullen
zijn omdat zij nieuwe werk
gelegenheid opleveren?
Is het verlies van de kolo
niën, economisch gesproken,
dus niet louter nadeel, ook in
politiek opzicht kan men het
verlies in winst doen verkeren.
Zolang er koloniën van beteke
nis bestonden, waaraan de
landen van West-Europa vast
hielden, was het voor de com
munistische staten in de Ver
enigde Naties een gemakkelijk
spel om het anti-kolonialisme
te prediken en zich zo de aan
hang te verzekeren van vele
zogenaamde neutralen in Azië,
Afrika en Latijns Amerika.
Maar nu, nu het kolonialisme
op zijn laatste benen loopt, en
in het algemeen slechts landen
van zeer ondergeschikte eco-
nomische betekenis, zoals
Nieuw-Guinea, nog een kolo
niale status hebben, nu kunnen
deze neutralen ervan worden
overtuigd dat West-Europa
niet de koloniale boeman is
waarin zijn volgens de Russen
moeten geloven. De huidige
zitting van de Assemblee der
Verenigde Naties biedt daar
van een zeker getuigenis, en
reeds trachten de Russen het
geweer op de andere schouder
te leggen: niet langer de kolo
nisten maar de imperialisten
zijn de verfoeiden. Imperialis
tisch is, volgens hen, ook een
land als de Verenigde Staten,
dat er zich al langer dan de
landen van West-Europa van
heeft weerhouden om nog ko
loniën te bezitten, doch dat
door middel van allerlei econo
mische en politieke invloeden
het lot mede bepaalt van vele
in naam geheel onafhankelijke
staten.
Het zij zo; het Westen zal het
nimmer de Russen naar de zin
kunnen maken, en het zou ook
geheel verkeerd doen daarnaar
te willen streven. Maar het
kan voortaan wel met alle dui
delijkheid getuigen, dat het
zélf voorstander is van de on
afhankelijkheid van een zo
groot aantal voormalige kolo
niën als verkiest onafhanke
lijk te zijn. Ondanks alle pro
paganda van de communisten
weet men in elk land ter we
reld, dat Kongo onafhankelijk
is geworden omdat België het
zo gewild heeft, Nigeria omdat
Engeland het die onafhanke
lijkheid geschonken heeft, en
Senegal omdat Frankrijk het
zo bepaald heeft. Het is in dit
verband van onmiskenbaar be
lang, ook niet te aarzelen om
de restanten van het kolonia
lisme, die voor de Westeuro-
pese landen van geen enkele
wezenlijke betekenis zijn. te
helpen opruimen. Een argu
ment te meer dus. om ook
Westelijk Nieuw-Guinea zo
gauw mogelijk onafhankelijk
te maken.
Werken de landen van het
Westen doelbewust verder aan
deze politiek, dan welen zij
enerzijds dat hun eigen kracht
eerder zal toenemen dan ver
minderen want niets is zo
schadelijk voor de doelmatig
heid van een defensie als ver
snippering van krachten over
grote uitgestrektheden ter
wijl zij aan de andere kant een
veel betere kans maken om be
grepen te worden door de vele
onafhankelijke landen met een
gekleurde bevolking, die eens
zelf koloniën waren. Van es
sentieel belang is ook, in de
eerste plaats voor de Verenig
de Staten, het opruimen van
alle restanten van rasdiscrimi
natie. De Europese bondge
noten in de NAVO hebben
zichzelf met als enige uit
zondering Engeland niets te
verwijten, en zij zouden zeer
wel bij de grote Amerikaanse
bondgenoot erop kunnen aan
dringen zich van deze ernstige
blaam te zuiveren, in het be
lang van allen.
Wanneer men het Westen
niet langer kolonialisme en
rasdiscriminatie kan verwijten,
dan is ook de tijd gekomen
voor een positieve, opbouwen
de politiek jegens de landen in
ontwikkeling wat weer bij
na altijd de voormalige kolo
niale gebieden, met een ge
kleurde bevolking, zijn. Wij ge
loven niet in een politiek,
waarbij met grote bedragen de
„vriendschap" van die landen
wordt gekocht; ook bij een
politiek van economische
hulpverlening moet duidelijk
vooropstaan, dat wordt gehan
deld zowel in het belang van
de gever als van de ontvanger.
Verdoezelt men dit, dan ont
staat er een valse voorstelling
van zaken. Men kan aan de
economische hulpverlening wel
degelijk voorwaarden verbin
den, geen politieke, maar wel
economische, of budgettaire, of
ook sociale. Het Dillon-plan
voor Latijns Amerika, dat al
lerlei fiscale en maatschappe
lijke hervormingen verlangt
van de landen die hulp zullen
genieten, is er een goed voor
beeld van. Op deze wereld is
nu eenmaal niets voor niets te
krijgen, en nergens weet men
dit beter dan in de voorheen
gekoloniseerde landen. Het
ware dan ook pure dwaasheid
om tegen de Russen te willen
opbieden en een soort hulp te
verlenen welke geen enkel
nuttig effect zou sorteren.
Veel van de hulp welke in het
recente verleden is of welke
nu ook nog wordt verleend, is
helaas van dit laatste type.
Het Westen kan zich ook,
zonder zelfverheerlijking maar
eveneens zonder valse schaam
te, opwerpen als kampioen van
allerlei denkbeelden welke de
bevolking van de achtergeble
ven gebieden bijzonder aan
spreken. Dit zowel op het ge
bied van de rechten van de
mens het is dwaasheid om
de kleurlingen te gaan voor
trekken en de blanken bij hen
achter te stellen, gelijk dat nu
lijkt te gebeuren bij de samen
stelling van het troepencontin
gent van de Verenigde Naties
in Kongo, en het kan geen
kwaad dit óók eens duidelijk
te zeggen als op het terrein
van de internationale econo
mische samenwerking. Het
ganse lot van vele achterge
bleven landen hangt aan de
fluctuaties op de wereldmarkt
van de enkele produkten,
welke deze landen voort
brengen. Internationaal zou
men zeer wel een stabilisatie
van de prijs van suiker, koffie,
tin of koper op de wereld
markt kunnen bereiken zonder
enig essentieel belang van de
industrielanden te schaden en
men zou de vooruitzichten voor
de landen in ontwikkeling te
vens ten zeerste verbeteren.
Al met al lijkt nu de tijd ge
komen om op verstandige
wijze, zonder pathos, maar
welbewust, van het Westen uit
het initiatief te nemen voor
een nieuwe, sterkere opbouw
van de landen van de vrije
wereld. Nu het kolonialisme
ten einde is, ligt de weg voor
ons open.
De ploeteraar
De structuur van onze maatschappij is
in de loop van enige tientallen jaren zoda
nig veranderd, dat er bij de wet voorzie
ningen zijn getrojfen voor allerlei zaken
die de staatsburger vroeger in zijn eentje
tegemoet diende te treden. Kindertal, ziek
te, werkloosheid waren aangelegenheden
die tot de particuliere sfeer behoorden. Op
welk tijdstip een winkelier zijn zaak wilde
openen en sluiten, was iets dat alleen
hemzelf aanging. Vakantie was een voor
recht dat aan de schooljeugd en een ge
ring aantal volwassenen ten deel viel. Het
gros van de mensheid ploeterde voort en
wanneer dit geploeter zelfs niet in de eer
ste levensbehoeften kon voorzien kwam
de liefdadigheid in actie.
Dat het type eenzame ploeteraar thans
is uitgestorven, kan men echter niet zeg
gen. Ik geloof dat men dit soort lieden
tegenwoordig onder het hoofd „kleine zelf
standigen" vergaart. Betreedt men artis
tieke en daaraan grenzende milieus, dan
krijgt men te deze zake ivel eens de term
„free lance" te horen. Maar of ze nu met
een inheems of met een exotisch etiket
worden beplakt, de rijpe vruchten van de
boom der sociale wetgeving glippen hun
vrijwel volkomen door de vingers.
Dit geldt evenwel niet voor allen in ge
lijke mate. Zo heb ik mogen vernemen
van een regeling ten behoeve van een be
paalde categorie arbeiders in de wijn
gaard der kunst. Het zij mij gegund hier
enigszins in het vage te blijven. Het be
treft zeer gevoelige lieden, licht geneigd
een woord, al is het nog zo welgemeend,
ten kwade te duiden. Iedere boosaardige
bedoeling te hunnen aanzien is mij noch
tans vreemd en ik zet dus mijn relaas
in alle gemoedsrust voort.
Het geviel dan dat ik onlangs bezoek
kreeg van een kleine zelfstandige kunst
schepper, die sinds jaren van overheids
wege materieel werd bijgestaan. Aan de
ze bijstand was nu een einde gekomen.
Niet plotseling, maar na een tamelijk
langdurig voorspel, gedurende hetwelk
men de begunstigde met toenemende dici-
delijkheid te verstaan had gegeven dat
zijn prestaties ver bleven beneden het ni-
veau dat de beheerders der overheidspen-
ningen als criterium voor steun stelden.
Tenslotte zei men hem ronduit dat hij zich
maar voor geregelde arbeid bij het daar
voor ingestelde bureau moest opgeven.
Het was een droevig geval, te meer om
dat het oordeel der beheerders mij volko
men juist voorkwam. Maar ik, in mijn
onambtelijkheid, zou zeker niet de kracht
hebben gevonden deze ploeteraar zijn ka
rige uitkering te onthouden. In een wereld
die met miljoenen rekent, leek mij een
handjevol guldens van geen enkel belang.
Sedert vierentwintig uur houd ik echter
rekening met de mogelijkheid dat ik mij
grondig vergis, zowel wat de algemene
als ivat de speciale kant van dit geval be
treft. Immers, toen ik gisteren het huis
van de gedupeerde ploeteraar passeerde,
zag ik dat hij juist plaats nam achter het
stuur van een groot formaat goed onder
houden automobiel. Hij hief groetend zijn
hand naar mij op en reed weg. Informa
ties leerden mij: ten eerste dat dit vehi
kel 's mans eigendom was, ten tweede
dat zijn maatschappelijke positie nog
steeds niet was veranderd.
Hetgeen mij heeft gesterkt in mijn over
tuiging dat zaken als deze buiten mijn
competentie vallen.
M. Mok
Cuba. Radio-Boekarest heeft medegedeeld
dat Roemenië en Cuba diplomatieke be
trekkingen hebben aangeknoopt en am
bassadeurs zullen uitwisselen.
Lemus. De woensdag door een staats
greep uit zijn functie gezette president
van El Salvador (Midden-Afrika), Jose
Maria Lemus, is donderdag per vlieg
tuig op het vliegveld van de Costari-
caanse hoofdstad San Jose aangeko
men. Hij heeft gevraagd als politiek
vluchteling in de Middenamerikaanse
republiek Costarica te mogen blijven.
Voedseloverschotten. De UNO-Assemblee
heeft donderdagavond met algemene
stemmen een door de Verenigde Staten
ingediende resolutie goedgekeurd. Deze
beoogt de voedseloverschotten van som
mige landen door middel van de
F.A.O., de Voedsel- en Landbouworga
nisatie van de UNO, ter beschikking te
stellen van landen met voedseltekorten.
Hulpactie. Blijkens een rapport dat is uit
gebracht door UNO-secretaris-generaal,
Dag Hammarskjoeld is de actie van het
vluchtelingenjaar een van de best ge
slaagde bulpcampagnes geweest, met
een voorlopig totaal van 83 miljoen dol
lar aan bijdragen. Verwacht wordt dat
het eindbedrag nog aanzienlijk hoger
zal zijn.
Opgravingen. De Zweedse amateur-archeo
loog Koning Gustaaf Adolf VI heeft
donderdag te Rome de ontdekking be
schreven van drie van de oudste ste
den van Italië, waarvan twee na bijna
2.400 jaar aan de vergetelheid zijn ont
rukt. Twee van de opgravingen betref
fen vrijwel zeker de verloren Etruski-
sche steden Cortuosa en Contenebra.
Kerncontrole. Het Britse gezagsorgaan
voor kernenergie heeft een program op
gesteld voor het verbeteren van de
methoden ter opsporing van kernont
ploffingen. De kosten voor het eerste
jaar bedragen ruim 3Vs miljoen gulden.
De Britten willen hiermee bijdragen
aan het program voor seismisch onder
zoek, dat misschien op de conferentie
te Genève over het staken van de kern
proeven door beide partijen zal worden
aangenomen.
Nepal. De regering van Nepal heeft een
poging tot opstand in het district Gor-
kha, in het westen van het land be
dwongen. Een drieduizend man sterke
menigte had hier de regeringsgebouwen
omsingeld. De politie opende het vuur,
waardoor zeven personen het leven ver
loren, terwijl er zes werden gewond.
Regenval. Zuidwest-Engeland bereidt zich
voor op nieuwe overstromingen na een
24 uur durende regenval. Slagregens en
hevige windvlagen hebben vele rivieren
buiten hun oevers doen treden. In de
vallei van de rivier de Exe in het
graafschap Devon vormt het water een
geweldig meer dat vele kleine dorpen
van de buitenwereld afsnijdt. Een ri
viertje trad voor het eerst in 36 jaar
buiten zijn oevers.
