Duitse oorlogsmisdadigers
krijgen hoge pensioenen
Groen Co
TE GAST BIJ DE INQUISITIE
CHIPBREUK
PANDA EN DE MEESTER-VODDENRAPER
Professor Zmipovsk en zijn vreemde avontuur
roWcor Zmipovcb
Haarlems Mafrassenhuis
TO öp ijprlp&pn fijö
De Hongaarse opstand
De radio geeft zaterdag
T elevisie programma
Nederlands- V laamse
toneeldagen
Centrale Verwarming
Oliestook-installaties
Examens
<zn zijn vreemde
avonluüP
Bookmakersin Nevada
in moeilijkheden
ONS VERVOLGVERHAAL DOOR
RUTH ASPINALL
Vertaling: Margot Bakker
9 uur gehaald
6 uur weer thuis
Nieuw Anastasia-proces
in Hamburg
J A O 4 N O V EMBER 19 6 0
i.
14. Met veel moeite wist Panda het oud
je tenslotte over te halen om de deftige
heer toch maar niet over de knie te leg-
gan. „Hm..Eigenlijk kan ik dat ook beter
aan je papa overlaten, Roeltje!" vond.
Opa. „Ik zal hem wel eens een boekje
over jou open doen, aap van een jongen!
Dat was geen manier om je vaders beste
vriend te behandelen, weet je! Zeg eens
op. waar hangt Linke Sommie uit?" Maar
de heer was niet bereid hem op weg te
helpen, integendeel, hij spoorde zijn be
diende aan toch vooral vlug politiehulp te
vragen. „Dan zoek ik het zelf wel uit!"
zei het oudje schouderophalend en neu
riënd snelde hij de kamer uit. „Z-zouden
we toch maar liever niet weggaan, voor
de politie komt?" vroeg Panda. „Stel je
voor, dat we toch in het verkeerde huis
zitten, meneer.„Noem mij geen me
neer! Zeg maar gewoon opa," zei de grijs
aard, een deur openstotend. „En de rest
is kletspraat, weet je! Natuurlijk woont
Sam.hij brak af en staarde naar een
grijze gestalte die ineengedoken voor een
haardvuur zat te mijmeren. „Heb ik het
niet gezegd?!" kraaide hij toen, „Sam-
mie! Linke Sammie, ouwe tobberd.ein
delijk heb ik je dan bij je vodden!"
„De donkere kant van de aarde" bleek
het derde t.v. spel van de Amerikaanse
auteur Rod Serling voor de Nederlandse
televisie. De K.R.O. vertoonde het en het
dient direct gezegd: het was een goede
t.v. presentatie, omdat het stuk zelf zo di
rect is, zonder franje, reëel qua compositie
en vol zinrijke effecten. Iets anders is of
men deze schildering van de Hongaarse
opstand wel kan bijvallen. Het uitzonde
ringsgeval van een Russisch kolonel, wiens
zoon overloopt naar de vrijscharen en
sneuvelt, dient om het dramatisch con
flict te scheppen, dat resulteert in de on
dergang van de kolonel. Omdat echter dit
conflict zo menselijk is en de auteur toch
de kern van de opstand raakt in de ver
schijning van de bijfiguren, inhakend op de
problemen van de kolonel, blijft er een
waarachtige indruk over, die in zoverre
beantwoordt aan de werkelijkheid als in
dertijd het uitblijven van daadwerkelijke
Amerikaanse steun aan de opstandelingen.
Wanneer Serling er een heldendicht met
veel pathos en leuzen van had gemaakt,
zonder wij weer zijn opgescheept met het
zelfde gebral als het radiostation Rias
voortbracht: het spiegelde de Hongai-en
een interventie voor, die uitbleef. Zij moes
ten het zelf uitvechten. Dat zij dat hebben
gedaan legde dit t.v. spel in ieder geval
vast.
De realisatie kon, bij zoveel talent van
de auteur moeilijk beneden de maat zijn.
Luc van Gent ontwikkelt zich tot een
steeds bekwamer regisseur, die met een
fenomeen als Albert van Dalsum in de
hoofdrol gisteravond een prijzenswaardige
vertoning op het beeldscherm bracht. Zijn
rake en gevoelige spel met de camera's in
een zeer realistisch décor schiep alle kan
sen voor de acteurs om zich te doen gel
den. De bijzonder grote bezetting vertoon
de geen zwakke plek. Men duide het ons
niet ten euvel dat wij geen namen noe
men dan alleen van Frits Butzelaar, Eli
sabeth Versluijs en Ben Aerden. Het
v/as een goed gespeelde vertoning, die
men moest accepteren naar Sterlings vi
sie op het Hongaarse drama. Omdat hier
een echte schrijver voor televisietoneel
aan het woord was hadden wij over wat
op het beeldscherm verscheen, geen kla
gen.
Beeldschermer
Advertentie
HILVERSUM. 402 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde muz. 7.30 Voor
de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en over
weging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de
vrouw. (9.35—9.40 Waterst.). 10.00 Voor de kleu
ters. 10.15 Gram. 11.00 Voor de zieken. 11.45 Gram.
12.00 Middagklok - noodklok. 12.03 Gram. 12.30
Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Gram. 12.50 Act.
13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Lichte muz.
13.50 Voor dc jeugd. 14.00 Mannenkoor. 14.20
Kunstkron. 14.50 Gram. voor de jeugd. 15.10 Fran
se les. 15.30 Voor de jeugd. 16.00 Gregoriaanse
zang. 16.30 Instrum. octet. 16.50 Sportpraatje. 17.00
Voor de jeugd. 18.00 Lichte muziek. 18.15 Joum.
weekoverz. 18.25 Jazzmuziek. 18.45 Vragenbeantw.
19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Memojandum. 19.30
Lichte muz. 19.50 Lichtbaken, lezing. 20.00 Radio-
filharm.ork. en solist. 21.00 U bent toch ook van
de partij?, praatje. 21.10 Gevar. progr. 22.25 Boek-
bespr. 22.30 Nieuws. 22.40 Gewijde muziek. 22.45
Samenspraak der herders, lezing. 23.05 Muzikale
lezing. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24,00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.23 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor U en uw gezin, le
zing. 9.00 Gymnastiek voor de vrouw. 9.10 Gram.
VPRO: 10.00 Samen thuis, lezing. 10.05 Morgen
wijding. VARA: 10.20 Gevar. progr. 12.00 Gram.
12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Hammondorgel
spel. 13.00 Nieuws. 13.15 Sportuitzend. 13.40 Gram.
14.00 Voor de jeugd. 14.35 Gram. 15.45 Boekbespr.
16.05 Amateursorkest. 16.25 Welvaart toen en nu,
lezing. 16.40 Streekuitz. 17.00 Jazzmuz. 17.30 Week-
journ. 18.00 Nieuws en comm. 18.20 Een kwart
eeuw geleden: het Plan van de Arbeid, lezing.
18.30 Lichte muziek. 19.00 Artistieke staalkaart.
VPRO: 19.30 Passepartout, lezing. 19.40 Chris
tus. zijn leerlingen en de mensen, lezing. 19.55
Deze week. lezing. VARA: 20.00 Nieuws. 20.05 Dit
is uw leven. 21.40 Soc. comm. 21.55 Verandert de
tijd., verandert de mens, klankb. 22.45 Nieuws.
22.55 Wereldkamp. dammen. 23.00 Gevar. muziek.
23.25 Gram, met comm. 23.5524.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Popul. muz. 12.30 Weerber. 12.35 Gesproken
aperitief. 12.45 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Muzik.
kaleidoscoop. 14.30 Gram. 15.00 Accordeonmuziek.
15.15 Klankb. 15.45 Accordeonmuz. 16.00 Gevar.
muz. 17.00 Nieuws. 17.10 Dagklapper en lit. kal.
17.20 Liturg, gezangen. 17.30 Gram. 17.45 Gram.
18.00 Pianorecital. 18.30 Voor de soldaten. 19.00
Nieuws. 19.45 Vrolijke muz. 20.30 Dansmuz. 21.15
Amus.ork. 22.00 Nieuws.22.15 Verzoekprogr. 23.00
Nieuws. 23.05 Dansmuziek. 24.00 Einde.
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. AVRO: 20.30
De. .toestand in de wereld, lezing. 20.45 Met het
oog'op.. 21.00 TV-kron. 21.30 Gevar. progr. over
genomen van de Amerikaanse TV. 22.00 Einde.
VOOR ZATERDAG
NCRV: 17.00—17.30 Voor de kinderen. NTS:
20.00 Journ. en weeroverz. NCRV: 20.20 Actueel
progr. 20.30 Spelen met vuur, een spel van tekst
en muziek. 20.55 Film. 21.20 Gevar. progr. 22.05
Dagsluiting.
Uit gegevens die gisteren in Bonn zijn
bekendgemaakt door de Westduitse so-
ciaaldemokratische partij, is gebleken dat
twee mannen die in Hitiers tijd vooraan-
staanstaande nazifiguren waren, momen
teel vrij aanzienlijke pensioenuitkeringen
ontvangen van de Westduitse regering.
Franz Schlegelberger was in 1941 en
'42 Duits minister van Justitie en heeft
de „strafwet voor Polen en Joden" sa
mengesteld. In 1951 kwam hij vrij, na zes
jaar als oorlogsmisdadiger een gevange
nisstraf te hebben uitgezeten.
De ander is Ernst Lautz, de man die
de infame rol van hoofdaanklager heeft
gespeeld in Hitler's beruchte „volks
rechtbanken". Onlangs is de zaak van
Schlegeberger behandeld door een recht
bank in Sleeswijk Holstein, die hem een
pensioen van 1240 mark per maand toe
kende. Sinds de capitulatie van Duitsland
heeft de man tot dusver 280.000 mark aan
pensioenuitkeringen ontvangen. Zijn hui
dige pensioen komt overeen met hetgeen
de gemiddelde Duitse arbeider in drie
maanden verdient'.
Opvallend is in dit verband dat dezelfde
rechtbank in de deelstaat Sleeswijk Hol
stein geen pensieon wilde toekennen aan
de weduwe van generaal Helmut Stieff,
die in 1944 ter dood is gebracht wegens
medeplichtigheid aan de samenzwering te-
In het lopende toneelseizoen wordt door
de redacties van de litteraire tijdschriften
Podium 58 en Gard Sivik in het kader van
het Nederlands-Belgische Cultureel Ak
koord een Nederlands-Vlaamse toneeldag
georganiseerd. Het ligt in de bedoeling een
dergelijke manifestatie voortaan jaarlijks
te doen plaatsvinden, afwisselend in Ne
derland en België, met het doel de groeien
de activiteiten van scheppende en uitvoe
rende kunstenaars in Noord en Zuid op het
terrein van het meer vooruitstrevende
toneel te coördineren en jaarlijks te komen
tot opvoering van enkele Nederlandstalige
stukken, die voor het grote publiek een te
exclusief karakter hebben en op deze wijze
toch op hun dramatische kwaliteiten kun
nen worden getoetst. Deze toneeldagen
zullen daarnaast gelegenheid bieden tot ge-
dachtenwisseling tussen het publiek, de
auteurs en de uitvoerende tonelisten over
de vertoonde stukken en over het moderne
toneel in het algemeen. De eerste van deze
toneeldagen zal in Rotterdam plaatsvinden.
gen Hitier. De rechtbank is van oordeel
dat de terechtstelling onder de in 1944 gel
dende wetten rechtmatig is geweest. Een
hof van beroep heeft deze argumentering
echter verworpen.
Lautz is de man die de doodstraf heeft
geëist tegen de meeste samenzweerders.
Verwanten van de op zijn beschuldigin
gen ter dood gebrachte Duitsers hebben
een aanklacht tegen hem ingediend. In
1951 is hij ontslagen uit een gevangenis
voor oorlogsmisdadigers, maar de nieuwe
aanklacht heeft tot dusver geen proces
tegen Lautz opgeleverd. Sinds 1951 heeft
Lautz 160.000 mark aan pensioenuitkerin
gen ontvangen. In augustus 1959 werd
zijn pensioen stopgezet, omdat, naar in
in de ministeriële beschikking verklaard
werd, Lautz gezondigd had tegen de be
ginsels van menselijkheid en staatsrecht
matigheid. Doch negen maanden later
kreeg hij, bij wijze van „genadiglijk pen
soen", een maandelijkse uitkering van
600 mark toegekend, die hij nu nog krijgt.
Advertentie
BLOEMENDAAL
TELEFOON 54855
Evora. is een waar paradijs voor archeologen en kunstena.ars en het is misschien
wel het schilderachtigste en meest gevarieerde centrum van toerisme in Portugal.
Met dit zinnejte heb ik al bijzonder weinig moeite gehad, want het is een letter
lijke vertaling van het begin van een Portugese folder. De auteur van een derge
lijk schriftuur is geneigd te overdrijven, daa,r wordt hij voor betaald, maar mijn
ervaring heeft mij geleerd dat hij in dit geval voor honderd procent gelijk heeft.
Ik zou hem zelfs de tip willen geven Evora f25.000 inwoners, 150 km ten oosten
van Lissabon) één reusachtig museum te noemen. Zoals dat vaker in musea voor
komt, is er hier en daar wel eens wat ongerechtigds tussen de verzameling ge
raakt, maar dat doet aan het geheel weinig af. De Romeinen hebben er hun sporen
achtergelaten, evenals de Moren. De wonderlijke Manuelijnse architectuur is er
evengoed vertegenwoordigd als voorbeelden van gotiek en barok.
Er is een ruime kamer toegewezen in
hotel Alentejo, een naam die zeer goed
past bij Evora, de hoofdstad van de
zo geheten provincie. Het is 'n eeuwen
oud gebouw, wat niet alleen blijkt uit de
brede gangen, antieke deuren en be
werkte plafonds, maar vooral door het
exterieur. Buiten staat men aanvanke
lijk voor een verweerde muur, waarin
een poort is uitgespaard die toegang
geeft tot een binnenhof. Op een gevel
steen vlak boven die poort kan ik met
moeite ontcijferen: Exsurge Deus Iudi-
ca Causam Tuam, een aanhaling uit
Psalm 74, vers 22 (naar mij later is
gebleken): „Sta op, Heer, en oordeel
Uw zaak". Een vreemd opschrift voor
een hotel. Het wordt mij pas duidelijk
als de portier mij vertelt, dat in dit
gebouw vroeger het hoofdkwartier van
de Inquisitie was gevestigd. Geoordeeld
is er bar en boos: tweeëntwintigdui
zend mensen hebben ware of vermeen
de afwijkingen van de leer met de dood
moeten bekopen.
Nu zou ik dit stukje gemakkelijk een
sinistere sfeer kunnen meegeven door
te beweren, dat de geesten van de
slachtoffers nog in hotel Alentejo rond
waren. Het is best mogelijk, maar ze
hebben mij in mijn vorstelijk slaapver
trek met fraai besneden bed en de
kostbare lambrizering rustig laten sla
pen.
Bijna naast 't hotel vind ik een over
blijfsel uit de Romeinse tijd (de derde
eeuw van onze jaartelling) waaraan
ook al heel wat bloed kleeft. Het is de
ruïne van de tempel van Diana, eigen
lijk niet veel meer dan een platform
met een paar rijen pilaren een gi
gantische harp, die prachtig afsteekt
tegen de rode avondhemel.
Het (onschuldige) bloed van deze tem
pelruïne heeft echter weinig met on
menselijkheden te maken. In een tijd
waarin men schromelijk tekortschoot
aan eerbied voor historische monumen
ten, enkele eeuwen geleden, heeft men
tussen de pilaren muren gemetseld. De
aldus ontstane ruimte werd als slagerij
dienstbaar gemaakt. Een later geslacht
heeft liefdevol de sporen van dit stuk
vandalisme uitgewist, al moet er bij het
wegbreken van de muren en de zorg
zame restauratie wel een kolommetje
zijn gesneuveld.
De goede gids Antonio van het voor
lichtingsbureau in Lissabon heeft, zoals
gewoonlijk, het bezoek tot in finesses
gepland. „Je kunt de burgemeester be
slist niet passeren," zegt hij bezorgd
dus stappen we op diens ambtswoning
af. En we zijn nog maar juist op tijd
voor een glas wijn voor de uitstekende
lunch, die de senhora voor ons opdient.
De burgemeester is een enthousiast
verteller en hij hééft zo het een en
ander te vertellen. Een belangrijk deel
van zijn leven bracht hij in de over
zeese provincie Angola door en hij was
in zijn tijd een ei-varen jager op groot
wild. Hij spreekt zeer redelijk Frans,
Duits en Engels, dus taalmoeilijkheden
zijn er niet. Met zijn vrouw zou ik mij
graag in het Nederlands hebben onder
houden: zij is een Braamcamp en het
tegenwoordige Koopmanshuis aan de
Herengracht in Amsterdam was in de
zestiende eeuw het familiebezit. Maar
onze taal is sinds die eeuw, toen de
Braamcamps naar Portugal verhuisden
in onbruik geraakt. Overigens heeft de
familie onze naam daar hooggehou
den: de verdiensten van het geslacht
zijn in Lissabon geëerd, door een straat
leidend naar de Praga Pombal, naar
een Braamcamp te vernoemen.
De siësta schiet er ditmaal bij in.
De burgemeester staat erop ons de
voornaamste bezienswaardigheden van
zijn stad te tonen en zo verloopt de
middag in een wirwar van indrukken.
Waar men zich in Evora ook opstelt,
altijd is er wel een historisch gebouw
of monument te bewonderen. Wij dui
ken in de koelte van de Capelo dos
Ossos, achter de kerk van S. Francisco
en griezelen bij de aanblik van de met
doodsbeenderen en -hoofden bepleister
de wanden. Wij zien ettelijke romanti
sche hoekjes, vol onverwachte architec-
tectonische verrassingen, vriendelijke
balkonnetjes, smeedijzeren traliewerk
voor de vensters en straten met statige
bogen van de ene naar de andere kant.
Wij wandelen door de goed gerestau
reerde kathedraal (de grootste van Por
tugal) met zijn beide asymmetrische
torens. Wij staan ons te vergapen aan
de Manuelijnse vensters van de Casa
de Garcia Resende en we worden
langzamerhand hondsmoe. Van mijn
kant komt dan ook geen protest, wan
neer de burgemeester aankondigt, dat
we de late middaguren in de schaduw
van zijn binnenplaats zullen doorbren
gen.
Een negermeisje uit Angola, pron
kend met haar hagelwit gebit, serveert
glazen met koel vocht en schalen met
lekkers. Ik kijk vergenoegd rond; de
patio kon zó uit Sevilla naar hier zijn
overgeplant. Bakken met geraniums
Steken bijzonder mooi af tegen de ver
blindende muurvlakten. Een balkon
rondom de binnenplaats, geeft hier en
daar toegang tot boogvormige gangen.
„Ik had niet veel ruimte om dit huis
te laten bouwen," zegt de burgemees
ter, „en er moest tot in de kleinste
bijzonderheden worden voldaan aan de
voorschriften van de schoonheidscom
missie. Alle nieuwe huizen moeten zich
aanpassen aan de oude omgeving en
daar wordt streng de hand aan ge
houden. Gelukkig maar."
Hij springt alweer bedrijvig op en
voert me naar zijn werkkamer. Wij
zend op een fors portret op zijn bureau
zegt hij, bijna eerbiedig: „En dót is
onze Salazar." Ik ken de staatsleider
van ettelijke afbeeldingen en hij vertelt
mij dus niets nieuws. Maar uit zijn
toon distilleer ik wel de waarschuwing
in het huis van de eerste burger van
Evora geen critiek op het regime te
laten horen
(Nadruk verboden
AMSTERDAM (Gem. Un.) Geslaagd
voor het kandidaatsexamen Frans mej. E.
W. Blanken, Zandvoort.
1. Tja... dat was 'n heel vreemd avontuur van een professor, die op z'n achter
hoofdje gevallen was. Welk avontuur? Dat gaan we morgen vertellen!
De „bookmakers" in de Amerikaanse
slaat Nevada die al weken lang wedden
schappen hebben afgesloten op de uitslag
van de presidentsverkiezingen in de Ver
enigde Staten, verkeren sedert woensdag
in grote moeilijkheden. De autoriteiten
hebben op die dag gewezen op een verge
ten wet van 1919 waarbij alle vormen van
weddenschappen op de uitslag van presi
dentsverkiezingen worden verboden. In
vrijwel alle steden van Nevada is flink ge
wed en nu staan de „bookmakers" voor
de vraag wat zij met de reeds ontvangen
gelden moeten doen.
De politie in de gokstad Las Vegas
heeft meegedeeld de wet naar de letter
te zullen toepassen. Die in de echtschei-
dingsstad Reno toonde zich liberaler. Vol
gens haar is de wet verouderd.
De machtigste stem in de staat op dit
terrein, die van minister van justitie Fol-
ley, heeft zich over dit probleem nog niet
laten horen.
12)
„Maar heb je daarvan gisteravond niemand op de
hoogte gesteld?"
„Nee", zei Valentine, „waarom eigenlijk? Ik wist im
mers dat wij hier tjokvol waren en bovendien ben ik
van mening, dat hij niet vervoerd kon wórden".
„Ik neem aan, dat hij wel elders onderdak gebracht
had kunnen worden".
Daarginds stond de Manatee, eenzaam in een rand
van schuim, ogenschijnlijk onschuldig aan wat er zich
de vorige avond had afgespeeld. Daar was wezenlijk
iets gebeurd iets gruwelijks, iets werkelijks en ont
zettends. Daarbij kwam het er niet op aan, of men een
of ander behoorde te doen of niet, of men zich de vorige
dag volgens de gangbare normen had gedragen. Valen
tine keek om.
„Ik had de indruk, dat hij elk ogenblik kon sterven",
zei zij duidelijk en nadrukkelijk. Dokter Warner werd
de laatste tijd een beetje doof.
„Ik vond, dat hij niet vervoerd mocht worden en dok
ter Moone was dat met mij eens".
„Je zou hem nu in elk geval naar Penzance kunnen
laten brengen", stelde dokter Smith voor. „Ik heb ge
hoord, dat hij al aardig opknapt".
Nee, dacht zij en haar snelle reactie moest een ogen
blik op haar gezicht te lezen zijn geweest, want zij
betrapte een vrolijke glinstering in zijn lichtblauwe
ogen.
Beheerst zei zij: „Hij ligt bij mij thuis uitstekend.
We kunnen hem beter met rust laten". Dokter Smith
lachte nog steeds een beetje. „Maar hoe kun je hem
in het oog houden terwijl je hier werkt?" vroeg dokter
Warner bezorgd.
„Mijn huishoudster is gediplomeerd verpleegster", zei
Valentine, „en dokter Moone en dokter Griffiths komen
om de beurt naar hem kijken".
„Buitengewoon nuttig", zei dokter Smith. Weer viel
het haar op, dat hij zo zorgvuldig, overdreven haast,
op zijn Engels lette en nooit of te nimmer een spoor
van Duits accent liet horen.
„In elk geval voldoende, lijkt me", zei Valentine.
Dokter Warner, die haar nog bezorgd aankeek, leek
verder toch niets meer over de kwestie te willen zeggen.
Valentine keerde zich om. Zij had genoeg van het ge
sprek.
Aan de andere kant van de kamer kwam Maurice uit
de stoel overeind. Hij glimlachte tegen haar met die
vertrouwde openhax-tigheid, die haar altijd weer welda
dig aandeed. Valentine maakte haar sigaret uit en liep
met hem de gang in, zonder nog aandacht aan de an
dere collega's te schenken. Maurice mocht zij liever en
bovendien werd het toch tijd weer aan het werk te
gaan. Maar zij wist heel goed dat de werkelijke reden
van haar overhaast vertrek lag in haar verlangen, aan
de x-aadselachtige blik van collega Smith te ontsnappen.
Naast Maurice liep zij de gang door en de trap naar
de vestibule af, een beetje nijdig óp zichzelf over haar
gevoeligheid. Zij zei niets. In de vestibule ontdekte zij
Elisabeth Milner.
Het meisje stond juist binnen de dubbele glazen toe
gangsdeuren en zag er verdwaald uit. Zij had een stapel
boeken in haar arm. Valentine ging naar haar toe.
„O, dokter ManningElisabeths gezicht klaarde
op. „Hier zijn wat boeken voor die generaal, van pappie.
Over militaire dingen en ook een paar andere. Maar
ik zie geen portier en ik weet niet, waar ik ze moet
afgeven".
„Stakker", zei Valentine. „Het is hier een gekkeboel
vandaag".
„En weet u ook of die jongen die naar zijn moeder
vroeg, bedoel ik al terecht is?"
Valentine schudde het hoofd. „Hier is hij in geen
geval", zei zij. „Maar hij zal wel ergens in de stad
ondergebracht zijn." Zij kreeg de klok aan de overkant
van de vestibule in het oog. „Het spijt me", zei ze,
maar ik moet gaan. Ik
Onzeker keek zij om zich heen en ontdekte Maurice,
die nog altijd achter haar stond. Hij moest ter plaatse
verstai-d zijn zodra hij Elisabeth in zicht had gekregen,
want daarna had hij beslist geen stap meer gedaan.
„Dokter Thompson zal je wel zeggen waar je de
boeken kwijt kunt", zei zij.
„Maurice, mag ik je aan juffrouw Milner voor
stellen?"
Zij zag nog juist, dat Maurice op zijn alleraantrek
kelijkste manier tegen Elisabeth lachte, voor zij weg
rende.
Bij koud weer werkte zij graag in de opex-atiekamer.
Het enige risico was al, dat je er slapexdg werd van
de wax-mte en de felle booglampen. En Valentine was
die middag al slaperig, ofschoon zij weinig tijd had
eraan te denken. De ingedrukte borstkas had de nacht
overleefd. Dat hadden zorgvuldige verpleging, zuur
stof en zijn eigen weerstandsvei'mogen hem ten minste
gegeven. Maar zijn kx-achten namen inmiddels af en
zodra Valentine hem beter bekeek dx-ong het tot haar
dooi-, dat hij met minder enex-gie vocht dan tevox-en.
Zij was nu degene die hem erdoor moest helpen, ter
wijl hij door dokter Bellaix-s wex*d geopereei-d.
Roerloos als een havik, met uitzondering van de be
dreven gebaren van haar handen, hield zij hem in
het oog. Zij verdiepte zich volledig in zijn toestand,
zodat zij de geringste verandering in ademhaling of
pols, waarvan zijn leven nu afhankelijk was, ogenblik
kelijk zou voelen alsof het haar eigen lichaamsfuncties
wax-en en zijzelf geen lichaam meer bezat.
Dokter Bellars was een kundig chirurg. Hij werkte
bekwaam en vlug, beheerst en opgewekt. Hij liet zich
niet opjagen. Toen de laatste hechting was aangebracht
leefde hun patiënt nog.
Maar zijn toestand was er niet op vooruitgegaan,
vond Valentine.
Dokter Bellairs dacht er al niet anders ovex-, te oor
delen naar de strakke lijnen om zijn mond. Maar tegen
Valentine knikte hij monter, temvijl hij voor haar hulp
bedankte. Er zouden nu andex-e dingen nodig zijn
penicilline, een zuurstoftent misschien maar daar
voor zouden anderen zox-gen. Zij hadden hun aandeel
bijgedi-agen en tx*okken zich terug. Er wachtte al weer
nieuw werk.
Tegen het eind van de middag had Valentine zware
kloppende hoofdpijn en toen zij begon te lopen kwam
zij tot de ontdekking, dat zij kreupel was bovendien.
Het been, dat de vorige avond door het portier van
de vex-ongelukte wagen was getx-offen, was gekneusd
en leek bi.i het opstaan al enigszins opgezet, maar zij
had geen tijd gehad er veel aandacht aan te schen
ken. Nu was het, na de lange tijd in een ongemakke
lijke houding tijdens het geven van de narcose, stijf
geworden. Een onbenullige vex-wonding. dacht zij met
zelfspot, terwijl zij door de gang naar de artsenkamer
strompelde. Vei-geleken bij het andere dat er was ge
beurd had dit nauwelijks iets te betekenen. Toch had
zij er belachelijk veel pijn aan. De ax-tsenkamer bleek
vex-laten. Zij nam een paar aspirines en wilde even
gaan zitten voor zij de rit naar huis aanvaardde. Zij
viel ogenblikkelijk in slaap.
Een uur later werd zij wakker, aanvankelijk nijdig
op zichzelf en vervolgens, toen zij opstond en mex-kte
dat zij zich heel wat beter voelde, dankbaar voor de
korte rust. Haar hoofdpijn was vex-dwenen en de pijn
in haar been leek minder hinderlijk en kwellend dan
tevoren. Zij had ook honger gekregen en zij verlangde
ernaar te hox-en, hoe Paul Cleeve het maakte. Het leek
niet eens zo onmogelijk meer haar jas aan te trekken
de kou in te gaan en de vijf kilometer naar zekerheid
en een maaltijd af te leggen.
Toen zij instapte begon het een beetje te sneeuwen.
Fijne natte sneeuw, die recht tegen haar voorruit sloeg
en als een steeds dikker wordende str-eep aan de rui
tenwisser bleef kleven. Een ijzige kilte lag over alles
wat zij zag, maar die had het voox-deel, dat zij weer
volkomen helder werd. Zij wikkelde zich in een plaid
en begon langzaam naar de stad te rijden, in een
betere stemming dan zij sinds vele uren gekend had.
Zij wist haast zeker, dat er thuis goed nieuws op
haar wachtte.
(Wordt vervolgd)
Advertentie
Is uw matras te dun of versleten,
Laat u het ons even weten.
Vrijblijvend prijsopgave aan huls.
H. DE GRAAFF
Gr. Houtstraat 105 Tel. 11485
Een Duitse handschriftkundige, me
vrouw Minna Becker, heeft voor de Ham-
burgse rechtbank verklaard, dat het hand-
schx-ift van mevrouw Anderson, die zegt
dat zij de groothertogin Anastasia is, ge
heel gelijk is aan het handsehx-ift van de
jonge prinses Anastasia, dochter van de
laatste Russische Tsaar.
Mevrouw Becker verklaarde dit in het
dei-de proces dat mevrouw Anderson voert
om erkenning als groothertogin Anastasia.
Zij zou de enige overlevende zijn van de
moox-d op de Tsax-enfamilie in 1918. Haar
vordering wordt bestreden door hertogin
Barbara van Mecklenburg, een nicht van
de vermoox-de Tsarina. De hertogin be
weert, dat mevrouw Anderson niet Ana
stasia is, maar een zekere Franziska
Schanzkowski, dochter van een Pools boe
renechtpaar.
Bax-on Günther von Berenberg-Gossler,
de advocaat van hex-togin Bax-bara, heeft
reeds verklaax-d, dat hij de juistheid van
de verklax-ing van mevrouw Minna Bec
ker zal bestrijden. De handschriftkundige,
die door het hof was benoemd, had ver
klaard, dat de twee personen, wiens hand
schrift zij onderzocht had, identitiek wa
ren.
Het proces wordt beschouwd als een der
meest gi-ondige pogingen om de raadsels
van het verleden op te lossen. Het hof
heeft reeds een dozijn getuigen gehoord
en ongeveer 1000 kilo documenten bestu
deerd.
Eerder dit jaar heeft de Duitse anthro-
poloog professor O. Reche verklaard dat
mevx-ouw Anderson Anastasia is.
Rechtskundigen geloven, dat het rapport
van de handschriftkundige van groot ge
wicht geacht zal worden door de recht
bank.
Oprechte Dinsdagse Haerlemse Courant
den 4 November 1760
Advex-tentie: Heden is te bekomen: Zeld
zame ontmoeting, of
Droevige Gevolgen van een
ongeoorloofde Liefde, on
langs voorgevallen; inhou
dende het belachelyk Ca-
x-acter van zeker Juffer
met haar Minnaar; zeld
zaam Voorval met een
halve Franse Snoeshaan; de tedere en ver
liefde Klagten van zeker welbekend Heer;
benevens de wonderlyke Droom van den
Schryver en de Ligtgelovigheid der ver
liefde Juffers geschx-even in de tegenwoor
dige Smaak door H. M. Opmerkzaam
in 8vo, a 4 St. Alsmede: De Klagende
Brandenburgse Pruys inhoudende
de ysselyke Wreedheden en droevige Be-
dryven der Russen, gepleegd aan de Duyt-
sche Volkeren etc. in 8vo a 4 St. in s'Hage
by van Os.
