Horen en zien
*P&pfa
J
CHIPBREUK
Boekenhoekje
Franse regering
met televisie-
weer in conflict
chansonniers
Pseudo-dagboeken van Musso
lini brachten kapitaal op
TO bp tiprÏFbpn ti]b
PANDA EN DE MEESTER-VODDENRAPER
V
voor verkoudheid
Professor Zmipovsk en zijn vreemde avontuur
„Cicero's" memoires
al bij voorbaat
„weerlegd"
DINSDAG 15 NOVEMBER 1$60
9
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Protest
Dè radio geeft woensdag
T elevisie pro gramma
modern
toiletpapier
Werk van Annie Schmidt
Koningin bezocht
„Vrouwen van Israel"
ONS
VERVOLGVERHAAL DOOR
RUTH ASPINALL
Remweg
Geen sneeuwman
voor Hillary
Radiokamerorkest onder
Ar ends met werk van Mul
23. „Ik kom namens de bewoners van
de Holleburgstraat," verklaarde de gezet
te heer. „Namens de buurtschap, zoge
zegd.. Wij zouden er een aardig sommetje
voor over hebben, wanneer u uw nering
naar elders verplaatste; een lompenhan
del valt nogal uit de toon in deze straat!"
„En van mij krijgt u nog eens zo'n be
drag. als ik in de winkel kan trekken!"
riep de andere heer vlug. Opa keek fron
send van de een naar de ander, nam
toen van allebei het geld aan en stak er
zwijgend zijn pijp mee aan. De beide he
ren snakten naar adem, toen zij hun hoop
op opa's vertrek in rook zagen opgaan.
„Dat lucht op!" mompelde oude David.
„En nuvervolgde hij, de bezoekers
bij hun kragen grijpend. „ERUIT, geld
verkwisters! Ik wil geld verdienen met
handel drijven en NIET door GEEN han
del te drijven, weet je.'.'"
De maandagavond blijft bij de televisie
maar stiefmoederlijk bedeeld.. Ook het pro
gramma dat de N.C.R.V. gisteren op het
scherm losliet was magertjes van inhoud
en niet in staat een groeiende verveling
de kop in te drukken. En wat is er weer
eindeloos gepraat! Het zoveelste hoofd
stuk van het Amerikaanse televisie-feuille
ton „Vader weet 't beter" moest zowaar
als het mespuntje zout in de flauwe kost
dienen. Peter van Campen begon veelbe
lovend met een reportage over de Rotter
damse plannen tot aanleg van een onder
grondse spoorbaan, die het lieve somme
tje van 140 miljoen gaat kosten. Verder
dan gesprekjes met enkele ingenieurs,
waarin verschillende aspecten van de
„metro" werden aangestipt en het polsen
van de gewone man en vrouw over het
project kwam het echter niet. Tan ja Koen
was daarna gastvrouw van de dichter en
schrijver Jac. van Hattum in de rubriek
„Van de grote naar de kleine k." De klei
ne k van de auteur bepaalde zich tot eni
ge luchtige verzen, geschreven voor het
cabaret, welke door Thera Verheugen en
Jaoques Commandeur werden voorgedra
gen. Het filmpje „Vader weet 't beter"
draaide ditmaal om de tactiek hoe men
een schuchter nichtje aan de man kan
brengen zonder dat het „slachtoffer al
te gauw lont ruikt. Vermakelijk waren de
verwikkelingen die deze huwelijksbemid
deling meebracht in elk geval wel.
Het tweede optreden van het internatio
nale journalistenforum (zoals gewoonlijk
onder voorzitterschap van prof. mr. dr. I.
A. Diepenhorst) leverde naar onze mening
een argument om dit forum te ontbinden
en de N.C.R.V. ertoe te bewegen, op an
dere en betere wijze te voorzien in de
meningsuiting van buitenlandse journalis
ten. Merendeels zijn de leden van dit fo
rum geen personen die voldoen aan de
eisen, die in verband met te behandelen
onderwerpen moeten worden gesteld. De
vlag dekt de lading niet en zo krijgt men
een toestand die gevaarlijk is voor de opi
nievorming der kijkers.
De atoombom en de mogelijke afschaf
fing daarvan was het onderwerp van de
ze avond en daarover wisten slechts en
kele forumleden dingen te zeggen die een
bijdrage tot het begrip over deze subtiele
aangelegenheid konden worden genoemd.
De Nederlandse journalistieke stand dient
HILVERSUM I. 402 m. 7.00-24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws en S.O.S.-ber. 7.13 Gram.
7.30 Een woord voor de dag. 7.40 Gewijde muziek.
8.00 Nieuws. 8.15 Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00 Voor
de zieken. 9.35 Waterst. 9.40 Voor de vrouw. 10.10
Gram. 10.15 Morgendienst. 10.45 Gram. 11.05 De
schat en de roest, hoorsp. 12.00 Gram. 12.30 Land
en tuinb.meded. 12.33 Vocaal ens. 12.54 Gram. en
act. 13.00 Nieuws. 13.15 Met PIT op pad. lezing.
13.20 Lichte muz. 13.45 Gram. 15.00 Muziek voor
schoolqrk. 15.45 Pianospel voor de jeugd. 16.00
Voor de jeugd. 17.20 Gram. 17.40 Beursber. 17.45
Gram. 18.00 Regeringsuitz.: Serie: Plaats en func
tie van het Koninklijk Instituut voor de Tropen.
J. A. Mulder, medewerker van het Bureau onder
wijszaken en voordrachten, spreekt over: Het
Tropeninstituut en Suriname en de Nederlandse
Antillen. 18.10 Gemengd koor. 18.30 Het Spectrum,
lezing of rep. 18.45 Gram. 19.00 Nieuws en weer
bericht. 19.10 Op de man af, praatje. 19.15 Piano
recital. 19.30 Radiokrant. 19.50 Lichte muz. 20.20
Radio-filharm.ork. en sol. 21.15 Vragen van de
Oecumene, lezing. 21.35 Promenade-orkest. 22.10
Gram. 22.30 Nieuws. 22.40 Avondoverdenking. 22.55
—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.23 Gram. en
act. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. en act. 9.00 Gymn.
voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 School
radio. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Gevar.
progr. (herhaling). 12.00 Orgelspel. 12.30 Land- en
tuinbouwmeded. 12.33 Voor het platteland, lezing.
12.38 Lichte muz. 13.00 Nieuws en tentoonstellings
agenda. 13.20 Gram. 13.50 Gesproken portret. 14.05
Kamerork. 15.00 Hoe worden we geregeerd? le
zing. 15.10 Voor de jeugd. 17.00 Lichte muz. 17.25
Lichte muz. 17.50 Regeringsuitz.: Het emigratie-
praatje van H. A. vftn Luyk. 18.00 Nieuws en
comm. 18.20 Act. 18.30 Metropole-ork. 19.00 Voor
de kinderen. 19.10 Kanttekeningen. 19.20 VARA-
varia en gram. VPRO: 19.30 Voor de jeugd. VARA:
20.00 Nieuws. 20.05 Lichte muziek. 20.38 De Aloë,
hoorsp. 21.45 Het puik van zoete kelen, muzikale
lezing. 22.20 Zestig jaar levenservaring, lezing.
22.30 Nieuws. 22.40 Strijkork. 23.05 Tussen mens
en nevelvlek, lezing. 23.20 Gram. 23.55—24.00
Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Gram. 12,30 Weerber. 12.35
Gram. 12.50 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Gram.
14.00 Schoolradio. 14.45 Ork.conc. 15.30 Gram. 16.00
Koersen. 16.06 Engelse les. 16.21 Gram. 16.30 Omr.-
ork. 17.00 Nieuws. 17.10 Muziek uit Canada 17.40
Gram. 17.50 Boekbespr. 18.00 Lekenmoraal en fi
losofie. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sportkron.
10.90 Nieuws. 19.40 Koorzang. 20.00 Akademie der
diskofielen. 21.30 Omr.ork. 22.00 Nieuws. 22.15 Pe
dagogisch praatje. 22.25 Hedendaagse muz. 22.50
Gram. 22.55 Nieuws. 23.00 Voor de zeelieden.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Jöurn. 20.20 Film. 20.30—22.30 Speel
film.
VOOR WOENSDAG
NTS: 14.00—14.30 'Aankomst St.Nicolaas. NCRV:
17.00 Voor de kinderen. NTS: 17.30 Intern, jeugd-
journ. 20.00 Journaal en weeroverz. AVRO: 20.20
Televizier. 20.30 Sportpanarama. 21.00 Gedachten-
wisseling tussen kunstenaars. 21.3022.20 Gevar.
programma.
Advertentie
Alleen de CO-OP geeft n DIVIDEND
(Van onze correspondent)
PARIJS De uitzending van een popu
lair televisieprogramma „De Zoutbus"
geheten is oorzaak geworden van een
nieuw conflict tussen de Franse regering
en het Syndicaat der Chansonniers. In dat
maandelijkse programma dat zaterdag is
uitgezonden had de bekende chansonnier
Robert Rocca commentaren geleverd op
een toespraak over landbouwkwesties die
door premier Michel Debré die ook op het
televisiescherm verscheen werd uitgespro
ken en waarbij Frankrijks minister-presi
dent natuurlijk nog wel eens Op de hak
moest worden genomen.
De minister van voorlichting Terrenoire
heeft nu in de Kamer, waar hij over het
geval geïnterpelleerd werd, verklaard dat
censuur op alle programma's waaraan
chansonniers meewerken zal worden inge
steld. Een eerste poging bij de radio de
chansonniers die voor het Franse publiek,
kan men zeggen, de rol vervullen die de
nar vroeger voor de koning placht te spe
len,' onder curatele te stellen is een paar
maanden geleden afgestuit op een alge
meen protest van het publiek en van het
radio-personeel. Er kwam toen, niet zon
der moeite, echter een soort gentlemen's
agreement tot stand waarbij de chanson
niers de minister beloofden zekere vormen
van fatsoen in acht te zullen nemen. Vol
Advertentie
te protesteren tegen de presentatie van dit
forum, omdat het een valse waardebepa
ling van het gewicht der buitenlandse jour
nalisten in ons land in de hand werkt.
De discussie werd pas in de laatste vijf
minuten interessant toen men zijn oordeel
gaf over de realiteitszin van de Nederlan
ders met betrekking tot de verschrikkin
gen van een atoomoorlog. Daarbij werd
onder meer de recente ondergrondse oefe
ning van een aantal leden van de Be
scherming Bevolking als een belachelijke
naïeveteit gekenschetst. Professor Diepen
horst sprak in zijn samenvatting de hoop
uit dat het gezond menselijk verstand zal
zegevieren. Hij wees op de grote verant
woordelijkheid van de kerken zich te be
zinnen op het probleèm van de atoombe
wapening opdat hun jonge leden „niet in
de kou zullen staan".
Beeldscherm er
gens de minister van voorlichting hadden
de vier humoristen van „De Zoutbus" die
grenzen nu echter ruimschoots overschre
den zodat ze in het vervolg aan een con
trole zouden worden onderworpen. Het te
levisiepubliek zou, zo meende de minister,
zeker begrijpen, dat de directeur
van de radio en de televisie, zoals
elke ondernemer van welke schouw
burg dan ook, tevoren wil weten welk pro
gramma vertoond zal worden. Iedereen
zal moeten erkennen, zo geloofde de mi
nister op voorhand al te mogen conclu
deren. dat het recht en de logica zich aan
onze zijde bevinden.
De vier radiomedewerkers hebben van
hun kant al te kennen gegeven dat ze zich
in de toekomst evenmin als in het ver
leden aan enigerlei vorm van censuur zul
len onderwerpen zodat hun zoutbus, tenzij
de minister opnieuw op zijn standpunt zou
terugkomen, in de kast zal blijven staan.
De vastere greep waarin de regering nu
ook de radio en de televisie heeft genomen
komt intussen niet alleen uit dit nieuwe
incident met de chansonniers tot uiting.
Nog altijd is de maatregel van kracht dat
de ondertekenaars van het manifest voor
militaire dienstweigering niet alleen niet
meer aan radio en televisieprogramma's
kunnen meewerken, doch dat zelfs hun na
men in de ether niet mogen worden ge
noemd. Zo werd het Franse radiopubliek
gisteren onkundig gehouden van het feit
dat de grote prijs der litteraire critiek
was toegekend aan de 34-jarige schrijver
Michel Butor voor zijn boek „Repertoire";
ook deze romancier had indertijd zijn
handtekening onder het befaamde mani
fest geplaatst.
Kees Brusse en Mieke Verst.raete hebben
kortgeleden in een televisie-uitzending van
de VARA fragmenten gespeeld uit het
wérk van,Simon CarmiggelL In de televisie
uitzending van deze omroepvereniging op
vrijdagavond 18 november züHert ze, onder
regie van Erik de Vries, werk van Annie
M. G. Schmidt spelen. ..Driesprong" is de
titel van dit programma.
In de uitzending van de VARA op deze
avond zijn voorts opgenomen Achter het
Nieuws, Milo Anstadts artistiek actualitei
tenprogramma Spiegel der Kunsten. De
Wereld van Vandaag, waarin dr. L. de
Jong de laatste ontwikkelingen toelicht in
de internationale politiek, en „Haha-bom-
men", de eerste episode van de zojuist in
de Verenigde Staten gestarte televisiefilm
reeks ..Vrije Nieuwsgaring".
Advertentie
Vergelijk. en u kiest de CO-OP
Deze week verschijnen voor de recht
bank in de Italiaanse plaats Vercelli vier
personen op beschuldiging van valsheid in
geschrifte en oplichting. Het zijn de 47-
jarige Amalia Roseti Panvini, haar
moeder Rosetta Prelli, haar vroegere ver
loofde Roberto Preta en een huisvriend,
Oreste Dughera. Zij zullen de rechters uit
leg moeten geven van hun aandeel in een
bedrog ten bedrage van negen en een
half miljoen lire gepleegd, toen in 1957
vijf boeken met aantekeningen en zestien
schriften, die door Mussolini geschreven
zouden zijn, verkocht werden aan Os
car Renza, de plaatselijke secretaris van
de neo-fascistische partij. Uitgevers van
over de gehele wereld, waaronder die van
de tijdschriften Life en Time, zouden ge
ïnteresseerd zijn geweest in het verwer
ven van de wereldauteursrechten voor de
„dagboeken", die de gebeurtenissen van
de jaren 1920 tot 1943 beschreven. Vol
gens de officier van justitie zou Amalia
Panvini de dagboeken vervalst hebben
door het vrij eenvoudige handschrift van
de Duce te imiteren en als bronnen een
aantal geschiedkundige boeken en artike
len in tijdschriften en kranten te gebrui
ken. Zij beweert, dat haar vader, een com
missaris van politie, die vijf jaar gele-
Advertentie
den is gestorven, een pakje met de dag
boeken had gekregen van A. Zerbino, een
minister in de marionetten regering van
Mussolini te Salo aan het Gardameer, in
de laatste dagen van de tweede wereld
oorlog. Toen het nieuws uitlekte, dat de
dagboeken te koop waren, had een aan
tal bekende Italiaanse uitgevers contact
opgenomen met haar. Zij wilden echter het
bewijs hebben, dat de dagboeken inder
daad door Mussolini waren geschreven.
Daar juffrouw Panvini naar de mening
van de uitgevers niet genoeg overtuigen
de bewijzen kon verschaffen, was de ver
koop niet doorgegaan en de enige as
pirant-koper die overbleef was de neo-fas
cist Oscar Renza. Amalia Pavini heeft
toegegeven, het handschrift van Mussoli
ni vervalst te hebben, maar het was vol
gens haar slechts „een literair trucje",
daar ze een roman of een dagboek wil
de schrijven dat zij van plan was aan te
kondigen als „een literaire creatie".
Volgens haar waren alle neo-fascisten die
de dagboeken hadden gezien, „zo onder
steboven" dat zij deze uitleggingen wei
gerden te aanvaarden. Zij beweerde, dat
een advocaat uit Vercelli zo overstuur was
geweest, dat hij was flauw gevallen bij
het zien van een van de dagboeken. Een
andere neo-fascist, een zekere Rinardelli
had de aantekenschriften eerbiedig gekust.
De politie heeft de dagboeken in beslag
genomen.
De Koningin heeft gistermiddag een be
zoek gebracht aan de fototentoonstelling
„Vrouwen van Israel", die in Museum Fo-
dor te Amsterdam wordt gehouden ter ge
legenheid van het 40-jarig bestaan van de
i,Women's International Zionist Organiza
tion".
Met veel belangstelling bekeek de Ko
ningin de totaal 60 foto's, waarbij zij de
maker, de heerv Sam Wagenaar, talloze
vragen gestelde over het leven in Israel.
De rondgang door het museum duurde
bijna drie kwartier. Samen met het be
stuur van de WIZO gebruikte Koningin
Juliana daarna de thee. Daarbij compli
menteerde zij de heer Wagenaar en liet zij
zich voorlichten over het werk van de
WIZO.
De heer Wagenaar. die gisterochtend pas
hoorde dat de Koningin zijn tentoonstelling
zou bezoeken, was hals over kop uit Parijs
gekomen. Gisteravond is de fotograaf, die
in Rome woont, naar de Franse hoofdstad
teruggekeerd.
Advertentie
Alleen de CO-OP geeft a DIVIDEND
181!). In de komende weken kregen de mensen van de stad, waar professor Zmi
povsk woonde, over heel wat geheimzinnige dingen na te denken
Want er ging iets gebeuren. De professor had een aannemer en verscheidene werk
lieden aangenomen, en die gaf hij allerlei opdrachten.
Op een shLk land buiten de stad kwamen vrachtauto's vol planken en palen, die daar
werden afgeladen. En daarvan timmerden de werklui een lange, hoge schutting, die
een vierkant stuk van het terrein afsloot; bovenop kwam nog 'n rand van prikkel
draad. Verboden toegang!" stond op borden te lezen.
Vertaling: Margot Bakker
21)
Valentine kreeg een kleur. De laatste hap van haar
dessert smaakte als turfmolm. Dankbaar dat zij klaar
was stond zij op en zocht de artsenkamer op.
Het stoeltje, waarin Valentine graag zat, was die dag
beschikbaar. Maurice, die wel aanwezig was, was aan
de andere kant van het vertrek in een ernstige medische
bespreking met dokter Smith verwikkeld. Valentine had
graag een ogenblik met Maurice willen praten, want
die had 's morgens de röntgenfoto van Pauls been ge
maakt, maar de middadpauze zou dadelijk voorbij zijn
en zij kon hem wel even apart nemen als iedereen
weer aan het werk ging. Zij legde een nummer van
het Dagelijks Nieuws opzij, naar het leek daar achter
gelaten om haar eraan te herinneren, dat er in ver
band met Paul Cleeve nog andere moeilijkheden wa
ren, en zocht een gemakkelijke houding. Zij stak haar
sigaret aan en bleef onopvallend naar Maurice zitten
kijken, in afwachting van het ogenblik waarop hij zijn
gesprek met dokter Smith zou beëindigen. Opeens zag
Maurice haar
„Ik heb vanmorgen het been van je patiënt gefoto
grafeerd", riep hij dwars door de kamer. Alle stemmen
zwegen opeens.
„Weet ik", zei Valentine. „Hoe is het? Wel gebro
ken?"
„Ja, een Pott's factuur ondereind van scheenbeen
en kuitbeen vlak bij het gewricht. Maar geen ernstig
geval, de botten zitten goed. De zaak moet in gips,
dat is alles".
„Prachtig, en het hoofd is in orde?"
„Niets aan te bekennen".
„Dacht ik al", zei Valentine.
„Zal ik vanmiddag het gipsverband aanleggen of doe
je het zelf?" zei Maurice luid.
„Nee, ga je gang, ..Maurice", zei Valentine met
haar meest gewone stem. „Ik moet over tien minuten
in de operatiekamer ?ijn". Eerlijk gezegd had zij de
röntgenfoto's graaf zelf nog bekeken, maar zij wist dat
Maurice uiterst nauwkeurig was en zij liet het erbij.
Zij lachte eens tegen hem en, omdat de tijd drong,
deed zij nog een paar haastige trekken aan haar si
garet, voor zij zich uit de gemakkelijke stoel overeind
hees. Op dat ogenblik richtte de bedaarde toonloze
stem van dokter Smith zich op volle sterkte tot haar.
„Zeg, collega Manning, logeert die man nu nog altijd
bij je?"
Maurice kreeg een kleur, zonder dat daartoe enige
aanleiding leek te zijn. Dokter Fox grinnikte en het
gezicht van dokter Warner begon een bezorgde trek
aan te nemen.
„Inderdaad", zei Valentine. Zij bedwong de opwelling
er nog een soort uitdaging of verdediging aan toe te
voegen, want dat was precies wat dokter Smith, om
welke reden dan ook. wilde. Hij had heel goed geweten,
dat Paul Cleve nog in haar huis verbleef; iedereen wist
dat immers. Maar hij had de dingen bij de naam ge
noemd, hardop en in aller bijzijn, met de opzettelijke
bedoeling haar tot een uitval van woede of tot zelfver
dediging te verleiden. Valentine stond op. Zij keek dok
ter Smith, aan de andere kant van het vertrek, nog
eens aan voor zij hem de rug toekeerde en de kamer
verliet.
Terwijl zij door de gang naar de operatickamer liep
drong het tot haar door, dat zij niet zo spoedig de af
tocht had hoeven te blazen. Zij had niet veel tijd meer
gehad, dat was waar. Dokter Bellairs had graag alles
gereed liggen en wilde iedereen op zijn plaats zien als
hij kwam opereren, maar een paar minuten had zij
toch nog wel kunnen missen. Daar kwam bij, dat zij
collega Smith op precies dezelfde manier was ontvlucht
als de vorige maal, toen hij ook de patiënt bij haar thuis
ter sprake bracht, en dat moest hij heel goed gevoeld
hebben. Meer dan een van de anderen voelde hij blijk
baar, dat zij kwetsbaar was waar het Paul Cleeve be
trof en had hij er plezier in haar te kwellen. Nu kwa
men al de gevatte antwoorden bij haar op, die zij een
ogenblik tevoren in de artsenkamer had kunnen geven.
Zij ging de operatiekamer binnen en als gewoonlijk vol
trok zich het wonder weer. Zij hield op een mensenkind
te zijn dat pas was gevlucht voor het plagen van een
medemens en werd een persoon van gezag. Zij dacht
niet eens meer aan Paul of aan collega Smith voor de
laatste patiënt van die middag op zijn brancard de
operatiekamer werd uitgereden.
Zij waren laat klaar die dag en Valentine was nog
bezig te bekomen van de inspanning, die het werk had
gevergd, toen zij de polikliniek binnenliep, op zoek naar
Paul. Hij zat nu wel eenzaam in een donkere hoek en
met schrik zag zij, hoe vermoeid en somber hij leek.
Maar toen hij haar in het oog kreeg begon hij te lachen.
Hij had er nu geen bezwaar meer tegen zich door de
portier naar buiten te laten helpen, terwijl Valentine
haar wagen tot vlak voor de hoofdingang reed.
„Ziekenhuizen!" zei hij, en hij rilde even. Toen hij in
de wagen was geholpen voegde hij eraan toe: „Ik kan
me niets ergers voorstellen!"
Zij schoot in de lach. „Je bent natuurlijk door en
door moe", zei zij. „Het spijt me zo, dat ze je de hele
dag vastgehouden hebben".
Paul geeuwde. „Ik zal blij zijn als ik in bed lig",
gaf hij toe. „Maar het wachten op zichzelf vond ik zo
erg niet. Ik heb al die tijd gedacht, dat ik in het zieken
huis terecht was gekomen als jij me geen onderdak
had verleend".
„Het is anders een heel goed ziekenhuis", zei Valenti
ne. Zijn opmerking had haar veel goed gedaan.
„Maar bij Falzawn en jou en Nannie vergeleken is
het er een sombere boel", ging hij verder. Er lag een
hartelijke klank in zijn stem, alsof hij wist dat hij
haar een genoegen deed met zijn woorden en dat ook
graag wilde doen. „Bovendien zijn er de hele dag dingen,
die te erg zijn voor menselijke ögen, langs me wegge
bracht. Afschuwelijk was het!"
Hij deed haar opeens aan Jasper denken, terwijl hij
dat zei.
„Hebben ze je been naar genoegen behandeld?"
vroeg zij.
„Ik geloof het wel, tenminste voorzover ik het kan
beoordelen. Ik had een aardige jonge dokter, heel vrien
delijk en verschrikkelijk serieus".
Valentine gluurde naar de donkere massa van zijn in
gips verbonden been onderin de wagen.
„Het doet nu een beetje pijn", zei Paul. Hij draaide
zijn hoofd om en keek langs Valentine heen naar de
heide en de zee. Daarna keek hij de andere kant uit,
naar de heuvels: grote donkere massa's tegen het laat
ste licht in de avondlucht.
„Het is een merkwaardig landschap hier", zei hij.
„Ik zou niet weten waaraan het me doet denken".
„Was je nog nooit in Cornwall geweest?"
„Nog nooit".
Zonder erbij te denken schakelde Valentine de kop
lampen in en ogenblikkelijk sloeg hij de hand voor zijn
ogen met een soort gekreun, alsof hij pijn had.
„O, neem me niet kwalijk", zei Valentine, „ik had
je moeten waarschuwen".
Hij ging er niet op in en zwijgend reden zij enige
tijd door, tot hij opeens geprikkeld vroeg:
„Geven ze jou in dat ziekenhuis eigenlijk wel eens
een beetje vrije tijd?"
„Natuurlijk wel", zei zij. „Morgenmiddag ben ik bij
voorbeeld vrij en verder de hele zondag".
„Dus het is morgen zaterdag?"
„Ja".
Weer bleef het enige tijd stil. Toen vroeg hij:
„Wat doe je in je vrije tijd?"
's Zomers zoek ik altijd een stil plekje ergens aan
het strand of als ik daarvoor te moe ben op de rot
sen bij ons huis. 's Winters blijf ik op zaterdagmidda
gen meestal in de stad om boodschappen te doen of
een bioscoopje te pakken...."
„Ga je er wel eens met de wagen op uit?"
„Ook wel eens
„Zou je mij dan eens mee willen nemen?"
Als zij er met de wagen op uitging deed zij dat
meestal alleen en vaak omdat zij alleen wilde zijn.
Eenmaal had zij Deryk en Madeleine meegenomen
naar Land's End, om er te picknicken. Maar Madeleine
had er niets aan gevonden en Deryk wilde voortdurend
over medische kwesties praten. Zij had de uitnodiging
niet herhaald. Pauls onverwachte vraag bracht haar
even in verlegenheid, maar zij hoorde de gretige klank
in zijn stem maar al te goed en zij begreep nog beter,
hoezeer zijn machteloosheid hem dwars begon te zitten.
Even dacht zij na, toen zei ze:
(Wordt vervolgd)
„WIE, WAT WAAR" 1961 is uit en de
belangstelling voor dit populaire boekje
is ook dit jaar groot. Deze pocket-encyclo
pedie heelt zich een vaste kring van lezers
en gebruikers verworven die ieder jaar
opnieuw de nieuwe, aangevulde druk wen
sen te voegen bij de reeks die zij al be
zitten. Nieuwe gebruikers komen er ieder
jaar in groot aantal bij. wat niet te ver
wonderen is omdat voor een lage prijs
een aantrekkelijk, stevig gebonden boekje
wordt geboden, dat een schat van wetens
waardigheden bevat waarvan het nut in
het dagelijkse leven onbetaalbaar is. Als
naslagwerkje voor dingen die nu en dan
te pas komen, als bron van onvermoede
feiten en feitjes, als geheugensteuntje, als
bijdrage tot de algemene ontwikkeling is
dit boekwerkje een betrouwbare gids ge
bleken, die ieder jaar opnieuw wordt sa
mengesteld door deskundige medewerkers
en wordt aangevuld met noodzakelijk ge
bleken toevoegingen.
„Wie, Wat, Waar" is aan onze loketten
verkrijgbaar zolang de voorraad strekt.
Een voormalige Duitse diplomaat, die
in de tweede wereldoorlog 300.000 pond
sterling betaalde aan de legendarisch ge
worden spion „Cicero", heeft gisteren in
Innsbruck, waar hij nu een textielfabriek
bezit, gezegd, dat de spion een zeer onbe
trouwbaar man is. Hij maakte deze op
merking naar aanleiding van een mede
deling van Elyas Bazna, de schuilnaam
van de thans in Turkije wonende spion,
dat hij zijn memoires had geschreven, en
dat deze de wereld „nog erger schokken
zullen dan een atoomontploffing".
Ludwig Moyzisch, voormalig attaché aan
de Duitse ambassade in Ankara, waar
Cicero destijds opereerde, heeft zelf ook
een boek geschreven over de spion onder
de titel „Operatie Cicero". Het verhaal
werd later verfilmd onder de titel „Five
fingers", met James Mason in de hoofd
rol.
Moyzisch zei, dat de spion ongeveer
300 Britse geheimen aan de Duitsers ver
kocht had. Het grootste deel daarvan kon
hij onmogelijk gelezen hebben, omdat hij
„steeds onder grote druk werkte en bo
vendien niet zo goed met het Engels over
weg kon".
Voor zijn spionagewerk kreeg Cicero on-
gëveer 300.000 pond sterling uitbetaald,
voor het grootste deel in vals geld. Moy
zisch zeide, dat hij zelf niet geweten had,
dat het geld vals was. Het was „zo goed
nagemaakt, dat alleen deskundigen van
de Bank of England het zouden kunnen
ontdekken".
Moyzisch vertelde voorts, dat Bazna-
„Cicero" het vorig jaar bij hem in Inns
bruck geweest was en hem „een zo oneer
lijk voorstel" had gedaan, dat hij het
„vol weerzin" had afgewezen. Wat het
voorstel was, wilde hij niet zeggen.
Cicero had in Duitsland ook zijn memoi
res te koop aangeboden aan een geïllu
streerd blad. De voormalige Duitse di
plomaat zei, dat als het blad lot publika-
tie zou overgaan, hij zich gedwongen zou
voelen te spreken.
Volgens Moyzisch kunnen de aangekon
digde onthullingen van Cicero niet juist
zijn, omdat deze over het algemeen niet
de draagwijdte kon beoordelen van zijn
werk.
Dat het leven van de hofhouding van
de rijke oliesheiks niet altijd over rozen
gaat, maar meestal over tapijten, is on
langs gebleken aan de Britse diplomaat
sir George Middleton. Sir George vertel
de, dat hij voör een audiëntie bij een
sheik in het Midden-Oosten werd afge
haald door een chauffeur die een met goud
beklede Cadillac reed. Bij het paleis gin
gen de vele poorten en deuren automa
tisch voor de auto open en ten slotte werd
de diplomaat keurig afgezet in de met de
modernste apparatuur koel gehouden ont
vangsthal. Op zijn vraag of het de chauf
feur geen moeite kostte steeds door al die
poorten te moeten rijden kreeg hij als ant
woord: „Dat niet, maar het is wel lastig
om op die tapijten te remmen."
De uit achttien man bestaande expeditie
onder leiding van Sir Edmund Hillary heeft
haar speurtocht naar de afschuwelijke
sneeuwman, die in de Himalaya zou voor
komen, gestaakt, zo heeft een woordvoerder
van de expeditie meegedeeld. Men is er
niet in geslaagd een „sneeuwman" op te
sporen. Wel heeft men opnieuw voetspo
ren van hem gevonden. Hillary is nu op
weg naar het basiskamp, waar de andere
expeditieleden vertoeven en zal nu met hen
de reactie van het menselijk lichaam gaan
onderzoeken op een permanent verblijf
op zeer grote hoogte.
Henri Arends. dirigent van het Noord
hollands Filharmonisch Orkest, zal als
gastdirigent het Radiokamerorkest leiden,
als. dat op woensdagmiddag 16 november
voor de radio concerteert in een gezamen
lijk programma, dat verzorgd wordt door
de VARA. Uitgevoerd worden achtereen
volgens hét Concerto grosso in g van Georg
Fr. Handel, de Serenade no. 1 (K.V. 100)
van Mozart en de Sinfonietta van de
hedendaagse Nederlandse componist Jan
Mul, welke laatstgenoemde compositie een
bewerking vormt van Muls reeds eerder
gecomponeerde sonate voor piano.
Advertentie
Vergelijk en n kiest de CO-OP 1
Oprechte Donderdagse Haerlemse Courant
den 20 November 1760
Middelburg, den 16 November. De Paket
Boot van Douvres, Capt.
Cannon, eergisteren met
eene Maal Brieven te Vlis-
singen gearriveerd, is met
een Franse Snaauw van 16
Stukken Canon voor de
Wal twee uuren slaags ge
weest.
