Wacht rustig afgelost
in Algerijnse hoofdstad
„DAS JÜNGSTE GERICHT" van Buxtehude
zigzag-naaimachine
van f 350.-
Vitex
Negermeisje alleen op school
in New Orleans
NZH-personeel schonk auto
aan scheidende directeur
Reina Prinsen Geerligsprijs
voor Anthon P. van Hoek
Delouvrier en zijn opvolger Morin
ontmoetten elkaar niet
Anderson vangt ook bot
in Londen en Parijs
Journalist veroordeeld;
„Utrechtse Appie"
vrijgesproken
Begrotingen op enkele
punten geamendeerd
SOCIALISTISCH LAGERHUISLID
WEIGERT LORD TE WORDEN
Massale bijeenkomst in garagecomplex
Joost van den Vondel
prijs voor Antoon Coolen
Hendrik de Vriesprijs
voor Belcampo
Europees Parlement
Vader werd ontslagen na bedreiging door blanken
Verzet tegen gedwongen overgang naar Hogerhuis
Zeer positief jeugdrapport
met zeer fraaie koorzang
Zadkine bekroond
Overleg uitgebreid
Diorama
.UoxJAG 2 5 NOVEMBER 196 0
ALGIERS (UPI) Geruisloos heeft
londerdag in Algerije de burgerlijke com
mandowisseling plaats gehad.
De burgerlijke machthebber Delouvrier,
die Algerije door twee moeilijke jaren had
heengeloodst, vertrok met stille trom.
Twintig minuten nadat zijn vliegtuig naar
Parijs was vertrokken, landde dat van zijn
opvolger, Jean Morin.
Delouvrier heeft in een dagorder tot de
Franse troepen gezegd dat „de binnen
landse opstand is neergeslagen", en dat
Algerije, „beschermd door onbreekbare
schilden, ademt, leeft en werkt". Hij
sprak voorts grote waardering uit voor
„de enorme resultaten" die door de in
spanning van het leger zijn bereikt.
De Franse regering had het schema van
de bestuurswisseling zo uitgedokterd, dat
de kans zo klein mogelijk zou zijn dat
deze gelegenheid door de in Algiers wonen
de Fransen zou worden aangegrepen om
te demonstreren. Niet alleen de bevolking
van Algerije, doch ook de meeste beamb
ten leken niet te weten wat er aan de hand
was.
Morin die pas twee dagen geleden is
benoemd, reed van het vliegveld naar het
stadscentrum. Daar legde hij een krans op
het oorlogsgedenkteken en stak hij de
vlam weer aan, hetgeen traditie is als een
hoge functionaris in deze stad aankomt.
Bij de plechtigheid keken maar enkele
kleine groepen Europeanen van achter een
sterk politiekordon toe.
Kort na zijn aankomst las Morin in het
regionale bestuursgebouw aan de pers een
verklaring voor: „Ik ben gekomen om te
verenigen, niet om te scheiden om ge
rust te stellen, niet om te alarmeren
kortom, om Algerije met zichzelf te ver
zoenen. Ik ben van plan al mijn kracht
te wijden aan het bereiken van een enke
le overwinning: een nieuw Algerije dat
trots is op zijn bestemming en wenst die
met Frankrijk te waarborgen".
Delouvrier was rechtstreeks verantwoor
delijk aan De Gaulle, via het kabinet.
Morin is verantwoordelijk aan de nieuwe
minister voor Algerije, Louis Joxe. De
functie van algemeen gemachtigde is dus
minder verantwoordelijk geworden en uit
ingelichte bron wordt vernomen, dat de
regering overweegt de titel te wijzigen.
In Algiers is een nieuwe politieke groe
pering gevormd, het „progressieve front
voor steun aan de president van de repu
bliek". De organisatie, gevormd uit twee
reeds bestaande gaullistische groeperingen
stelt zich ten doel De Gaulle's Algerijnse
politiek „de enige die blijvende vrede
kan bx-engen" te propageren en te steunen.
PARIJS (UPI) André Jacomet, die
LONDEN (UPI) Terwijl in Bonn de
nagalm nog klonk van de gedachtenwisse-
ling die hij daar met de Westduitse rege
ring had kwam de Amerikaanse minister
van Financiën Anderson vanochtend met
zijn 24 leden tellende missie in Londen
aan. In Bonn en Parijs heeft Anderson de
eerste ronden van de strijd om het tekort
op de Amerikaanse betalingsbalans verlo
ren en er zijn aanwijzingen dat hij in
Londen een niet veel gunstiger resultaat
kan hebben.
In Parijs heeft men de zaken anders
aangepakt dan in Bonn. Officiële woord
voerders zwijgen nadrukkelijk zolang pre
sident De Gaulle zijn „geheime diploma
tie" voert. Desondanks is het genoegzaam
bekend dat de Franse regering zich niet
in staat acht de Amerikaanse kwaal te
verhelpen.
In Londen is de kans op succes voor
Anderson even gering. Groot-Brittannië is
bezig op zijn leger en zijn vloot te bezui
nigen en kan voor de eigen defensie zo
min als voor de gemeenschappelijke, ex
tra fondsen opnemen. Londen kan niet an
ders dan de Amerikaanse verzoeken af
wijzen.
„Walletjes"•incident berecht
De Amsterdamse rechtbank heeft de
30-jarige verslaggever A.B. van de Volks
krant veroordeeld tot een voorwaardelijke
gevangenisstraf van veertien dagen. Er
was twee weken geleden een boete van 75
gulden tegen hem geëist. Hem was tenlas-
tegelegd dat hij zich op zondag 3 juli
opzettelijk als rechercheur zou hebben uit
gegeven in een hotelletje op de Amster
damse walletjes, toen hij voor zijn krant
inlichtingen trachtte te verkrijgen over
een in de nacht tevoren in dit hotel ge
dane poging tot wurging van een prosti
tuee. De verslaggever heeft steeds ont
kend, dat hij zich aan deze overtreding
heeft schuldig gemaakt. Hij zou zich heb
ben voorgesteld en daarna zijn perspen
ning hebben getoond.
De rechtbank zegt in haar vonnis, dat
de ernst van het gepleegde feit o.m. blijkt
uit de omstandigheid dat B. niet alleen
het werk van de politie heeft bemoeilijkt
doch bovendien „een wux-ger heeft bewo
gen tot het prijsgeven van informaties,
waarvan de ruchtbaarheid voor hem zelf
of anderen schadelijk zou kunnen zijn."
De rechtbank veroordeelde voorts de
37-jarige bankwerkerlasser J.P.P. tot een
boete van 50 gulden. De timmerman
A.G.B., bekend als „Utrechtse Appie", werd
van de hem ten laste gelegde mishande
ling vrijgesproken. Er was een boete van
40 gulden of 8 dagen tegen hem geëist.
Dit tweetal had zich nogal kwaad gemaakt
toen zij hoorden dat de verslaggever zich
in het hotel van de vader van P. als re
chercheur zou hebben uitgegeven. De zoon
van de hotelhouder verstrekte toen ver
schillende informaties, doch zou later pas
hebben gehoord dat hij met een journa-
list had gesproken. Hij ging deze toen op
sporen en gaf hem op straat een flink
pak slaag, waarbij „Utrechtse Appie" hem
zou hebben geassisteerd. De zoon van de
hotelhouder P. bekende de verslaggever te
hebben geschopt, maar „Utrechtse Appie"
is blijven ontkennen.
twee weken geleden als plaatsvervanger
van de hoogste vertegenwoordiger van
president De Gaulle in Algiers werd ont
slagen, heeft bij de Raad van State, het
hoogste gerechtshof van de Franse repu
bliek, beroep tegen zijn ontslag aange
tekend.
Jacomet werd op 9 november ontheven
van zijn post als secretaris-generaal van
de Franse resident-generaal. Tevens werd
hij ontslagen als lid van de Raad van
State, nadat hij zich tegen de plannen van
De Gaulle voor een Algerijnse republiek
had uitgesproken.
De Raad van State is de enige instantie,
die de macht heeft bepaalde regeringsbe
slissingen, zoals Jacomets ontslag, te ver
nietigen.
Het Europese Parlement heeft donder
dag op de laatste dag van zijn novem-
berzitting enige kleine wijzigingen in de
begrotingen van de Europese Economische
Gemeenschap en Euratoom aangebracht.
Zo is het Parlement van mening dat de
verblijfskosten van de leden der minis
terraden van de gemeenschappen op de
begroting moeten komen en het wil daar
voor 225.000 uittrekken. De Ministerra
den zijn organen van de gemeenschappen
en door hun kosten volledig op de be
groting te zetten, wil het parlement hier
nog eens extra de nadruk op leggen.
Het parlement heeft de begroting voor
het sociale fonds (voor 1961 in totaal 1V»
miljard Belgische franks, dat is 100 mil
joen gulden) met een symbolische frank
verhoogd. Het Parlement is van mening
dat de gelden van het fonds wel eens te
weinig kunnen blijken te zijn. Hoeveel er
bij zal moeten, heeft het niet kunnen schat
ten. De wijzigingen die het Parlement in
de begroting nodig acht, moet overigens
nog door de Ministerraden worden be
krachtigd.
Bij de stemming is nog enige strijd ge
leverd over de begroting van het Parle
ment zelf. De ministers hadden er in ge
schrapt en de afgevaardigden menen, dat
dit hun onafhankelijkheid aantast. Een ge
deelte van de bezuinigingen zal ongedaan
worden gemaakt, zo hebben de ministers
al beloofd.
Ten aanzien van het wetenschappelijk
onderzoek van Euratoom sprak het Parle
ment er zijn teleurstelling over uit dat er
vertraging is ontstaan. Het uitte onder an-
dei'e de wens dat nu spoedig ook met
Nederland een overeenkomst tot stand zal
komen inzake het kerninstituut dat te Pet
ten wordt gebouwd. Voorts betreurden de
afgevaardigden dat de Ministerraden nog
steeds geen overeenstemming hebben be
reikt over de oprichting van een Europe
se universiteit.
Advertentie
BEZOEKT onze OPENBARE DEMONSTRATIE van de ELECTRISCHE
op ZATERDAG 26 NOV. van 2 tot 6 uur
in onze nieuwe zaak ZIJLSTRAAT 18.
U bent hartelijk welkom, ook al bent u nog
niet van plan een machine te kopen. Tevens
laatste gelegenheid voor het invullen van
uw totoformulier.
NEW ORLEANS (UPI) Gezeten tussen twee sterke mannen, die een gele band
om hun arm hebben met het insigne van de federale politie rijdt iedere dag het zes
jarige negerinnetje Ruby Nell Bridges naar school. Bij het gebouw aangekomen, wordt
zjj snel door de mannen naar binnen gebracht, terwijl blanke vrouwen en kinderen
buiten boe roepen en schreeuwen. De hele dag zal Ruby Nell alleen in de klas zitten
totdat de twee mannen haar weer naar huis brengen. Van de vijfhonderd leerlingen
die zijn ingeschreven op de William Frantzschool, wonen slechts een vier of vijf de
lessen bij. Geen enkele van hen zit bij Ruby in de klas. De schreeuwende menigte
die de hele dag voor de school blijft hangen is er de oorzaak van dat de pauze is
komen te vervallen. Daarom moet Ruby de hele dag binnen blijven.
Zij haalt haar geruite schooltas te
voorschijn en laat trots haar leesboek zien.
Het boek en de schooltas zijn de enige
nieuwe dingen in de armoedige vijfkamer-
flat. Ruby is de oudste van vijf kin
deren. Haar vader, Abon, ontkent dat hij
van de Nationale Vereniging voor bevor
dering van de belangen der kleurlingen
(NAACP) 150 dollar in de week krijgt
voor zijn aandeel in de integratie. Abon
heeft zelfs zijn baan als pompbediende
verloren.
Zijn baas gaf hem zijn ontslag, omdat
de blanke klanten dreigden zijn zaak te
zullen boycotten. „Vrienden hebben ons
aan etenswaren geholpen", zegt Abon. „Ik
begrijp al dat tumult over integratie niet.
In het leger vochten we samen, sliepen
samen." Hy laat een medaille zien, die
hij in Korea heeft gekregen, omdat hij
een gewonde blanke heeft gered".
Ruby's moeder vertelt dat haar fami
lie het haar verweten heeft dat zij Ruby
naar de blanke school heeft gestuurd. Haar
grootvader in Mississippi heeft gemopperd
en gezegd, dat Ruby's moeder „zo niet
is opgevoed".
Negerpolitie
„Mijn moeder heeft me er een brief
over geschreven, en zich er druk over ge
maakt. Ruby is heel knap. Zij is vorig
jaar naar een kleuterschool voor neger
kinderen geweest en had daar een hele
boel vrienden. Wij zullen er voor zorgen,
dat zij zoveel mogelijk onderwijs krijgt.
Dat hebben wij niet gehad. Aparte scholen
voor negers kunnen er dan wel bestaan,
maar dat bet2k ent niet dat ze even
goed zijn", aldus mevrouw Bridges. Deze
week, nu de scholen een week vakantie
hebben, is de bewaking van federale po-
(Van onze correspondent)
LONDEN In Groot-Brittannië heeft
een monarch meer vrijheid dan een lid
van de erfelijke adel. Een koning of een
vorstin kan aftreden, maar van een erfe
lijke adelstoel kan niemand meer af, ook
het nageslacht niet. De nieuwe burggraaf
Stansgate, tot dusver het socialistische La
gerhuislid Anthony Wegdwood Benn, denkt
er echter ander over. Hij heeft geweigerd
om de erfelijkde adeltitel van zijn overle
den vader over te nemen, welke titel hem
zou dwingen naar het Hogerhuis over te
gaan en de ongebruikelijke stap gedaan
om de documenten waarbij Lord Stansgate
door koning George VI tot Peer werd ver
heven terug te bezorgen bij Buckingham
Palace.
Tussen de jaren 1232 en 1678 kon een
Peer op deze wijze nog van zijn adellijke
titel af, maar sindsdien heeft het Hoger
huis daar een stokje voor gestoken. De
vader van de tegenwoordige Lox*d Stansga
te heeft, gesteund door zijn zoon, reeds in
1954 tevergeefs getracht deze voor de ge
dwongen overgang naar het Hogerhuis,
waar een jonge veelbelovende politicus
geen carrière kan maken, te behoeden.
Hij was even onfortuinlijk als Lord Hails-
ham, thans minister van Wetenschap, die
in 1950 toen diens vader stierf, eveneens
zonder succes gepx"obeex*d heeft de dans te
ontspringen. Ook Hailsham, wiens naam
toen Quintin Hogg was, leek in het Lager
huis een grote toekomst tegemoet te gaan,
maar hem werd de pas afgesneden door
het onvei-biddelijke voorschrift dat een
Peer alleen lid kan zijn van het'House of
Lords. Hailsham zelf een vooraanstaand
jurist, had gepoogd de wet in die zin te
wijzigen dat voortaan een lid van de erfe
lijke adel, indien hij zulks wenste, in het
Lagerhuis zou mogen zitten, maar zulks
bleek in strijd met constitutionele opvat
tingen.
Loi-d Stansgate, die op de volle sympa
thie van zowel het Lager- als van het Ho-
ger-huis kan rekenen, gelooft dat er een
uitweg kan worden gevonden omdat sinds
enkele jaren niet-erfelijke Peers zijn ge
creëerd, die hun nageslacht niet belasten
met een Hogex-huis-lidmaatschap waarvan
dit niet gediend is. Ware Wedgwood Bënn's
oudste broer niet in de oorlog gesneuveld,
dan zou voor de jongere broer het pro
bleem niet zijn gerezen. De oudste broer
was geen beroepspoliticus en zou waar
schijnlijk geen bezwaar hebben gehad in
het Hogerhuis plaats te nemen.
De 35-jarige Peer is vei'bannen uit het
Lagerhuis, dat als één man zou oprijzen
en hem het woord „vreemdeling" toeroe
pen indien hij het zou wagen het House of
Commons te betreden, hoewel hij nog
steeds zijn kieskring (Bristol-Zuidoost)
vertegenwoordigt. Wedgwood Benn tracht
het Lagerhuis thans te bewegen om te zij
nen behoeve een petitie in te dienen waar
in de regering wordt verzocht een staats
commissie in te stellen om zijn constitu
tionele positie te bestuderen, in de hoop
dat hij in zijn functie als Lagerhuislid zal
worden hersteld. Wedgwood Benn is zelfs
van plan, als alle andere pogingen falen,
opnieuw aan de Lagerhuisverkiezingen in
zijn distinct deel te nemen. Er is name
lijk geen bepaling welke zulks verhindert.
In elk geval zal de weerspannige Loi-d
niets ongemoeid laten om aan het Hoger
huis te ontsnappen.
litieagenten voor hun huis opgeheven. Ne
gerpolitieagenten hebben deze taak over
genomen. Maandag zullen de twee grote
mannen Ruby weer komen halen. Zij zal
haar lessen dan wel heel goed kennen.
MONTGOMERY (Alabama) (UPI)
Het machtsvertoon van meer dan driehon
derd politiedienaren in Montgomery in de
Amerikaanse staat Alabama, heeft giste
ren een dreigende rassenrel bij de jaarlijk
se wedstrijd Amerikaans voetbal tussen
twee neger-universiteiten voorkomen.
Het gevaar van onlusten was de afgelo
pen dagen gegroeid toen stencils waren
vei'spreid waarin tienduizend blanken wer
den opgeroepen naar het sportterrein
Cramton Bowl te komen om de wedstrijd
tussen het Tuskegee Institute en Alabama
State te verstoren.
Vele honderden personeelsleden met hun
echtgenoten hebben vanmorgen in de nieu
we garagehallen van de Noord-Zuid-Hol-
landsche Vervoermaatschappij aan de
Leidsevaart te Haarlem de eerste van de
twee bijeenkomsten bijgewoond welke van
daag ter gelegenheid van het afscheid van
de directeur van de N.Z H., de heer J. J.
Jurrissen, gehouden worden. Het hoog
tepunt vormde daarbij de aanbieding van
het afscheidsgeschenk van het personeel,
namelijk een fraaie auto.
Om even over half elf hieven de blazers
van de Hai'moniekapel van de N.Z.H. ba
zuingeschal aan ten teken van de aan
komst van de heer en mevrouw Jurrissen-
Riezebos in de feestelijk versierde en ver
lichte garagehal. Nadat zij door de adjunct
directeur de heer H. J. K a p t e y n op
een podium waren ontvangen, hield de
heer A. H o 11 i n g a als voorzitter van
De Reina Prinsen Geerligsprijs 1960 is heden toegekend aan de 25-jarige stu
dent Anton Pedro van Hoek uit Den Haag voor zijn toneelspel „Duitsland, nu".
De heer Van Hoek studeert rechten aan de Rijksuniversiteit te Leiden. Van
middag is de prijs in de aula van de Gemeente Universiteit van Amsterdam voor
jonge letterkundigen van 20 tot en met 25 jaar voor de twaalfde keer uitgereikt.
De jury had achtenzestig inzendingen,
waarvan achtendertig verzenbundels en
vijf toneelstukken ter beoordeling ontvan
gen. Van Hoek heeft, aldus het juryrap
port „in zijn toneelspel blijk gegeven van
een uitzonderlijk inzicht in de noodzake
lijkheden en mogelijkheden die des toneels
zijn. De auteur heeft een geladen dialoog
met korte, sarcastische zinnen gepaard
aan een sterke bouw en een felle afwis
seling in de handeling. Hij heeft het dra
matische conflict weten op te voeren tot
een krachtige climax en ook daarna heeft
hij in de tekst en daad de dreigende
spanning weten te behouden, die zijn spel
kenmerkt. Om deze zuiver dramaturgische
kwaliteiten heeft de meerderheid der ju
ry de heer Van Hoek de prijs toegekend".
Hoewel het niet de gewoonte is in een
juryrapport over een letterkundige prijs
zich te verdiepen in de moraal en het ge
geven van het bekroonde werk leek het de
meerderheid der jury toch niet ovex'bodig
dit in dit speciale geval wel te doen. „Het
zou namelijk kunnen voorkomen dat de
oppervlakkige lezer dit toneelspel zou be
schouwen als een werk met een politieke
Donderdagavond klonk in de Haarlemse Concei-tzaal „Das jüngste Gericht", de
„Abendmusik" die Dietrich Buxtehude, de organist van de Mariakex-k te Lübeck,
componeerde in 1683 voor zijn jaarlijkse Adventuitvoeringen. Wij danken de kennis
making met dit eeuwenlang vergeten werk aan het initiatief van George Robert, die
het ten gehore bracht met de Christelijke Oratorium Vereniging, bijgestaan door
solisten plus koor en orkest van het Haarlems Bach-Ensemble. Na de uitvoex-ige voor
bespreking die ik in „Erbij" van verleden zaterdag aan het werk en aan Buxtehude's
bedoelingen met zijn „Abendmusiken" wijdde, kan ik mij wel ontslagen achten van
de taak er nog eens breedvoerig op in te gaan. Alleen kan ik niet nalaten de indruk
te bevestigen die ik bij kennisneming van de partituur kreeg, dat we hier met een
soort geestelijk rederijkersspel te doen hebben, een late nabloeier van een genre,
waarvan ons middel-Nederlandse „Elckerlyc" als het prototype kan gelden. Hier
zowel als daar gaat het om het „menselijk drijven, geprojecteerd tegen het Licht van
de nakende „Eeuwigheid", zoals ik het in mijn voorbespreking reeds samenvatte.
Het lijkt mij dat de artistieke tendens
van de Vlaming die „Elckerlyc" dichtte
veel hoger te taxeren is dan die van de
poëet die de tekst van „Das jüngste Ge
richt" concipieerde", maar hiermee Bux
tehude (blijkens de wijze waarop hij het
werk muzikaal gestalte gaf) precies dat
gene aan de hand deed wat hem lief en
geschikt was. Het is ook niet onmogelijk
dat hij het libretto zelf schreef. Het blijkt
in ieder geval uit het geheel dat het er
Buxtehude niet om te doen was het uiter
ste van zijn kunstvaardigheid te demon-
streren, maar om in alle eenvoud, zich
gedragende als een volksprediker die in
het vuur van zijn rede zich wel eens een
paar ongepolijste woorden laat ontglippen,
vooral niet over de hoofden van zijn toe
hoorders heen te praten. Steeds worden
wij gewaar, dat hij zichzelf terwille van
deze opzet, als kunstenaar gemuilkorfd
heeft. Dat heeft hem vast veel beheersing
gekóst, hem kennende uit zijn fantiasierij-
ke orgelcomposities, waarmee hij zo goed
als zeker wel over de hoofden van zijn
publiek heen praatte. Maar daarmee is
niet gezegd dat Buxtehude in deze (advent-
muziek, die hij voor iedereen toegankelijk
wilde maken, van zijn muzikale potentie
geen blijk zou hebben gegeven. Een een
voudige liedvorm als het door „Die gute
Seele" gezongen „Süsser Jesu du" zou al
volstaan om zijn „grootheid op een klein
bestek" te bewijzen, evenals menig reci
tatief op een Bijbeltekst en vooral ook de
koralen, die hij op zeer pei-soonlijke ma
nier, dialogerend tussen vocaal- en instru
mentaal koor, bewerkte. Maar de opzet
blijft aldoor duidelijk: het gaat niet om
de „kunst om de kunst", maar om de
voorbereiding tot het kerstfeest, dat men
hoort aangekondigd in de koralen.
De uitvoering van dit stuk, totaal af
wijkend van enig werk uit het geijkte
oratoriumrepertoire, bleek zeldzaam goed
voorbereid in een geest van assimilatie
van solisten, koren en instrumentale be
geleiding. George Robert heeft de koren
laten zingen met een lenigheid en een
smaakvolle dynamiek, welke tot verras
sende resultaten leidden. Onder deze vele
kan ik niet nalaten extra te vermelden
het koraal „Jesu, mein Freund" op de
gecoloreerde melodie van het „Vater un-
ser in Himmelreich" en waarin Buxtehu
de aan 't slot zowaar zijn anti „l'art
pour l'art" intenties vergat in een ma
gistraal coda.
Ik vraag mij af of het zin heeft de
executanten stuk voor stuk te vermelden,
waar het hier een ensemble gold, dat ge
heel naar de aard en de geest van het
werk een compleet geheel vormde, waar
in iedere medewerker een „van harte
dienende" taak vervulde, volmaakt naai
de opzet die Buxtehude moet bezield heb
ben en niet minder naar het inzicht van
George Robert, die er zich. met liefde en
overgave, dienend voor ingezet heeft.
Jos. de Klerk
tendens. De jury is van mening dat dit
onjuist zou zijn en dat de auteur zijn
werk heeft gebaseerd op gewetensonder
zoek, en op de menselijke eigenschappen
huichelarij, wraak en onnozelheid. De
schrijver heeft een sarcastische analyse
gegeven van een hedendaags verschijn
sel," aldus het juryrapport. Daarin staat
onder meer nog de volgende zin uit een
brief van een der juryleden over de be-
kroonde: „Als alle auteurs van Nederland
en Vlaanderen zoveel inzicht, geweten en
talent hebben, dan zijn onze landen de
sterkste culturele ter wereld".
Een eervolle vermelding heeft de jury
zonder aarzelen toegekend aan de dichter-
novellist Anton Jan Muller voor zijn novel
len „Met het Gezicht in de Schaduw" en
zijn gedichtenbundel „Ademdimensies".
„Zowel de verhalen als de gedichten hou
den een belofte in, doch geven niet zo
sterk blijk van een uniek talent als het
werk van Anton van Hoek doet," aldus
het juryrapport.
De jury bestond uit Antoon Coolen, Ka-
rel Jonckheei-e, W. Schulte Nordholt, Cla
ra Eggink. Ook Anna Blaman maakte
deel van de jux-y uit. Na haar overlijden
heeft Hella Haasse een deel van haar werk
op zich genomen.
De door een Hamburgse stichting in het
leven geroepen „Joost van den Vondel
prijs", groot 10.000 mark, is voor dit jaar
toegekend aan de Nederlandse auteur An
toon Coolen en de Vlaamse cultuurfilosoof
Max Lamberty.
Coolen wex-d bekroond voor zijn streek
romans en novellen en Lamberty voor zijn
publikaties over de cultuur en de geschie
denis van Vlaanderen. De prijs, die wordt
verleend voor buitengewone culturele
prestaties in het Nederlandse of Vlaamse
taalgebied, zal op 8 februari 1961 aan bei
de winnaars worden uitgereikt. Dit is de
eerste keer dat deze prijs wordt toegekend.
Burgemeester en Wethouders van Gro
ningen hebben de Hendrik-de Vries-prijs
voor 1960 toegekend aan mr. H. P. Schön-
feld Wichers te Groningen, als schrijver
bekend onder de naam Belcampo.
Belcampo heeft behalve „De Zwerftocht
van Belcampo" vijf bundels verhalen ge
schreven, tetiteld „Verhalen", „Nieuwe
Verhalen", „Sprongen in de Branding",
„Liefde's Verbijstering" en „Tussen He
mel en Afgrond".
Burgemeester en wethouders van Gro
ningen hebben door het toekennen van
deze prijs Belcampo's werk als geheel wil
len bekx-onen. De prijs, die bestaat uit een
zilveren medaille en een bedrag van 500,-
is in 1946 door de raad van de gemeente
Groningen ingesteld en wordt om de twee
jaren aan een vertegenwoordiger van het
Groninger kunstleven op letterkundig ge
bied toegekend. De eerste maal werd de
naamgever, de dichter-schilder Hendrik de
Vries, met de prijs begiftigd. De uitrei
king van de prijs zal plaats vidnen op
woensdag 21 december.
De Franse Grand Prix national des
Arts is toegekend aan de beeldhouwer
Zadkine.
het het gehele personeel vertegenwoordi
gende afscheidscomité een rede, waarin hij
de ontwikkeling van de N.Z.H. schetste
onder de heer Jurrissen.
De heer Hollinga herinnerde eraan dat
aan de benoeming van de heer Jurrissen
een zware tijd voor het tramwegpersoneel
was voorafgegaan. Loonsvei-lagingen en
reorganisaties waren elkaar op de voet
gevolgd, wilde busdiensten en goedkope
taxi's rezen als paddestoelen uit de grond
en in vele gevallen wai*en de bedrijven
niet in staat aan hun financiële verplich
tingen te voldoen. Hoewel in 1939 sprake
was van een zwak herstel moest de her
opbloei van de tx-amwegondernemingen
wachten tot de na de inmiddels uitgebro
ken tweede wereldoorlog.
De spreker ging vex-volgens de belang
rijkste etappen na van de reorganisatie
van de N.Z.H. van tram- tot busbedx-ijven
en betreurde het dat de heer Jurrissen
deze enorme taak niet geheel heeft kun
nen voltooien. Over de verhouding tussen
directeur en personeel zei de heer Hollin
ga vervolgens, dat het toch al bij de
N.Z.H. op goed peil staande personeels-
overleg door de heer Jurrissen nog be
langrijk is uitgebreid. Reeds in 1957 nam
de directeur het initiatief tot het instellen
van een Ondernemingsraad, welk insti
tuut dank zij de deskundige en krachtige
leiding door de heer Jurrissen in beteke
nis is gegroeid.
De heer Hollinga wees er op, dat de re-
organisatie van het bedi'ijf voor de gehe
le sociale positie van het personeel van
het grootste gewicht is. Tevens memo
reerde hij de intensieve belangstelling
welke de heer Jurrissen steeds getoond
heeft voor de personeelsverenigingen en
met name het Onderling Ondersteunings
fonds: Wat het medeleven -met het bedrijf
en de daarin werkzame mensen betreft,
bracht de heer Hollinga ook hulde aan
mevrouw Jurrissen met het citaat: „Zij
die hun talenten goed gebuiken kunnen in
innerlijke blijdschap een rijk leven lei
den".
Met de wens da. de groei en de bloei
van de N.Z.H. mogen toenemen, bood de
heer Hollinga vervolgens het afscheids
geschenk aan onder dankzegging voor het
vele en grote werk dat door de heer Jur
rissen ten behoeve van de onderneming
en het personeel werd verricht.
Terwijl de trommelaars van de Harmo
niekapel van de N.Z.H. de garagehallen
onder hun roffel deden dreunen ging het
blauw-witte doek vaneen dat een door ar
chitect W. Bollebakker ontwox-pen en door
de N.Z.H.-schilder De Jager uitgevoerd
diorama verborgen had gehouden. Temid
den van een indrukwekkend berglandschap
bevond zich de door personeel en gepen
sioneerden geschonken automobiel.
De kleine Herman Jans*en, een zoon
tje van een der monteurs van de N.Z.H.-
werkplaats, bood vervolgens op een kus
sen de heer Jurrissen het contactsleutel
tje van de wagen aan terwijl een lid van
het kantoorpersoneel, mejuffrouw Ria
H o 11 e m a n, mevrouw Jurrissen bloe
men overhandigde.
Na deze plechtigheid sprak de heer M.
O c k e 1 o e n als voox-zitter van het Ju
bileumfonds. De directeur kreeg zoals al
le gepensioneerden met twintig of meer
dienstjaren een geschenk van het fonds,
namelijk een hoogtezon. Daarna kwam
de chauffeur G. W. van Lunenburg
op het podium, die twee door hem geteken
de portretten aanbood voor de vergader
zaal in het hoofdkantoor, namelijk de
beeltenissen van de heer Jurrissen en van
de oud-directeur ir. W. J. Burgerdijk.
Beide portretten, welke verrassend goed
gelijken, werden aan de aanwezigen tege
lijkertijd door middel van diaprojectie ge
toond.
Vervolgens nam een zeer bewogen heer
Jux-x'issen het woord om al zijn medewer
kers van hoog tot laag te danken voor de
hem gebrachte hulde.
Hij zei dat het afscheid van bedrijf en
medewerkex-s hem bijzonder zwaar viel.
Het verheugde de scheidende directeur dat
het personeel en gepensioneerden in zulk
een groten getale hem dit afscheidsfeest
hebben willen bereiden. De lof en erkente
lijkheid die hem door de voorgaande spre
kers waren toegezwaaid wilde de heer Jur
rissen laten terugvallen op de vorige direc
teur de heer Burgersdijk van wie hij veel
heeft geleerd en op al zijn medewerkers,
zonder wie een dix-ecteux-, aldus spreker,
niets kan bereiken. Hij dankte allen die
hem hem hebben samengewerkt voor hun
trouw en plichtsbetrachting. Dankbaar was
de heer Jurrissen ook voor zijn benoeming
tot commissaris waardoor het hem mogelijk
is het wel en wee van het bedrijf van nabij
te blijven volgen. Spreker legde de nadruk
op het belang van goede sociale voorwaar
den voor het personeel zonder welke geen
bedrijf kan groeien en bloeien. Mede na
mens zijn echtgenote dankte hij voor de
huldiging en geschenken en voor de vele
blijken van vriendschap die zij hebben
ondervonden.
Hierna was er gelegenheid persoonlijk
afscheid te nemen van de heer en mevrouw
Jurrissen.
