GELIJKSPEL TUSSEN 2 HOTELS
VAN NIEL
CHIPBREUK
PANDA EN DE MEESTER-VODDENRAPER
Kunstveüingprijzen bij
Brandt te Amsterdam
Proces over het Westduitse tweede televisienet
SINT IN EEN
GRIJZE TABBERD?
Oostduitse televisie
De radio geeft donderdag
Tel evisie pro gramma
ik*,
De geheide
gebeide van
Wynand Fockink
Professor Zmipovsk en zijn vreemde avontuur
T I S S O T
HORLOGES
ONS VERVOLGVERHAAL DOOR
RUTH ASPINALL
Vertaling: Margot Bakker
^Hoe is het ontstaan)^
Dit woord:
TJOKVOL
T .i(>uAU 3 0 NOVEMBER 1960
36. „We kunnen wel opkrassen, jong.."
herhaalde opa mat. „Ik kan geen eer
lijk handeltje drijven als ik niet weet of
ik met een klant te doen heb, of met ach-
lerbakse smoesjesmakers die me weg wil
len hebben!" Toen viel zijn blik op het
geld in Panda's hand. „Geef op!", ge
bood hij. Panda aarzelde. „Maak er nu
niet uw pijp mee aan.zei hij. „Dat
is zonde van het geld en u. rookt toch al
teveel." Opa schudde het hoofd. „Nee,"
antwoordde'hij. „Ik heb het nodig om de
huur te betalen. We gaan Sammie zijn
centen brengen en dan doeken wij de zaak
hier op, weet je." Zo stonden zij even
later weer voor de huisknecht van Oude
Sammie. Deze had nog minder zin om
hen binnen te laten dan de vorige keer,
want de herrie, die opa in dat deftige huis
had gemaakt, stond hem nog duidelijk
voor de geest. „Laat maar, jong," zei
hij. „Ik ken de weg, weet je.
Hot voornaamste onderdeel van het
A.V.R.O.-televisieprogramma van dinsdag
avond vormde de reportage over de Oost
duitse televisie. Het werd een verbijsteren
de staalkaart van naargeestige politieke
beïnvloeding, gekenmerkt door een vol
slagen gebrek aan levensvreugde. Het was
tegelijk beangstigend, wanneer men kennis
nam van de ipanier waarop de jeugd werd
betrokken. Wat is het verschil met de nazi
methoden? De vorm is hetzelfde gebleven,
'alleen de hypocrisie heeft grotere afmetin
gen aangenomen. Over de inhoud weten
we zo langzamerhand al genoeg.
Beeldschermer
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 KRO. 10.00 NCRV.
11.00 KRO. 14.00—24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de jeugd.
7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor do vrouw. 9.35 Wa
terstanden. 9.40 Schoolradio. NCRV: 10.00 Gram.
10.15 Mox-gendienst. 10.45 Gram. KRO: 11.00 Voor
de zieken. 11.45 Gewijde rnuz, 12.00 Middagklok
noodklok. 12.03 Pianospel. 12.25 Wij van het iand,
praatje. 12.35 Land- en tuinb.medèd. 12.38 Gram.
12 50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20
Promenade-ork. en sol. NCRV: 14.00 Amus.muz.
14.30 Omr.ork. en solist. 15.15 Gram. 15.30 Vocaal
ens. en orgel. 16.00 Verkenningen in de Bijbel.
16.20 Pianorecital. 16.50 Gram. 17.00 Voor de jeugd.
17.30 Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Lichte muz. 18.15
Sportrubr. 18.30 Koorzang. 18.50 Sociaal perspec
tief. 19.00 Nieuws en weerber. 19.10 Op de man af.
praatje. 19.15 Gram. 19.30 Radiokrant. 19.50 Polit.
lezing. 20.00 Gevar. progr. 21.30 Gram. 21.50 Pe
riodiekenparade. 22.00 Orgelconcert. 22.30 Nieuws.
22.40 Avondoverdenking. 22.55 Boekbespr. 23.00
Zangrecital. 23.25 Gram. 23.30 De Australische in
boorling: Overblijfsel uit het verleden en pro
bleem voor de toekomst, lezing. 23.55—24.00 Nws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00-24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.40 Morgenwijding. 10.00 Gram.
10.50 Voor de kleuters. 11.00 Tussen de wal en het
schip, lezing. 11.15 Gram. 11.45 Iets kolossaals, le
zing. 12.00 Orgelspel. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.33 Zang en piano. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded.
en gram. 13.25 Lichte muz. 13.55 Beursber. 14.00
Liederen. 14.30 Voor de vrouw. 15.05 Lichte muz.
15.30 Voordr. 15.45 Kamerork. 16.15 Mélange: act.
16.45 Gram. 17.00 Voor de jeugd. 17.30 Jazzmuz.
18.45 Sportpraatje. 18.55 Gesproken brief. 19.00
13.00 Nieuws. 18.15 Voordr. 18.30 Lichte muziek.
Voor de kinderen. 19.05 Gevar. progr. 20.00 Nws.
20.05 Radio-filharm.ork. 21.20 Zoutwaterkout, het
M.S. Ondina, hoorsp. 22.30 Nieuws, beursber. van
New York en meded. 22.45 Journ. 23.00 Sportact.
23.10 Nieuwe gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Amus.muz. 12.30 Weerber.
12.35 Gram. 12.50 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15
Gram. 14.00 Schoolradio. 16.00 Koersen. 16.06 Fran
se les. 16.21 Kamermuz. 17.00 Nieuws. 17.15 Voor
de kinderen. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sport-
kron. 19.00 Nieuws. 19.40 Gram. 19.50 Vrije polit.
tribune. 20.00 Hoorspel. 21.00 Gram. 21.20 Gram.
21.30 Gram. 22.00 Nieuws. 22.15 Radio-universiteit.
22.55—23.00 Nieuws.
VOOR WOENSDAG
NTS: 17.00 Jeugdjourn. KRO: 17.10—17.30 Voor
le kinderen. NTS: 2.00 Journ. en weeroverzicht.
VARA20.20 Achter het nieuws. 20.35 Documen
taire. 21.00 Cabaret. 21.30 Forum.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journaal. KRO: 20.20 Documentaire.
20.30 Gesprekken. 21.00 Een dag in angst (This
day of fear), TV-spel.
Advertentie
Nu is er... —esgSSf®
Een wondermiddel! Wrijf een weinig
Clipp in de nog vochtige huid. Dit voor
komt „afwashanden". U merkt 't na éën
behandeling: de huid blijft gaaf en soepel.
Uw handen zijn zacht als fluweel
CLAVECIMBEL-RECITAL
Voor de leden van de Heemsteedse
Kunstkring wordt vrijdag 9 december in
e bovenzaal van het Minerva theater een
ocital gegeven, door de jonge Haarlemse
'aveciniste Marion van Harreveld. Zij ge-
oot haar opleiding in Parijs bij Pauline
ubert en op het Conservatoire National
upérieur de Musique. Teruggekeerd in
'"■derland, studeerde Marion van Harre-
dd onder leiding van Gustav Leonhardt.
Het programma voor dit recital in Heem-
tede bestaat uit composities van Giles
'arnaby, J. Champion de chambonnières,
Georg Böhm, Johann Sebastian Bach, Ni-
colaas Lebègue, Frangois Couperin en Do-
menico Scarlatti.
Drie riviergezichten van Jan van Goyen
hebben respectievelijk 28, 19 en 15 mille
opgebracht op de in Arti et Amicitiae te
Amsterdam begonnen twee dagen durende
veiling door Paul Brandt van oude en mo
derne schilderijen, meubels en antiek. Voor
een opdrachtgever kocht makelaar Brandt
voor 12.000 gulden „De drie Kruisen" van
Pieter Brueghel de Jonge. Een Amster
dams jurist werd voor 16.000 gulden eige
naar van een klein schilderij van de
Italiaan Francesco Guardi. „Gezicht op
Venetië" van Jacopo Marieschi bracht
19.500 gulden op en een late Pieter de
Hoogh 12.000 gulden.
Enkele andere prijzen waren: een groot
schilderij van Willem van de Velde de
Jonge (Het Fregat) 15.000 gulden, een
klein doek van Simon J. de Vlieger (Het
Gebed) 11.500 gulden en een groot doek
van Breitner (Bouwput te Amsterdam)
14.000 gulden. Twee werkjes van Karei
Appel noteerden respectievelijk 750 en 525
gulden, een liefdespaar van David Bles
2.200 gulden, een vrouwenportret (half
naakt.) van Th. van Rysselberghe 3.900
en een zelfportret van Jan Mankes 3.600
gulden. Alle geveilde werken blijven in
Nederland.
DODE-ZEEROL) EN NAAR NEDERLAND
De directeuren van de Palestijnse musea
hebben erin toegestemd de „Dode-Zeerol
len", die in Jordanië gevonden zijn, in het
buitenland tentoon te stellen. Zij zullen ook
in Nederland geëxposeerd worden.
Advertentie
per hele liter
GENEVER
.-•••
Wynand Fockink - Anno 1679
4445. Het was goed verlopen; het maanschip was langzaam aan het valscherm
gedaald en met 'n zacht schokje op de maan terechtgekomen. Daar lag het nu op de
bodem. Even bleef hel stil; toen maakte de professor het ronde luik open, stak z'n
hoofd naar buiten en keek nieuwsgierig rond. Hij voelde zich trots, want hij had z'n
doel bereikthij was op de maan aangekomen!
Hm bromde hij voor zich heen. Het is hier wel erg rustig en stil! Ik ben toch
wel benieuwd, of hier maanbewoners leven!
Door de jaren heen hebben de namen van twee Londense hotels telkens weer
een rol vervidd in society romans: Dorchester en Savoy. Het eerste verheft zich in
al zijn (moderne) waardigheid aan Park Lane, ook al zo'n naam met een bekende
klank, hoewel gedurende de laatste tientallen jaren veel peperdure flats in kan
toorgebouwen zijn getransformeerd. Savoy ontdekt men midden op de Strand in
een soort inham aan de Theemszijde. Welke van beide hotels is het deftigst (vaak
een synoniem van duurst) en welke heeft de beroemdste gasten geherbergdEr
wordt op het front van aanzien en snobisme een stille strijd uitgevochten door
beide grootmachten, voorlopig met als resultaat match-nul. Beide directies letten
angstvallig op elkaar; niet zodra is in een van de hotels een modernisering tot
stand gekomen of in het andere wordt een binnenhuisarchitect van reputatie ont
boden om nog schonere plannen te ontwerpen
Het spreekt vanzelf dat zowel in het
Dorchester als in het Savoy een uiter
ste discretie aan het personeel is opge
legd. Zelfs een (overigens zeer gewaar
deerde) Nederlandse sigaar kan de por
tier van Savoy niet bewegen tot enige
loslippigheid. Ik mag echter zonder be
zwaar noteren, dat hier als de befaamd-
ste gasten worden beschouwd de oud
president van de Verenigde Staten Har
ry S. Truman, veldmaarschalk Mont
gomery, Charly Chaplin, Maria Callas
en (haar thans onafscheidelijke) Aristo-
teles Onassis. Zijn collega aan Park
Lane stalt hiertegenover uit: Aartsbis
schop Makarios van Cyprus, Noel Co
ward, Danny Kaye, Elizabeth Taylor,
ex-keizerin Soraya en (niet op hetzelf
de tijdstip als zijn voormalige gade de
Sjah van Perzië. Maar verder willen
deze hoogwaardigheidsbekleders niet
gaan. Geen anecdoten dus over gasten,
zelfs al zouden deze alleen maar de
populariteit van die figuren verhogen.
Wanneer wij de macht en de stan
ding van beide groepen nauwkeurig kon
den afwegen, zouden wij op dit punt
mogelijk van een gelijkspel kunnen
spreken. Dat blijft het wel, als ik ande
re factoren in het geding ga brengen.
Savoy wint het wat het aantal bedden
betreft: vijfhonderd tegen de armzalige
tweehonderdvijfentachtig van Dorches
ter. Alle met bad en telefoon. Maar het
duurste appartement van Savoy kunt u
hebben voor.slechts 270.- per dag, een
prijs die in het niet valt bij de 450.-
in het hotel aan Park Lane. De goed
koopste liggen op gelijk niveau: 75.-
per dag bepaald een koopje.
De wijnkelder van Savoy is met hon
derdvijftigduizend flessen waarlijk be
hoorlijk voorzien, maar Dorchester kan
er nog een vijftigduizend meer op ta
fel zetten. Als ik het goed heb bijge
houden, neemt dit laatste hotel hiermee
de leiding, zij het dat de voorsprong
uiterst gering is. De gelijkmaker wordt
dan weer gescoord door het onderwerp
personeelssterkte. Mag ik nog even re
leveren?
Savoy vijfhonderd bedden, Dorches
ter tweehonderdvijfentachtig. In het
eerste hotel is het bediendenkorps (in
ruime zin) vijftienhonderd koppen sterk
zodat elke gast door drie mannetjes of
vrouwtjes wordt nagelopen. In Dorches
ter moet het met de bediening maar
beroerd gesteld zijn: geteld van duvels
toejager tot directeur komen we niet
verder dan achthonderdvijftig, d.i. ruim
vijf op elke twee gasten.
De strijdpostitie waarin de hotels ver
keren blijkt voor de aristocratische Sir
Malcolm Mc Alpine (directeur van Dor
chester) en Hugh Wontner (zijn collega
van Savoy) geen beletsel te zijn elkaar
als goede vrienden te beschouwen. Za
kelijk staan zij fel tegenover elkaar,
privé drinken zij graag samen een goed
glas. Wat de heren gemeenschappelijk
zorgen baart is de toenemende concur
rentie van de hotelgroep, gedreven dooi
de gebroeders Danziger: Claridge, Con-
naught en Mayfair. In een bepaalde en
zeer korte periode leidde het vertrek
van drie prominente gasten uit Dorches
ter: Gregory Peck, Ava Gardner en
Marilyn Monroe, tot weinig minder dan
een crisis. Hun bezwaren tegen Dor
chester waren van dezelfde aard het
is er zo'n ouderwetse, duffe boel. De
eerste twee zochten en vonden onder
dak in Connaught, Marilyn probeerde
het met Savoy. De tegenmaatregel van
de verontruste sir Malcolm was zowel
groots van allure als goed van visie:
binnen enkele dagen waren honderd ka
mers volledig gemoderniseerd.
vSavoy kon natuurlijk niet achterblij
ven en de heer Wontner besloot de ca
paciteit met honderd kamers te vergro
ten. Er wordt momenetel nog aan ge
bouwd. De gebroeders Danziger sloegen
eveneens fors terug en besteedden aan
„de Kleine Drie" in één jaar tijds ruim
drie en een half miljoen gulden voor
verbeteringen.
Lag het misschien daaraan, dat
Kroetsjev bij zijn bezoek aan de En
gelse hoofdstad de voorkeur gaf aan
Claridge? En dat vertelt „men"
koningin Juliana en koning Olaf daar
altijd suites hebben gereserveerd? En
een ander veelzeggend feit: over 1959
behaalde Connaught van alle Londense
hotels met negentien miljoen gulden de
hoogste omzet.
Wat er ook in de onderlinge concur
rentepositie zal veranderen, het zal in
de naaste toekomst nog altijd een sno
bistische vreugde zijn losjes te kunnen
zeggen: „Als ik in Londen ben, logeer
ik altijd in het Savoy hoteL'Dorchester
hotel" (doorhalen wat niet verlangd
wordt). Maar de directies zullen er re
kening mee moeten houden, dat er iets
in de wereld veranderd is. Een oudge
diende van Dorchester, overigens even
gesloten als de rest, wil mij wel één
sprekend voorbeeld geven.
„Twintig jaar geleden werd een schat
rijke Amerikaan, die met zijn lievelings
diertje, een kwakende gans, door de
eetzaal kuierde, discreet te verstaan ge
geven zijn koffers te pakken. Moet u
nou om komen! In de zomer van dit
jaar gaf het Russische staatscircus
voorstellingen in Londen en wij hadden
de eer een danseres met slangen te her
bergen. 's Avonds liep ze altijd rond
met een paar slangetjes om haar hals,
bij wijze van sieraad. En weet u wat
er gebeurde? Er waren al een paar
dames flauwgevallen bij het zien van
die griezelige beesten en daarom en
ook om de vrijheid van beweging van
de danseres te waarborgen wees de
directie drie piccolo's aan als een soort
lijfwacht. Nee, we zijn zuiniger gewor
den met onze gasten."
(Nadruk verboden)
Het Westduitse opperste gerechtshof in
Karlsruhe is begonnen met de verhoren in
de zaak die vier Westduitse staten met so
cialistische regering hebben aangespannen
tegen de federale regering over het tweede
televisieprogramma in de Bondsrepubliek.
De Lander Hamburg, Bremen, Hessen en
Beneden-Saksen, beweren dat het besluit
van Bonn om geheel alleen een tweede
televisieprogramma te gaan verzorgen, in
druist tegen de federale grondwet, welke
het verzorgen van radio- en televisiepro
gramma's aan de Lander overlaat. Bonn
Advertentie
reeds vanaf 105.
GROTE HOUTSTR. 86 - HAARLEM
Speciaalzaak sinds 1883
nodigde in het begin van dit jaar de Duit
se deelstaten uit deel te nemen aan de
stichting van een tweede televisiepro
gramma. Regering en deelstaten zouden
elk gelijke rechten genieten. Toen de Lan
der weigerden op het aanbod in te gaan
ging Bonn alleen op de ingeslagen weg
voort. De nieuwe televisiemaatschappij
heeft meegedeeld dat zij gereed is om op
1 januari 1961 in de lucht te gaan. De vier
socialistische Lander maakten de zaak
aanhangig bij het opperste gerechtshof. Zij
hebben hét hof voorts gevraagd de rége-
ring in Bonn te verbieden uitvoering aan
het project te geven, zolang het hof zich
niet heeft uitgesproken. Verwacht wordt
dat het gerechtshof drie dagen met de zaak
bezig zal zijn. Het arrest wordt eerst over
enkele weken tegemoet gezien.
V.Z.O.D. SPEELT „DE KAT EN DE
KANARIE".
De toneelvereniging „Vriendschap zij ons
Doel" geeft dinsdag 6 december in de
schouwburg te Haarlem een opvoering van
het spel „De Kat en de Kanarie" van de
Amerikaan .John Willard. De Nederlandse
bewerking is van René Bosch en het spel
wordt opgevoerd onder regie van H. Nib-
belink.
34)
Valentine, die uitgehongerd was, deed afstand van
de sigaret in de artsenkamer en zocht tijdig haar
spreekkamer weer op om een bewerkelijke kaart voor
een van de verwachte patiënten voor dokter Bellairs in
te vullen. Even later had zij daar spijt van. Er werd
geklopt en toen zij opkeek stond dokter Smith al op de
drempel. Hij zei:
„Collega Manning. ik zou je vanavond als je klaar
bent graag even willen spreken".
„Goed", zei Valentine, enigszins verschrikt. Verbaasd
bleef zij naar de al weer gesloten deur staren.
Wat had dokter Smith opeens? Veel tijd om daarover
na te denken had zij niet. Zij werkte zich door een berg
administratief werk heen en juist toen zij om vijf uur
klaar was en naar de artsenkamer wilde gaan, waar
collega Smith haar verwachtte, werd er een ongeval
binnengebracht.
Een shockpatiënte, met drie gebroken ribben, die
zware pijn leed. Het kostte Valentine de nodige tijd,
voor zij de eerste hulp had verleend en de inmiddels
enigszins tot rust gekomen vrouw naar de zaal kon
laten vervoeren. Mar ofschoon het extra laat was ge
worden had de erkentelijke glimlach van de patiënte, op
het ogenblik dat de brancard de spreekkamer werd uit
gereden, haar toch goed gedaan. Zij liep de trap op,
in de hoop, dat dokter Smith het wachten moe zou zijn
geworden en het onderhoud tot de volgende dag kon
worden uitgesteld. Als hij er niet meer was kon zij
rustig naar huis gaan en dat lokte haar meer dan zich
nu in een gesprek met hem te verdiepen. Toen zij de
bovenste trede had bereikt liep zij zelfs zachtjes te zin
gen, maar de aanblik van de drie mensen, die juist de
gang uitkwamen, deed haar verstommen. De vrouw
die in het midden liep was de moeder van Geoffrey
Walters. Valentine had haar 's morgens de kamer van
de patiënt zien binnengaan, moedig toen nog en mis
schien met een laatste rest hoop. Nu was zij kapot.
Een van de hoofdzusters steunde haar en aan de andere
kant liep dokter Warners met een ernstig gezicht met
de beide vrouwen mee. Valentine bleef staan om hen
te laten passeren. Niet. een van hen drieën sloeg zelfs
maar acht op haar. Zij liep, minder vlug nu, door naai
de artsenkamer.
Dokter Smith was er nog wel degelijk. Hij zat onder
de leeslamp met een boek in zijn hand. Toen zij binnen
kwam stond hij op en zei, wat hij stellig niet van plan
was geweest te zeggen:
„Wat een naar geval met die Walters, hè?"
„Ontzettend", zei Valentine beheerst, terwijl zij in
wendig nog worstelde met de opwelling van normaal
menselijk medelijden en verdriet. Zij zag zijn gezicht
verstrakken en vroeg zich af, of hij verwacht had dat
zij in tranen zou uitbarsten. „Je wilde me spreken?"
„Ja".
Valentine ging zitten, met hetzelfde gevoel, dat zij
vroeger eens had ervaren, toen zij bij de rector werd
geroepen wegens een of ander vergrijp tegen de ge
bruikelijke gang van zaken. Om zich aan de sensatie te
onttrekken maakte zij haar tas open, nam haar koker
en bood dokter Smith een sigaret, aan. Hij weigerde,
zodat Valentine alleen zichzelf de sigaret kon verschaf
fen, waarnaar zij al uren had verlangd Dokter Smith
begon: „Collega Manning, het is je stellig bekend, dat
ik gewend ben 's middags in het Witte Hert te eten?"
„Inderdaad".
„Dat verklaart dan alles", zei hij. Valentine keek
hem vlug aan, niet begrijpend wat er verder zou komen.
„Toen ik daar vandaag zat te eten", vervolgde dokter
Smith, kwam er een man naar me toe een journalist
die me wilde interviewen".
Valentine haalde diep adem om het plotseling bonzen
van haar hart te bedwingen en ontspande behoedzaam
haar vingers, die zich om de stoelleuning hadden ge
klemd. Het was al te dwaas dat zij aan Paul dacht,
zodra er maar een journalist ter sprake kwam. En als
dokter Smith zich aan dezelfde dwaasheid schuldig
maakte had hij daartoe niet het geringste recht.
„Die man had gehoord, dat ik een Duitser zou zijn",
zei de vlakke stem tegenover haar, die geen spoor van
een accent liet horen. „Hij vermoedde dat ik wel een of
ander belangwekkend verleden zou hebben".
Een of andere onbeschaamde journalist had blijkbaar
zijn neus in het verleden van collega Smith gestoken,
zonder al te veel eerbied te tonen voor wat mogelijk
pijnlijke herinneringen konden zijn. Hij had er een goed
verhaal uit willen slaan. Dat kon zij volgen. Maar wat
hadden zij of Paul daarmee te maken? Paul kon die dag
nauwelijks in Lanrhyn zijn geweest en dokter Smith
kende hij niet eens.
Valentine wilde juist iets zeggen, toen het verband
haar duidelijk werd. Paul wist wel iets van dokter Smith
af. Zijzelf had hem een en ander verteld, toen zij de vo
rige zondag naar de Hongerpunt waren gereden. Wat
had zij gezegd? Zij kon het zich niet nauwkeurig meer
herinneren, maar zij zag de strakke blik uit de lichtgrij
ze ogen van dokter Smith zonder veel vriendelijkheid
op zich gericht en zij sloeg de hare neer. Zij kreeg een
kleur.
„Wat heb ik met dit alles te maken, collega Smith".
Hij moest eerst maar eens met een beschuldiging voor
de dag komen. Dan pas kon zij zich verdedigen. Het was
erg, dat hij haar onzeker had zien worden. Hij zou dat
opvatten als een bekentenis van schuld, zowel van haar
kant als van die van Paul. Maar Paul kon dit alles niet
gedaan hebben. Hij kon niet in staat zijn een terloopse
mededeling van haar op een zo onaanvaardbare manier
te gebruiken.
„Het was Paul Cleeve, de journalist die bij jou thuis
logeert", zei dokter Smith.
„Dat kan niet", zei Valentine. „Absoluut onmogelijk.
Meneer Cleeve is na zijn ongeluk nog niet allen de deur
uitgeweest. Hij moet nog altijd veel rust houden. Ik kan
me niet voorstellen dat hij vandaag in de stad is ge
weest".
„Maar hij is er wel geweest", zei dokter Smith on
barmhartig. „Hij was niet zo beleefd zijn naam te noe
men, maar zijn been zat in het gips en vergeet niet, dat
je hem zelf naar het ziekenhuis hebt gebracht, om dat
gipsverband te laten aanleggen. Ik heb hem die dag twee
maal gezien: ergens in het ziekenhuis en nog eens toen
jullie 's avonds naar huis gingen".
De sigaret brandde Valentines vingers. Zij liet haar
vallen en bukte zich haastig om haar op te rapen. Een
kille teleurstelling overviel haar. Paul kon tot zoiets on
behoorlijks niet in staat zijn. Maar alles wees erop, dat
hij er wel tot in staat was en dat hij haar gevoelens al
evenmin had ontzien als die van dokter Smith. Om aan
kopy te komen was hij blijkbaar tot alles in staat. Zij
richtte zich op en wachtte af, wat er verder zou komen.
Zij voelde zich zowel beschaamd en hulpeloos als woe
dend. En de stem van dokter Smith ging door met be
schuldigen.
„Bovendien, lijkt het me onmogelijk dat deze specia
le vermoedens uit andere bron dat dit ziekenhuis afkom
stig kunnen zijn en jij bent het enige lid van de staf die
laten we zeggen vriendschappelijk met hem omgaat.
„Inderdaad". Wat moest zij anders zeggen? Dat Paul
haar had verleid tot een openhartig en vriendschappe
lijk gesprek, terwijl hij later misbruik had gemaakt van
wat zij hem had verteld? Dat zou zij Paul wel vertellen.
Dat was een kwestie tussen hem en haar. Tegenover
collega Smith kon zij zich niet verdedigen er viel niets
te verdedigen. Zij was schuldig aan datgene, waar
van hij haar beschuldigde an als hij bovendien dacht,
dat zij opzettelijk had gehandeld kon zij daaraan niets
veranderen.
„Omdat mijn verleden je blijkbaar boeit", ging dokter
Smith verder, „kan ik je wel zeggen, dat je de heer
Cleeve onjuiste inlichtingen hebt verstrekt. Ik ben geen
Duitser. Toevallig ben ik in Dortmund geboren, doordat
mijn vader daar woonde als vertegenwoordiger van een
Britse onderneming. Ik heb tot mijn zeventiende in
Duitsland gewoond misschien heeft meneer Cleeve
daaraan iets."
Traag en zorgvuldig maakte Valentine in de asbak
haar sigaret uit. Zij stond op en keek dokter Smith recht
in de ogen. En ofschoon zij het schaamtegevoel niet van
zich kon afzetten en haar gezicht nog een dieprode kleur
vertoonde, klonk haar stem vast.
„Ik heb inderdaad tegen meneer Cleeve gezegd, dat
jij een Duitser was", zei zij. „Ik heb hem ook verteld,
dat jij altijd in het Witte Hert gaat eten. Daartoe had
ik niet het recht. Het is onvergeeflijk ziekenhuispraatjes
te verspreiden. Het spijt me buitengewoon". Daarna
keerde zij hem de rug toe en probeerde zo rustig moge
lijk de kamer te verlaten
(Wordt vervolgd)
Advertentie
(Van een spaanse correspondent)
Volgens - niet bevestigde - geruch
ten zou de Goed-Heiligman voor
nemens zijn, dit jaar een grijze in
plaats van een rode tabberd te
dragen. Dit niet zozeer om zich te
onderscheiden van de vele z.g.
hulp-sinterklazeri; dan wel om bij
zijn tochten over de daken minder
opvallend af te steken tegen Hol
land's luchten. Hierop heeft het
ontvangst-comité rechtstreeks
kontakt opgenomen met de spaan-
se ambassade, waarbij gebleken is,
dat het hier een volkomen loos
gerucht betreft.
Gelukkig maar! Iedereen stelt er
immers prijs op, dat St.-Nicolaas-
avond een kleurig feest blijft!
Maarhoe staat het met uw
foto's? Legt u een kleurig feest
ook kleurig vast of draagt de
goede Sint op üw opnamen een
grijze tabberd, zoals op zwart-wit
foto's? Dat hoeft écht niet! Haal
daarom bijtijds GEVACOLOR kleu
renfilm en flitslampjes. Het St.-
Nicolaasfeest is een unieke gele
genheid om te ontdekken, hoeveel
méér vreugde fotograferen in
KLEUR geeft!
COM 6045
BEGRAFENIS ALFRED VAN SPRANG
Honderden belangstellenden hebben
dinsdag op de begraafplaats Oud Eik en
Duinen te Den Haag de verleden week
overleden reizend journalist Alfred van
Sprang op weg naar zijn laatste rustplaats
begeleid. Onder hen bevonden zich col
lega's uit het gehele land, afgevaardigden
van de eerste divisie en van de dertiende
gevechtsgroep. In de aula sprak de heer
G. H. Hoek, programmaleider van de
NCRV, die de overledene schetste als een
eenzame figuur.
Tjokvol is een jonge ontlening aan het
Engels. Daar bestaat een werkwoord t o
chock up: volproppen en daarnaast
chock-full en choke-full voor: propvol,
stampvol, stikvol, dus: volgepropt, vol-
gestampt, zo vol dat men er stilet.
Soms, bijvoorbeeld in het werk van
Louis Couperus, vindt men de vorm
tjokvol, die waarschijnlijk berust op eer
vermenging van tjokvol en propvol. Een
enkele maal treft men ook tjoepvol en
topvol aan.
Er is misschien reden de afstamminr
van tjokvol uit het Engels in twijfel te
trekken. Het Fries kent namelijk het
woord t s j o k dik. Misschien is tjok
vol dus evenals een woord als tjalk,
Fries tsjalk, uit het noorden tot ons ge
komen en niet uit het Engels.
V.
