SCHIPBREUK
Slangenmelken als broodwinning
PANDA EN DE MEESTEREODDENRAPER
MINSTENS ƒ50.-
Toch ia het zo
Professor Zmipovsk en zijn vreemde avontuur
V//Z
(Eit bt torbta tijd
Charmant avondje
K.R.O. schrapte reclame
De radio geeft zaterdag
T elevisieprogramma
OPOE NMIHACKME
Kuipers Naaimachines. Kleine Houtstr. 112, Tel. 11142, Haarlem
,Z oomlens" als
blindenhulp
Alles goud wat er blonk
Wereldvermaard
Kerkelijk nieuws
Zit het al rond
EGGERSMAN
Geen vrijstelling voor
de „Diamond"
Wat rookt
u
eigenlijk?
(r
ONS VERVOLGVERHAAL DOOR
RUTH ASPINALL
Meer Nederlanders naar
Belgische badplaatsen
Nederlandse particulieren
begiftigen Keulse musea
Geen drie Italianen
op één vuilnisauto
VRIJDAG 9 DECEMBER 1960
44. Met de wild fladderende spookge
stalte boven zijn hoofd, bleef Panda met
bonzend hart zitten. „Doe die deur dicht,
het tocht!" riep opa geprikkeld. Beduusd
keek Panda op en toen zag hij iets heel
merkwaardigs. „Tjonge, dat spook is een
gewoon wit lakenmompelde hij.
„Het hangt aan een touw en de wind
blaast het onze kamer in.Maar waar
komt die ijzige wind vandaan?" Huive
rend worstelde hij tegen de luchtstroom
op om dit te gaan onderzoeken. Want Pan
da was nu niet bang meer alleen maar
erg nieuwsgierig. Zo bereikte hij een an
der vertrek en daar.„Een ventila
tor. zei hij bij zichzelf. „En ijsblok
ken. Daar komt dus die koude wind van
daan! Maar wie heeft die dingen hier
neergezet? Iemand wil ons bang maken,
maar waarom? En wie?.
Advertentie
Over de vertoning van „The great Se
bastians", een door Walter van der Kamp
voor t.v. bewerkt toneelspel van Howard
Lindsay en Russell Crouse kunnen wij
kort zijn. Het was een genoeglijke verto
ning in de lichte blijspeltoon, waaraan
vooral Mieke Verstraete haar aandeel bij
droeg. Het wordt langzamerhand eentonig
te moeten herhalen dat zij zoveel hartver-
overende natuurlijkheid ten toon spreidt.
Toch moeten wij het, want dat is de sleutel
van haar succes. Ze werd knap bijgestaan
door Cruys Voorbergh, goochelaar in ex
pressies van een wat occulter genre en
donderdagavond er echt in. Voor de ver
warring en complicaties zorgde Guus Ver
straete, wiens generaal niet erg afschrik
wekkend was, omdat hij te gemakkelijk
overgleed naar de bangerik, die hij ook
werd geacht te zijn. Een operette-figuur
zoals heel dit stuk een operette-stukje was,
dat men ziet en vergeet. Daarom heeft het
ook geen zin nog meer namen te noemen.
Met de hoofdrolspelers hebben wij tegelijk
de charmante investeringen in deze t.v.-
realisatie vermeld. Er dient aan te worden
toegevoegd dat Van der Kamp er een goede
beurt mee maakte, al was het alleen
maar, pmdat hij de zaken in tempo en heel
licht gechargeerd aan ons voorzett. Ont
spanning in de plezierige betekenis van
het woord.
De reis van Armand en Michaela Denis
leidde nu naar Japan. Het was voorlopig
voornamelijk sight-seeing, maar zelfs dat
doet het echtpaar op beminnelijke wijze.
Ze geven je het gevoel dat je gewoon met
hen op stap bent. De „Nederlandse stem
men" passen zich daar wonderwel bij aan.
Beeldschermer
Velen uit de mijnstreek hebben met be
langstelling woensdagavond voor hun te
levisie-toestel zitten kijken naar de docu
mentaire over de kunststoffen. Deze docu
mentaire werd grotendeels opgenomen op
het terrein van de chemische bedrijven
der staatsmijnen. Opnamen van het afwer
pen van plastic voedselhouders boven het
vliegveld Zuid-Limburg zijn op het laat
ste moment uit de documentaire geknipt.
Het was de K.R.O. namelijk ter ore geko
men dat de fabrikant van de voedselhou
ders in Deventer in zijn reclamefolders
naar deze uitzending had verwezen. De
K.R.O. meende met de uitzending mee te
werken aan de reclame van de fabrikant.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde muz. 7.30 Voor
de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en over
weging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.5 Voor de huis
vrouw. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 11.00
Voor de zieken 11.45 Gram. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.04 Metropole-orkest en solist. (Om
12.30—12.33 Land- en tuinbouwmeded.). 12.50 Act.
13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Lichte muz.
13.50 Voor de jeugd. 14.00 Amateursprogr. 14.20
Kunstkroniek. 14.50 Lichte muz. 15.10 Franse les.
15.30 Voor de jeugd. 16.00 Gregoriaanse zang. 16.30
Instr. octet. 16.50 Sportperiscoop. 17.00 Voor de
jeugd. 18.00 Zigeunermuz. 18.15 Journ. weekoverz.
13.25 Lichte muz. 18.45 En nu mijn geval, vragen-
beantw. 19.00 Nieuws. 19.10 Act.. 19.25 Memojan-
dum. 19 30 Amateursprogr. 19.50 Lichtbaken, ie-
zing. 20.00 Ork.conc.: Klassieke muz. 21.00 U bent
tóch oOk van de partij?, lezing. 21.10 Gevarieerd
progr. 22.25 Boekbespr. 22.30 Nieuws. 22.40 Wij
luiden de zondag in. 23.00 Meesterwerken van de
religieuze muziek, muzikale lezing. 23.55-24.00
Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00 VARA.
24.00—2.15 AVRO.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.23 Gram. 8.00
Nieuws. 8.13 Gram. 8.50 Voor u en uw gezin, le
zing. 9.00 Gymn. voor de vrouw. VPRO: 10.00
Samen thuis, report. 10.05 Morgenwijding. VARA:
10.20 Gevar. progr. 12.00 Hammondorgel en zang.
12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Nieuwe gram.
met comm. 13.00 Nieuws. 13.40 Lichte muz. 14.00
Voor de jeugd. 14.35 Matinee op de vrije zater
dag: 1. Promenade-ork., instrum. kwintet en sol.;
2. Boekbespr.; 3. Omroepork. 16.45 Vragenbeanw.
17.00 Jazzmuz. 17.30 Weekjourn. 18.00 Nieuws en
cómm. 18.20 Lichte muz. 18.35 Zigeunerork. 19.00
Artistieke staalkaart. VPRO: 19.30 Actie Toltèn
19.55 Deze week. lezing. VARA: 20.00 Nieuws
20.05 Gevar. muz. 21.15 Soc. comm. 21.30 Lichte
muziek. 22.00 Scaramouche, hoorspel, dl. 9). 22.30
Nieuws. 22.40 Licht progr. 23.05 Popul. muz. van
vroeger. 23.25 Gram. AVRO: 24.00—2.15 Muzikale
show.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 De zesde dag. 12.30 Weerber.
12.35 Gesproken aperitief. 12.45 Gram. 13.00 Nws.
en weerbericht. 13.15 Muzik. kaleldoscoop. 14.30
Gevar. muz. 16.00 Lichte muz. 16.10 Gram. 16.20
Lichte muz. (verv.). 16.30 Gram. 17.00 Nieuws en
weerber. 17.10 Dagklapper en lit. kal. 17.20 Liturg,
gezangen. 17.30 Gram. 17.45 Engelse les. 18.00 Or-
gelconc. 18.30 Voor de soldaten. 19.00 Nieuws en
weerber. 19.30 Gram. 20.00 Cabaret. 21.00 Gram.
21.15 Amus.orkest. 22.00 Nieuws. 22.15 Verz.progr.
23.00 Nieuws. 23.05 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Weekjourn. en weeroverz NCRV:
20.30 Reportage. 20.55 Licht progr. 21.25 Actueel
programma. 22.05 Dagsluiting.
VOOR ZATERDAG
VPRO: 17.Oo Voor de kinderen. NTS: 18.25
20.15 Eurovisie: Vóetbalwedstr. Italië—Oostenrijk
20.15 JOurn. en weèroverz. VARA: 20.35 Espresso.
21.05 Gevarieerd programma.
geven wij voor uw
(hoe oud en lelijk deze ook is)
indien u bij ons
tussen 15 novem
ber en 15 decem
ber een
NECCHI koopt
Een Zweedse elektrotechnicus, Bertil
Jacobssen, heeft een apparaat geconstru
eerd waarmee blinden in staat zijn, ob
stakels op hun weg „aan te voelen". Het
toestel is elektrisch-optisch en werkt vol
gens de wetten die in de fotografie als
„dieptescherpte"bekend zijn. Dit berust
op het feit, dat een lens slechts een be
paalde zone van het object, waarop zij
ingesteld is, scherp kan afbeelden. Wat
buiten die scherptezone ligt, wordt dooi
de lens slechts vaag weergegeven. Jacobs-
sen's „blindenhulp" bestaat nu uit een
soort elektrische camera met een z.g.
„zoomlens" (waarvan de brandpuntsaf
stand variabel is). Deze camera maakt
echter geen foto's, maar levert, via een
ingebouwde lichtcel en een batterij, een
zwakke elektrische stroom, die naar oen
metalen strip in het handvat van het
apparaat gevoerd wordt. Er zijn vier van
zulke strippen naast elkaar ingebouwd en
door de prikkeling in zijn vingers kan
de blinde nu voelen, of een auto hem na
dert, van hem weggaat of hem passeert.
Onder de duim is een knop, waarmee
de blinde de afstand, waarop de lens is
ingesteld kan wijzigen. Na erpge oefening
kan de gebruiker op deze manier precies
voelen, op welke afstand er een of ander
obstakel op zijn pad opdoemt.
Op het vliegveld van Southend in Enge
land heeft ae douane 300 gouden horloges
gevonden onder een lading rozestruiken
welke daar uit Rotterdam was gearriveerd.
Een man werd aangehouden. De waarde
van de horloges werd op tenminste 3.000
pond geschat.
Advertentie
en niet zonder redenWant over de hele
wereld wordt in elke goede keuken Maizena
Duryea gebruikt voor het binden van groen
ten, soepen en sausen.
Ned. Herv. Kerk
Bedankt voor Garderen G. M. van Die
ren te Ede voor Tholen T. Langerak te
Vinkeveen.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Disteloord (toez.): G. Broere
te Hoornaar; te Adalaïde (Australië)
(Presb. Church): J. L. Meesters te Kampen;
te Dirksland: J. C. Schuurman te Bleskens-
graaf. Aangenomen naar Naarden: J. Veen
te Beekbergen. Bedankt voor Johannesga-
te Zoeterwoude: voor Boven-Hardinxveld
Delfstrahuizen (toez.): G. J. van Embden
(toez.): P. J. F. Lamens te Kamerik; voor
Bruinisse: A. N. Langhout te Heusden.
Advertentie
met de verlovingsplannen
In gladde ringen kunt u uw wensen aan
voorleggen. En dan zal het allemaal
GLAD ZITTEN.
GROTE HOUTSTRAAT 164
Door publikaties in een muziektijd
schrift is ten onrechte de indruk ontstaan,
dat „The Blue Diamonds", een bekend
duo op het gebied van de moderne klein
kunst, vrijstelling van dienstplicht zouden
hebben gekregen „als erkenning voor hun
werk". De waarheid is, dat het ministerie
van Oorlog tegemoetgekomen is aan het
bezwaar van deze jonge musici dat zij in
afzonderlijke lichtingen waren ingedeeld
wegens verschil in leeftijd. Daardoor zou
den zij tweemaal de duur van de dienst
tijd niet in staat zijn geweest, samen op
te treden. Zij zijn thans in dezelfde lich
ting opgenomen, zodat ze tegelijk in dienst
zullen zijn. Een dergelijke regeling valt
onder de normale tegemoetkomingen, die
in verband met de militaire dienstplicht
worden verleend wanneer zakelijke belan
gen van de betrokkenen daartoe dringend
aanleiding geven.
Van alle planten die toe kennen bevat
alleen detabak nicotine en dus ligt de ge
volgtrekking voor de hand dat de teleur
stelling die we bij het roken van andere
plantaardige combinaties ondervinden,
moet worden toegeschreven aan het ont
breken van de nicotine. Als het zo een
voudig was hadden de sigaren- en siga.-
rettenfa.brikanten in de oorlogsjaren voor
treffelijke produkten kunnen leveren, want
zij hadden dan niets anders behoeven te
doen dan wat neutraal smakende bladeren
te drenken in synthetische ni
cotine en u zoudt een uitste
kend smakende sigaar of siga
ret hebben gekregen. Want
nicotine kon reeds voor de
oorlog synthetisch worden be
reid en dus zou er geen enkel
beletsel zijn geweest aan de
rookbehoefle tegemoet te ko- v
men. Maar zo eenvoudig is het niet.
Behalve nicotine bevat de tabak ook een
reeks alkaloïden en jtiist deze geven er de
„lekkere" smaak aan. Als u hoort, welke
stoffen tabak allemaal bevat, dan zal het
u evenals ondergetekende gaan dui
zelen. Mogen we er enkele noemen? Daar
zijn dun behalve de nicotine, ook nicotoïne,
nicotimine, nicotelline, allemaal verwante
stoffen, maar toch van verschillende che
mische samenstelling. Voorts nog: anod-
mine, lathraeïne, lyosmine, obeline en so
era tine, namen die ons geen steek zeggen,
zodat we het hierbij maar moeten laten.
Wellicht kunnen we hierop een andere
keer eens tvat dieper ingaan.
Ook de gebeurtenissen die zich bij het
roken in chemisch opzicht voltrekken, zul
len we maar laten voor wat ze zijn, want
wellicht zou u de trek in een sigaar of
sigaret ontnomen worden wanneer u wist
dat zich daarbij pyridinebasen, ammoniak,
methylamine, zwavelwaterstof, blauwzuur,
koolmonoxyd, methylalcohol, formalde
hyde en teer ontwikkelt. Is het wonder
dut we somtijds hoofdpijn
krijgen van te veel roken en
dat een slecht geventileerd
vertrek zich bij tijd en wijle
kenmerkt door een kwalijke
lucht?
Over lucht maar dan
in een andere betekenis
moeten we het ook nog even
hebben. Stel eens dat we in staat waren
de lucht in uw huiskamer samen te persen
in een fles van normale afmeting, dus bijv.
1 liter. Zou u dan in staat zijn die fles met
één hand op te tillen?
Doet u geen moeite. De kracht van uw
arm is niet voldoende om het gewicht van
de lucht in een woonvertrek van normale
afmetingen op te heffen.
Daarover een volgende keer.
fN
(Nadruk verboden
H. Pét ill on
Een sissende Indische cobra met afzich
telijk gezwollen kop staarde met gele ogen
naar de man, die probeerde hem bij de
nek te grijpen. Na enige tijd dreigend
heen en weer gewiegd te hebben, zag het
ondier zijn kans schoon. Zijn kaken boor
den zich in de voorarm van de man en
spoten er genoeg gif in, om een paur vol
wassenen in enkele minuten te doen af
sterven. De man bleef kalm en trok de
slang van zijn arm af. Hij greep de cobra
achter de kop beet, drukte de kaken in een
fles en liet het nog ongebruikte gif er in
druppelen. Er was echter maar weinig
over. De man zette de slang weer in zijn
kooi en wandelde naar zijn laboratorium.
Dat gebeurde in de Amerikaanse stad
Miami, in Florida, in 1956. De man was
William Haast, die nu 49 jaar oud is. Op
de dag, dat de cobra hem aanviel, maakte
hij zich niet bijzonder bezorgd. Hij was zo
vaak door giftige slangen gebeten, dat
zijn lichaam er een zekere weerstand te
gen had opgebouwd. Bovendien had hij
zelf een handje geholpen door zich af en
toe met verdund cobragif in te spuiten.
W///,..
6o
6061. Foei! hijgde professor Zmipovsk, toen hij het ronde deurtje achter zich
sloot. Dat was bepaald op 't uiterste nippertje! Hij wreef zich het zweet van 't voor
hoofd en gluurde door één van de ruitjes om te zien, wat het monster nu zou doen.
Nou, dat sprong op het maanscheepje toe en boog er z'n geweldige kop grommend
overheen.
Brrrr! zuchtte de professor bibberend. Welk een schrikaanjagend schepsel is
ditEn hoe vijandig gedraagt het zich, hoewel ik het toch geen strobreed in de
weg heb gelegd. Wat zou. het van plan zijn?
Dat zou de professor gauw genoeg weten: het monster pakte 't maanscheepje tussen
z'n geweldige tanden en hief het hoog in de lucht
Dit maal echter had hij te veel gif in
zijn aderen gekregen. Hij begon dubbel te-
zien, zijn benen wilden niet meer mee en
het ademen werd hem steeds moeilijker.
Toen zijn zoon hem naar het ziekenhuis
had gebracht, had zijn gezicht een bijna
zwarte kleur aangenomen. De dokters zet
ten hem drie dagen lang in een ijzeren
long. Maar twee dagen na zijn ontslag uit
het ziekenhuis, was hij weer bezig vergif
uit slangenkelen te percen.
Haast was boordmecaniciën bij een
luchtvaartmaatschappij, maar sinds zijn
jongensjaren had hij belangstelling voor
slangen gehad. Het was zijn hobby, co
bra's uit India mee te brengen en uit die
hobby kwam tenslotte een nieuw beroep
voort. Op het ogenblik worden er geregeld
slangen naar hem gestuurd in goed geven
tileerde kisten, geadresseerd aan het
„Haast Serpentarium" van Miami. Haast
gebruikt alleen gifslangen en het gif ver
zamelt hij ten bate van de medische
•wetenschap.
In zijn slangentuin krijgt Haast onge
veer 25.000 bezoekers per jaar, die hem
tegen betaling aan het werk mogen
zien. Er stond een hele groep toeristen
bij. toen hij in 1956 door die cobra ge
beten werd en sindsdien is het hem nog
twee maal overkomen, eenmaal door een
cobra, eenmaal door een ratelslang.
In totaal heeft Haast 64 slangenbeten nu
al overleefd. „Ik heb ongeveer 800 slangen
in mijn serpentarium en elke dag „melk"
ik er tientallen", zegt hij. Haast heeft
zijn bedrijf alleen kunnen financieren door
op gezette tijden betalende bezoekers toe
te laten. Men kan zien, hoe hij de mat
glazen deuren van een van de kooien open
maakt, er een stok met een kromme haak
insteekt en een van de slangen eruit'haalt.
Zijn kunstgreep is dan, de aandacht van
de slang een seconde af te leiden (bij
voorbeeld door middel van de fles, die hij
in de andere hand houdt) en het dier plot
seling achter de kop vast te grijpen. In
1947 had hij genoeg slangen verzameld om
voor commerciële doeleinden gif te gaan
produceren. Voordien moest cobragif, dat
voor medische doeleinden gebruikt wordt,
tegen ontzaglijk hoge prijzen worden ge
ïmporteerd. Nu kunnen klinieken en labo
ratoria bij hem terecht. Hij gaat er prat
op gif van vrijwel elke soort slang te kun
nen levei-en, maar sinds hij in 1956 op het
nippertje aan de dood is ontkomen, is hij
voorzichtiger dan ooit. „Als ik gebeten
word", zegt hij. '„neem ik anti-gif injec
ties, net als ieder ander."
Vertaling: Margof Bakker
42)
„Hoe was je wagen eraan toe?"
„Die is vlugger genezen dan ik. De man had alles
al gerepareerd en ik kan er weer over beschikken.
Ik heb ook iemand gevonden die zo nodig voor me
wil rijden. Dus ben ik een volgende keer niet meer
op de bus aangewezen". Paul keek om naar Lanrhyn,
terwijl de wagen tegen de heuvel opklom. „Een heer
lijk stadje", zei hij. „Ik heb door die oude straatjes
gezworven en aan de andere kant langs de haven.
Ik kan het begrijpen, dat de mensen hier komen
schilderen. Als ik het kon zou ik het ook doen".
„Ja. Lanrhyn moest op Paul wel een schilderach
tige indruk hebben gemaakt, die dag. Zelfs nu nog was
de lucht helder en stralend. Op het voorjaarsweer
was het voorjaarslicht gevolgd en de duisternis leek
heel wat later in te vallen dan een week tevoren.
Een week tevoren zou die tengere ineengedoken ge
stalte aan de kant van de weg niet eens zijn op
gevallen. Het zou een steen, een bevroren sneeuwhoop
misschien, hebben geleken. De wagen reed eraan voor
bij, er ontsnapte Valentine een kreet en zij nam
haar voet van het gaspedaal.
„Wat is er vroeg Paul verschrikt.
„Paul, dat is Joe Smith". De wagen liep nog en
zij trapte het rempedaal in.
„Die is een heel eind van huis", zei Paul.
„Ja, en hij heeft nog nauwelijks gelopen".
„Hij zal wel weggelopen zijn", zei Valentine. „We
moeten hem terugbrengen".
„Blijf hier maar staan, ik zal hem halen".
Paul deed het portier open en strompelde de weg
terug, nog voor Valentine had kunnen overwegen of
zij niet beter zelf kon gaan. Zij zag Joe nog op de
zelfde plek zitten. Zij schakelde achteruit en reed de
wagen terug. Zij zag Joe opstaan en hoorde Paul zeg
gen:
„Wil je meerijden naar de stad?"
„ja eh graag, maar gaat u niet de andere kant
uit?"
Valentine stopte en wachtte af.
„Het is de vraag of er zo laat nog andere wagens voor
bij zullen komen", zei Paul opgewekt: „Laten we je maar
meenemen, anders wordt mevrouw Spencer straks nog
ongerust".
Joe zei „Daar had ik niet bij gedacht", op een toon
als er plotseling een wereld voor hem openging, die hem
lang niet onaangenaam leek. „Wie bent u eigenlijk?"
vroeg hij, nog weifelend. „Bent u de man van dokter
Manning?"
„Jammer genoeg niet", zei Paul lachend. „Ik ben
maar een patiënt".
Joë lachte met hem mee en Paul zei: „Stap maar in".
Hij trok het achterportier open en Joe stak zijn hoofd
naar binnen.
Aan Valentine had hij tot dusver geen aandacht ge
schonken, maar nu moest hij het wel doen. Even ving
zij een glimp op van zijn gezicht zoals het zou kunnen
zijn: jong en vrij van bezorgdheid. Maar dadelijk betrok
het weer en leek opnieuw verward en onzeker.
„Dag Joe", zei zij. „We brengen je gauw naar huis.
Je bent moe, zeker?"
„Wat ben je toch ook een stommeling", sneed Paul
baar de pas af, „om zo'n eind te gaan lopen".
Joe leek het hem niet kwalijk te nemen.
„Eigenlijk ben ik geen haar beter", ging Paul verder.
„Ik heb vandaag ook veel te ver gelopen. Maar het was
zo lekker buiten".
Valentine stopte bij een zijweg en keerde de wagen.
„Hebt u uw been gebroken?" vraeg Joe.
„Ja", zei Paul.
„Ook bij de schipbreuk? Ik heb u aan boord niet ge
zien".
„Nee, ik was niet aan boord. Gewoon een auto-ongeluk
gehad. Geslipt op een bevroren plas, toen het zo koud
was".
Zij praatten gemoedelijk door en Valentine, die alleen
maar luisterde, wist niet hoe zij het had. Zij had Joe nog
nooit zoveel achter elkaar horen zeggen. Zij begon zich
af te vragen of Joe wel werkelijk weggelopen was. Mis
schien was hij alleen aan de kant van de weg gaan zit
ten omdat hij werkelijk doodmoe was, uitgeput door een
al te lange wandeling omdat, zoals Paul het genoemd
had. het zo lekker was buiten. De gedachte kwam bij
haar op, dat zij en Paul later misschien een zoon zouden
hebben, tegen wie hij ook „stommeling" kon zeggen en
„stap maar in". Hij was Joe van het eerste ogenblik af
met vertrouwen en welwillendheid tegemoet gekomen
en Joe had erop gereageerd als een zuigeling, die zich
in bekwame handen voelt. En niet alleen kinderen na
men deze houding ten opzichte van Paul aan. Hij wist
de mensen op de goede manier aan te pakken, hij had al
bij voorbaat hun vertrouwen. Merkwaardig, dacht zij,
dat hij tegelijkertijd zozeer op anderen was ingesteld en
toch zo ontgoocheld. y
Mevrouw Spencer kwam al naar buiten rennen toen
zij de wagen hoorde stoppen. Zij twijfelde er blijkbaar
in het minst niet aan, wat Joe van plan was geweest.
„Wat een geluk, dat je weer thuis bent, Joe!" riep
zij. „Wat heb ik in angst gezeten. Vader zou er juist
met de wagen op uit gaan om je te zoeken".
„Dat spijt me". Joe bleef verlegen op de stoep staan,
onhandig en verlegc-n, met een klein bundeltje in zijn
hand.
„Hij was wat ver van huis geraakt", zei Valentine.
„We hebben hem drie kilometer van hier opgepikt".
Haar blik ontmoette die van mevrouw Spencer en zij
las de angst erin.
„Wat heb je daar bij je?" vroeg mevrouw Spencer,
naar het bundeltje kijkend.
„Een paar dingen die ik wilde meenemen".
Daarna was er geen twijfel meer mogelijk. Het bun
deltje was Valentine aanvankelijk niet opgevallen, maar
het was althans groot genoeg om de schaarse bezittin
gen van Joe te kunnen bevatten.
„Wel heb ikbegon mevrouw Spencer en toén
schudde zij het hoofd. Zij keek de jongen aan, niet min
der hartelijk dan zij gedaan zou hebben wanneer hij
haar zoon was geweest. „Kom, Joe, nu maar naar bo
ven. Ga je lekkerwassen en dan naar bed".
„Ja, goed", zei Joe. Het klonk opgelucht en hij was
gauw verdwenen. Maar hij kwam nog terug. „Het
spijt me werkelijk verschrikkelijk", zei hij, „ik had
niet verwacht dat u ongerust zoudt worden". Daarna
hoorden zij hem naar boven gaan.
Mevrouw Spencer keek Valentine aan. „Wat een ge
luk, dat u hem gevonden hebt, dokter Manning", zei
zij. „Wat ben ik daar blij om. Ik heb in angst geze
ten. ik wil het wel eerlijk bekennen". Er kwamen rim
pels in haar voorhoofd, alsof zij probeerde haar ge
dachten duidelijk onder woorden te brengen, voor zij
weer iets zei. „Het is een beste jongen, dokter, zo aar
dig en beleefd! En hij is dankbaar voor wat er voor
hem gedaan wordt. Die juffrouw Bruce heeft hem to
taal overstuur gemaakt, alleen al doordat ze hem heeft
verteld dat wij zelf zijn kost betalen alsof dat er iets
op aankomt". Zij bleef Valentine aankijken, maar af
wezig, alsof zij blij was tegen iemand té kunnen pra
ten, maar er zich nauwelijks rekenschap van gaf, wie
het was. „Hij is bijna beter, natuurlijk", ging zij ver
der. „Hij staat elke dag al op en hij wordt met de dag
sterker. En hij is tamelijk rustig geweest nadat u de
vorige zaterdag met hem hebt gepraat. Maar daarover
maak ik me eigenlijk nog het meest bezorgd. Het is
toch geen natuurlijke kalmte hij is niet natuurlijk,
dat hebt u zaterdag zelf wel gemerkt. Hij duwt iets
weg. zo diep als hij het maar kan krijgen en dat mag
nooit meer boven komen. Hij is aan het tobben, dat
merk je aan alles, en die foto heeft hij verscheurd"
„Verscheurd!" riep Valentine. Naast zich voelde zij
Paul onrustig worden. Hij mocht ook zo lang aaneen
niet staan, maar mevrouw Spencer had nog meer op
haar hart.
„Ja, ik heb de snippers in de prullenmand gevon
den", zei zij. „En vanmorgen was hij weer zo onrus
tig, nadat dokter Griffith er was geweest".
„Zo", zei Valentine. Ook zij wachtte even voor zij
verder ging, want zij wist niet goed hoe zij mevrouw
Spencer moest vertellen wat dokter Griffiths tegen haar
had gezegd.
„Ik heb de dokter gebeld, zoals ik beloofd had", zei
zij tenslotte.
„Hij was er niet erg over te spreken, dat juffrouw
Bruce en ik Joe zo overstuur hadden gemaakt. Hij.."
„Daarmee had u toch niets te maken, dokter", zei
mevrouw Spencer verontwaardigd.
(Wordt vervolgd)
Uit cijfers over het toeristenverkeer in
België blijkt, dat ondanks het slechte weer
deze zomer 25 percent meer Nederlanders
dan in 1959 een deel van hun vakantie aan
de Belgische kust heeft doorgebracht. De
Belgische stranden blijken trouwens steeds
meer Nederlanders te trekken De afge
lopen zeven jaar is het aantal Nederlan
ders in de Belgische badplaatsen met bijna
150 percent toegenomen.
Van de 100 Nederlanders die een bezoek
aan België brengen, gaan er 16 naar de
kust, 50 naar de oude steden zoals Gent en
Brugge, 24 naar de Ardennen en 10 naar
andere plaatsen. Het aantal Nederlandse
kampeerders was dit jaar eveneens bijzon
der groot. De Belgische toeristische orga
nisaties schatten het aantal kamoeerders
uit Nederland dit jaar op 160.000, dat is
meer dan de helft van alle buitenlanders
die met tent of caravan België hebben be
zocht. Ook het totale aantal vreemdelingen
dat dit jaar België heeft bezocht, is weer
toegenomen. In de drie zomermaanden be
reikte het. aantal overnachtingen de 9.5
miljoen, bijna twee miljoen meer dan in
juni. juli en augustus van het Expo-jaar
1958.
De Nederlandse industrieel E. Th. Rein-
tjes en zijn echtgenote mevrouw E. Rein-
tjes-Van Munster uit 'sHeerenberg hebben
hun kostbare verzameling kunstvoorwer
pen bestaande uit onder andere talrijke
schilderijen van de zestiende eeuw tot de
negentiende eeuw, beelden, meubels, tapij
ten en porselein aan het Wallraf-Ri-
chartz-museum, het Schütgen-museum en
het museum voor Kunstnijverheid in Keu
len ten geschenke gegeven.
De algemene directeur van de Keulse
musea, prof. dr. Otto Förster, verklaarde
zeer ingenomen te zijn met de schenking,
die komt op het ogenblik dat het Wallraf-
Richartz-museum zijn honderdjarig be
staan viert. Een aantal vooraanstaande
Westduitsers, onder wie bondspresident
Lübke, diens voorganger prof. Heuss,
bondskanselier Adenauer en minister-pre
sident Meyers van Noordrijn-Westfalen,
had ter gelegenheid van deze herdenking
een oproep gedaan, het museum te steu
nen. Het museum heeft door toedoen van
de nationaal-socialisten en als gevolg van
de Tweede Wereldoorlog veel geleden.
Het belangrijkste stuk van de collectie-
Reintjes is het hoofdwerk van de in 1541
gestorven schilder Anton Woensam „Dood
en Kroning van de Maagd Maria". Voorts
omdat zij werken van Hollandse, Italiaan
se en Franse meesters uit de zeventiende
en achttiende eeuw, alsmede werken van
Carl Spitweg, Honoré Daumier en René
Sintenis. Een deel van de verzameling is
tot 15 januari in het Wallraf-Richartz-
museum te zien.
In Amsterdam zijn op het ogenblik 185
Italiaanse arbeidskrachten tewerkgesteld,
aldus een mededeling van het Gewestelijk
Arbeidsbureau. De acclimatisering van de
ze arbeiders verloopt vrij vlot. Tot nu toe
zijn acht Italianen uit Amsterdam naar
hun geboorteland teruggezonden, aange
zien zij niet aan de gestelde eisen volde
den. Drie van hen waren in dienst bij de
gemeentereiniging in Amsterdam. De Ita
lianen wilden gedrieën op één vuilnisauto
tewerkgesteld worden, hetgeen echter niet
mogelijk was.
Van het Gewestelijk Arbeidsbureau kre
gen zij alle drie een reisbon, waarmee zij
bij een passagekantoor hun terugreis kon
den boeken. Êen der Italianen verscheur
de deze bon echter onmiddellijk nadat de
ze hem was overhandigd. Hij wilde niet te
rug. Men heeft hem nu ter beschikking ge
steld van de vreemdelingenpolitie.
Oprechte Donderdagse Haerlemse Courant
den 4 December 1760
KOPENHAGEN 21 November. Gepasseer
de Dingsdagavond deze
Hoofd- en Residentiestad
in de grootste Droefheyd
gedompeld. Men ontfing de
onaangename tyding van
Jagersburg alwaar ons Hof
zich zedert eenige dagen
bevind, dat Zyne Majesteyt
onze allergenadigste Koning, die dag eene
Promenade te Paard gedaan hebbende en
met Desselfs Gevolg voor de trappen van
zyn voorz. Slot terug komende, in het af-
stygen van zyn Paerd het ongeluk had,
van met den linker Voet uyt den Styg-
beugel te glyden, en met den rechter eenen
Misstep doende hetzelve Been, eene hand
breed beneden de Kuyt te breeken. Zyne
Majesteyt wierd terstond in deszelfs Apar-
tement gedragen en deed ten spoedigste de
ei-varen Chirurgijns komen tot het Ver
band. Men bevond de Fractuur buyten ge
vaar.
Het Been is by uytstek wel gezet en zyne
Majesteyt bevind zig aan die Quetsuur
zonder zwaare Pyn, Zwelling, Ontsteeking
en Koortsen.
