AMERIKA EN EUROPA
Koning Boudewijn met dona
Fabiola in huwelijk getreden
Diner aangeboden door de
Belgische regering
Cliefa riste „4"
Vier betrouwbare
middelen in 1 tablet!
door dr. R.
van Egmond
4
Brusselse
bruidsuikers
Soebandrio vroeg uitleg
aan Australische
ambassadeur
DONDERDAG 15 DECEMBER 1960
(Van onze correspondent)
De koninkklijke huwelijkstaart
wordt een pronkstuk van dertig kilogram.
Hij wordt gemaakt door een Brusselse
restaurateur met de toepasselijke naam:
Le traiteur du Roy. Hij bezit een gulden
boek met handtekeningen van vele ge
kroonde en ongekroonde staatshoofden.
Deze Roger Derbeque met zijn leerjongen
hebben ongeveer 230 werkuren besteed aan
het maken van een kunstig taartenbouw
sel. dat een hermelijnen hofmantel voor
stelt. versierd met wapens bloemen en
kronen. Deze kronen en alle andere mo
tieven zijn verguld met bladgoud. Het
pronkstuk is, volgens zeggen van schep
per, helemaal eetbaar. Een technische
bijzonderheid is dat het vochtige weer van
de laatste dagen het bereiden zeer heeft
bemoeilijkt. De taart is slechts vijftien
centimeter hoog. omdat zij het uitzicht
niet mag belemmeren.
Onder de 2.000 genodigden voor het
burgerlijk huwelijk, zal er een wellicht een
wat droevige dag hebben: de graaf Andres
Lasso de la Vega Sevilla, ambassade-at
taché in dienst van het Spaanse ministerie
van Buitenlandse Zaken. Een jaar of wat
geleden zag Fabiola's familie de omgang
van de Koningin van morgen met die
jongeman wel graag. Zij had hem laten
weten dat hij wel als verloofde aanvaard
zou worden. Fabiola echter vond hem wel
sympathiek, erg sympathiek zelfs, maar
zij beschouwde hem niet als de man met
wie ze zou willen trouwen. Andres heeft
daar, zegt men, veel verdriet van gehad,
maar toch is hij Fabiola's beste vriend
gebleven. Zij heeft hem dan ook zelf voor
het huwelijk uitgenodigd.
Extra verwarming
De Sint Coedele kerk bleek ondanks de
straalverwarming nog te koud. In allerijl
heeft men gisteren nog tientallen verrijd
bare gasverwarmingstoestellen laten aan
rukken en die overal opgesteld.
De grote hotels in Brussel zijn niet onte
vreden, ook al zijn ze verre van uitver
kocht. Men schat dat er ongeveer drie
duizend gasten meer dan anders in deze
tijd naar Brussel zijn gekomen. Velen van
hen logeren echter bij familie of bij
particulieren.
Weerverwachting
Uiteraard gaat ieders belangstelling uit
naar de weerverwachting voor heden.
Volgens deskundigen van het meteorolo
gisch instituut van Ukkel zal het droog
blijven maar koud en nevelig zijn. terwijl
zelfs enige sneeuw tot de mogelijkheden
behoort.
Duivenmelkers
„Muchas Felicidades a Nuestra Reina",
staat er in metershoge letters tegen de
met vlaggedoek bedekte gevels van een
gesloopt wordend pand naast de St. Goe-
dele kerk geschilderd. Daaronder zal een
tribune komen voor de vele Spaanse toe
risten die naar Brussel zijn gekomen om
„hun" Koningin te zien. Voor de tribune
zullen de Belgische duivenmelkers op het
ogenblik dat het bruidspaar de kerk ver
laat tweeduizend duiven vrijlaten, die naar
alle windstreken de-mare van het huwelijk
zullen brengen.
Aanzoek
Toen men na zijn verloving aan koning
Boudewijn vroeg onder welke omstandig
heden hij Fabiola's hand had gevraagd,
antwoordde de vorst dat hij die bijzonder
heden voor zijn kinderen wilde bewaren.
Fabiola heeft nu in haar onschuld, toch
een tipje van de sluier opgelicht. De Ma-
drileense correspondent van de Belgische
televisie heeft verteld dat zij zich onlangs
een delegatie uit Saragossa, de hoofdstad
van Aragon, ontvangend, heeft laten ont
vallen dat zij het huwelijksaanzoek van de
koning kreeg op de feestdag van de heili
ge Elizabeth van Portugal, die een prinses
van Aragon was. Die naamdag valt op
8 juni.
Verboden
De burgemeester van Brussel heeft een
speciaal besluit uitgevaardigd: op de we
gen, gevolgd door de stoet is het thans
verboden: op ladders of verhogingen te
kruipen, koopwaar uit te stallen in de
openlucht, pamfletten rond te delen of te
verkopen, papier, confettie of bloemen
naar de stoet te wei-pen. Om de paarden
van het escorte niet aan het schrikken te
maken. Onder geen voorwaarde mag de
afzetting worden verbroken en het is ver
boden de Koning en zijn bruid bloemen
aan te bieden.
A m nest ie
Koning Boudewijn heeft ter gelegenheid
van zijn huwelijk amnestie-maatregelen af
gekondigd, die neerkomen op een vermin
dering van vier tot zes maanden gevan
genisstraf en onder bepaalde omstan
digheden van geldboeten. De kwijtschel
ding van zes maanden geldt vooral voor
oud-strijders en verzetslieden, die in aan
raking met de justitie zijn gekomen.
Van Vlaamse zijde was er bij de minis
ter van Justitie op aangedrongen ook am
nestie te verlenen aan politieke delinquen
ten, die uit hun politieke rechten zijn ont
zet of een toevlucht hebben gezocht in het
buitenland. In het amnestie-besluit wordt
echter hiermede geen rekening gehouden.
De werklozen behoeven vandaag niet te
stempelen, uitgezonderd Horecapersoneel,
havenpersoneel en artiesten, dus musici,
zangers, dansers enzovoort. Zij zullen wel
degelijk onder controle van het ministerie
van Sociale Voorzorg staan. Onder de tal
rijke schilderijen die de vorstelijke ver
loofden bereiken is een werk van Van
Dijck en een doek van Pieter Breughel
Het huwelijkscontract. Het mysterie van
het diamanten halssnoer is opgelost. Het
heeft de afgelopen dagen in een etalage
van een Brusselse juwelier gelegen en tal
rijke Brusselaren hebben er in bewonderin
naar staan kijken. Men wist, dat het voor
de toekomstige Koningin was bestemd.
Uiteindelijk bleek dat een Belgische bank
waarvan de naam niet is genoemd, de
schenkster was.
Een greep uit de geschenken van buiten
landse staatshoofden: Dj ogj a-zilverwerk
van president Soekarno, een gebeeldhouw
de beer uit Finland, een horlogeuit
Zwitserland en kristal uit Tsjechoslowa-
kije, naast een tafelservies uit Italië en
een gouden schaal met muntstukken uit
Oostenrijk.
Naast al deze kostbaarheden hebben de
paleisdienaren echter ook een plaats gevon
den voor twee bescheiden cadeaus van
anonieme gevers: twee potten (zelf ge
maakte) aardbeienjam eneen bril.
(V"a?i onze correspondent)
BRUSSEL Gisteravond had het laats
te grote gala voor de plechtige huwelijks
voltrekking plaats. De Belgische regering
bood het koninklijk paar en de bruilofts
gasten een diner aan in de grootste zaal
van het m.useum voor kunst en geschie
denis in het Jubelpark. Dat is een hal van
vijftig bij veertig meter, waarvan de wan
den zijn bedekt met zeventiende-eeuwse
gobelins. Daartussen had men een versie
ring van bloemen aangebracht, evenals
op de tafels. Het geheel was toch een
voudig en stijlvol gebleven. Bijna vijfhon
derd gasten, met aan het hoofd koning
Boudewijn en zijn verloofde, hadden daar
om acht uur plaatsgenomen. Aan dê hoofd
tafel, rechts van Boudewijn, zat Prinses
Beatrix, die een turkooiskleurige satijnen
japon droeg. Tussen haar en prinses As-
trid van Noorwegen in zat minister-pre
sident Eyskens.
Aan het slot van de maaltijd hield deze
een rede, waarin hij in korte bewoordin
gen het geluk van de Belgische bevolking
verbond aan dat van zijn koning. Om tien
uur verlieten de Koning en Fabiola onder
applaus van een menigte van enige hon
derden, meest jonge meisjes, die buiten
de koude hadden getrotseerd, het museum.
Boudewijn bracht eerst zijn bruid naar
het paleis te Brussel en daarna keerde
hij zelf naar Laeken terug. Een half uur
later verlieten ook ex-koning Leopold met
zijn vrouw en prinses Margaret van En
geland met haar man het gebouw, uitge
leide gedaan door de Belgische premiei-.
Voor zij in de auto stapte, zo kon men
zien, omhelsde prinses Liliane prinses
Margaret. Korte tijd later is ook koningin
Juliana, die eveneens een turkooiskleuri
ge japon droeg, vertrokken.
Foto tijdens de plechtigheid in het
paleis, waar het burgerlijk huwelijk
werd bekrachtigd. (Telev.foto)
DJAKARTA (Reuter) De Indonesi
sche minister van Buitenlandse Zaken, dr.
Soebandrio, heeft dinsdag de Australische
ambassadeur, Patrick Shaw,, bij zich ge
roepen om verklaringen die de Australi
sche premier, Robert Menzies, zou heb
ben afgelegd, toe te lichten.
Volgens sommige kranten in Djakarta
heeft Menzies op 8 december in het par
lement gezegd: „Het is onzin voor presi
dent Soekarno en minister Soebandrio te
zeggen dat Indonesië een vreedzame rege
ling van het geschil-West-Irian wenst".
Dr. Soebandrio zei tegen journalisten
dat Shaw hem had meegedeeld dat Men
zies dit niet verklaard heeft. De minister
zei dat hij de ambassadeur nog eens had
gezegd dat in het geschil met Nederland
om westelijk Nieuw-Guinea. de gerechtig
heid aan de kant van Indonesië is.
(Vervolg van pag. 1)
Inmiddels begon de grote troonzaal van
het paleis, waar het burgerlijk huwelijk
werd voltrokken, zich langzaam te vullen.
De heren waren bijna allen in rok ge
kleed, weinigen in jacket, zeer velen in
gala-uniform bedekt met ridderordes en
ordelinten. De dames spreidden een ver
bijsterende verscheidenheid van toiletten
en juwelen ten toon.
Klokslag tien uur viel er een doodse
stilte. Twee lakeien, met kuitbroeken en
witte kousen, zwaaiden de deuren naar
de galerij open en koning Boudewijn met
zijn bruid, gevolgd door een stoet, schre
den binnen. Alle aanwezigen gingen staan.
Boudewijn glimlachte even, doch toen viel
zijn gezicht weer in een ernstige plooi.
Dona Fabiola hield haar ogen neergesla
gen. Zij droeg een betrekkelijk eenvoudige
bruidsjapon, hoog gesloten aan de voor
zijde. Haar sluier was op het kapsel met
een kroontje bevestigd.
De grote sleep werd gedragen door en
kele kleine bruidsjonkers en bruidsmeis
jes. De jongens zagen er uit als kleine
pages. Zij droegen een pakje van rood
fluweel met wit kant aan hals en mou
wen afgezet. Schuin over hun borst een
blauw satijnne lint. De meisjes droegen
ivoorkleurige satijnen jurkjes met op het
hoofd een kanten kapje met een voile.
Toen ieder zijn plaats had ingenomen
men zag van de zijgalerijen uit, waar de
journalisten een plaats hadden gevonden,
hoe de hofmaarschalk nog snel een paar
aanwijzingen gaf stond burgemeester
Cooremans van Brussel achter de tafel,
waarop het Burgerlijk Wetboek lag op een
kussen van groen met rood, de Brusselse
kleuren, en de registers van de bui-ger-
lijke stand benevens het trouwboekje. Ter
weerszijden van hem een wethouder, aan
de ene kant de enige vrouwelijke wethou
der van de stad, mejuffrouw Van den
Heuvel, ter andere zijde de wethouder
Rons. Eerst vroeg de burgemeester aan
koning Leopold toestemming voor het hu
welijk evenals aan de moeder van Dona
Fabiola. Beiden antwoordden in het Frnas.
Daarna las wethouder Van den Heuvel de
huwelijksakte in het Frans voor en wet-
Advertentie
Tot de meest markante ver
anderingen van de laatste drie
jaren behoort de achteruit
gang van de positie van Ame
rika in de wereld. Zodanig is
die achteruitgang, dat de
Amerikaanse regering er eerst
een uitvoerig rapport over liet
opstellen en vervolgens dit
rapport geheim hield omdat
het zulk een uitstekend wapen
kon zijn voor de Democrati
sche oppositie bij haar cam
pagne om het presidentschap.
Sedertdien is er een en ander
over het rapport bekend ge
worden en Kennedy, de De
mocratische kandidaat, is ver
kozen. Maar veel belangrijker
dan de inhoud van het rapport
zijn de feiten zelf. Reeds het
eerste Russische succes met
de Spoetnik is een ernstige
aantasting geweest van het
Amerikaanse prestige in de
wereld. Voordien werd stil
zwijgend overal aangenomen
dat de Sovjet-Unie weliswaar
een formidabele macht ver
tegenwoordigde. doch dat het
technische kunnen zowel als
de materiële middelen van de
Amerikanen zoveel groter wa
ren dat daarin alleen al eén
voldoende waarborg voor het
Westen lag. Nu bleek opeens,
dat de Russen tot iets in staat
waren dat niet alleen een
enorme technische prestatie
op zichzelf was, doch boven
dien en vooral een prestatie
die Amerika, hoezeer het zich
ook inspande, toen nog niet
vermocht te evenaren, laat
staan te overtreffen. De wereld
kon er dus niet anders uit
concluderen dan dat op het
fascinerende gebied van de
ruimtevaart de Russen de lei
ding hadden.. Latere verrich
tingen van de Russen aan de
ene kant, de Amerikanen aan
de andere kant. bevestigden
dit overwicht. Fascinerend is
de ruimtevaart, maar het lan
ceren van de Spoetnik was
nog heel wat meer dan een
opzienbarende daad op een
voorheen onbetreden gebied.
Er viel niet aan te twijfelen of
het land. dat tot zeer exact
werk in staat bleek op het ge
bied van het lanceren van
voorwerpen welke de ruimte
in werden geslingerd, moest
dit ook zijn wanneer het be
trof het lanceren van raket
ten. bestemd om een bepaald
doe] op aarde te treffen. Wat
evenzeer uit deze ene prestatie
af te leiden viel, was dat de
Russen minstens zo goed als de
Amerikanen bij machte moes
ten zijn om door middel van
spoetniks die op korte afstand
om de aarde zouden cirkelen,
nauwkeurige waarnemingen te
doen van wat zich in het ver
borgene bij de notentiële
tegenstanders, tot. de meest
verwijderde plaats in het bin
nenland toe. mocht afspelen.
De implicaties van het een
en ander zijn nauwelijks te
overzien. Op wetenschappelijk,
maar ook op militair gebied,
bleken de Russen niet slechts
een grote achterstand te heb
ben ingehaald, maar in be
paalde, zeer gewichtige sec
toren het Westen voorbijge-
stevend te zijn. Er restte
slechts de superioriteit op het
gebied van de kernwapens die,
naar men aannam (maar met
hoeveel recht wist niemand),
bij Amerika bleef berusten.
Wat de zogenaamde conven
tionele bewapening betreft,
had men altijd geweten dat de
Russen het in mankracht
verre wonnen van het vVesten
terwijl de uitrusting van het
Westen zeker niet zó supe
rieur was om tegen dit tekort
aan manschappen op te wegen.
Het Westen bezat, en bezit,
een groot maritiem overwicht
maar heeft grote vloten dan-
ook dringend nodig om de
zeèwegen die Amerika met
Europa verbinden te bescher
men. De Russen daarentegen
hebben als bij uitstek conti
nentale macht een grote vloot
niet nodig en zij bezitten wèl
een dusdanig aantal gevaar
lijke onderzeeërs dat zij de
Westelijke convooien nog ef
fectiever zouden kunnen aan
tasten dan de Duitsers dat
reeds deden in de laatste we
reldoorlog.
Verder had het Westen nog
een grote voorsprong op het
gebied van de vredeseconomie.
Het reële loon lag er hoger en
ofschoon niemand buiten het
Kremlin weet hoe groot de
Russische goud-reserves zijn,
werd toch algemeen veronder
steld dat met name de reser
ves van Amerika een veelvoud
waren van de Russische. Enig
voorbehoud is hier wel nodig,
want niet alleen de omvang
van de Russische reserves is
onbekend doch ook de goud-
produktie van de Sovjet-Unie.
Men weet echter dat het laat
ste land reeds geruime tijd
behoort tot de voornaamste
producenten van goud ter we
reld en veel heeft gedaan om
de goudwinning in Siberië uit
te breiden. De goud-reserves
van de overige landen van het
Westelijke blok waren zeer
aangetast door de tweede we
reldoorlog doch begonnen
langzamerhand weer toe te
nemen.
Nu heeft zich in de laatste
jaren een geheel nieuw ver
schijnsel voorgedaan. Amerika,
dat op weg scheen om wel
haast de enige bezitter van
goud-reserves van de Weste
lijke wereld te worden, kreeg
te kampen met dusdanige te
korten op de betalingsbalans
dat het in korte tijd goud ter
waarde van vele miljarden
dollar moest afstaan. Dit goud
ging in bijna alle gevallen in
eigendom over aan andere lan
den van het Westen en het
bleef in feite ook in Amerika
liggen zodat men op het eerste
gezicht dit verschijnsel niet al
te tragisch behoefde te nemen,
en zeker herstel van het even
wicht, zo kon het lijken, tus
sen Amerika enerzijds en
Europa anderzijds.
Het bleef echter niet bij een
herstel van evenwicht want
de goud-afvloeiingen van
Amerika zetten zich steeds
verder voort en men zag er het
einde niet van. Bij het berei
ken van een evenwicht had de
stroom tot stilstand moeten
komen maar in plaats daarvan
versnelde deze zich. Ook het
rijke Amerika is niet onbe
grensd rijk en de drastische
vermindering van de goud
voorraad dwong tot het nemen
van maatregelen, en allereerst
tot het opsporen van de oor
zaken van het euvel.
Wat de oorzaken betrof van
het tekort op de betalingsba
lans, deze bleken voor een be
langrijk deel te liggen bij de
veel te grote bestedingen van
de Amerikaanse staat buiten
de landsgrenzen. De politiek
van „containment", van het
tegenhouden van de commu
nisten op ieder denkbaar front
en in ieder land dat misschien
kon overhellen naar de com
munistische zijde, was reeds
lang becritiseerd door som
mige ervaren waarnemers in
Amerika, en wel op strategi
sche gronden: het betekende
een versnippering van krach
ten over bases in alle moge
lijke landen, een versnippering
ook van de middelen welke
moesten dienen voor techni
sche en economische hulpver
lening aan cTe zwakke broe
ders. Maar nu bleek opeens,
dat deze politiek nog een ge
heel ander bezwaar had: zij
was te duur, óók voor het rijke
Amerika.
Sedert de dagen van het
Marshall-plan, of eigenlijk al
sedert die van de Lend-Lease
in de laatste oorlog, is heel de
wereld gewend geraakt om
aan te leunen tegen Amerika,
om te rekenen op de spreek
woordelijke gulheid van de
Amerikanen en om daar
weinig anders tegenover te
stellen dan een meestal niet
heel grote dankbaarheid. Ame
rika van zijn kant had de fout
gemaakt die te toegeeflijke
ouders begaan wanneer zij het
goede gedrag van hun kinde
ren trachten te kopen door
aan deze meer en meer zak
geld te geven. Het wegschen
ken van grote bedragen en
het geven van politieke steun
aan landen die tot de zoge
naamde neutralistische groep
behoren, r'chttè weinig of niets
uit en leidde soms tot bijna
openlijke chantage op Ame
rika.
Twee remedies van de nieu
we dollar-crisis lagen het
meest voor de hand: beper
king van alle uitgaven buiten
de Verenigde Staten en spre
ken met de rijkere bondge
noten over een herverdeling
van de lasten. Met het eerste
is een bescheiden begin ge
maakt door aan minder Ame
rikanen in officiële dienst toe
te staan, zich in hef buiten
land te doen vergezellen door
hun gezin. Het laatste bracht
twee Amerikaanse ministers
in de afgelopen week naar
Bonn. De Bondsrepubliek was
het land welks reserves in
goud het meest toenamen ter
wijl die van Amerika zo sterk
verminderden, dus de keuze
van Bonn als eerste contact
punt was alleszins verant
woord. Naar het schijnt heb
ben de Duitse ministers een
voudig geweigerd om op de
Amerikaanse denkbeelden
een grotere Duitse bijdrage
aan de kosten voor de Ameri
kaanse troepen in West-Duits-
land. en een ruimer aandeel in
de financiering van de hulp
aan minder ontwikkelde lan
den ook maar in te gaan.
Men wrijft zich de ogen uit
wanneer men van die Duitse
weigering kennis neemt. Duits
land. vijand uit de laatste en
de eerste wereldoorlog, dat op
de zelfde voet als de bondge
noten van Amerika uit die
oorlogen Marshall-hulp heeft
ontvangen, dat bovendien sterk
heeft geprofiteerd van het feit
dat het, zo lang het ontwapend
was, niets had uit te geven
voor militaire doeleinden en
ook daaraan een deel van zijn
huidige voorspoed dankt, dit
land stelt een botte weigering
tegenover twee alleszins rede
lijke verzoeken van het zelfde
Amerika dat zoveel heeft ge
daan om het weer op de been
te helpen!
Nu is dankbaarheid voor
ondervonden diensten nooit
erg kenmerkend geweest voor
de Duitse volks-psyche maar
in dit geval toonden de heren
in Bonn zich behalve ondank
baar ook bepaald kortzichtig.
Tot welke andere maatregelen
dan tot deze kon Amerika zijn
toevlucht nemen om een even
wicht te herstellen dat het
moet herstellen, wil het niet
verzwakken in een mate welke
voor het gehele Westen, en
voor Duitsland in de eerste
plaats, bijzonder gevaarlijk
zou zijn? Het kan de invoer
beperken, de uitvoer kunst
matig, door dumping, stimu
leren, het kan zijn toeristen
beperkingen opleggen bij hun
reizen naar het buitenland en
in al die gevallen doet het de
economie van West-Europa
grote schade. Alle winst welke
in vele jaren stapje voor stap
je is bereikt bij de verruiming
van het internationale ruil
verkeer zou dan verloren gaan.
Het is niet te hopen dat de
onredelijke houding van Bonn
de leiders, die straks in Wash
ington onder president Kenne
dy dit moeilijke probleem
moeten oplossen, tot dergelijke
onberaden stappen brengt.
Waarschijnlijk is overleg in
groter internationaal verband.
Wanneer de dingen niet veel
verder gaan dan tot waar zij
nu zijn gekomen, dan kan een
zodanig overleg nog veel toe
komstig onheil afwenden. Op
zichzelf is een versterking van
de reserves van West-Europa
zeker geen kwaad ding en dat
er langzamerhand een einde
komt aan de zeer eenzijdige
concentratie van reserves in
de Verenigde Staten evenmin.
Mits men voor de gehele
„peace-time strategy" van het
Westen tijdig de nodige kon-
sekwenties trekt, zich richt op
wat werkelijk belangrijk is,
taken afkapt die dat niet zijn,
en de verdeling van de lasten
meer in overeenstemming
brengt met het vermogen van
elk der bondgenoten om daar
toe bij te dragen. De Engelsen
zeggen: „who pays the mper.
sets the tune". Wanneer Euro
pa zo verstandig is om meer
te gaan bijdragen, dan kan het
ook meer invloed krijgen op
deze strategie voor de vrede.
Ook dat kan uiteindelijk een
voordeel betekenen.
houder Rons dezelfde tekst in het Neder
lands. Weer was daarop het woord aan
de burgemeester, die de betrokken artike
len van het Burgerlijk Wetboek voorlas
en de traditionele vragen aan het paar
stelde. Beiden antwoordden in het Frans
met „oui". De burgemeester las toen de
huwelijksakte voor en, nadat hij gezegd
had: „In naam van de wet vei-klaar ik
u verenigd door de band van het huwe
lijk", overhandigde hij aan de koning het
trouwboekje. Hij hield daarna een toe
spraak in de twee landstalen, een in war
me bewoordingen gestelde gelukwens aan
het adres van het koninklijke paar.
Vervolgens stonden Fabiola en Boude
wijn op om de registers van de burger
lijke stand te tekenen. Ook de getuigen
deden dat en daarna feliciteerde ex-koning
Leopold zijn zoon. Prinses Liliane omhels
de hem en Fabiola. De andere vorstelijke
aanwezigen gingen ook op het paar toe om
het geluk te wensen.
Voor het paleis was het inmiddels druk
geworden. Duizenden hadden zich door het
gure weer blijkbaar niet laten weerhou
den en hadden er de voorkeur aan gegeven
de huwelijksstoet van hun vorst niet op
de televisie, maar in alle kleurige pracht
en praal in werkelijkheid te zien.
Om kwart over twaalf verliet het ko-
klijke escorte de paleispoort. Door het
doorschijnend plastic dak van de konin
klijke auto zag men duidelijk de bruid en
de Koning. De rit naar de kerk duurde
slechts kort.
Het gebouw, dat door de vele restaura
ties niet bijzonder mooi meer is maar im
poneert door zijn afmetingen en thans ook
door de verlichting en de versiering wacht
te in de glans van ontelbare schijnwer
pers. In het transept voor het hoogaltaar
was een podium gemaakt voor de 200
officiële vertegenwoordigers. Terzijde van
het altaar met zijn zes gouden kandelaars,
hingen oude gobelins. Op het priesterkoor
was ook een purperen baldakijn opge
richt, waaronder de oude kardinaal Van
Roey, de aartsbisschop van Mechelen, had
plaatsgenomen. De muziek van het orgel
was door middel van luidsprekers buiten,
rondom de kerk, te horen. Door zijn gewel
dige afmetingen leek de kerk niet al te
vol, hoewel er een paar duizend genodig
den plaats hadden gevonden. Op plaatsen,
waar zij niet op het altaar konden kijken,
had men televisie-toestellen opgesteld, zo
dat zij de plechtigheid toch konden volgen.
Nadat iedereen plaats had genomen, na
derde het grote ogenblik der kerkelijke
voltrekking van het huwelijk.
Oui, Oui
Boudewijn en Fabiola lagen geknield
voor de bisschop. Deze vroeg hem: „Ko
ning Boudewijn, zijt gij vrijwillig geko
men om met Dona Fabiola de Mora y
Aragon in het huwelijk te treden?". Het
„oui" van de vorst was niet goed hoor
baar. Ook Fabiola, eveneens bevestigend
antwoordend, had moeite haar emotie te
verbergen. Toen vroeg de geestelijke Bou
dewijn hem na te zeggen: „Ik,' Boude
wijn van België, geef u, die ik hier bij
de hand houd, mijn huwelijkswoord en ik
neem u voor God en zijn Heilige Kerk tot
mijn wettige echtgenote". Ook Fabiola her
haalde de huwelijksformule. Daarop zei de
bisschop: „Steek deze ring aan de vinger
van uw echtgenote. Het is een'waarborg
van trouw en liefdeband van uw. echtver
bintenis". u y
Toen Tiet de bisschop de Koning nazeg
gen: „Ontvang deze gezegende ring uit
naam van de Vader, de Zoon en de Heili
ge Geest. Amen". Terwijl Boudewijn Fa
biola de ring aan haar vinger schoof
hielp zij hem daarbij en zij deed moeite
haar tranen te verbergen. Op dat ogen
blik zette plotseling het orgel in en een
jongenskoor begon te zingen terwijl de
geestelijke zich gereed maakte om de mis
op te dragen.
Omstreeks twee uur was deze afgelopen
en de stoet ging de kerk verlaten. De
deuren werden wijd opengeslagen. Het
orgel speelde een postludium. Op het bor
des bliezen trompetters het „Te velde".
Tweeduizend duiven werden losgelaten en
zwermden rond. Militaire commando's
weerklonken. Een oorverdovend gejuich
brak los op het ogenblik dat het bruids
paar verscheen en onder de stalen boog,
de sabels van zestig officiei-en van leger,
luchtmacht en marine doorschreed. Het
koninklijke escorte had zich intussen op
gesteld en toen vertrok de stoet, de heu
vel van Sint Goedele afrijdend, via de Gro
te Markt naar het paleis. In de verte hoor
de men weer het lossen van kanonschoten.
De terugtocht door de oude stad van
Brussel werd een triomftocht en één grote
betoging van genegenheid voor het geluk
van het jonge paar. De Grote Markt,
waar men alle lichten en schijnwerpers
had ontstoken en waar de wapenvlaggen
van de vergulde gevels wapperden, zag
eruit als een decor voor een sprookjes
opera. Het koninklijk escorte maakte die
veronderstelling nog meer werkelijkheid.
Koor en figuratie en publiek tegelijk wa
ren de honderden toeschouwers, die op de
balkons en voor de vensters van het raad
huis en de andere oude gebouwen hadden
plaatsgenomen en die juichten en applau
disseerden. Stilgehouden mocht er niet
worden en daardoor verplaatste het en
thousiasme van de menigte zich in regel
matig tempo in de richting van het
paleis. Daarvoor had zich inmiddels ook
een grote menigte verzameld, aangegroeid
met velen die op andere plaatsen het voor
bijkomen hadden gezien en die zich nu
snel naar het paleis begaven om het paar
op het balkon te zien verschijnen.
Advertentie
Vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen elkaar en... doen wonderen I
De vier geneesmiddelen van Chefarine
»|4 worden in de hele wereld met uit
stekend resultaat gebruikt. Ze hebben
hun volkomen betrouwbaarheid wel zeer
duidelijk bewezen en millioenen mensen
baat gebracht bij pijnen en griep, vaak
ook dan wanneer anderen middelen falen.
A bêRoimde geneesmiddelen
v in eén tablet
i
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag",
want die wordt beschermd door het bestanddeel Chefaro*.
20 tabl. f 0.80. Voordelige gezinsverpakking 100 tabl. f 3.50.
