Nieuwe nazi-schandalen
in West-Duitsland
Zes uur in de hel van de
brandende „Constellation"
Hartverscheurende tonelen bij
dodenherdenking te München
er zijn geen betere
Eichmann heeft
geen spijt
f er plaatsing van het vliegveld wordt overwogen
Speakers' corner
gaat verhuizen
PROTESTSTAKINGEN IN BELGIË
TEGEN DE EENHEIDWETTEN
OOSTDUITSE CONCESSIES AAN
DOKTOREN EN TANDARTSEN
Overlevende van de scheepsramp
vertelt zijn beproevingen
Liberie krijgt een zetel
in de Veiligheidsraad
13
Neem toch
Onvergetelijke
Feestdagen
Twee ergerlijke gevallen van vergaande slapheid
Amerikaanse krijgsraad
spreekt officier vrij
Antwerpse haven werd
ernstig getroffen
Auto onder een trein
Hebben en overnemen van eigen praktijk toegestaan
Overstromingen eisen 28
levens op Midden-Ja va
WOENSDAG 21 DECEMBER 1960
(Van onze correspondent
BONN Met veel openbaar rouwver-
toon en officiële redevoeringen zijn giste
ren in München dertig slachtoffers van de
ramp, die zaterdag in het hart van deze
stad vijftig mensenlevens eiste, ter aarde
besteld. Het is evenwel zeer de vraag of
dit officiële afscheid zin heeft gehad. De
hartverscheurende tonelen, die zich heb
ben afgespeeld doen namelijk gerechte
twijfel daaraan opkomen.
De dertig kisten van 27 Duitsers,
twee Syriërs en een Amerikaan ston
den in rijen opgebaard in een hal op de
Theresien Wiese, nauwelijks duizend me
ter van de plaats van de ramp.
Familieleden van de slachtoffers konden
zich, onder de indruk van de massale
rouw, de erewacht van Amerikaanse sol
daten en de officiële plechtige sfeer, on
mogelijk bedwingen. Verscheidene van
hen, zowel mannen als vrouwen en kinde
ren, vielen of wierpen zich snikkend en
luid wenend op de kisten. Men hoorde hoe
zij vertwijfeld de namen van hun omge
komen mannen, vrouwen, zoons of doch
ters noemden. Het was een menselijk,
maar zo hartverscheurend toneel, dat ve
le aanwezigen de vraag moeten hebben
gesteld, of dit had moeten gebeuren.
Voor de vijfduizend aanwezigen spraken
de jonge Münchense burgemeester Vogel,
de Beierse minister-president Ehard en de
Amerikaanse ambassadeur te Bonn Dow-
ling. Ehard verklaarde, dat er snel mate
riële hulp zal worden geboden aan de na
bestaanden van de slachtoffers en aan de
gewonden van de ramp. Er liggen nog tien
zwaargewonde mensen in Münchense zie
kenhuizen, een van hen is gisteren overle
den, een vijftienjarige jongen, die het vijf
tigste slachtoffer van de ramp is. Men
vreest nog voor het leven van meer ge
wonden, die zware brandwonden hebben
opgelopen. Voor hulp aan hen zijn reeds
uit andere steden specialisten naar de
Beierse hoofdstad gekomen. Men heeft
voorts een oproep tot de bevolking van
München gericht om bloed voor de gewon
den af ie staan. Per dag heeft men na
melijk meer dan honderd liter bloed no
dig.
Twee wezen
Dat hulp aan de nabestaanden bitter no
dig zal zijn is te München zonneklaar ge
worden. Bijzonder tragisch is bijvoorbeeld
het lot van een dertienjarig meisje, dat
zaterdagmiddag, 's avonds, 's nachts en
de volgende morgen tevergeefs thuis op
haar moeder en oudere zuster wachtte.
Moeder en zuster kwamen om in de bij
wagen van de tram. Het meisje wachtte
bijna 24 uur in haar stilgeworden huis,
waarin zij trouw op haar elf jarig broertje
paste.
Toen zij tenslotte door de politie naar
een bureau werd gebracht, ontdekte zij
een klein stukje stof, dat eens tot de blou
se van haar moeder had behoord, en een
klein ringetje van haar zuster. Het was
Advertentie
HAIFA, (Reuter) Adolf Eichmann
heeft volgens zijn verdediger, dr. Serva-
tius, verklaard „geen spijt te hebben", zo
zegt hij.
„Ik moest doen wat iedereen in mijn po
sitie zou hebben gedaan. De generaal en
de officieren die de kernbom afwierpen
hadden geen spijt van hetgeen zij hebben
gedaan ook zij voerden bevelen uit. Het
is afschuwelijk wat is gebeurd, maar nie
mand vroeg hun spijt te hebben".
Eichmann zegt te hebben' gehandeld op
bevel van zijn toenmalige superieuren.
„Nu heb ik veel geleerd, evenals elke
officier, die weet wat na de oorlog is ge
beurd". Eichmann zal geen schuld beken
nen en zelf getiugen. Hij zal wellicht de
enige getuige a decharge zijn in het proces
dat op 6 maart in Jeruzalem begint.
Eichmann heeft gezegd dat „het niet
waar is" dat hij nog steeds een vurige na
zi is. „Ik geloof niet meer dat ik hetgene
zal aanhangen wat ik heb aangehangen".
Voorts is Eichmann de mening toegedaan
dat „veel minder" dan zes miljoen Joden
in de kampen zijn vermoord. „Hij zal trach
ten dit te bewijzen", aldus Servatius.
Eichmann heeft zijn raadsman gezegd
„geen schuldgevoelens" te hebben. „Ik
moest bevelen uitvoeren. Wanneer het. mijn
taak was geweest dergelijke bevelen te ge
ven had ik het niet gedaan".
„Misschien zal ik worden opgehangen,
maar ik heb nooit de bevelen gegeven. Ik
geloof dat het gewoon waanzin is derge
lijke bevelen te geven. Ik zal de feiten ge
ven en u moet beslissen of is schuldig ben
of niet".
een van de meest tragische scenes van de
catastrofe, nog te meer omdat de vader
van deze kinderen nog niet zo lang ge
leden is overleden,
Geen stilte
München trok ï-eeds gisteren de conse
quentie uit de ramp. Men is van plan
het. vliegveld Riem, vanwaar de Convair
voor zijn catastrofale vlucht is opgestegen,
te verplaatsen, omdat 'n van de belangrijk
ste start- en landingsbanen van deze lucht
haven juist naar het centrum van de stad
voert. Tevergeefs heeft men te München
gisteren gepoogd het verkeer een minuut
stil te zetten ter herdenking van de slacht
offers. Van deze herdenking kwam helaas
bitter weinig terecht, omdat het verkeer
bijna normaal verder ging. Daarentegen
hield men in West-Berlijn, waar men het
zelfde voor de Münchense slachtoffers wil
de doen, wel een minuut totale verkeers-
stilte.
(Reuter) Het is gebleken dat de Con
vair voor de start een motordefect had.
De bemanning was, na een onderzoek,
echter toch van mening dat het toestel
kon opstijgen.
Advertentie
•xclusief - voordelig
met U als stralend middelpunt in
een BEELDIGE FLUWELEN JAPON in
zwart, mosgroen of nachtblauw, zeer
exclusief en voor een buitengewoon
redelijke prijs74.50
Maten t/m 48.
Feestelijke japonnetjes
in kleine matenƒ49.50
MODEMUIS LAILA
Gen. Cronjéstraat 120 Haarlem-N.
Wie Londen kent, kent ook de openlucht-
redenaars, die zich zondags naar de hoek
van Hyde Park tegenover Marble Arch
begeven, daar hun spreekgestoelte opzet
ten en de menigte onderhouden over alle
mogelijke onderwerpen, politieke of gods
dienstige. Hoe fel hun uitlatingen ook mo
gen zijn. de twee of drie politieagenten,
die een oogje in het zeil houden, grijpen
vrijwel nooit in. De Britten zijn trots op
hun vrije woord en dulden daarop geen
inbreuk.
Nu wordt echter de rijweg op die plaats
verbreed en bovendien is de Londense
overheid voornemens de gehele hoek van
het park af te graven, opdat daar een
ondergrondse parkeerplaats voor tweedui
zend auto's kan komen. Dat geeft voor de
redenaars van „speakers' corner" moeilijk
heden en sommigen van hen hebben reeds
de wijk genomen naar het pleintje, dat
voor de grimmige Tower ligt. Op week
dagen kan men daar tijdens het lunch uur
steeds meer sprekers vinden en zij tellen
zowel bankbedienden als havenarbeiders
onder hun gehoor.
Deze openbare bijeenkomsten, die altijd
spontaan ontstaan, hebben doorgaans twee
„vleugels", een voor de politieke rede
naars en een voor degenen, die de een
of andere godsdienstige sekte aan de man
willen brengen. Naast deze twee groepen
zijn er dan de grappenmakers en de fi
losofen en de toehoorders wandelen be
daard van de een naar de ander om zich
zelf zodoende wat afwisseling te bezor
gen. Niet elke spreker blijft echter bij
zijn gekozen onderwerp. Onlangs begon er
een een betoog over het „schandaal" van
Amerikaanse raketbases in Schotland,
maar hij eindigde met een uiteenzetting
over het spiritisme. Soms ontstaan daar
bij zulke heftige debatten onder de om
standers dat zij daarbij het bestaan van
de redenaar zelf vergeten.
Buitenlanders, die niet beter weten of
de Britten zijn uiterst flegmatieke, gere
serveerde mensen, begrijpen er doorgaans
niets van. Dat bleek ook uit de grote ogen
die een Amerikaanse toerist opzette, toen
een paar studenten uit Oxford hem een
paar raketbases op het eiland Wight aan
boden in ruil voor Amerikaanse politieke
steun bij het streven van Wight om „vrij"
van Engeland te raken.
(Van onze correspondent)
BONN Twee ergerlijke gevallen van
vergaande slapheid tegenover nazischan
dalen zijn dezer dagen in de Bondsrepu
bliek aan het licht gekomen. Uit een par
lementair onderzoek in de deelstaat Slees-
wijk-Holstein is komen vast te staan, dat
hoge justitiële ambtenaren, en misschien
ook een minister, op de hoogte zijn ge
weest van de identiteit van dr. Sa-
wade met de beruchte nazi-professor Hey-
de, verantwoordelijk voor de euthanasia-
dood van tienduizenden onschuldigen in de
oorlog. Te Bonn vraagt men zich met zorg
af hoe het mogelijk is geweest dat dr.
Heinrich Becker in het begin van dit jaar
benoemd kon worden tot president van de
belangrijke arrondissementsrechtbank te
Bonn, hoewel hij tijdens de oorlog als rech
ter zitting heeft gehad in een beruchte
bijzondere nazi-rechtbank te Keulen.
Professor Heyde is geruime tijd gele
den in Sleeswijk-Holstein gearresteerd.
Daarbij bleek dat hij als dr. Sawade
in een medische functie al sedert jaren
een dikke boterham verdiende en dat zijn
optreden onder deze valse naam, hoewel
hij al veertien jaar werd gezocht, vele be
langrijke functionarissen in Sleeswijk-Hol
stein bekend was. Blijkbaar, zo conclu
deerde men, beeft Heyde-Sawade in deze
deelstaat zovele medeplichtigen uit de oor
log ontmoet, dat het voor hem niet moei
lijk was een nieuwe belangrijke functie te
vindèn. In dit Sleeswijk-Holstein hebben
zich de laatste tijd reeds nazi-schandalen
voorgedaan rond de vroegere minister van
Justitie Schlegelberger (die op een gege
ven ogenblik recht kreeg op een vet pen
sioen), de vroegere nazi-officier van Jus
titie Lautz (ook en pensioenkwestie) en de
voormalige concentratiekamparts mevrouw
Oberheuser, die dezer dagen eindelijk uit
de bevoegdheid om als arts te werken
is ontzet nadat ze jarenlang een par
ticuliere praktijk had uitgeoefend.
Thans staat men er in Sleeswijk-Holstein
voor het geval-Heyde eindelijk grondig op
te helderen. Belangrijke getuigen hebben
namelijk gezegd dat zelfs een minister uit
het Sleeswijk-Holsteinse kabinet op de
hoogte was van de identiteit Heyde-Sa
wade, hetgeen de minister van binnen
landse zaken te Kiel heeft ontkend. Hoogst
merkwaardig is het in elk geval dat de
parlementaire commissie van onderzoek
in het geval-Heyde het niet nodig acht
de minister te horenEen vooraanstaand
Westduits blad schreef dezer dagen dat
de Sleeswijkholsteinse minister-president
Von Hassel een man van groot gewicht
in Adenauers partij, de C.D.U. het blijk
baar niet van belang acht dat een van
zijn ministers op deze wijze beschuldigd
wordt. Hier, aldus het blad, is er een
schandaal geopenbaard dat de Bondsrepu
bliek zwaar belast.
Al even merkwaardig is het geval van
de president van de arrondissementsrecht-
FRANKFORT (UPI) De Amerikaan
se krijgsraad heeft in Frankfort een 26-
jarige eerste luitenant vrijgesproken van
dood door nalatigheid. De luitenant was op
2 september batterij-commandant tijdens
een schietoefening. Een van de onder zijn
bevel staande stukken schoot een granaat
af, die over het doel heen vloog en ont
plofte in het Amerikaanse infanteriekamp
te Grafenwöhr, waardoor zeventien sol
daten werden gedood.
De verdediger had aangevoerd dat de
oefening moest worden afgewerkt met
slechts negen van de twintig mannen die
eigenlijk bij het stuk aanwezig hadden moe
ten zijn. De soldaat die verantwoordelijk
was voor het aanbrengen van de aanvuur-
ladingen moet donderdag voor de rechters
verschijnen. Ook de bataljonscommandant
staat een krijgsraadzaak te wachten we
gens plichtsverzuim.
bank te Bonn, dr. Heinrich Becker. Tij
dens de oorlog maakte dr. Becker als
rechter deel uit van een bijzondere recht
bank die tenminste drie mensen naar de
beul heeft gestuurd. Becker zelf zegt hier
over: „Het ging hierbij om zuiver crimi
nele zaken. Bij plunderingen na bombar
dementen moesten doodstraffen worden
geveld. Hardheid was toen voorgeschre
ven. Ik werd trouwens geschreven lid van
de bijzondere rechtbank te Keulen te wor
den. Men wilde dat ik als jonge rechter
de nationaal-socialistische hardheid zou le
ren." Ook beweert dr. Becker dat hij een
overtuigd tegenstander van het nationaal-
socialisme is geweest, hetgeen hem niet
verhinderde reeds in 1933 lid van de Hit-
Ierpartij te worden. Voor jeugdige nazi's
heeft hij talrijke colleges over het nazi-
recht gehouden De schandaalkant van de-
z: zaak betreft het feit dat algemeen be
kend moet zijn geweest dat Becker lid van
een van de beruchte bijzondere nazi-recht
banken en ex-nazi is geweest en dat men
hem desondanks in 1950. 1953 en 1960 het
opklimmen naar een der hoogste rechter
lijke ambten in de deelstaat Noordrijn-
Westfalen mogelijk maakte.
(Van onze correspondent)
BRUSSEL De stakingen die de socia
listische vakbonden voor het overheidsper
soneel hadden afgekondigd als protest te
gen de eenheidswetten zijn vooral in Ant
werpen en in Charleroi gevolgd. In het
bijzonder de Antwerpse haven heeft van
de stakingsactie te lijden gehad. Welis
waar bleef een groot deel van de haven
arbeiders aan het werk, maar door het
uitvallen van de elektrische stroom moes
ten de schepen met eigen middelen wor
den opgelost. Dat had hier en daar grote
vertragingen ten gevolge. Bovendien ble
ven de bruggen en sluizen gesloten en
werd er evenmin drinkwater aan de sche
pen geleverd.
In de Antwerpse haven, waar gemiddeld
tussen de 150 en 200 zeeschepen gemeerd
liggen, lagen er dinsdag minder dan 100.
De meeste schepen hadden nog maandag
de haven verlaten en andere, die moesten
binnenkomen waren naar havens buiten
Zeven mensen zijn zondag om het
leven gekomen toen een bestelwagen
met acht inzittenden in Engeland
tijdens dikke mist door een muurtje
langs de weg reed en op een acht me
ter lager gelegen spoorbaan door een
goederentrein werd aangereden. Zes
inzittenden van de auto werden ge
dood alsmede een motorrijder, die de
auto van de weg zag schieten en hulp
wilde bieden. Twee inzittenden van de
wagen brachten er het leven af. Zij
werden met verwondingen en een
shock naar een ziekenhuis vervoerd.
BERLIJN (UPI/Reuter) De vlucht
van Oostduitse artsen, tandartsen en apo
thekers naar het Westen heeft een der
gelijke omvang aangenomen, dat de Oost
duitse autoriteiten ertoe over zijn gegaan,
maatregelen te nemen die het voor de
Oostduitse medici aanlokkelijker moet ma
ken in het land te blijven.
De laatste zes jaar zijn meer dan 4.800
medici, tandartsen en apothekers naar het
westen gevlucht en het tekort is zo nij
pend, dat men doktoren en tandartsen uit
andere landen van het communistische
blok heeft moeten werven.
De communistische partij in Oost-Duits-
land heeft nu een nieuw programma be
kendgemaakt voor de medici, waarbij het
hen wordt toegestaan een eigen praktijk
uit te oefenen en zelfs kinderen van art
sen die een eigen praktijk hebben, toe
stemming krijgen deze over te nemen van
hun ouders.
In het programma, dat het officiële pers
bureau ADN maandag bekend heeft, ge
maakt, wordt verklaard, dat „dokters,
tandartsen en apothekers zonder belem
meringen zullen kunnen werken". Partij
en staatsfunctionarissen zullen zich niet
langer met. het werk van de artsen be
moeien, noch trachten hen voor politieke
activiteiten te winnen.
Om het tekort verder tegen te gaan
leggen de autoriteiten nu de nadruk op
„het belang" van particuliere praktijken
en „de noodzaak" om meer nieuwe prak
tijken in Oost-Duitsland te vestigen.
Voorts zal een (vak)bond van artsen,
tandartsen en apothekers worden opge
richt en zullen verdienstelijke artsen, tand
artsen en apothekers eventueel de titels
„Sanitatsrat" en „Pharmazierat" 'worden
verleend. Artsen in staatsdienst kunnen
met de titels „Medizinalrat" en „Ober-
medizinalrat" worden onderscheiden. De
sterfdag van Robert Koch, 11 december,
zal jaarlijks als de „dag van het Gezond
heidswezen" worden gevierd.
België, onder andere Rotterdam, gediri
geerd.
Tegen de duizend havenarbeiders zetten
's middags een betoging op touw en trok
ken naar het raadhuis waar de politie hen
met zachte hand verspreidde. Trams re
den er gisteren niet in Antwerpen, even
min als autobussen. Ook een deel van het
onderwijzend personeel had het werk
neergelegd.
In Charleroi is het eveneens nogal on
rustig geweest. In enige grote fabrieken
werd niet gewerkt en de stakers hebben
getracht ook het personeel van andere be
drijven tot staken over te halen. Dat ge
lukte hun bij de spoorwegen. Op enige
grote rangeerterreinen hield men op met
werken. Dat nad ook in het reizigersver
keer van en naar Charleroi grote vertra
gingen ten gevolge.
In andere Belgische steden, met name
in Brussel, Luik en Gent is van de sta
king niet al te veel te merken geweest.
Ongeveer de helft van de werklieden in
gemeentedienst heeft gestaakt. De ande-
Een samenscholing van stakers in het
havengebied van Antwerpen. Staande
op een geluidswagen spreekt een lei
der de menigte toe. (Telefoto)
ren hebben het werk, zoals het ophalen
van het huisvuil, zo goed mogelijk - ge
daan. In de Brusselse zeehaven werd ech
ter niet gewerkt en ook de sluizen bleven
gesloten. Een deel van het onderwijzend
personeel heeft ook het werk neergelegd.
Voor vandaag is de sluiting van meer
scholen aangekondigd.
De staking is aangekondigd als „onbe
paald", in ieder geval voor de tijd van
behandeling van de „eenheidswet" in het
parlement. Verwacht wordt, dat het ja
nuari zal worden, voordat het in de Kamer
tot een stemming zal komen. De socialis
tische Kamerleden trachtten door een mo
tie, waarin werd verwezen naar de sta
kingen, de behandeling van de wet uit te
stellen. De motie werd met 101 tegen 79
stemmen verworpen en kreeg alleen de
steun van de twee communistische afge
vaardigden. Eerste-minister Eyskens be
lichtte in zijn inleidende rede daarna de
noodzaak van de hervormingen en betoog
de, dat de aangekondigde maatregelen
voor de toekomst van België onmisbaar
zijn.
De elektricien John Waytovich, 57 jaar
en vader van twee kinderen, die tijdens de
grote scheepsbrand in New York zes uur
heeft opgesloten gezeten in een kast op
het tweede dek van het vliegdekschip
„Constellation"heeft aan een UPl-corres-
pondent het verhaal van zijn beproevingen
gedaan.
„Het is een wonder. Ik begrijp nog altijd
niet hoe ik er levend uit ben gekomen.
Misschien komt het omdat ik heb gebeden,
en ik geloof dat dat geholpen heeft.
Ik was met een ploegje collega's bezig
met werk aan een koelinstallatie op het
derde dek, ergens onder in het schip, toen
we het sein hoorden: «Schip verlaten". Er
werd niet bij gezegd waarom, maar we
gingen er als de gesmeerde bliksem van
door. Een paar van mijn collega's raakten
in paniek en ik deed mijn best om ze te
kalmeren. Toen ik jong was, ben ik bij
een reddingsbrigade geweest. Ik raakte
daardoor niet zo gauw over mijn toeren
als de anderen. Ik bleef bij de ladder staan
en zorgde er voor, dat de anderen rustig
naar boven gingen zonder elkaar van de
trap te gooien. Vervolgens klom ik achter
hen aan.
Ik kwam een dek hoger, maar de rook
was daar al zo dik, dat ik de weg kwijt
raakte en niet meer wist hoe ik er uit
moest komen. Ik zag niets meer en ik kon
nauwelijks ademhalen. Terwijl ik daar
rondtastte vond ik een deur, die openging
Ik stond in een kast. Bij mijn enkels voel
de ik tocht en het schoot me onmiddellijk
te binnen, dat daar wel eens mijn redding
vanaf kon hangen. Ik bukte en drukte mijn
gezicht tegen de spleet waardoor de lucht
binnen kwam.
Hopen en bidden
Zo bleef ik zitten. Dat heeft me gered
Wat. had ik er aan om ergens een uitweg
te zoeken? Ik had mij mezelf uitgemaakt
dat ik dan een zekere dood tegemoet zou
gaan.
Waar ik aan dacht? Ik moest er maar
steeds aan denken hoe graag ik thuis wil
de zijn met Kerstmis. Gelukkig ben ik dat
nu, God weet hoe ik er om gesmeekt heb.
Ik dacht er aan, dat ik lawaai moest
maken zodat de redders me konden vin
den. Ik vond een staalschraper in de zak
van mijn jas en daarmee ramde ik aan
één stuk op de stalen wand. Ik werd niet
moe ook. Ik geloof niet dat je ooit ver
moeid raakt als je leven op het spel staat.
Ik bleef hopen en vechten. Ik wist in
stinctief, dat als ik zou opgeven, het met
me zou zijn gedaan. Ik bleef maar tegen
mezelf zeggen, dat ze me er uit zouden
halen. Ik moest het geloven, ik kon niet
anders.
Ik dacht aan wel een miljoen dingen, zo
gaat dat als je in het nauw zit. Maar een
gedachte overheerste. Ik wilde blijven
levenleven. Ik vloekte mezelf uit, om
dat ik daar beneden aan die ladder was
blijven staan. En weer kwam de gedachte
op: zal ik nog thuiskomen met Kerstmis?
Ik vroeg me af of ze me op tijd zouden
bereiken. Maar dat moeten ze, hield ik me
zelf dan weer voor: Ik leef nog en het zou
niet eerlijk zijn als ze me er niet uithaal
den. En dan schoot me weer te binnen dat
ik al twintig jaar op de werf was, en dat
er nog nooit zoiets was gebeurd.
Toen begonnen er ergens anders in het
schip mannen te schreeuwen. Mijn eerste
gedachte was: „Die hebben ook nog
luchten ik was er blij om.
Daarna hoorde ik dat er in het schip
voorwerpen werden verschoven. „Ze ko
men nu naar jou, ze komen je halen", zei
ik steeds maar weer tegen me zelf.
Toen hoorde ik water binnenstromen
het klonk alsof het overal om me heen
was. Ik werd bang. Stel je voor dat het
hier binnendringt, dacht ik. Het zou een
mooie boel zijn, te ontsnappen aan vuur
en rook en dan te verdrinken in een wand
kast
Ik kan me niet alles precies meer her
inneren, maar ik weet nog dat ik klopte
en bad. Toen waren daar eindelijk mijn
redders. Ze tilden me uit de kast en brach
ten me naar een ziekenauto. Ze zeiden ook
dat ik er wel weer bovenop zou komen. Ik
moet er verschrikkelijk hebben uitgezien.
Zwart door de rook, met rode ogen en
huilend.
Maar ik leefde en ik zou met Kerst
mis thuis zijn. Dat was alles wat me op
dat moment interesseerde.
NEW YORK (UPI) Liberië is dins
dagavond gekozen tot lid van de Veilig
heidsraad van de UNO voor 1961, als op
volger van Italië met de voorwaarde dat
deze Afrikaanse republiek haar zetel in
1962 zal afstaan aan Ierland.
De verkiezing van Liberië voor één jaar
(normaal is twee jaar) was het gevolg
van een compromis, daar men niet tot een
keus had kunnen komen tussen deze kan
didaat van het Afro-Aziatische blok en die
van West-Europa, Portugal. Dit laatste
land trad terug om plaats te maken voor
Ierland als compromis-kandidaat. Portugal
is namelijk voor de Afro-Aziatische lan
den onaanvaardbaar, vanwege de politiek
van dit land met betrekking tot zijn over
zeese gebiedsdelen. Bij de veertiende stem
ming kreeg Liberië 76 stemmen tegen
Ierland vijf. Portugal kreeg er twee, Cy
prus en Nigerië elk één. De vereiste twee
derde meerderheid was 57. De Veiligheids
raad voor 1961 zal zijn samengesteld uit
de delegaties van Groot-Brittannië, natio
nalistisch China, Frankrijk, de Sovjet-Unie
de Verenigde Staten, Ecuador, Chili, Tur
kije. de Verenigde Arabische Republiek,
Ceyion en Liberië. Chili neemt de plaats
in van Argentinië, de V.A.R. van Tu
nesië en Liberië dus van Italië. Tur
kije krijgt de'zetel die het afgelopen jaar
(1960) door Polen werd ingenomen. De
ze wijziging is het resultaat van een sooort-
gelijk compromis als thans tussen Liberië
en Ierland is bereikt.
SEMARANG (Reuter) Achtentwintig
mensen zijn omgekomen en 39 liepen ver
wondingen op bij een zware overstroming
in Midden-Java. De overstroming werd
veroorzaakt door zware regens.
