gaat, omdat Bernard hoopt, dat de man hem een
onderwerp aan de hand kan doenimmers hij draagt
een rouwband. Op zijn vraag of de man een verlies
in zijn familie heeft te betreuren, antwoordt de vage
bond, dat hij de jas van den burgemeester eener
naburige plaats voor enkele jaren ten geschenke kreeg.
Genoemde burgemeester had indertijd zijn vrouw
verloren, doch is sedert lang weder hertrouwd. Ver
heugd eindelijk een onderwerp te hebben gevonden
zet Bernard zich tot schrijven en uit zijn pen vloeit
een artikel over een geheel ander onderwerp.
Psychologisch is dit alles zoo juist gezien, dat ik
geen weerstand kan bieden aan de verleiding om
het verhaaltje als aanloop te gebruiken.
Wanneer wij vast hebben beloofd, iets op een be
paalden dag te zullen gereed hebben, stellen wij uit
en nog eens uit, ja wanneer zelfs geen oogenblik
meer verschoven kan worden, verrichten wij nog eerst
allerlei beuzelarijen, en wat ik nu dien dag waarop
het samenstellen van dit verslag geen uitstel meer
duldde voor nuttelooze zaken heb verricht, voor mij tot
schrijven te zetten, ik zal het U niet vertellen. Gaat
ge met U zelf te rade, ik ben er van overtuigd dat
ge dikwijls in denzelfden gemoedstoestand als Tristan
Bernard hebt verkeerd.
En zoo lag en stond dan op dien merkwaardigen
dag papier en inktkoker uitdagend op de schrijftafel
er was geen ontkomen meer aan.
