22
meteen in. Hij had de bende net precies zóó onder
appèl als hij zelf wilde.
Eerlijk gezegd geloofde ik in dien tijd niet, dat wij
veel bij hem leerden. Maar het lot voerde mij later
naar Frankrijk, en tot mijn verbazing bleek ik veel
meer van de moeilijke taal te kennen, dan ik zelf ooit
vermoed had. Zoo en passant, vaak spelenderwijs,
had Pauw ons heel wat Fransch taalbegrip en een
aanzienlijke hoeveelheid woordenkennis bijgebracht.
Hem waren Frankrijk en de Fransche geest zeer
dierbaar. Zij leefden in hem. In 1851 in Den Haag
geboren, was hij trouwens reeds als kind met zijn
ouders naar Parijs gegaan en had daar zijn verdere
jeugd (tot den Fransch-Duitschen oorlog: 1870'1871)
doorgebracht. De operette „La Grande Duchesse de
Gérolstein" moet een dierbare jeugdherinnering van
hem geweest zijn, want zij was het succès fou van
Parijs in 1867, het jaar van de Grande Exposition, in
den laatsten bloeitijd van het Tweede Keizerrijk, toen
Bismarck en de Pruisische kroonprins in hun loges
met een wrangen glimlach zaten te kijken naar deze
bespotting der Duitsche serenissimi.
Met zijn ouders verhuisde Pauw later naar Brussel,
volbracht daar zijn studies aan het instituut Acker
en trok in 1874 naar Nederland. Hij werd toen tot
leer aar in de Fransche taal aan de H. B. S. met 5-jari
gen en aan die met 3-jarigen cursus te Haarlem
benoemd. Later ging hij over naar de Handelsschool.
In 1916 werd hij gepensionneerd, wegens het bereiken
van den 65-jarigen leeftijd, maar tot zijn groot genoegen
kon hij later nog vaak als tijdelijk leeraar zijn oude
werk weer verrichten.
Op zijn tachtigsten verjaardag (20 December 1931)
bleek, hoe zijn oud-leerlingen zich zijner herinnerden.
