het onderwijs, doch zoo intens voelde hij er voor, dat
later nog dikwijls zijn gedachten er naar teruggingen en
hem de bewering vaak deden uiten: ,,Dat is een prach
tige tijd voor me geweest! Maatschappelijk heb ik
het nu veel beter, maar het werk vond ik heerlijk.
Ik kon er rustig en bijna onbezorgd mijn taak volbren
gen. En dat te midden van al die jonge menschen!"
Ja, bepaald rustig en onbezorgd is de nieuwe taak,
die hij op zich nam, niet geworden. Hij werd Secre
taris van de pas opgerichte Algemeene Werkgevers-
Vereeniging en iets later van Centraal Overleg.
Daarmede kwam hij als schakel te staan tusschen
werkgevers en werknemers, met alle onrust en alle
zorg daaraan verbonden, met alle onzekerheid in den
beginne, of deze gloednieuwe functie wel succes zou
hebben. Van meet af aan heeft hij zich met alle energie
en met al zijn juridische kunde aan zijn opdracht
gewijd en bovenal door zijn zeer speciaal karakter
het pleit volkomen gewonnen. Hij werd het medium
tusschen de twee polen, waarlangs de wederzijdsche
invloeden werden overgebracht; hij werd de Meester
lijke Dokter van vele geschillen, die uit den aard
der zaak onderling ontstonden; hij werd de vertrou
wensman van beide partijen, hetgeen alleen mogelijk
was door de strikte eerlijkheid, waarmede hij de
menschelijke waarden der fijne kerels" aan weers
kanten tegenover elkaar afwoog.
Zuiver voelende, innerlijk rijke figuur!
Is het wonder, dat zoo'n man het razend druk kreeg
bij alle sociale veranderingen, loonconflicten, crisis
invloeden van de laatste 15 jaren? Is het wonder,
dat zijn brein omliep van de zorgen voor de adviezen,
die hij had uit te brengen voor verschillende bedrijven
van hoog tot laag? Daarbij is hij ook nog adviseur
