Zijn eerste werk is „ontworpen", het sluit bij de tra
ditie aan, zijn latere werk is „ontworpen" en tracht
nieuwe wegen te begaan, daartusschen in ligt het com
plex van „Tuinwijk Noord", waarvan men zeggen kan,
dat het „gegroeid" is. Dit werk is niet traditioneel, het
is ook niet nieuw, maar natuurlijk en als zoodanig kern
gezond en onvergankelijk.
Voor een zoekenden geest is het te begrijpen, dat hier
mede geen eindpaal werd bereikt. Aesthetisch gezien,
mogen we het betreuren, maar verklaarbaar is het, dat
Van Loghem niet tevreden bleef met dit resultaat. Hij
voelde voor den vooruitgang en wilde daarvan getuigen:
propagandistisch wilde hij zijn. Hij richtte zijn oogen
op een ver doel, zag niet links of rechts of achterwaarts,
hoewel hij besefte, dat ook daar schoone mogelijkheden
lagen. Deze intellectueele houding teekent zich in zijn
verder werk af, het wordt propagandistisch en boet
daardoor in aan de natuurlijke harmonie van het ge
groeide.
Zijn ideëele levensinzichten deden hem in 1926 naar
Rusland trekken, toen hij meende, dat daar een nieuwe
wereld zou worden opgebouwd, gebaseerd op hooge
menschelijke waarden. Een mooie tijd brak aan, waarin
pionierswerk werd verricht ten bate van een gemeen
schap, die zijn volle sympathie had. De praktijk van het
communisme bleek echter bij de ontwikkeling steeds
verder van het ideaal af te wijken en zoo zocht hij in
1928 weer de lage landen aan de Noordzee op, waar hij
zijn hooggestemde gedachten zuiver trachtte te houden
van de grove praktijk.
Hij vestigde toen zijn kantoor in Rotterdam; in dezen
tijd ontstonden het sportfondsenbad te Haarlem (in
samenwerking met arch. Muylaert), een Ontspan
ningshuis voor den Bond van Overheidspersoneel
-II-
2
