- 42 - schijnbaar bergen verzetten, doch helaas het leven eischte meer en zoodra hij moest opstaan en loopen, werd hij telkenmale op wreede wijze aan zijn onmacht herin nerd. Toen dan ook kort na de oorlogsdagen zijn auto niet meer tot zijn beschikking stond, was dit wel de zwaarste slag, die hem kon treffen; immers dit was langzamerhand de eenige wijze geworden, waarop hij zich kon verplaatsen. Wel wist hij zich nog per fiets naar zijn kantoor te begeven, doch welke inspanning hem dit kostte, wisten slechts enkelen. Wij weten allen hoe zeer hij tegen den winter opzag en zoo is zijn onver wachte dood waarschijnlijk voor hem als een uitkomst te beschouwen. Weinig konden wij echter vermoeden, toen hij in Sep tember zijn vacantie ging nemen in zijn geliefd zomer huisje in Putten, dat we hem niet meer zouden terug zien. In Putten, te midden van de vrije natuur, voelde hij zich volkomen in zijn element. Hier kon hij onge dwongen met de zijnen zich uitleven en behoefde hij zich niet krachtiger voor te doen dan hij was. Het is dan ook een tragische samenloop van omstandigheden, dat juist hij, die zoo weinig fietste, door een fietsongeval het einde van zijn leven vond. Hoewel het ongeval zich eerst niet zoo ernstig liet aanzien, was het voor inge wijden direct duidelijk dat slechts een wonder hem door deze beproeving kon voeren. Sterk van geest tot het laatste oogenblik, is hij door den dood voor verder lijden behoed. Hij ruste in vrede. A. J. H. Reijnders

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1940 | | pagina 68