JAN ADRIAAN FONTEIN
24 Februari 1859-29 Maart 1941
Hoevele Haarlemmers hebben hem niet gekend, Jan
Adriaan Fontein, zooals hij iederen morgen met vluggen tred
en kaarsrecht ondanks zijn 80 jaren, met zorg gekleed, van
zijn huis aan de Parklaan zich begaf naar het Spaarne; of
zooals hij vroeger met zijn broeder Jacob de dagelijksche
wandeling door den Hout maakte. Meer dan 60 jaar hoorde
hij tot hen, die mee het karakter, het stadsbeeld van Haarlem
vormden, en Haarlem is door zijn dood een karakteristieke
figuur armer geworden.
Niet dat hij zich ooit op den voorgrond plaatste, integen
deel; hij was wars van ieder treden-voor-het-voetlicht, van
huldigingen en jubilea: „een lange levensduur is geen ver
dienste maar heeft men onzen Lieven Heer te danken"; na
39 jaar commissaris geweest te zijn van de Nutsspaarbank
nam hij zijn ontslag, ook omdat hij merkte dat men het 40-jaar
„niet ongemerkt voorbij wilde laten gaan", en zelden of nooit
heeft hij in het openbaar het woord gevoerd; de gave des
woords was hem trouwens ook niet gegeven. Maar gelukkig
te prijzen waren de vele vereenigingen, hofjes en andere
stichtingen, in wier bestuur hij zitting wilde nemen. Dan
kwamen zijn kwaliteiten tot hun volle recht, zijn helder, ge
zond oordeel, zijn buitengewone administratieve gaven, zijn
„staan" voor - en zijn trouw aan de belangen, waarvan hij
eenmaal dp behartiging op zich had genomen. En wee hem,
die hem hierin dwarsboomde of van wien hij vermoedde, dat
eigenbaat de motieven vertroebelde: dan werd deze hoffelijke,
vriendelijke man een buitengemeen ongemakkelijk tegen
stander.
En als ik hier enkele van de instellingen noem, waaraan hij
zich met hart en ziel heeft gegeven, dan is daar in de eerste
plaats het oude kantoor van Guépin Van der Vlugt, waarin
hij, nog als jong student, door de familie Van der Vlugt in
1880 werd gevraagd firmant te willen worden. 40 jaar lang
heeft hij, al spoedig samen met zijn broeder Jacob, deze firma
geleid, en is hij niet alleen voor honderden Haarlemmers de
