72
'van het lieve Vaderland en de ruïne van een vijandelijke
'armee ervan zou kunnen afbangen', dat complex van
verdedigingswerken, hetwelk over de 159.522,gekost
heeft?
Wanneer de linie van Beverwijk haar karakter van vesting
verloren heeft, kan niet worden verklaard. Het schijnt niet
onmogelijk, dat zij zelfs nimmer als vestingswerk is aangewe
zen. Gedeeltelijk bleef zij bezitting van het Ministerie van
Oorlog en voor een ander deel is zij in het beheer van de dienst
der Domeinen overgegaan. Maar in de bezettingstijd hebben
de Duitsers blijkbaar toch enige waarde aan de werken gehecht,
want de meeste der lunetten hebben zij toen elk voorzien van
een tweetal vogelpoot-vormige loopgraven, die dwars door de
flanken van de hoofdwallen werden getrokken en die door hen
gereveteerd zijn met kalkzandsteen (van een overigens weinig
houdbare kwaliteit).
Helaas moet erkend worden, dat het verval thans hand over
hand toeneemt. De redoute no. 15 ging al jaren geleden in
eigendom over aan de gemeente Beverwijk, die daarop een
kerkhof aanlegde. Het monument, dat er op stond werd gered
en overgebracht naar no. 1415. In 1948 werd ook no. 16
aan Beverwijk verkocht, waarna ten aanzien van de no's 1
tot en met 6 in Augustus 1954 dit voorbeeld gevolgd werd.
Het grootste object uit deze laatste groep, de reeds boven
aangehaalde lunet no. 1, is finaal weggegraven. Ook no. 2
is al van de aardbodem verdwenen. Lunet no. 7 is in 1955 ver
kocht aan de gemeente Heemskerk en deze is er nu al heel
slecht aan toe, want zij dient als kinderbewaarplaats, of om een
modern woord te gebruiken, als 'speelweide'
No. 8, die tot voor korte tijd met gracht en al nog in
behoorlijke staat verkeerde, wordt bedreigd door een vlak ten
Westen daarvan gesticht metaalwaren-fabriekje. Deze laatst-
gemelde inrichting, die een uiterst rommelig voorkomen heeft,
bezigt nu reeds het terrein van de keel als opslagplaats. In de
Z.-W.-hoek is de wal ingegraven, waardoor een stuifgat is
ontstaan. Met het uitkomende zand wordt de gracht gedicht:
een methode ter uitbreiding van de opslagruimte. Dat de
redoute op deze manier sterk achteruit gaat is bijzonder
jammer, aangezien zij meer dan verschillende andere de aan
dacht trekt van de velen, die hier de Rijksstraatweg passeren.
Zoals ik practisch bij geen van de overige werken gezien heb,
