74
Verwijlen we nog een ogenblik bij de jongere generaties.
In de jaren 19001906 leert Agneta, de enige dochter van
Aarnoud en Elisabeth later mevrouw Abel Labouchere
met mijn zusters. Dat spaart een gouvernante. Over haar
broers heb ik al gesproken. Met Hendrik ga ik naar de Handels
school in Amsterdam, waarna hij korte tijd in Indië zal ver
blijven. Met Frans zit ik in de modder op Berkenrode. Of 'in
de Meer'. In het najaar verkopen we de kastanjes van Berken
rode aan de baas van Bosbeek voor de herten. We bouwen
ook een hut, genaamd 'Tochtlust' van sulkeykisten, die dit
lichte vervoermiddel, door vader Aarnoud op harddraverijen
gebruikt, uit Amerika naar Nederland vervoeren. Deze ver
dedigt in zo'n sulkey de kleuren van zijn stal: het wit en
blauw, waarin hij dan ook als jockey gekleed gaat.
Als Hendrik later het archief van de heerlijkheid ordent,
bergt hij het op in wit-en-blauwe mappen met dito strikken
en in die verpakking heeft de tegenwoordige heer van Berken
rode het in 1956 overgedragen aan het gemeentebestuur van
Heemstede, dat ook op deze wijze aan 'de kleuren van de
Crommelins' wordt herinnerd.
Hendrik gaat in de diplomatie en schrijft uit Pretoria en
Cairo onderhoudende brieven (waarin 'geen woord Frans
staat'). Van Frans, wiens handen alles kunnen maken, leer
ik in mijn jeugd vele dingen, ook fietsen op harde banden.
Hij gaat van het paarden- op het autovak over. Berkenrode
doet met zijn tijd mee en bouwt een garage, genaamd 'auto-
mobielenstal', als nog niemand er een heeft.
De jongste broer, Gérard, is weer een landbouwman. Met
jarenlang een bedrijf in Kentucky, waarheen zijn echtgenote,
Marie Fouise Teixeira de Mattos, hem volgt. Hij is helaas
niet meer in leven. In de meidagen van 1940 assisteert hij als
burger het Nederlandse leger en wordt door een Duitse kogel
getroffen. Zijn weduwe is thans grootmeesteres van de Konin
gin en woont in de Aerdenhout.
Totdat het jongere geslacht het nest uitvliegt, is Berkenrode
voor ons de zoete inval. En omgekeerd komen de 'Cromme-
lingen' (dat zegt men destijds) veel op Kennemerduin. Mijn
