'SILVER POPPEGOED'
Overdenkingen bij een kinderportret
Het portret is niet groot 31 cm hoog en 25 cm breed
en met olieverf op paneel geschilderd. Het geeft een klein meis
je weer in een hoge, lege kamer: de wanden groen behangen,
de vloer groen bekleed, groen met rode strepen en rode spik
kels en vage bloemen. Die kamer is er alleen maar voor dit
kleine meisje, dat zit op een laat 18de eeuws klapstoeltje aan
een laat-Empire rond tafeltje, volgelegd met zilveren speel
goed voor poppenkamer en poppenkeuken: stoffertje, stoeltje^
trekpotje, beursje, visemmer en gieter, een kindje op een
schommel, twee hamerende figuurtjes op een schuiver met
aambeeld. Het kind heeft een zilveren keteltje in haar zwak
linkerhandje en houdt in het andere handje tegen zich aant
een tak met vier rode kersen en groene bladeren. Vlak bij haar
op tafel nog twee rode kersen en rechts op de grond een wollig,
droefgeestig speelgoedhondje (afb. 1).
't Kindje is eigenlijk een wat zielig poppetje met een breed,
wel lief gezichtje, amandelvormige ogen, wat ouwelijk, en
starend en afwezig van blik. Een witte muts met kwastjes en
volstreken om dit gezichtje, een witte halsdoek en bloedkoralen
om de hals. Het draagt een wit jurkje met vrij lang lijfje, pof
mouwtjes en mamelukken tot op de zwarte kruisbandschoen
tjes, en deze modekenmerken de broek met lange pijpen en
het vrij lange lijfje brengen het portret, dat niet gemerkt is,
noch gedateerd, een heel eind de 19de eeuw in.
Het is een simpel onderwerp, simpel weergegeven. Het
kind in het wit converseert met zilveren speelgoed, rode ker
sen en een wollig hondje in een kamer met alleen haar kinder
meubeltjes. Stellig was het zo goed voor de moeder en voor de
grootouders voor zo ver die nog in leven waren. Het kleine
witte meisje hangt in een laat-Empire lijst bij een mijner
zusters, die het erfde uit familiebezit. Het ging naamloos over.
Wij menen echter het kind een naam te kunnen geven en
daarvoor ga ik terug naar de schilder Christian Henning,
