WEGENZORG IN BLOEMENDAAL
VOORHEEN EN THANS
Wie nu het uitgestrekte, goed onderhouden wegennet in de
gemeente Bloemendaal ziet, kan zich moeilijk voorstellen
hoe de toestand van wegen en voetpaden in het begin van de
vorige eeuw was.
In die tijd toch vond men hier slechts zandwegen, veelal
met fraai geboomte beplant. Ze waren in de zomer mul en
stoffig en in de winter door modderigheid vaak onbegaanbaar.
Voor de wandelaar, die weliswaar van de nog ongerepte
natuur in het negentiende eeuwse Bloemendaal ruimschoots
kon genieten, waren de mulle zandwegen, mede vanwege de
stofplaag, nu niet bepaald een genoegen. Zo waren ook de
hoofdwegen van Overveen en Bloemendaal naar Haarlem,
de Zijlweg en Kleverlaan met als verbindingsweg tussen beide
dorpen, de Bloemendaalseweg, in die dagen lang geen ideale
verkeerswegen. Zeker, men had er aan alle zijden fraaie en
onbelemmerde vergezichten, maar de reeds genoemde be
zwaren golden niet in het minst voor deze wegen. Bovendien
had de Bloemendaalseweg toen een geaccidenteerder beloop
dan thans, hetgeen de wandeling des te moeizamer maakte.
Het lag voor de hand dat van deze toegangswegen de Zijl-
weg en de Bloemendaalseweg het eerst in aanmerking kwamen
om van een verharding voorzien te worden.
Omdat de overheid zich toen nog weinig aan de wegenzorg
gelegen liet liggen, waren het particulieren die deze zaak ter
hand gingen nemen. Alleszins begrijpelijk, want velen van hen
bezaten hier een buitenverblijf en zouden bij het naar en van
de stad rijden per equipage met een betere verkeersweg
ten zeerste gebaat zijn. Vandaar dat enigen van hen zich
met enkele vooraanstaande Haarlemmers verenigden in de
„Negotiatie voor de bestrating in den weg van Haarlem en
Overveen naar de Voorbuurt te Bloemendaal". Op haar
desbetreffend verzoek ontving de Negotiatie bij Koninklijk
