149
Dr. P. M. Heringa
Ik heb in mijn tijd niet meer meegemaakt dat de stemming
in dat opzicht omsloeg, toch begon er ook toen al iets te
schemeren en het merkwaardige op die oude Haarlemse
H.B.S. was ongetwijfeld dat het juist een van de alleroudste
leraren is geweest die als eerste voor zijn vriendelijke gezind
heid tegenover de sport uitkwam.
Dat was Dr. P. M. Heringa, onze leraar natuurkunde, een
man die in leeftijd helemaal niet zoveel verschilde van onze
oude directeur Dr. Brongersma. Hij was het althans, die onze
z.g. schoolvoetbalwedstrijden zeer demonstratief bezocht.
Zelf was hij ook op zijn manier „sportsman", hij zwoer bij
watersport d.w.z. roeien en bezat een soort oude reddingboot
waarin hij ook wel eens leerlingen mee uit roeien nam. Je
moest dan vooral hard werken in die loodzware boot.
Ik schreef al hoe hij als mede-oprichter en zelfs initiatief
nemer van de H.H.B.S.V. nog al eens vaak op de Zaterdag
avonden kwam en zich met het wel en wee bemoeide. Hij
en Trenité waren voor die vereniging de steunpilaren onder
de leraren. Toch was hij in zekere zin een antieke figuur;
dat hij op het historisch zo bekoorlijke Bakenessergrachtje
woonde, behoorde daar bij.
Zijn manier van lesgeven was rustig en helder. Hij liet
voortdurend door over elk onderdeel van de natuurkunde
honderden vraagstukken maken, gaf ons de kans niet ons te
vergapen aan zijn attractieve apparaten en proefnemingen,
alles resulteerde in hersenwerk, berekeningen, ergo toegepaste
wiskunde. Bij hem heerste van nature een voorbeeldige orde.
Op humoristische wijze wist hij aandacht te trekken voor zijn
veelal kurkdroge sommetjes, niemand mocht bij hem slabak
ken, per lesuur kreeg elke leerling minstens één „beurt".
In hoeverre Dr. Heringa van origine Haarlemmer was,
weet ik niet, wel meen ik dat de nog bestaande Haarlemse
firma Heringa Wüthrich een creatie is geweest van hem en
zijn zoon.
