61
vaart waarin eenden zwommen vroeg ik Mik waarom het
was, dat bij mensen de vrouwen mooier zijn dan mannen
terwijl het bij de eenden juist andersom is. Ik kreeg geen ant
woord.
Ik werd ouder en sterker. In onze tuin was een grote kas
tanjeboom. Daar klom ik in met mijn beste vrinden, de
jongens Ortt; Louis en Willem heetten zij. Met de familie
Ortt was onze familie zeer verbonden. Een zoon, Steffan, was
een vriend van Chrik, mijn oudste broer en Henriette Ortt
was de beste vriendin van Mik. Zij woonden aan de oostelijke
oever van het Spaarne, dicht bij de Melkbrug en hun huis
staat er nog. Als ik in Haarlem kom, loop ik er meestal even
langs.
,,De Ortten zijn een aristocratische familie", hoor ik mijn
Vader nog zeggen. „Wij niet". Wat „aristocratisch" beteken
de wist ik toen nog niet. Zij hadden een adellijke titel, waren
Jonkheer. Van tijd tot tijd ging ik bij de jongens Ortt spelen,
waarvoor de gelegenheid niet zo goed was als bij ons. De tuin
was kleiner en er was geen boom, geschikt om in te klimmen.
Dan bleef ik soms eten en dat was een feest voor mij want de
jus was bij Ortt veel lekkerder dan bij ons. Ik werd wel eens
van tafel gestuurd door de heer Ortt omdat ik vuile handen
had en eenmaal likte ik mijn lepel af zoals een jongen dat kan
doen, waarop de heer Ortt mij vroeg „wie heeft je dat geleerd"
waarop ik antwoordde „mijn Moeder". De heer Ortt was
statig, deftig, droeg bakkebaardjes. Hij was hoofdinspecteur
van de Waterstaat, maakte wel eens inspectiereizen met een
mooi zeiljacht, dat eigendom was van het Rijk. Hij sprak het
woord „blauw" op een bijzondere wijze uit, anders dan wij,
met meer van de „a" klank duidelijk hoorbaar.
In onze kastanjeboom timmerde ik bovenin een lessenaartje
zodat ik mijn huiswerk op een vijftien meter boven de grond
kon maken. Er kwam echter weinig van dat huiswerk terecht.
Tevaak gebeurde het dat een boek of schrift omlaag viel.
Van de top van mijn boom had ik een mooi gezicht op de
Sint Bavo, die hoog boven alle huizen uitstak. Duidelijk kon
men de damiaatjes zien hangen die nog steeds van negen