De geweldige opkomst van de verpakkingsindustrie bijvoor
beeld had ongewilde gevolgen voor de vuilverwijdering. leder
van ons, die daar althans oog voor heeft, kan dagelijks ervaren
hoezeer verpakking soms onlosmakelijk (letterlijk en figuurlijk)
met het produkt is verbonden. Zelfs een simpele ballpoint of een
stel spijkers worden in een plastic kooitje opgesloten als vissen
in een aquarium, het geheel tegen een stemmige achtergrond
van stevig karton. Men vraagt zich tenslotte af wat men koopt:
het omhulsel of de inhoud.
Ook het plastic in meer algemene zin is vanaf de zestiger jaren
steeds meer zijn volumepercentage in het huisvuil gaan opei
sen. Niet te vergeten de plastic vuilniszak, handig voor gebruiker
en vuilnisman, een hinderlijk verschijnsel in het vermalen huis
vuil. Want met de composteerbaarheid daarvan ging het lang
niet zo best als men had gehoopt.
Steeds minder goed composteerbaar materiaal zit er in het
huisvuil. Wie, bijvoorbeeld, koopt nooit de bekende kant en
klaar maaltijd, alweer handig in gebruik, het bereiden komt neer
op het ontdooien ervan, en het geeft geen groene afvallen meer.
Slecht voor de composteerbaarheid van het afval. Daarvoor in
de plaats komt de verpakking van het diepvriesmaal, geparaffi-
neerd karton, plastic, aluminiumfolie, nog eens slecht voor de
composteerbaarheid.
In plaats van de verwachte snelle composteerbaarheid bleek
steeds meer dat het vermalen van huisvuil in moderne samen-
63
Vijfentwintig jaar later, april
1979. Het park op de
voormalige vuilstort en op
exact dezelfde plaats
opgenomen als de vorige
foto.
