thode en wel wat we dan noemen de gecontroleerde stort. Het
woord gecontroleerd moeten we hier naar zijn Engelse beteke
nis interpreteren en wil dus zeggen „beheerst in zijn conse
quenties".
De tweede hoofdrichting is het verbranden van huisvuil, niet
zozeer in de open lucht - zoals vroeger wel werd toegepast -
maar ook weer een gecontroleerd verbrandingsproces in speci
aal voor dit doel geconstrueerde ovens.
De derde hoofdrichting is VAM-afvoer.
VAM (Vuil Afvoer Maatschappij) houdt in: het transporteren van
het afval - bij voorkeur over de rail - naar een der twee huidige
verwerkingsplaatsen in den lande, Wijster in Drente of Mierlo in
Noord-Brabant en het aldaar verwerken tot compost.
Naast de drie genoemde hoofdrichtingen vinden we in Neder
land diverse combinaties in verschillende varianten hierop. De
ouderwetse vuilnisbelt ook wel ongecontroleerde stort ge
noemd - bestaat hier en daar nog wel maar gelukkig sterft het
systeem nu snel uit, dankzij nieuwe richtlijnen van de hogere
overheid. Daarnaast vinden we over de gehele wereld een grote
scala technieken, sommige al jaren toegepast, andere verkeren
in een min of meer experimenteel stadium. Ook hier geldt weer
dat de wijze van vuilverwijdering een afspiegeling is van de
levensstandaard en gewoonten van een volk of land
Achtereenvolgens zullen de drie hoofdrichtingen de revue pas
seren, zonder daarbij de illusie te willen wekken volledig te
kunnen zijn.
De VAM-afvoer begint voor de meeste gemeenten of samen
werkende gemeenten bij een centraal inzamelpunt van huisvuil.
Hier worden de vuilniswagens gelost in gereedstaande spoor
wagons, hetzij direct via een verhoogd stortbordes, hetzij indi
rect, waarbij de vuilniswagens hun inhoud in een bunker storten,
waarna een kraan de bunkerinhoud in de wagons overlaadt. Dit
alles gebeurt dan in een zoveel mogelijk gesloten gebouw, het
overlaadstation.
Zo ontstaat een trein, bestaande uit met huisvuil gevulde wa
gons, die na beëindiging der laadwerkzaamheden vertrekt naar
Wijster of Mierlo.
Daar aangekomen wordt de inhoud der wagons gestort en be
gint het composteringsproces volgens het zogenaamde Van
Maanen-systeem. Hierbij laat men het afval in de openlucht aan
zijn lot over, behalve dat het zo nu en dan wordt omgezet om
toetreding van zuurstof, en dus het verteringsproces, te bevor
deren.
Na ongeveer acht maanden wordt de dan verkregen massa in
verschillende trappen gezeefd. De onverteerbare bestanddelen
67
