monumentenhuis verwijzen we naar het Jaarboek 1978. Soms manifesteren zich tegenkrachten die aan de moeite om iets moois te maken afbreuk doen. De restauratie was nauwelijks voltooid of er verschenen op de hoek twee ont sierende verkeersborden. Ook de aan de even kant van de straat geparkeerde auto's ontnemen ons de kans een foto te maken waarop het aardige monumentje goed tot zijn recht komt. Met de in maart 1979 begonnen restauratie van Groot Heiligland 22 is de stichting teruggekeerd naar het gebied waarop haar doelstellingen van stond af aan het meest waren gericht. Dit met een klokgevel getooide huis staat op de hoek van de Omvalspoort. De verwerving is al gemeld in het verslag over 1973. De benedenruimte was toen nog in gebruik als potjeswinkel en de verdiepingen werden daarna opslagplaatsen. De huisnummers Groot Heiligland 22, 22 rood en Omvalspoort 11 wijzen erop dat het pand in drieën bewoond is geweest. Laatstgenoemd adres betreft een klein achterhuis. Het lijkt onwaarschijnlijk dat deze schuurachtige ruimte als een afzonderlijke woning heeft gefungeerd. Uit de adresboeken kan echter worden opge maakt dat dit tot ongeveer 1920 wel degelijk het geval was. Overeenkomstig de destijds voor nummer 19 uitgevoerde opzet projecteerden de architecten Smidt en Van Rossum op verzoek van het bestuur ook in nummer 22 drie apparte menten. Wegens de kosten moest van dit plan worden afgestapt. Er kwam een ontwerp met een opdeling in twee woningen voor in de plaats. Voorzitter Arnoldy heeft heel wat keren moeten praten om de financiering rondte krijgen. Daardoor duurde hettamelijk lang aleer met de restauratie en verbouwing kon worden aangevangen. Bij het bepalen van de subsidie voor de herindeling werd het huis aanvankelijk als één woning be schouwd. De ruimten van de andere eenheid kwamen hier door slechts voor een geringe bijdrage in aanmerking. Eerst nadat op overtuigende wijze kon worden aangetoond dat er voorheen steeds tenminste twee woningen binnen deze muren waren, was men bereid de subsidie hierop af te stemmen. De uitvoering werd opgedragen aan het aannemingsbedrijf Kamminga en De Zwart. De beklemmende zorg bij de moeizame voorbereiding was nu van de baan. Het opge lucht ademhalen zou echter niet lang duren. Nadat de stei gers waren geplaatst en men de kap had opengelegd, ging het aannemingsbedrijf failliet. Het karwei kwam daardoor stil te liggen. Zoiets gaat ook een opdrachtgever meestal geld kosten en er moest dus opnieuw worden gecijferd. De 157

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1979 | | pagina 159