Op 6 mei 1981 overleed plotseling de Haarlemse schilder
en portrettekenaar Cor Hak. Hij was 64 jaar oud. In zijn
geval zou ik liever zeggen: 64 jaar jong! Want Cor Hak
was een uiterst levendige figuur, een van die mensen
wier leeftijd niet valt uitte meten in het aantal jaren sinds
zij geboren zijn. Leeftijd is een betrekkelijk begrip. Som
mige mensen zijn in de kinderstoel al bezig met oud
worden, eenmaal op gang gebracht kabbelt hun leven
voort naar het nabije of verre eindpunt en dan maakt het
weinig verschil of ze veertig of tachtig worden. Kalmpjes
aan, dan breekt het lijntje niet. Dat was nu wel ongeveer
het laatste wat je van Cor Hak kon zeggen; hij was hun
antipode, bij hem brandde de kaars aan twee kanten.
Jaren lang leidde hij een dubbelleven, overdag werkte hij
bij de drukkerij 'De Spaarnestad' (later de V.N.U.) als
fotoretoucheur voor de talrijke geïllustreerde bladen die
daar van de rotatiepersen rollen. Dat was zijn officiële
'beroep', zijn broodwinning of 'potboiler', waarmee hij
zijn grote gezin onderhield. Dat heeft hij volgehouden,
46 jaar lang, tot hij op zijn zestigste eindelijk definitief
vakantie kreeg. De Hemel heeft helaas beschikt dat die
niet lang zou duren.
Zijn andere leven, zijn eigenlijke beroep, begon pas
's avonds en in het weekend. Dan verdween hij naar zijn
zolderkamer en was daar schilder en beeldend kunste
naar, opeen niveau dat ver uitsteeg boven het peil van de
liefhebber, de amateur. Onder de Haarlemse schilders
gold hij volkomen als hun collega, huns gelijke. Weinige
van zijn kunstbroeders zullen ten volle beseft hebben
wat een prestatie dat was, want tegen de tijd dat zij, na
volbrachte dagtaak, hun palet schoonmaakten en in de
leunstoel gingen zitten, kon Cor Hak pas beginnen. Des
te bewonderenswaardiger is het wat er dan uit zijn han
den te voorschijn kwam. Hij had maar een fractie van de
tijd die de anderen hadden, wat hem er niet van weer
hield ten slotte toch naast de koplopers mee te tellen.
Cor Hak was een volbloed Haarlemmer, hier geboren en
getogen, óók als schilder. Hij werkte in de traditie van de
Haarlemse School, van zijn leermeesters Boot en Ver-
wey. Vooral voor Verwey had hij grote bewondering, met
name voor diens aguarellen van bloemstukken. In zijn
eigen werk viel de appel dan ook niet ver van de boom.
De beste aquarellen van Cor Hak, in een grote, forse
factuur, met het brede penseel, in een volle en verzadig
de kleur, kunnen met ere naast die van Verwey hangen
en hoeven niet in de schaduw te blijven. Toen ik hem dit
eens zei, keek hij mij wat ongelovig aan, met een aarze-
195
