abonnementskaart (waarvan men er tien tegelijk a 2-
bij het NBTM-kantoor in de Smedestraat kon kopen) af te
geven.
In het straatbeeld van die dagen was de telefoon erg
nadrukkelijk aanwezig, want iedere abonnee (d.i. dus
elke stip op bijgaande kaart) was met een eigen draad
verbonden met het centraal bureau, Smedestraat 23.
Inderdaad één draad, want de benodigde stroomkring
werd via aarde gesloten, een constructie die voor de
telegrafie reeds goede diensten had bewezen. De dra
den waren van gietstaal (meer voor de sterkte dan voor
de geleidingscapaciteit!) en waren - als zij niet te veel
door schoorsteenrook waren aangetast - ruim 2 mm dik.
Vanuit de zware houten stelling, voorzien van vele (van
wege het gewicht, kleine) porseleinen isolatoren, die op
het dak stond van het gebouw aan de Smedestraat,
waaierden de lijnen over de gehele stad uit. Zij werden
ondersteund door hoge ijzeren palen en op andere da
ken geplaatste stellingen en werden vandaar ten slotte in
de percelen der aangeslotenen binnengevoerd.
Het laat zich niet moeilijk raden dat dit een kwetsbare
constructie was; vooral storm en ijzel vormden een re-
79
mmkt
De spreidpaal op de Grote
Markt, noordzijde. (Aquarel
van H.M.J. Misset naar een
fotografie van ca. 1900;
Gemeentearchief.)
