universiteit van Nijmegen promoveerde. De leerlingen
van het Triniteits vinden dat feit minder wetenschappe
lijk: de jonge doctor bood hun een filmvoorstelling in
het Frans Hals-theater aan.
In 1960 dwong ziekte de rector van het Triniteitslyceum,
pater dr. M. van Straaten zijn functie neer te leggen. Het
bestuur benoemde dr. Kuipers tot zijn opvolger. Hij
werd de derde rector van het lyceum. De acht jaren van
zijn rectoraat zijn jaren van belangrijke veranderingen
en ontwikkelingen voor het lyceum geweest, waarin de
hand van Kuipers duidelijk zichtbaar was.
Nauwelijks rector geworden kon hij de bouw van een
nieuwe vleugel ter hand nemen die in 1962 feestelijk
geopend kon worden. Twee jaar later moesten er nog
weer zes lokalen bij gebouwd worden vanwege de snel
le toename van leerlingen. Dat was mede te danken
geweest aan het openstellen van de school voor meis
jes, een doel dat Kuipers met kracht nastreefde.
Kuipers voelde zich heel duidelijk een pastor voor zijn
school. Hij ondernam verschillende initiatieven om voor
de pastorale schoolzorg nieuwe vormen te ontwikkelen,
zowel voor de leerlingen als voor de docenten. Zijn
ideaal was een school die een echte gemeenschap van
leraren en leerlingen zou zijn.
Op onderwijskundig gebied maakte hij een begin met
wat nu algemeen erkend is en leerlingenbegeleiding
genoemd wordt. Zijn zorg voor de zwakkere leerlingen
bracht hem tot het invoeren van een systeem van extra
lessen, dat oneerbiedig de bijvoeding genoemd werd.
Hetzelfde systeem maakte het mogelijk voor de leerlin
gen die geen extra lessen nodig hadden, aan allerlei
extra activiteiten deel te nemen.
Kuipers had een hoge opvatting van het rectoraat. Hij
nam de daaraan verbonden verantwoordelijkheid niet
licht. Dat maakte het hem niet gemakkelijk te delegeren
naar anderen. In dat licht bezien is het des te opvallen
der dat onder hem het eerste inspraakorgaan in de
school tot stand kwam: een advieslichaam van oudere
docenten. Opvallend ook dat deze rector die geen echte
teamwerker was het omvormen van het docentencorps
van een verzameling individualisten tot een samenhan
gend schoolteam op vele manieren bevorderde. Het
vaste wekelijkse sectieberaad stamt uit zijn tijd.
Kuipers bleef als rectorgraag lesgeven. Zijn belangstel
ling in de wiskunde blijkt uit zijn medewerking aan de
Commissie voor Modernisering van het Leerplan Wis
kunde, waarachter zijn leermeester Freudenthal dedrij-
