gen voor magazijnmateriaal de deur uit. Daarnaast
werden ook bestellingen geplaatst die gericht waren op
de bescherming van de fabriek en personeel. Er werden
vaten asol besteld om de fabriek te verduisteren. In
de fabriek kon 's nachts worden doorgewerkt nadat de
ruiten aan de buitenzijde met asol bestreken waren
en de elektrische lampen in asol lampenlak waren
gedompeld. Voorts werden acht Belgische gasmaskers
besteld.
In de oorlogsjaren bleef de fabriek normaal werken.
De Duitsers hadden suiker nodig en dus bleef de fabriek
ondanks de energieschaarste doordraaien. Bij de fabriek
lagen grote kolenbergen die onopvallend wit gespoten
waren. Natuurlijk kenden de bewoners van Halfweg en
Zwanenburg het bestaan van deze witte kolenbergen.
Dit had tot gevolg dat de suikerfabriek 's nachts veel
bezoekers trok, er werden tonnen kolen weggehaald.
De overgebleven kolen bleken na zulke bezoeken altijd
keurig wit geschilderd.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was er één jaar waarin
er in het geheel geen campagne plaatsvond. In 1944
moesten alle suikerbieten naar de gaarkeukens om de
Hollandse bevolking door de hongerwinter heen te
helpen. In 1945 kwam met een kleine campagne met
De suikerfabriek in vol bedrijf.
Op de achtergrond de enorme
suikersilo 's
201
