veninstallatie. Op 24 november 1932 liet b w de n.v. 'De
Sportfondsen' weten dat er bij hen uit een oogpunt van wel
stand, bezwaren tegen bestaan daaraan onze goedkeuring te
hechten, aangezien zoowel de situatie als de architectuur van
het gebouw niet voldoen aan de voor deze omgeving te stellen
eischen. Het zeer grote gebouw zal n.l. op de door u gekozen
plaats storend werken op het parkkarakter, hetwelk dit gedeel
te van Haarlem kenmerkt. Het plan dient daarom te worden
herzien. Wat de situatie betreft, moet de tegenwoordige plaats
van het Brongebouw worden aangehouden.
In december 1932 werd een tweede ontwerp door Verspoor en
Muylaert ingediend. Ondanks de eisen van b w zou het com
plex toch verder in het park geplaatst terecht komen. De schui
ne dakvlakken hebben extra nadruk gekregen, vermoedelijk
om het zwembad meer passend in de omgeving te plaatsen.
Gebleven zijn de grote glasstroken en de golveninstallatie.
Nieuw is de aanleg van een terras aan de zuidzijde van het
zwembad. In dezelfde maand ontstond een variant op dit ont
werp, waarbij het gebouw was voorzien van een plat dak. De
vormgeving is terug te voeren op die van het Nieuwe Bouwen,
het blokachtige karakter is versterkt. De indeling van het inte
rieur is verbeterd. Het terras is aanzienlijk groter geworden. Op
deze variant werd een tweede versie uitgewerkt. Opmerkelijk
element hierin vormen de verschuifbare glazen wanden aan de
zuidzijde.
Het mocht evenwel niet lukken.
Op 15 december adviseerden b w aan de n.v. 'De Sport
fondsen' om op zoek te gaan naar een andere architect. Het
college verwoordde dat als volgt: Wij deelen u mede, dat het
ons is gebleken, dat uwe architecten waarschijnlijk niet in
staat zullen zijn voor den bouw van een overdekte bad- en
zweminrichting op het terrein van het voormalige Bronge
bouw, een project te maken, dat naar den uiterlijken vorm vol
doet aan de eischen van welstand, door ons op voordracht van
de Schoonheidscommissie te stellen. In verband daarmede ge
ven wij u in ernstige overweging ten spoedigste een architect
van erkende reputatie opdracht te verstrekken tot het ontwer
pen van een nieuw plan.
In februari 1933 dienden Verspoor en Muylaert alsnog drie al
ternatieve ontwerpen in. De Schoonheidscommissie weigerde
echter een keus te maken en keurde alles af. Deze ontwerpen
zijn duidelijk minder dan het tweede ontwerp en varianten.
Beide architecten schenen er niet meer uit te komen. Het colle
ge van b&w bracht de opmerkingen van de Schoonheidscom
missie aan de n.v. 'De Sportfondsen' als volgt onder woorden:
de projecten 1 en II zijn niet aanvaardbaar, aangezien de ont-
157
