lemse stadsbeeld verdween werd het tramtracé omgevormd tot
weg in het verlengde van de Rustenburgerlaan en werd het
park door een alsmaar drukker wordende verkeersader ge
deeld. Tot nu toe de grootste fout in de geschiedenis van het
Frederikspark.
Op 2 juni 1930 werd door architect J. Ph. Peper uit Heemstede
een bouwplan ingediend ter vervanging van de negentiende-
eeuwse villa nr. 2. Eigenaar en bewoner daarvan, A. Hooge-
veen, gaf de opdracht. Rond 5 september 1930 werd de villa
gesloopt, alleen de kelder ervan bleef behouden. De nieuwe
villa werd op 4 april 1931 opgeleverd Aanvankelijk keur
de de Schoonheidscommissie het bouwplan niet goed. Zij
achtte het karakter van de nieuwbouw niet passend in de om
geving. Deze nieuwe 'villa' week af van de overige villa's
omdat onder andere schoon metselwerk werd toegepast. Deze
villa leidde een 'huiselijk' bestaan tot 1986. Toen vestigde zich
daar een van het Houtplein verdreven Chinees, die zijn restau
rant moest verplaatsen in verband met de nieuwbouw aldaar.
Het Buurtcomité Buitenrust verzette zich fel, maar uiteindelijk
werd de bouwvergunning verleend. Het uiterlijk onderging
buiten-Europese wijzigingen.
Een grotere aantasting vond plaats aan de zuidzijde van het
park. In 1962 werden plannen ontwikkeld door de Provinciale
Staten om de Griffie aan de noordzijde van het provinciale
grondgebied uit te breiden met een archief- en kantoorgebouw.
Dit nieuwe complex kwam tegen de zuidelijke begrenzing van
het Frederikspark te liggen. De negentiende-eeuwse villa nr. 8
werd omstreeks die tijd gesloopt. De plannen voor de verbouw
werden ontwikkeld door prof. ir. H.T. Zwiers. De uitvoering
vond plaats in 1962-1963- In datzelfde jaar werd besloten tot
een verdere uitbreiding van het Provinciehuis, aansluitend aan
het verbouwde archiefgebouw. Het ontwerp werd eveneens
geleverd door prof. ir. H.T. Zwiers
Gaandeweg raakte het Frederikspark op de achtergrond. In de
zeventigerjaren stelt Nico A. Brink bij de Dienst voor de Hout
en Plantsoenen een notitie samen. Daarin merkte hij op. dat de
nabijheid van de Hout er waarschijnlijk toe heeft bijgedi agen,
dat er verstorende processen in het Frederikspark plaatsvon
den. De publieke opinie speelt hierbij een rol. De betrokken
heid van de Haarlemmers ten opzichte van de Hout is groter
dan die bij het Frederikspark U2). Ruim 15 jaar later komt
daarin verandering.
Vanaf 5 december 1990 is de binnenstad van Haarlem en de
omgeving van de Haarlemmerhout officieel aangewezen tot
een Beschermd Stadsgezicht. In de toelichting op het voorstel
tot aanwijzing van Haarlem tot Beschermd Stadsgezicht is in
163
