menselijke trekken in de opeenhoping van notenbalken en mu
zieknoten. De partituur die het grafische portret van Hedwig
vormt, is verdeeld in 54 korte composities: een vleugje Satie,
een snufje Bach, een beetje Boogie Woogie. Toen het portret af
was zei hij in het Haarlems Dagblad: Het was een heidens kar
wei. Ik ga met deze techniek dan ook niet meer door, ik viel
toen het afwas in een absoluut zwart gat.
Het Muziekcentrum Zuid-Kennemerland verzorgde in 1984
de première van het Portret in het Haarlems Concertgebouw.
Ondanks het feit dat hooguit één-derde deel van de composi
ties werd uitgevoerd was sprake van een avondvullend pro
gramma, waaraan tientallen betrokkenen hun bijdrage lever
den. In een VPRO-televisie-uitzending van Adriaan van Dis
speelde Jurriaan na een korte toelichting een 'neusgat' en een
'oog'. Op 23 en 30 januari 1988 gaf hij voorts een ruim drie
uur durende integrale uitvoering voor een enthousiast publiek
in het uitverkochte zaaltje van Galerie Dubbel. De geplande
pauze was zelfs op de eerste avond bijna over het hoofd ge
zien. Toen het van achter de vleugel klonk dat iemand die naar
de plee moet, het maar moet zeggen, werd de betovering van
zijn Eldorische muziek even doorbroken om na de pauze des te
heviger toe te slaan. Nog dezelfde maand bracht Robagram
een langspeelplaat uit met een selectie van 21 markante stuk
ken. In augustus 1989 maakte zijn muziek deel uit van de zo
merse beeldenroute in Diepenheim. Via een pianola achter in
de kerk is het portret van Hedwig uitgevoerd. De schrijver
Levi Weemoedt getuigde er lyrisch van op een ansicht: Ik vond
de neus heel verrassend klinken, vrolijk, tintelend. Het haar
was me te somber. Maar het kuiltje in de wang was een stre
ling voor het oor.
Naast musicus was Jurriaan Andriessen ook schrijver en grafi
cus. Aan de tekeningen van Eldorica is bijna twaalf jaar ge
werkt, maar het grootste deel van zijn imaginaire reisverslag is
op 20-jarige leeftijd geschreven. Gids Henry laat zien hoe de
wereld er uit zou hebben gezien als de gevolgen van een verre
gaande verkwisting van aardse schatten, waarvoor de Club van
Rome heeft gewaarschuwd, voorkomen was. Geschetst wordt
de utopie van een samenleving die is ingesteld op een duurza
me economie met hoogwaardige en schone technologie. Zijn
op een artistieke leest ontworpen auto's gaan een mensenleven
lang mee en rijden over een geautomatiseerde snelweg. Ecolo-
gischer gedrag moet het milieu redden en elke Eldoriër kan
dank zij efficiënte bouwmethodes over 256 vierkante meter
grond beschikken. Voorgerekend wordt hoe we in een 4-urige
werkweek dezelfde levensstandaard kunnen hebben als nu,
met onze wegwerpmaatschappij, in een 40-urige werkweek.
