De kosten van zi jn droom worden afgezet tegen de duizenden
miljarden dollars die de mensheid aan vernietigingswapens
spendeert.
Na een bibliofiele editie in een kleine oplage waarin de grote
kleurenillustraties centraal staan, verscheen in 1990 bij uitge
verij Het Spectrum een boekeditie. Het eerste exemplaar werd
gepresenteerd aan Chriet Titulaer, die de vooruitziende blik
van Andriessen prees, maar meende dat onze maatschappij
mentaal en economisch nog niet voorbereid is op de verande
ringen waar het in dit boek over gaat. De besprekingen varieer
den van een idealistisch verhaal, maar soms ook rijkelijk naïef
tot de auteur zal wellicht pas over een halve eeuw algemene
waardering ondervinden.
In zijn laatste interview in Het Parool deed Jurriaan nog een
onthulling, namelijk dat voor de fictieve gids Henry Elderson
in zijn boek zijn vader model had gestaan, en betuigde hij zijn
geweldige bewondering en ontzag voor hem. Een indringend
psychologisch zelfportret is gepubliceerd in De Volkskrant
van 5 januari 1991Daarin spreekt hij zonder terughoudend
heid over z'n angsten dat het nooit meer goed zal komen met
de wereld. Ik beschouw het werk van nu als een compensatie
voor die lelijkheid en de mislukkingen in mijn jeugd. Het was
een tegenprestatie; zo van: ik kom nog eens terug, maar dan
goed. Dat is het resultaat van jaren klooien, en we weten nog
steeds niet waartoe we zijn, en waarom. Eén dag later zond de
iKON-tv een documentaire uit, gewijd aan de artistiek-futurolo-
gische denkbeelden van Andriessen, zoals uiteengezet in zijn
'Eldorian Empire': blauwdruk voor een betere samenleving
gebaseerd op duurzaamheid en degelijkheid, vol geluk en wel
stand.
Aan een msteloos leven kwam een vroegtijdig en abrupt einde.
Bij de intro en het uitgeleide in de St.Bavokerk te Heemstede
evenals in de Aula van de Algemene Begraafplaats klonk pia
nomuziek van Jurriaan, waaronder de dubbelcanon 'Af
scheid'. Sopraan Xandra Mizée zong onder andere een compo
sitie van Hendrik Andriessen, begeleid door organist Louk
Nelissen. Jurriaans vader hield in een volle kerk op bewonde
renswaardige wijze een ontroerende afscheidsrede. Helemaal
zoals de overledene het gewenst zou hebben onderging de
kleine Isabel de plechtigheid met kinderlijke vrolijkheid. Jur
werd bedolven door een bloemenzee.
Hij was een vertegenwoordiger uit de vierde, eigenlijk vijfde,
generatie van beeldend kunstenaars en vooral musici. Er is een
stichting in het leven geroepen die voorbereidingen treft het
honderdste geboortejaar van wijlen zijn grootvader Hendrik
Andriessen in 1992 luister bij te zetten. Los hiervan heeft tele-
221
