pen zouden zijn na de zondvloed. Meestal worden zij naakt
voorgesteld, maar, met uitzondering van hun gelaat, handen en
voeten en - bij de vrouwen - de borsten, zijn zij over heel hun
lichaam sterk behaard. Zij leven onbevangen in de vrije natuur
en zouden uitgemst zijn met bijzondere krachten. De mannen
dragen meestal een knuppel, de vrouwen hebben soms kinde
ren bij zich. Men treft ze aan als beeldhouwwerk en dan heb
ben zij vaak een dienende taak, bijvoorbeeld als kaarsendrager
of schildhouder (afb. 12 en 13), maar zij staan ook op speel
kaarten en andere grafiek. Op sommige wandtapijten, die lief
de en huwelijk als motief hebben, lijken de figuren eerder met
veren begroeid te zijn of een kostuum van gekleurde pels te
dragen. Ook schijnen man en vrouw bij de op elkaar volgende
scènes van rol (wild of niet) te wisselen. Een en ander houdt
misschien verband met de normen voor een goed huwelijk,
maar hierover is nog niet veel bekend l2).
Tenslotte zijn er nog twee schilden die gehouden worden door
mannen die gelijkenis vertonen met Moriskendansers (afb.
13. Wildeman als schildhouder.
Misericorde van Heinrich
Bemts in de St. Nikolaikirche te
Kalkar (1505-1508).
(foto auteur)
14. Moriskendanser als
schildhouder.
(foto E.A. van Voorden)
36
