daan. Dumont beschikte dientengevolge over de vereiste spe
cifieke vakkennis en inzichten en de juiste 'attitude' om de
nieuwe ontwikkelingen te kunnen sturen en te coördineren,
maar bovenal ook zelf te initiëren25).
Zijn bevoegdheden waren neergelegd in een instructie, waar
naar hij zich bij zijn werkzaamheden moest richten 2Ó). Maar
zijn ideeën en enthousiasme zouden zeker in de beginperiode
lang niet altijd gelijk opgaan met die van de vertegenwoordi
gers van het gemeentehuis. Zo werd zijn in 1905 ingediende
uitbreidingsplan, waarbij de omliggende gemeenten betrok
ken waren, met de nodige scepsis bekeken. Blijkbaar was in
'het Haarlemse' de tijd nog niet helemaal rijp voor de ambiti
euze plannen van Dumont. Zijn vooruitstrevende blik, door
zijn daadkracht direct omgezet in daadwerkelijke plannen,
zoals de haven aan het Noorder Buiten Spaame die in het ont-
werp-stadsuitbreidingsplan was opgenomen, werd door vele
behoudende lieden onder de noemer 'tijdverknoeien' van de
hand gewezen. Daardoor moest Dumont in zekere zin ook de
weg vrijmaken voor een mentaliteitsverandering bij de plaat
selijke bestuurders.
Door zijn enorme inzet zou Dumont er in de komende decen
nia in slagen een dienst Openbare Werken uit de grond te
stampen. De dienst zou in de loop der tijd steeds meer zijn
stempel gaan drukken op hetgeen er aan bouwactiviteiten in
de stad geschiedde. Dat Dumont hierin slaagde ondanks het
feit dat Openbare Werken een betrekkelijk kleine dienst was
mag tot één van zijn verdiensten worden gerekend.
In 1902 werd hij aangesteld tot 'directeur van openbare wer
ken en opende daarmede een nieuwe reeks titularissen. Als
rechterhand werd hem een ingenieur toegewezen. Deze kreeg
de titel van adjunct-directeur en moest de directeur adviseren
Grafiek van het
ambtenarenverloop bij
Openbare Werken 1901-1927.
(Fotoalbum Dumont, afd. bma
van Gemeentewerken)
160
