Gracht 138, later Grote Houtstraat 55-57) golden geen belemmeringen. Ze
hadden een overtuigend onbesmet ondergronds oorlogsverleden. Maar ze
hadden nauwelijks papier en een onwennige en in het krantenvak onge
schoolde bemensing.
In die markt bewoog zich ook De Patriot. Ik had mijn zinnen gezet op
een werkkring in de journalistiek, ving bot bij het Haarlems Dagblad en
werd toen in de zomer van 1945 ontvangen door Patriot-stadsredacteur
Meine Sybrand Koops. Hij knikte goedkeurend, in dat achterkamertje van
drukkerij Boom Ruygrok aan de Gedempte Oude Gracht, toen ik had toe
gelicht hoe ik over de weg naar het socialisme dacht. Evolutie, geen revolu
tie. Akkoord, ik kon op 1 september 1945 beginnen. Directeur Ben Korsten,
30 jaar oud, liet weten dat ik die eerste maand met 60 gulden beloond zou
worden, maar dat ik de tweede en volgende maanden 80 gulden mocht ver
wachten.
In september was De Patriot inmiddels verhuisd van de Gedempte Oude
Gracht 138 naar een nieuw kantoor Grote Houtstraat 55-57, nu Perry-
Sport. Riant en representatief, in het hart van de stad. De boekpers van
Boom Ruygrok was op 13 augustus 1945 verlaten; er werd nu gedrukt op de
rotatiepersen van drukkerij De Standaard, ooit de uitgever van de gelijkna
mige antirevolutionaire krant van Abraham Kuyper aan de Nieuwezijds
Voorburgwal in Amsterdam.
Na een paar dagen kwam directeur Korsten10' naar mij toe. Zoals steeds
wat verlegen, wat traag, aarzelend leek het, vriendelijk. Zijn latere biogra
fen en ook de speelfilm 'De Mannetjemaker' bevestigen dat beeld. Hij vroeg
me wat zuiniger om te springen met het woord 'echter'. Ik bleek het in elke
alinea minstens één keer te gebruiken.
In de eerste twee weken was er niemand anders geweest, die me kon
vertellen hoe de journalistiek in elkaar stak. Ik 'deed' in mijn eentje 'de
stad'. De stadsredactie - Meine Koops en Dick Horens van Heiningen -
was en bloc naar een andere werkkring vertrokken. Hadden ze de bui al zo
vroeg zien hangen? Het nieuws uit binnen- en buitenland werd in Amster
dam aan mijn Haarlemse bijdragen toegevoegd. Waarnemend hoofdredac
teur E. Loeb schreef in een aan de redactie belendend kamertje doorwroch
te commentaren over wereldproblemen. Redactiechef en kunstredacteur
David Koning had me gewezen in welke bak ik mijn kopij moest leggen en
hij had zich daarna in het herontluikende kunstleven van de stad gestort. Ik
vormde dus 20 jaar oud, vers van de Kweekschool voor Onderwijzers
de eenmans-stadsredactie. In het water geduwd en nu moest ik maar zien te
ontzwemmen. Het woord 'echter' gebruik ik nog steeds uiterst spaarzaam,
als het echt niet anders kan.
KEES SIPKES
