Necrologieën
-204- Nico Andriessen
20 juni 1923-25 januari 1996
Nico Andriessen werd in Haarlem geboren als oudste zoon van de bekende
musicus Hendrik Andriessen. Maar terwijl zijn beide broers Louis en
Jurriaan, evenals zijn zusters Heieen, Gesina en Caecilia, voor het vak van
hun vader kozen, voelde Nico zich het meest aangetrokken tot de 'moeder
der kunsten', de architectuur. Overigens was hij al op jonge leeftijd ver
trouwd geraakt met deze discipline. Zijn vader was een fervent liefhebber
van architectuur en bevriend met Bernard Bijvoet, Jan Duiker en Gerrit
Rietveld. Toch was ook Nico muzikaal begaafd. In zijn jonge jaren speelde
hij verdienstelijk cello en piano, later werd hij clavecinist van de Haer-
lemsche Musijckkamer. De overeenkomsten in structuur tussen muziek en
architectuur waren voor hem geen aardige bijkomstigheid, maar een le
vende inspiratiebron.
Nico volgde zijn vakopleiding aan de afdeling Bouwkunde van de Ho
gere Technische School in Utrecht en vervolgens aan de Academie van
Bouwkunst in Amsterdam, waar hij in juli 1954 het diploma Hoger Bouw
kunst Onderricht (h.b.o.) ontving. Tijdens zijn studie liep hij stages bij de
bureaus van Gerrit Rietveld in Utrecht en Holt en Bijvoet in Overveen. De
praktijkervaring die hij bij deze gerenommeerde architecten opdeed, bleek
van doorslaggevende betekenis bij de start van zijn loopbaan. Als zelfstan
dig architect omarmde hij de rationele manier van ontwerpen die kenmer
kend is voor het na-oorlogse Nieuwe Bouwen. Zoals vele van zijn
generatiegenoten was hij een groot bewonderaar van de Frans-Zwitserse
architect Le Corbusier, internationaal beschouwd als de peetvader van de
moderne architectuur.
Nico Andriessen heeft vooral naam gemaakt als pionier van de klein
schalige stadsvernieuwing, waarvan het Rozenprieel het meest bekend is,
en als stadsarchitect van Haarlem. Voordat hij in dienst trad bij de ge
meente (op 1 januari 1967) was hij al ruim tien jaar actief als zelfstandig ar
chitect. Een van zijn meest interessante ontwerpen uit die tijd is wel de
