drs. j. bart uittenhout (eindredactie)
Monumentenzorg Haarlem
Samengesteld door de medewerkers van de afdeling Bouwkunde,
Monumentenzorg en Archeologie, bureau monumentenbeleid.
Inleiding: ir. D. Snijders, hoofd afdeling; historisch onderzoek: Wil den
Heijer; fotografie (tenzij anders vermeld): Jos Fielmich; eindredactie: Bart
Uittenhout.
Inleiding
Of 1997 voor de Haarlemse monumentenzorg een goed jaar was, kan uiter
aard pas over een aantal jaren beoordeeld worden. Net als bij wijn is wel
een voorspelling te doen.
Veel gaten in het beschermde stadsgezicht werden met veel zorg na (te?)
lange tijd gevuld. Ik denk daarbij aan de brandweerkazerne, het Konings
carré en het terrein naast de Olifant. Ook werd een behoorlijk aantal be
schermde monumenten weer in goede staat gebracht, afzonderlijke panden
zijn hierna traditiegetrouw beschreven. Een bijkomend voordeel is dat in
sommige gevallen ook (weer) nuttige functies aan (delen van) panden gege
ven werd, zoals bij het project Wonen boven Winkels.
Financieel trok het Rijk lering uit de onderzoeken naar de staat van de
monumenten en naar de effecten van subsidiëring: een extra bedrag werd
beschikbaar gesteld. Helaas was dat 'maar' 275 miljoen tegenover een - al
leen al bouwtechnische behoefte van 1,4 miljard. Ook Haarlem deelt in
de extra bijdrage. De Haarlems monumenteneigenaren hebben echter in de
afgelopen jaren, gestimuleerd door de afdeling en geholpen door gemeente
lijke bijdragen, wat betreft de bouwtechnische situatie, een voorsprong ge
nomen op die elders in het land. Het effect: het budget rijkssubsidie voor
Haarlem daalt na 2003. Automatisch volgt de vraag of Haarlem met minder
toe kan. Het antwoord is eenvoudig: nee. De vermindering toont alleen
maar aan dat in heel Nederland de behoefte inderdaad tenminste naar de
genoemde extra bijdrage van 1,4 miljard omhoog moet om op een alleen
al bouwtechnisch - behoorlijk peil te komen.
In 1997 zou de selectie van gemeentelijke monumenten afgerond moeten
zijn volgens eerdere planning. Zowel de aard als de omvang van op eniger
lei wijze waardevolle bebouwing was aanleiding nog eens goed stil te staan
bij de grove selectie. Enig uitstel was het gevolg, maar 1998 levert een goed
voorstel op, daar ben ik van overtuigd.
