I
Bejaardenwoningen gebouwd voor Sint Josef en De Voorzorg aan de Wasse
naerstraat, in Haarlem-West, ca. 1935. De woningen hebben een traditioneel
voorkomen met een lage goothoogte en zijn deels gegroepeerd rond een hof-
jesachtig plantsoen (foto W.A. de Wagt).
zijnen met fijne sponningen. Voor de gevels zijn lange, platte bakstenen
gebruikt. De plastische betonnen omlijsting van de entree is ronduit
bizar. Gevoegd bij de symmetrische voorgevel (een middendeel met vleu
gels) en schuine pannendaken heeft deze school een nogal hybridisch
voorkomen, dat niet zonder eigenzinnige kwaliteiten is. Op zichzelf is
een dergelijk amalgaan van moderniteit en traditie bij een gebouw met
een katholieke functie niet ongebruikelijk in de jaren dertig.
Het ontwerp dat Jacques kort daarna (1938) maakt voor het Parochie
huis aan de Rijksstraatweg ademt weer een uitgesproken vormelijke en
strenge atmosfeer. De symmetrische hoofdopzet heeft een klassieke ge
velindeling, onder een schuine kap. Bij deze bouwopdracht paste kenne
lijk geen culturele nieuwlichterij. In dit gebouw moest katholiek zelfbe
wustzijn op ernstige wijze tot uitdrukking worden gebracht. Een bouw
werk waarin deze benadering ook als uitgangspunt diende, is het vereni
gingsgebouw voor het Sint Franciscus Liefdewerk aan de Eemstraat. Van
Velsen paste hier historiserende, aan de kerkelijke bouw ontleende
motieven toe, zoals een basilikale plattegrond en dito opbouw. Maar het
WIM DE WAGT
