rassende, historiserende detail kan gesproken worden van een ontwerp
dat Van Velsens persoonlijke signatuur draagt.
Typerend voor zijn neiging om aan gestandaardiseerde architectuur
toch een zekere identiteit te verlenen, is het complex eengezinswoningen
aan de Boedapeststraat in Schalkwijk. Hiervan zijn bouwtekeningen
bewaard gebleven, die laten zien dat Van Velsen de architectuur van de
huizenstroken aanvankelijk wilde verrijken met ornamenten. Uiteindelijk
is hier, wellicht uit budgettaire overwegingen, niets van uitgevoerd. In de
architectuur en de stedenbouwkundige lay-out van dit complex paste hij
enkele nieuwe elementen toe: strokenbouw, op de zon gerichte platte
gronden en zakelijke architetcuur met gestandaardiseerde gevelelemen
ten. Overigens is het uniforme type van de doorzonwoning ook zijn uit
gangspunt bij een niet gebouwde praktijkwoning voor de arts Sterk aan
de Rijksstraatweg in Haarlem-Noord.
De verschuiving naar een steeds anoniemere architectuur komt het
meest pregnant naar voren in de diverse woningcomplexen die hij in Sin-
nevelt ontwerpt. De 69 portiekwoningen aan de Karei Doormanlaan en
omgeving vormen zijn vroegste project in deze stadsuitbreiding. De flats
zijn verdeeld over vijf middelhoge bouwstroken: drie aan de Karei Door
manlaan en één aan de Johan de Meesterstraat en de Plesmanlaan. Rond
om de stroken zijn gemeenschappelijke groenvoorzieningen aangelegd
die aansluiten bij de autovrije goenstrook die dwars door Sinnevelt loopt.
De opzet van het complex bevat verschillende eigentijdse onderdelen: de
stroken staan los van elkaar, er is dus sprake van een moderne, open
bouwwijze en niet van gesloten blokkenbouw. De stroken tellen drie la
gen boven een souterrain en de flatwoningen worden ontsloten via por
tieken. Deze moderne beginselen heeft Van Velsen tegenwicht willen bie
den door verschillende onderdelen toe te passen, die tot het standaardre
pertoire behoorden van de traditionalistisch georiënteerde architect.
Deze elementen betreffen de geleding en detaillering van de voorgevels,
waar in het metselwerk pilasters, halfcirkelvormige beëindigingen, sier-
verbanden en houten kroonlijsten herkenbaar zijn. De stroken zijn
bovendien niet vlak maar hebben schuine kappen met dakpannen. Aldus
wordt de in wezen moderne opzet van het complex door de uitwerking
van de architectuur enigszins 'verzacht'. Er moest kennelijk een ver
trouwde indruk van het wonen in een collectief woongebouw worden ge
wekt.
Bij de 48 portiekwoningen aan de Jacques Perklaan, die hij vervolgens
ontwerpt, blijven dergelijke traditionele onderdelen achterwege. De mid
delhoge stroken van dit complex vormen met elkaar een u-vormig grond
vlak met open hoeken en omsluiten een gemeenschappelijke tuin. Voor
Haerlem Jaarboek 1999
