in een nieuw gebouw niet anders bestuurd kon worden dan op 'theo'cra
tische wijze. Dit wekte weliswaar bij sommigen onlustgevoelens en bij
anderen weer onbegrip, maar bij de meesten toch bewondering en ont
zag-
Theo Liket had al gauw door wie zijn werk goed deed en wie niet. Die
laatsten werden daar volkomen terecht door hem op aangesproken, het
geen in onze sector in die tijd ongebruikelijk was en aanleiding kon geven
tot negatieve gevoelens jegens hem.
Naar Den Haag _249~
Theo's bestuurlijke kwaliteiten bleven niet onopgemerkt in Den Haag.
Dat bleek uit het feit dat hij enkele jaren na de oplevering van het nieu
we schoolgebouw, in 1976 een functie op het departement kreeg aange
boden. Het nieuws van zijn vertrek sloeg in als een bom en stemde ons
allemaal verdrietig. Eenmaal op het Departement bleef Theo's ambtelijke
ster stijgen. Hij begon daar als directeur Voorzieningen van het
Directoraat-Generaal Diensten Onderwijs en Inspectie, vervolgens werd
hij algemeen hoofdinspecteur van het voortgezet onderwijs, waarna hij
tot zijn pensionering in 1988 de functie bekleedde van Plaatsvervangend
Inspecteur-Generaal. Hij bleef daar zelf gewoon koel onder, daarbij zeer
gesteund door vrouw en dochters, die met eventuele dikdoenerij wel raad
zouden hebben geweten.
Door zijn niet aflatende bemoeienissen met het onderwijs in het bui
tenland, kreeg Theo steeds meer internationale contacten. Hij leverde bij
dragen aan het werk van de Association des Administrateurs de l'Enseig-
nement in Frankrijk. Twee keer heb ik de eer gehad mee te mogen naar
conferenties van deze vereniging, waar ik Theo bewonderde vanwege de
snelheid waarmee hij zijn Frans perfectioneerde en moeiteloos overscha
kelde van Engels naar Duits en van Duits naar Frans. Ik bewonderde
Theo Liket vanwege het lef waarmee hij hoog geplaatste Franse functio
narissen de zegeningen van het Angelsaksische model van bestuur onder
wees en hij maar bleef hameren op het feit dat het in Frankrijk nooit iets
zou worden met het onderwijs zolang dit land centralistisch werd
bestuurd. Ondanks zijn kritische kijk op de Franse samenleving, maakte
hij daar veel vrienden. Ook Duitsers waardeerden hem, al dienden die
volgens Theo wel hun tot in details geregelde onderwijssysteem volgens
zijn concept te wijzigen.
Op 30 april 1988 werd Theo Liket bij zijn 40-jarig ambtsjubileum, be
noemd tot Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw.
NECROLOGIEËN
