Vanwege de nieuwe verkeerseisen meende de gemeente Haarlem een
ringweg te moeten aanleggen, die de totale Nieuwstad van Ripperdaplein,
via Stationsplein tot Kenaupark zou doorsnijdend Maar de (te) revolu
tionaire plannen werden door Provinciale Staten afgekeurd. Vervolgens
werden ambitieuze hoogbouwplannen bedacht, beleggingsmaatschappij
en voor de financiering aangetrokken en was er even zelfs sprake van de
(terug-)komst van een schouwburgd In het voorjaar van 1965 stelde de
Haarlemse gemeenteraad kredieten beschikbaar voor de aankoop van
panden waarvan het bezit nodig was bij de voorgenomen sanering van
het Stationsplein. Maar tot in de jaren zeventig bleef het Stationsplein
een troosteloze aanblik bieden. Het werd zolang als parkeerterrein
gebruikt.
In het volgende decennium zou in fasen het Stationspleingebied ein
delijk worden ingevuld. Langs de Lange Heerenstraat verrees in 1973 een
winkel- en kantorencomplex en aan de zijde van de Jansweg een parkeer
garage, de evenementenzaal 'de Beijneshal' en een flat met woningen.
Het Stationsplein werd gereserveerd voor een enorm busstation.
Daardoor was de overheersende positie die het stationsgebouw op het
plein innam voorgoed voorbij. De nieuwbouw van het NZH-busstation
zorgde voor een karakterloos plein, dat voortaan in schril contrast stond
met wat wel het mooiste station van Nederland wordt genoemd.5»)
Momenteel staat een totale herinrichting van het Stationsplein op de
politieke agenda, zodat de 21ste eeuw weer een nieuwe dimensie aan het
plein al toevoegen.
Het Stationsplein. Prentbriefkaart ca. 1917 (coll. Kennemer Atlas).
Haerlem Jaarboek 1999
