Bella van Tussenbroek-Naeff
5 november 1898-24 maart 2001
Op 24 maart 2001 overleed Bella van Tussenbroek, 102 jaar oud en tot aan
de laatste dag nog volop levend, levendig. Ze was een van de weinigen,
die kon zeggen: ik heb in drie eeuwen geleefd.
Op de vierentwintigste maart moet de natuur rond het huis van Bella
even de adem ingehouden hebben. Elk jaar wachtte ze in de tuin van
haar huis in de Haarlemse Louise de Colignylaan op de komst van de eer-
-180- ste sneeuwklokjes, die het nieuwe seizoen voor haar inluidden. Dan was
de tijd van het buiten genieten weer aangebroken. Dan kon het okergele
bankje zijn diensten weer aanbieden aan Bella. Daar ook ontving ze - als
het mooi weer was - haar oude, maar ook jonge gasten, want ze omring
de zich graag met vrienden en vriendinnen van alle leeftijden. Dat hield
haar fris en bij de tijd, zei ze altijd. Onder haar vrienden telde ze veel
kunstenaars. Ze stimuleerde ze op allerlei manieren.
Bella had enkele weken voor haar overlijden nog op het bankje geze
ten, op een plotselinge warme dag in februari, bij de eerste blauwe druif
jes, die uit de wintergrond opdoken. Ze was een liefhebster van mooie
dingen, in de natuur, maar ook uitdrukkelijk in de kunst. Ze bezat een
schat aan schilderijen en beeldhouwwerken. Met haar man, de hbs-
docent en ingenieur Marinus van Tussenbroek, die al in de jaren zestig
overleed, verzamelde ze kunst. En dan kunst die ze echt mooi en de
moeite waard vond. Het bleek al
snel dat Bella en haar man een
natuurtalent hadden voor het ver
zamelen daarvan.
Haar huis was een klein mu
seum, met werk van onder ande
ren Raedeker, Mari Andriessen,
Charlotte van Pallandt en Per-
meke. Met name de grote teke
ning van Permeke boven de trap
was imposant. Ze had die in Am
sterdam voor de oorlog gekocht
van de Belgische schilder zelf. Ze
trof hem in een galerie, raakte in
gesprek en kwam in de ban van
de tekening. Herman Kruyder
was ook een favoriet van Bella.
Daar had ze mooie museale stuk-
Haerlem Jaarboek 2001
