vol onderduikers. Het verzet van Rien tegen de Duitse bezetter was
niet van tevoren doordacht, maar was voor hem wel heel vanzelf
sprekend. Hij was dan ook al snel betrokken bij de od en hield
zich bezig met illegale blaadjes en spionage. Als controleur van de
nzc had hij een Ausweis die hem overal toegang gaf en dat kwam
hem in zijn verzetswerk goed van pas. Eén keer overkwam het hem
dat hij moest schuilen voor een bombardement op Duitse lucht
doelbatterijen waarvan hij zelf de plaats had aangegeven.
Het einde van de oorlog bracht hem als militair naar Nederlands
Oost-Indië waar hij in Batavia commissaris van politie werd. Daar
vond en trouwde hij Mies Wackwitz en werd zijn zoon Rein gebo
ren. Hier werd hij ook betrokken bij de strijd tegen smokkelaars en
overkwam het hem dat hij in Singapore met een Amerikaanse
smokkelkapitein geconfronteerd werd die al snel een nakomeling
van een naar Amerika uitgeweken oom van hem bleek te zijn.
Na de soevereiniteitsoverdracht ging hij terug naar Nederland en
trad in dienst bij de Holland Amerika Lijn. In die tijd werd ook zijn
tweede kind, Janneke, geboren. Door de overgang van de hal naar
de usa, Rien was toen directeur passage, moest hij weer van baan
veranderen. Rien ging terug naar zijn eerste liefde, de politie. In
Amsterdam werd hij commissaris verkeer en was hij o.a. nauw
betrokken bij een verkeersregulatieplan dat tot zijn teleurstelling
door de gemeenteraad werd afgewezen.
Intussen was hij Haarlemmer geworden en woonde hij aan het
water op het adres Spaarne 2, waar hij zijn laatste levensjaren de
dag meestal begon op het terras van 't Teylertje.
In 1983 ging Rien met pensioen. Hij was nog vol energie, stortte
zich in vroegere verzetsorganisaties en speelde al gauw een rol in
de Bond Oud-Illegale Werkers.
Die Haarlemse werkers kwamen nog steeds regelmatig bijeen en
onderhielden zo sociaal contact in de voormalige schuilkerk aan de
Kokstraat. Het plan bestond om daar een verzetsmuseum te organi
seren maar dat moest om financiële redenen worden opgegeven.
Bij de jaarlijkse dodenherdenkingen en de vijfjaarlijkse oorlogs
tentoonstellingen was Rien tot het einde van zijn leven steeds
actief. Hij deed zijn best om de Bond niet door natuurlijk verloop
ten onder te laten gaan door ook jongeren daarbij te betrekken. Hij
wordt dan ook als de redder van de boiw beschouwd. Als dat nodig
was kon Rien met duidelijk waarneembare stem hardnekkig door
praten tot hij zijn zin gekregen had.
Zijn bijna 40 jarig huwelijk met Mies Wackwitz werd in 1987
JAARBOEK HAERLEM 2OO7
