reuzen die door 'een vreeselijken storm' worden belaagd, waren daarbij
de favoriete thema's.6' Ook in Lieste's oeuvre komen we al deze thema's
tegen.7' Daarbij genoot met name één thema bij hem een duidelijke
voorkeur: een heideveld of een andersoortig landschap bij zonsonder
gang. In diverse van zijn geschilderde landschappen kreeg de zon een
zeer prominente plaats; de beschouwer kijkt er soms recht in. Deze po
ging om iets te schilderen dat eigenlijk niet te schilderen valt, komt
ook in de necrologie aan de orde. Een dertigtal jaren later zou Vincent
van Gogh hetzelfde proberen. Ronduit 'verheven' is ook Lieste's fabu
leuze uitbeelding van een waterval, en wel die bij Chiavenna aan de
Zwitsers-Italiaanse grens (afb. 5). Het in meerdere werken van Lieste
aangebrachte nadrukkelijke contrast tussen kleine mensfiguren ener
zijds en de kolossale natuur anderzijds, is evenzeer typerend voor de
'sublieme' landschapschilderkunst uit de romantiek. De mens speelt
maar een bescheiden rol in het grootse, goddelijke natuurgebeuren, zo
ervoeren de schilders zelf, en zo lieten zij het ook zien in hun werken.
Lieste ging af en toe zelfs zo ver om mensfiguren ('stoffagie') geheel
weg te laten dan wel nauwelijks zichtbaar toe te voegen - of enkel wat
dierfiguren in het landschap te plaatsen. Dit was bepaald een zeld
zaamheid in de vroeg-igde-eeuwse landschapschilderkunst.
Teksten over Lieste
In 1842, toen Cornells Lieste zo'n 25 jaar oud was, verscheen het gezag
hebbende kunstenaarslexicon van J. Immerzeel jr.. Ook Lieste kreeg
hierin een lemma. Dat was nog maar kort, alhoewel Lieste al wel gelau
werd was op exposities en een zekere naam genoot. Immerzeel noteer
de enkel iets over 's mans opleiding, de verkregen prijzen, en een stu
diereis ('kunstreis') naar het buitenland.8' Niet uitgebreider is het
lemma dat Immerzeels collega Christiaan Kramm in i860, dus een jaar
voor Lieste's overlijden, opnam in zijn op Immerzeel voortbouwend
kunstenaarslexicon. Volgens Kramm had Lieste zich in de late jaren
1850 vooral gericht op 'zijn geliefkoosd vak van Geldersche landschap
pen'.9'
Midden in de zomer van 1861 overleed Lieste op 44-jarige leeftijd,
nadat hij geruime tijd aan een longziekte had geleden. Hij liet een
vrouw en een dochtertje achter. Een half jaar na zijn overlijden beviel
zijn vrouw nog van een zoontje, dat geëerd werd met de voornaam van
zijn vader. In het daarop volgende jaar verscheen een 'in memoriam'
ANTOON ERFTEMEIJER
