Restauraties
Bakenessergracht 25
Bijdrage van Edwin Ames
Het betreft hier een een voorhuis aan de gracht met een onderdoorgang
naar een oud binnengebied. Op dit binnengebied staat een in onbruik ge
raakt voormalig wijnpakhuis. Een geheel gesloten bakstenen bouwmassa
met een begane grond, een verdieping van halve hoogte en met een plat
dak. Het gebouw was inmiddels geheel ingesloten geraakt door allerlei
toevoegingen, die het voormalige binnengebied onherkenbaar maakten.
Het exterieur verhulde een interieur zonder poespas, industrieel, maar
wel krachtig en uitdagend, ondanks het feit dat er bijna geen daglicht
binnenkwam.
De vraag van onze opdrachtgever was om het wijnpakhuis bewoon
baar (lees: leefbaar) te maken door het inbrengen van daglicht, maar zon
der het industriële karakter waarvoor men viel uit het oog te verliezen of
teniet te doen.
In eerste instantie was het niet mogelijk om in dit zogenaamde bin
nengebied te wonen. Het bestemmingsplan staat daar een woonfunctie
niet toe. In goed onderling overleg met de gemeente is overeengekomen
dat in het wijnpakhuis toch gewoond mag worden. Daarbij is aangege
ven dat gezorgd zou worden dat de in de loop der tijd aangebrachte be
bouwing opgeschoond zou worden en er weer plaats zou komen voor een
stukje stadsgroen. Dit laatste is ook in de planvorming een pré geweest
omdat er nu mogelijkheden ontstonden om daglicht binnen te brengen.
Door in het bestaande stenen volume op strategische plekken per
foraties te maken in zowel gevels, vloeren als het dak zijn er een aantal
besloten lichthoven ontstaan waarbij het daglicht in ruime mate naar
binnen kan vloeien. De bestaande ruimtestructuren zijn opgeschoond,
gerespecteerd en wederom voelbaar gemaakt binnen de woonfunctie. De
ingebrachte elementen, zoals een badkamer en bijkeuken en een werk/
logeerkamer zijn nadrukkelijk behandeld als meubels binnen het indus
triële kader en heeft het pakhuis een daadwerkelijke andere uitstraling
gegeven.
